«Όσα περισσότερα σας κάνουμε, τόσο λιγότερο φαίνεται να πιστεύετε ότι μπορούμε να σας τα κάνουμε»

Γιόσεφ Μένγκελε

Μόνο καλά νέα και θετική ενέργεια κι αγάπη μόνο:

Επανεκλέχθηκε πρόεδρος της Σοσιαληστικής διεθνούς ο ΓΑΠ. Αυτό θα επιτρέψει γέφυρες επικοινωνίας της ελληνικής κεντροαριστερής που θα εμφανιστεί εν ευθέτω χρόνω μετά τη συνένωση των δύο νέων ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ευρωπαίους σοσιαλιστές σε περίπτωση εκλογικής ανόδου των δεύτερων στο μπαράζ εκλογικών αναμετρήσεων το 2017.

Αυτά τα αποτελέσματα άλλωστε περιμένουν οι τυχοδιώκτες πολιτευτές του Σύριζα μπας και γυρίσουν κάπως το ματσάκι ώστε να δολοφονούν τον ελληνικό πληθυσμό με κάποιο τακτ κι όχι με το τσεκούρι όπως κάνουν μέχρι σήμερα. Κι όπως θα δούμε σε λίγο, ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε από την προκρούστεια τακτική τους. 

Ο ΓΑΠ, ο λεφτά υπάρχουν, ο τύπος που έλεγε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψει την είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα γιατί αυτό θα σημαίνει μόνιμη υπανάπτυξη για τη χώρα, αφού είχε ήδη προσυνεννοηθεί να έρθει το ΔΝΤ στην Ελλάδα και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το φέρει και να ξεκινήσει ο κατ εξακολούθηση βιασμός, επιτέθηκε κατά του ... λαϊκισμού.

Οι ελίτ αντάμειψαν για μια ακόμη φορά τον ΓΑΠ και απέδειξαν για μια ακόμη φορά το πόσο ξεφτυλισμένη είναι η ευρωπαϊκή αριστερά κάθε είδους, τουλάχιστον από την πτώση της ΕΣΣΔ και μετά.

Κι οι πρωτιές τελειωμό δεν έχουν.

Είμαστε η μοναδική χώρα στη σύγχρονη ιστορία που έχει φτωχοποιηθεί κατά 40% και μάλιστα χωρίς στρατιωτική μορφή πολέμου!

Φτάσαμε στη τέταρτη θέση του δείκτη εξαθλίωσης, κυνηγώντας επίμονα την πρωτιά της Βενεζουέλας που λατρεύουμε να περιγελάμε, όπως κάποτε περιγελούσαμε τη Βουλγαρία, το όνειρο του Τόμσεν για τα εισοδήματα στην Ελλάδα που κοντεύει στην ολοκλήρωση του με τα νέα μέτρα που θα ψηφίσουν οι βουλευτές των Συριζανέλ.

3,5 δις στις πλάτες μισθωτών και συνταξιούχων. Περίπου 1.700 ευρώ απώλεια εισοδήματος ετησίως ανά κεφάλι.

Ας πάρουμε έναν συνταξιούχο που με τις κλοπές συντάξεων τα μνημονιακά χρόνια έχει φθάσει στα 700 ευρώ μισθού και καλύπτει οριακά τις υποχρεώσεις που του χουν φορτώσει.

Τι ζητάν οι δανειστές; Μείωση συντάξεων από 10 εώς 30%.

Ας πάρουμε μείωση για έναν από τους εκατοντάδες χιλιάδες κακομοίρηδες κάτω από τον μέσο όρο μειώσεων, πχ 15%.

Μείωση πάνω από 100 ευρώ μηνιαίως, δύο συντάξεις κάνουν φτερά.

Μισό, δεν τελειώσαμε με τον γέροντα.

Γιατί με τη μείωση του αφορολόγητου στα 6000, ο παππούς θα πρέπει να πληρώσει και ένα 10% φορολογία εισοδήματος.

Από τα 700 ευρώ, ο γέρος θα φθάσει αυτόματα στα 530 ευρώ.

Και στη ζώνη των 700 ευρώ βρίσκονται οι περισσότεροι συνταξιούχοι σήμερα.

Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό;

ΜΑΚΕΛΕΙΟ. ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ.

Η αριστερή αφασία έχει παραλύσει τον πληθυσμό που δεν βλέπει την τελική σφαγή του να έρχεται.

Έτσι αυτή η κυβέρνηση θα ολοκληρώσει την αποστολή της.

Γνωριμίες κάνουν οι Υπουργοί, όχι δουλειά

Ο Κώστας Καίσαρης ξετυλίγει το κουβάρι της παραμύθι-φούρναρης κάθαρσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Από το το 1981 με Κίμωνα Κουλούρη, Βαρδινογιάννη και Νταϊφά μέχρι Κοντονή και Βασιλειάδη σήμερα. Από τον Μπλιώνα και τον Φιλόπουλο στο σπίτι του Μπίκα.

19       

ΚΑΘΑΡΣΗ-εξυγίανση, 35 χρόνια δρόμος. Να είναι καλά ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας. Με γύρισε στο 1981. Είκοσι και πλέον κιλά ελαφρύτερο. Ούτε μία άσπρη τρίχα στα μαλλιά. Μακρυά μαλλιά και γένια. (Άτακτα και απεριποίητα γένια. Όχι ψαλιδισμένα επιμελώς σαν του Κοντονή). Τσιμπούκι Peterson με  "δαχτυλίδι" κι από καπνό Borkum Riff. Ευτυχισμένα χρόνια. Τα νιάτα αρκούν από μόνα τους, για να είσαι καλά και να περνάς καλά. Δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Έχεις ενέργεια, δύναμη, αντοχή, καλή διάθεση, ενθουσιασμό.

Ήταν το 1981. Όταν ο ελληνικός λαός πίστεψε στον Νο1 λαοπλάνο. Τον σοσιαλιστή Ανδρέα Παπανδρέου. Που θα έκανε την Αλλαγή. Κατά πολύ ανώτερος από τον πατέρα του, τον Γεώργιο. Τον δήθεν γέρο της Δημοκρατίας. Που στα Δεκεμβριανά, το 1944, του είχανε βγάλει το σύνθημα "Παπανδρέου παπατζή, μας την έφερες και συ".

Σκάει μύτη, λοιπόν, στο Υφυπουργείο Αθλητισμού, ο "όλα τα σφάζω και όλα τα μαχαιρώνω", Κίμωνας Κουλούρης. Όπως ακριβώς περιγράφεται στον Μαχαλόμαγκα του Βασίλη Τσιτσάνη, "νάτος κι έρχεται με φούρια και με κουστουμιά καινούργια". Σα να τον βλέπω μπροστά μου τον Κίμωνα, στην επίσημη πρώτη σαν γενικός γραμματέας αθλητισμού, να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι: "Η εξυγίανση στο ποδόσφαιρο, θα γίνει ο κόσμος να χαλάσει. Γονατιστοί θα έρχονται οι παράγοντες να παρακαλάνε".

Για του λόγου το αληθές, από ένα σημείο και μετά, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, δεν χτύπαγε την πόρτα για να μπει στο γραφείο του ασυμβίβαστου ΓΓΑ. Ούτε έστριβε τη πετούγια για να την ανοίξει. Καθώς ήταν μισάνοιχτη, την έσπρωχνε διακριτικά με το δεξί ποδι κι έμπαινε μέσα. Να είναι καλά, λοιπόν, ο πρωθυπουργός. Δεν είναι και μικρό πράμμα, να σε γυρίζει 35 χρόνια πίσω.

Στα ευτυχισμένα χρόνια που λέγαμε. Να σου θυμίζει τα νιάτα σου. Όπως το '81 ο Ανδρέας, είχε πει στον Κίμωνα να κάνει εξυγίανση, έτσι και τώρα ο Αλέξης,  έδωσε ρητή εντολή στον νέο Υφ.Αθλητισμου, Γ.Βασιλειαδη: "Κάν' το όπως ο Κοντονής. Αταλάντευτα και χωρις φόβο για την πάταξη της διαφθοράς". Γελάει ο κόσμος. Εκει είναι που λες, "εδώ είχαμε έρθει, (τη συνέχεια του έργου την ξέρουμε) πάμε να φύγουμε". Ύστερα απο 35 χρόνια, το ίδιο ακριβώς παραμύθι. Τι πλάκα είναι αυτή; Θα πει δηλαδή ο πρωθυπουργός στον Τσακαλώτο "κάνε κουμάντο, θέλω να πατάξεις τη φοροδιαφυγή";

Το στερεότυπο του εφικτού

     

Συντάκτης: Περικλής Κοροβέσης

     

Υπάρχουν κάποιες στερεότυπες φράσεις που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά. Σε αυτές βρίσκουν καταφύγιο και ασφάλεια και τις ανάγουν σε υπέρτατες αξίες. Από αυτό δεν ξεφεύγουν ούτε η δημοσιογραφία ούτε η λογοτεχνία.


Οσον αφορά την τηλεόραση, εδώ μπορούμε να διαπιστώσουμε πως τα στερεότυπα έχουν βρει το βασίλειό τους. Συχνά γίνονται θέσφατα και διεκδικούν τη θέση τού απολύτως σωστού. Δημιουργούν ένα είδος δικτατορίας και απαγορεύουν την άλλη έκφραση -στο σημείο που μπορούν- ως λάθος και αίρεση.


Αν αυτό το αναγάγουμε σε ένα άλλο επίπεδο, τότε θα μπορούσαμε να βρούμε την ίδια αναλογία μεταξύ ενός δογματικού ακαδημαϊσμού και μιας πρωτοποριακής δημιουργίας.
Σε όλες τις τέχνες όπου παρουσιάστηκαν νέα ρεύματα που αμφισβητούσαν την ορθότητα ενός επιβεβλημένου κλασικισμού, έμειναν στο περιθώριο για πολλά χρόνια. Ασχετα, αν μετά με τη σειρά τους επιβλήθηκαν και ανέτρεψαν την κατεστημένη αισθητική.


Το χρήμα θεωρείται στην εποχή μας υπέρτατη αξία. Και υπάρχει η εμπεδωμένη φράση «χωρίς χρήματα δεν γίνεται τίποτα». Για να δούμε αν είναι έτσι. Το χρήμα είναι αρχαία ελληνική λέξη, προέρχεται από το ρήμα χρώμαι και σημαίνει χρήσιμο πράγμα.

Το ΠαΣοΚ είναι ακόμη εδώ

Καθώς έχω αφήσει για τα καλά πίσω μου το 55ο έτος του πεπερασμένου βίου μου, μπορώ να συμφωνήσω με μια αποστροφή του -πολύ καλού- ηθοποιού Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου: "Έχω την ηλικία που -θεωρητικώς, αν μη τι άλλο- κανείς έχει την καλύτερη θέα του βίου (του). Βρίσκεται στην κορυφή του βουνού της ζωής (του). Ως εκ τούτου, ξέρει πολύ καλά και από πού έρχεται και κατά πού πάει. Το βλέπει! Ναι, τα 55 σού προσφέρουν απεριόριστη θέα!". Αυτή η απεριόριστη θέα, λοιπόν, μου επιτρέπει να διαπιστώσω ότι το ΠαΣοΚ είναι ακόμη εδώ.

Όπως έκδηλα μαρτυρά η ηλικία μου, ανήκω σ' εκείνη την γενιά που πρωτοψήφισε στις εκλογές τού 1981. Τότε που ερχόταν με φόρα η πασοκική "Αλλαγή", χρησιμοποιώντας συνθήματα που δονούσαν τον κόσμο με ιδιαίτερη δύναμη (πώς να φτουρήσει το κρυόκωλο καραμανλικό "Ανήκομεν εις την Δύσιν" όταν είχε απέναντί του το "Η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες" τού Ανδρέα;), έστω κι αν τα περισσότερα απ' αυτά ήσαν κλεμμένα από τους κομμουνιστές, όπως το "Όχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων", το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" ή το "Έξω οι βάσεις του θανάτου". Κι αν σ' εκείνες τις εκλογές το ΠαΣοΚ μάζεψε 48% των ψήφων, το σίγουρο είναι πως πάνω του στήριξαν -άλλος λιγώτερο κι άλλος περισσότερο- τις ελπίδες τους ίσως και περισσότεροι από 7 στους 10 έλληνες, οι οποίοι ποσώς θα στενοχωριούνταν αν ο Ανδρέας θα κλείδωνε (όπως είχε υποσχεθεί) μια για πάντα την δεξιά στο "χρονοντούλαπο της Ιστορίας".

1981: Προεκλογικές αφίσσες του ΠαΣοΚ

Κωλοχώρι

Γιάννης Λαζάρου

Από εδώ το Αριστεροχώρι, από εκεί το Δεξιοχώρι, πιο πέρα το Πασοκοχώρι και παραπέρα το Ναζιστοχώρι. Το παιχνίδι έχει τελειώσει, η χώρα τελεί και θα τελεί υπό κατοχή και ακόμη οι Έλληνες ψάχνουν ταμπέλα να βάλουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους τα οποία τελειώνουν πάντα με την λέξη "λεφτά". 

Για να δούμε ποια ταμπέλα θα φορεθεί αυτή την σεζόν! Του Αριστεροχωρίτη ή του Δεξιοχώριτη; Ποιος μάς τάζει περισσότερα; Ποιος μάς υπόσχεται ότι και με λίγο λιγότερο μισθό, σύνταξη, επιδότηση,  τα οφίτσια δεν θα τα χάσουμε ολοκληρωτικά; 

Όλη η Ελλάδα είναι πλέον ένα Κωλοχώρι του οποίου οι κάτοικοί του έχουν βγάλει τα πιο απίστευτα κρυμμένα απωθημένα και κόμπλεξ τους που τα έκρυβαν επί δεκαετίες κάτω από την ειρηνική, καλοβολεμένη, σίγουρη και δεδομένη ζωούλα τους. 

Μην αρχίσουμε πάλι για τις εξαιρέσεις διότι σε αυτό το Κωλοχώρι όταν μιλάς για εξαίρεση το 100% θεωρεί ότι αναφέρεσαι στο πρόσωπό του. Οι εξαιρέσεις πάντα εκτός του Κωλοχωρίου ήταν και πριν την κρίση που τάραξε την ζωή των Κωλοχωριτών, πόσο μάλλον τώρα. Οι εξαιρέσεις δεν ασχολούνται με ταυτότητες όταν η χώρα είναι υπό κατοχή αλλά ψάχνουν τρόπους να τραβήξουν από τον τάφο οτιδήποτε αξίζει κι ας ξέρουν ότι είναι μία μάχη που θα χαθεί, όπως και τόσες που χάθηκαν στον καιρό της Ελληνικής Ευδαιμονίας. 

Σε αυτό το Κωλοχώρι με πρωθυπουργό σήμερα τον Αρχικωλοχωρίτη Τσίπρα και αύριο τους Αρχιδοκωλοχωρήτες Κούλη ή Σούλη ή Μπούλη το πόπολο δεν ξέρει τι του γίνεται. Αλλού βαράν τα όργανα κι αλλού χορεύουν οι νύφες διότι κάθε πολίτης στην Ελλάδα επιδιώκει να είναι η νύφη της παρέας. Το τι επαναστάτες, ινστρούχτορες, σωτήρες, ξερόλες, αναλυτές, μελλοντολόγοι γεννήθηκαν σε τούτο το Κωλοχώρι μέσα σε έξι χρόνια δεν λέγεται. Όλοι τους βέβαια στα προ κρίσης χρόνια χωμένοι στα Κομματοχώρια τους ήταν, και αν τολμούσες να μιλήσεις ή να αντισταθείς σε έργα της τότε Δημοκρατίας τους, σε πέρναγαν από γενεές δεκατέσσερις. 

Σαββατιάτικα (95) - τα γκομενιάρικα

*** Πλέον θυμίζεις γκόμενα που τριγυρνάει στα κατεχόμενα. *** Το φάγατε το παλληκάρι με την γκρίνια σας, κωλόπαιδα. *** Δεν κατάλαβα τι σας πείραξε στον στίχο που έγραψε και τραγούδησε ο μακαρίτης, αφιερώνοντάς τον στην Κύπρο. *** Έχετε κάτι με τις γκόμενες από τα κατεχόμενα; *** Δηλαδή, εκείνη η αηδία το "χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο" τί παραπάνω είχε; *** Ή ξεχάσαμε τις ασυναρτησίες του Βιολάρη "Έσει έ-βερεβε-ναν ά-βαραβα-στρον τζιαι ε-βερεβε-ν μιτσίν μες τους-βουρουβου-ς εφτά-βαραβα πλανή-βιριβι-τες για-βαρα-λουρου-βουρου-δα μου"; *** Οι εγγλέζοι κλαίγανε κάποτε για την Νταϊάνα, εμείς κλαίμε τώρα για τον Παντελίδη. *** Εμ, ο βλαχοβαλκανισμός δεν κρύβεται ούτε στα τροχαία δυστυχήματα. *** Γίδια. *** Με σαλτάρει που σας χαλάγανε τα πανέρια του Παντελίδη, εσάς που πηγαίνατε στις συναυλίες του Αλκίνοου και χαλάγατε τρεις αναπτήρες Μπικ για την αγορά του Αλ Χαλίλι. *** Που να σας χέσω την κουλτούρα, στραβάδια.

Νεαρέ! Σε σένα μιλάω! Μ' ακούς;

*** Μπρος γκρεμός και πίσω γκόμενες, πάρε με τηλέφωνο. *** Δηλαδή αυτό είναι καλό γιατί το τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου; *** Ρε σεις, ποιός είναι πάλι αυτός ο Μπόργιανς; *** Όποιος προλαβαίνει φτιάχνει και μια λίστα με έλληνες καταθέτες στο εξωτερικό; *** Τι διάολο, τόσα λεφτά έχουν οι έλληνες και οι λίστες πάνε κι έρχονται; *** Πολύ χάρηκα που η Στάη μέσα σε δέκα χρόνια πλήρωσε κανονικά τους φόρους της και της περίσσεψαν και δυόμισυ μύρια. *** Έτσι πρέπει, να αμείβονται σωστά η εργατικότης, η τιμιότης και η δημοσιογραφική ειλικρίνεια. *** Εσύ δεν είσαι γκόμενα, είσαι απ' τα φαινόμενα. *** Δηλαδή αυτό είναι καλό γιατί το έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου και το τραγουδάει ο Ηλίας Κλωναρίδης; *** Ψυχάρης ο Ανδρέας: "Γιατί δεν δίνει ονόματα και αποδείξεις ο Τσίπρας για την διαπλοκή;" *** Ανδρέα, γιατί δεν ρωτάς τον μπαμπά σου; *** Αρχίνα από τα εύκολα, ρωτώντας τον γιατί σε έβγαλε "Ανδρέα". *** Εκτός αν είσαστε τσακωμένοι και θες να του βγάλεις το μάτι. *** Αν κατάλαβα καλά, εκεί στα κανάλια κλαίνε γιατί, αν περάσει του Παππά, θα μείνουν 5000 εργαζόμενοι στον δρόμο. *** Συμπέρασμα: οι απολυμένοι των καναλιών βγάζουν κλάμα, οι απολυμένοι της Χαλυβουργικής ή του δημοσίου δεν βγάζουν. *** Πειράζει που χέστηκα για το αν θα μείνουν άνεργες η Καινούργιου, η Σκορδά ή το κοντομηνοπούτανο; *** Και μη μου πείτε ότι δεν είναι μόνο αυτές, γιατί εγώ αυτές βλέπω να κλαίνε.

Τsipras’ Cojones to wall

 

Καλεί ο Τσίπρας τους πολιτικούς αρχηγούς για να βάλουν χέρι στο έγκλημα… στα εγκλήματα πιο σωστά.

Θέλει συνενόχους… δεν του κάθισαν καλά όμως του ξετσίπρωτου όλα. Η ΝουΔούλα δεν έβγαλε αρχηγό και έτσι δεν θα πάρει μάλλον πολιτικό κόστος από τη σφαγή. Δεν θα πιουν αίμα τώρα… Θα περιμένουν αργότερα, να διώξουν και τον Τσίπρα σε μια οικουμενική ανθρωποθυσία των ιθαγενών.
Ποτάμι και μΠΑτΣΟΚ το παίζουν δύσκολοι… μπας και βγάλουν κανένα υπουργειάκι παραπάνω. Η Φώφη έχει ακόμη ονειρώξεις μεγαλείου για όταν ξαναγίνουν εκλογές και πατάει προσεκτικά.

Ο Μπουχέσας ο Τουρκοφάγος είναι δεδομένος αφού είχε ξεπουλήσει και τα δύο ακροδεξιά χέρια που είχε από πριν. Άσε που συνήθισε το ελικόπτερο να πηγαινοέρχεται…

Χρειάζεται όμως ευρεία συνενοχή και ποιος μένει; Ο Ημίτρελος. Είναι αρκετά λεβέντης και όλο δίνει διαθεσιμότητα. Η μεγαλύτερη απόδειξη της ποιότητας του ξετσίπρωτου θα είναι ότι θα κάνει κυβέρνηση τον Λεβέντη, αυτόν που βλέπαμε πριν πέσουμε για ύπνο για να γελάσουμε, να χαλαρώσουμε λίγο…

Τσιπρισμός, το τελευταίο στάδιο του μνημονιακού ημι-φασισμού

Φίλε Πιτσιρίκο, όπως μου έλεγε κι ένας γκουρού του Μαρξισμού-Λενινισμού που έχει πιάσει τώρα στασίδι στον ΣΥΡΙΖΑ, η ομορφιά της θεωρίας βρίσκεται στις κρυμμένες φράσεις και λέξεις των μεγάλων επαναστατών, οι οποίες μπορούν να κοφτούν και ​να ​ραφτούν σε δεκάδες τσιτάτα ικανά να δικαιολογήσουν κάθε έγκλημα και κάθε είδους προδοσία που η ηγεσία και η επαγγελματική κομματική νομενκλατούρα που τρέφει και τρέφεται από αυτήν​ επιχειρούν​.

Θα μου πεις βέβαια «σιγά την είδηση». Κι ίσως να συμφωνήσω μαζί σου.

Όμως, αν και η ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη «ενημέρωση-παραπληροφόρηση» ​να ειναι αναγκαία στο ​να θυματοποιεί και να ελέγχει το πόπολο, η «ιδεολογία» είναι απολύτως απαραίτητη προκειμένου να μετατρέπει αρκετούς από τους δυνητικούς αντιπάλους του συστήματος σε θύτες και συνενόχους.

Κάπως έτσι φτάσαμε στην κυβέρνηση του σήμερα που αυτοπροσδιορίζεται ως «αριστερή» ενώ στην πράξη δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ημι-φασιστική κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου.  

Όταν ψηφίζεις απατεώνες, είσαι απατεώνας

    

  

Στο βίντεο βλέπουμε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα, και κάποιους συνεργάτες του, νυν και πρώην.

Δηλαδή, αυτός ο άνθρωπος στο βίντεο -που λέει όλα αυτά που ακούτε- είναι σήμερα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Και οι Έλληνες περιμένουν να δουν βελτίωση στις ζωές τους.

Ανανεωτική Αριστερά (must read)

Φίλε πιτσιρίκο,

Ο χώρος της λεγόμενης «ανανεωτικής ή ευρωπαϊκής αριστεράς», έτσι όπως τον έζησα ως ενεργός πολίτης από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 που μπήκα στην αγορά εργασίας, ίσαμε τις εκλογές του 2012 -που γέμισα αηδία βλέποντας τη συμμορία του Τσίπρα θρασύτατα να προσπαθεί να καπηλευτεί τους αγώνες μας-, ήταν λίκνο κι απάγκιο των εξής δύο πληθυσμιακών ομάδων:

α. Κάποιων μεγαλομεσαίων στελεχών του δημόσιου -στενού και ευρύτερου- τομέα που ενδιαφέρονταν αποκλειστικά και μόνο για την ιεραρχική τους ανέλιξη και
β. Διαφόρων επαγγελματιών (δικηγόρων, μηχανικών, οικονομολόγων, προγραμματιστών), οι οποίοι αν κι επιχειρούσαν στον ιδιωτικό τομέα, εντούτοις, ο μεγαλύτερος ή κι ο μοναδικός τους πελάτης ήταν το ελληνικό δημόσιο σε κάθε του μορφή κι έκφανση (κράτος, περιφέρειες, νομαρχίες, δήμοι, σχολεία, νοσοκομεία, ΝΠΔΔ).

Κοινά χαρακτηριστικά όλων των παραπάνω: 1. Όλοι τους βρήκαν ασφαλές καταφύγιο εκεί, μετά τη διαπίστωση ότι στο ΚΚΕ δεν έχει περιθώρια για μάσα και, συμπεραίνοντας ορθά, ότι οι θέσεις των αρπακτικών στο ΠΑΣΟΚ και τη Δεξιά εκτός του ότι ήταν κατειλημμένες, παρουσίαζαν και μια σχετική επισφάλεια σε κάθε κυβερνητική μεταβολή, κάτι που δεν ίσχυε για όσους πλεύρισαν στ’ αραξοβόλι της «αριστεράς».

2. Κανείς απ’ αυτά τα λαμόγια δεν χαρακτήριζε ποτέ μήτε εχθρό μηδέ φίλο με προσωνύμια τύπου «θεσιθήρας», «καιροσκόπος», «ωφελιμιστής», προσέχοντας πάντα να προσδιορίζουν τις διαφορές τους με τους άλλους με όρους «πολιτικούς» υποτίθεται, φροντίζοντας ενίοτε να εφευρίσκουν διαφορές ακόμα κι όταν αυτές ήταν ασαφείς ή ανύπαρκτες (π.χ. ψήφισαν από κοινού με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τη συνθήκη του Μάαστριχτ).

Μάρκος Μπόλαρης: Ενα ακόμη μνημονιακό κάθαρμα

Από το 2004 βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Μάρκος Μπόλαρης κατέλαβε επανειλημμένα κυβερνητικές θέσεις. Ένθερμος υποστηρικτής της μνημονιακής πολιτικής από το 2010, το 2012, ως υφυπουργός Υγείας, με υπουργό τον Ανδρέα Λοβέρδο, συμμετείχε στην εξαπόλυση διωγμού και στον δημόσιο εξευτελισμό οροθετικών γυναικών.

Το κάθαρμα αυτό τιμήθηκε από τον Τσίπρα, με την τοποθέτησή του σε εκλόγιμη θέση στη λίστα της Α΄ Θεσσαλονίκης και από χθες είναι υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.

Δεν πρόκειται για επιλογή των ΑΝΕΛ, όπως ο φασίστας Δημήτρης Καμμένος που υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Για επιλογή του Μεγάλου Ηγέτη, του γελαστού παιδιού, πρόκειται.

Ο ήλιος ο πράσινος ανατέλει

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν θριάμβευσε στις εκλογές. Όχι το κόμμα ΠΑΣΟΚ. Ο πολιτισμός του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι άνθρωποι που εδώ και χρόνια επιλέγουν την ησυχία απέναντι στην ελευθερία.

 

Δεν είναι και οι χειρότεροι του κόσμου. Δεν έχουν στα σπλάχνα τους πρώην γερμανοτσολιάδες και βασανιστές (η τουλάχιστον έχουν πολύ λιγότερους σε σχέση με άλλα κόμματα). Ο πατέρας τους μπορεί να έχει ξεχασμένο στο υπόγειο και κανα μικρό αντίγραφο της γκούερνικα του Πικάσο. Στην καθημερινή πολιτική πρακτική όμως είναι ίδιοι και χειρότεροι.

 

Αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών είναι φυσικά το Βερολίνο και οι δανειστές της Ελλάδας. Όχι γιατί επικράτησε ένα κοινοβούλιο με μοναδική πλέον αντιμνημονιακή φωνή το ΚΚΕ, αλλά γιατί κανένας άλλος πολιτικός εκτός από τον Τσίπρα δεν μπορεί να εφαρμόσει το απάνθρωπο πρόγραμμα λιτότητας που ζητά η Τρόικα. Πάντα οι «σοσιαλιστές» και οι σοσιαλδημοκράτες αναλάμβαναν το δύσκολο αυτό έργο, το οποίο τα κόμματα της δεξιάς δεν μπορούσαν να πετύχουν χωρίς μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις.

 

Το ΠΑΣΟΚ έκανε τις περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις στην ιστορία αυτή της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ έριξε την Ελλάδα στα βράχια του ευρώ. Το ΠΑΣΟΚ έφερε για πρώτη φορά την Τρόικα μετατρέποντας την Ελλάδας σε αποικία χρέους. Και όταν τα πράγματα άρχιζαν να δυσκολεύουν το ΠΑΣΟΚ εξέθρεψε το κτήνος του φασισμού, το οποίο ζητούσε το σύστημα σαν λύση ύστατης ανάγκης. Μπορεί στο συλλογικό υποσυνείδητο να έχει μείνει σαν το «κόμμα της ρεμούλας» αλλά στην πραγματικότητα η μεγάλη «συνεισφορά» του είναι ότι έκαμψε τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στην πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική. Για αυτό το λόγο η αξία χρήσης του, στα μάτια των ελληνικών και των ξένων οικονομικών ελίτ, ήταν ανεκτίμητη για σχεδόν τρεις δεκαετίες.

 

Αντί αηδίας, αναχωρητισμού και αποχής, σε ψήφο καταδίκης της πολιτικής απάτης

Του Μιχαήλ Στυλιανού 6-9-15

Τραγική η φτώχεια της πολιτικής πραμάτειας στο προεκλογικό παζάρι της 20ής Σεπτεμβρίου. Εμπόρευμα σκονισμένο, ξεθωριασμένο, απωθητικό… Ιδιαίτερα στο κατάστημα νεωτερισμών «Σύριζα». ΄Οπου το επιθετικό μάρκετινγκ αδίστακτου πλασιέ φωτίζει πιο δυνατά την ανυποληψία του προϊόντος.

Οι περισσότερες άλλωστε πολιτικές βιτρίνες, όπως στα μοσχοβίτικο μαγαζιά κατά την περίοδο Μπρέζνιεφ, την ίδια πραμάτεια έχουν να δείξουν: το Μνημόνιο Τσίπρα-Σόϊμπλε, συνταγή εθνικού θανάτου, με δόσεις.

Εξαίρεση που προκαλεί προσοχή και συμπάθεια είναι το περίπτερο, όπου έχουν προσωρινά στεγάσει την αντίστασή τους οι «αποστάτες» της συστημικής αριστεράς, επίδοξοι δυναμιτιστές της καθεστηκυίας σήψεως. Είναι σίγουρο πως θα προσελκύουν ολοένα πυκνότερα πλήθη με την προσέγγιση των εκλογών και μετά…

Τα κανάλια της ευρωλατρικής ορθοδοξίας, ( χωρίς εξαίρεση της ελεγχόμενης μιξοπάρθενης ΕΡΤ), φροντίζουν να τους κρατούν σε απόσταση -ή να τους κλείνουν το στόμα με μια γροθιά κουκουέ: Νέα γεύση ριζοσπαστικής ισηγορίας, σε συνταγή Τσίπρα- Παππά… και υιού και θείου πνεύματος (Φλαμπουράρη/ σημαιοφόρου).

Σ’ αυτές τις εκλογές της πεζότητας – όπου η «επική ποίηση» απογυμνώθηκε ως συνταγή πολιτικής εξαπάτησης και όπου οι ορισμοί «Αριστερά»- «Δεξιά» δεν αντιπροσωπεύουν πια παρά ένα εμπορικό σήμα, η επιλογή του ψηφοφόρου έχει στενέψει στο δίλημμα: πατριωτισμός, συνέπεια και σεμνότητα ή αμοραλισμός, υποκρισία και αλαζονεία;

Ο Δραγασάκης ήθελε το μνημόνιο του Σόιμπλε

 

Μετά την τρομερή αποκάλυψη του Βήματος πως «Ο Λαφαζάνης ήθελε το Grexit του Σόιμπλε», και αφού κανένα από τα συστημικά ή αντισυστημικά (πάλαι ποτέ) μέσα δεν το κάνουν, σήμερα προχωράω σε μία μεγάλη αποκάλυψη.

 

Κανάλια, εφημερίδες αλλά και… σύντροφοι φροντίζουν να μάθουμε πως όσοι θέλουν απεγκλωβισμό από το μνημόνιο, υποστηρίζουν το σχέδιο του Σόιμπλε. Ο Λαφαζάνης είναι γι’ αυτούς ο πρωτεργάτης, ηγούμενος της Αριστερής Πλατφόρμας. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και ο συλλογισμός απλός.

 

Οι παλιοί τον θυμούνται, ας τον μάθουν και οι νέοι.

 

Ο μπαλούρδος είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο. Άρα, ο μπαλούρδος είναι μπουζούκι.

«Κάθε μονομερής αλλαγή των συμφωνηθεισών διαδικασιών θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου» λέει ο σύντροφος Γιάννης Δραγασάκης, σε συνέντευξή του στη Ριάλια Νιους.

Η πάλη ανάμεσα στο καινούργιο και το παλιό είναι μόνο στην αρχή

 

του Στέλιου Ελληνιάδη

 

Η Αριστερά ήταν εντελώς απροετοίμαστη πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά για να αντιμετωπίσει αυτό που πρόεκυπτε από τη ροή των πραγμάτων, από τη ραγδαία εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης. Δεν είχε την απαραίτητη κουλτούρα, δεν είχε την αναγκαία πρόνοια, δεν βρισκόταν σε εγρήγορση και υστερούσε απελπιστικά σε οργάνωση και υποδομές. Δεν είχε καν την απαραίτητη βούληση. Ακόμα και η επιλογή δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχτηκε καθοριστική, συνάντησε πολύ μεγάλα εσωτερικά εμπόδια και παράδερνε επί χρόνια. Και, δυστυχώς, μέχρι σήμερα, αυτή η καίρια επιλογή, η καταλληλότερη για να συσπειρώσει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας και να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση –κάτι το αδιανόητο μέχρι πριν από τρία χρόνια–, εξακολουθεί να κλονίζεται από τα μέσα, γιατί παρέμειναν κυρίαρχες οι παλιές αντιλήψεις που ανέκαθεν πίστευαν ότι η Αριστερά δεν μπορεί ποτέ να ενωθεί πραγματικά ή δεν ήθελαν κατά βάθος να πραγματοποιηθεί αυτή η ένωση ή ανέχονταν μόνο μια σύγκλιση επιφανειακή που θα συντηρούσε τον κατακερματισμό και, το κυριότερο, δεν θα διατάρασσε το συσχετισμό δυνάμεων που συντηρούσε απαράλλαχτη την εσωτερική διάρθρωση της παλιάς Αριστεράς. Κι αυτή δεν είναι μία θέση που περιορίζεται σε έναν άνθρωπο ή μια ομάδα, είναι διάχυτη.

Στην πιο ακραία αντισυριζική μορφή, ο Κουβέλης και οι συν αυτώ ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πολύ πρόσφατα, ως πλήρεις αρνητές του ΣΥΡΙΖΑ, εντός του, με ένα ποσοστό της τάξης του 30%. Η αποχώρησή τους έδωσε μεγάλη ώθηση στην ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σαν μία δύναμη που ενώνει, αλλά μαζί με την «ανανεωτική τάση» δεν αποχώρησε και η αντίληψη που στηριζόταν στη διατήρηση των εσωτερικών διαχωριστικών.

Γιάνης και Δανάη

            

         

Respect: Ο Κώστας Καίσαρης υποκλίνεται στο μεγαλείο του Βαρουφάκη και του Σύριζα. Στα νέα πιστόλια που βγήκαν στην πιάτσα κι έχουν στείλει τους προηγούμενους για τσάι

Ηταν αυτό το βράδυ της Τρίτης, 28 Απριλίου 2015, που θα σημαδέψει τη νεότερη πολιτική ιστορία. Αν στις 22 Μαΐου του 1963, στη Θεσσαλονίκη, οι παρακρατικοί τραυμάτιζαν με λοστό τον Γρηγόρη Λαμπράκη, ύστερα από μισό αιώνα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με τους αντιεξουσιαστές στα Εξάρχεια, να επιτίθενται στον Γιάννη Βαρουφάκη.

Ο μεγάλος δείκτης στο "Βασερόν Κονσταντέν" της Δανάης ήταν στο έντεκα και ο μικρός στο δώδεκα. Ο υπουργός μόλις είχε κερδίσει την πρώτη μάχη με τους αντιεξουσιαστές. Δεν ετράπη, όμως, σε φυγή. Δε λιγοψύχησε. Δε ζήτησε τη βοήθεια της αστυνομίας. Κρατώντας σφιχτά το χέρι της συμβίας του, βγήκε έξω από το εστιατόριο, στη Βαλτετσίου 44 στα Εξάρχεια. Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος. Στη θέα των (εναπομεινάντων) αντεξουσιαστών, φάνηκε το μεγαλείον του ανδρός.

Που πας αγάπη μου με σανδάλι και μπιφτεκάκι στη Βουλή;

Σήμερα αγαπημένοι/ες μου θα μιλήσουμε για μόδα και γκουρμέ συνταγές. Και επειδή δηλώνουμε άγνοια για το θέμα θα αφεθούμε στους ειδικούς. Τον Γιάννη Πρετεντέρη, τον Πάσχο Μανδραβέλη, την Έλλη Στάη κ.ά.

Ο Ερίκ Τουσέν, έγραφε προ ημερών ο αρθρογράφος του ΔΟΛ, «εμφανίστηκε στην παρουσίαση της Επιτροπής (για το λογιστικό έλεγχο του χρέους) με σακίδιο, παντελόνι παραλλαγής και σανδάλια».
Λίγες ημέρες αργότερα ο αρθρογράφος της Καθημερινής ερχόταν να συμπληρώσει την ενδυματολογική κριτική.

Πάντως η εμφάνιση Τουσέντ στην Βουλή δείχνει τον σεβασμό προς την χώρα και τον κορυφαίο δημοκρατικό της θεσμό… pic.twitter.com/7TawqfjB3S

  

— Paschos (@Mandravelis) April 5, 2015

Στα «μεσημερινιανάδικα» της αστικής δημοσιογραφίας ήρθε να προσθέσει τη φωνή της και το thetoc.gr της Ελλης Στάη, το οποίο αποκάλυπτε τι έφαγαν τα μέλη της επιτροπής για τον έλεγχο του χρέους: «Όπως αποδείχθηκε το γεύμα δεν ήταν τόσο ελαφρύ ούτε μέσα στο κλίμα της ημέρας (Σάββατο του Λαζάρου) καθώς περιελάμβανε κυρίως κρεατικά (μπιφτεκάκια, σουβλάκια, φιλέτο κοτόπουλο) τυροπιτάκια, σπανακοπιτάκια, ντάκο με τυρί και ντομάτα, αλλά και σαλάτες συνοδεία λευκού και ερυθρού οίνου».

Δέκα αποδείξεις ότι η «σοβαρή Χ.Α» είναι εδώ

1) Γιατί έχουν τον Άδωνι Γεωργιάδη και στελέχη της ΟΝΝΕΔ να δηλώνουν ότι δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο

 

2) Γιατί έχουν τον Σαμαρά να ζητά απομάκρυνση των παιδιών μεταναστών από βρεφονηπιακούς σταθμούς.

 

3) Γιατί έχουν το Ποτάμι να υποστηρίζει ψευδώς ότι η χούντα άφησε μηδενικό χρέος

 

4) Γιατί έχουν τον Θανάση Πλεύρη, τέκνο του πατέρα του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού Κωνσταντίνου Πλεύρη, να ζητά μαζί με τη Χρυσή Αυγή, να μην δοθεί η εκπαιδευτική άδεια που δικαιούται ο Ρωμανός και να απομακρυνθούν οι Σύροι πρόσφυγες από το Σύνταγμα γιατί χαλάνε την εορταστική εικόνα της πόλης.

 

5) Γιατί έχουν τον εκλεκτό του δικτάτορα Παπαδόπουλου, Μάκη Βορίδη, να προετοιμάζεται για την ηγεσία της ΝΔ.

 

6) Γιατί έχουν ανθρώπους σαν τον Μπαλτάκο να δημιουργεί το κόμμα του στρατού και της αστυνομίας ανοίγοντας κερκόπορτες για την ολοκληρωτική ανατροπή του πολιτεύματος, όπως ζητούσαν παλαιότερα και ΜΜΕ σαν το Protagon  

Κωλόπαιδα

 

Γιάννης Λαζάρου

 

Στα σκατά κι ακόμα παραπέρα να πάτε τσογλάνια πασοκομπεμπέκια με την επανάσταση του facebook για την στήριξη του Γεωργίου Παπανδρέου. Τελικά, όχι μόνο δεν βάζετε μυαλό, όχι μόνο η βόλεψή σας έχει φθάσει μέχρι και την τελευταία τρίχα της άδειας κεφαλής σας, αλλά τα γεννοβολήματά σας στηρίζουν τον άεργο πολιτικάντη που έχωσε με μία υπογραφή σε κατοχή 200 χρόνων μια ολόκληρη χώρα.

Με σύνθημα “Εμείς πάμε. Εσύ θα έρθεις;” τα παιδιά (τρολοπασοκάκια) του διαδικτύου μάς καλούν σε εκδρομή. Πού να έρθουμε, ρε κτηνάκια; Πού ακριβώς να έρθουμε; Εκεί που ήταν να μάς πάει ο σωτήρας σου, πρασινομούρη νεολαίε μου, μάς πήγε. Μάς πήγε στα σκατά αλλά εσείς δεν ήρθατε, τρώγατε και τρώτε και πίνεται τον «ιδρώτα» του μπαμπά. Και δεν πήγαμε ηθελημένα. Με το ζόρι μάς έχωσε στα σκατά όσο εσείς βυζαίνατε τις “σοσιαληστρικές” ιδέες των πρασινοσπιτιών που σας “τίναζε”.
 

Βέβαια, αν βρίσκονταν καμιά δεκαριά να σας αρχίσουν στα χαστούκια η δημοκρατία των Πασοκόσπορων θα τούς χαρακτήριζε ως φασίστες. Δεν θα είχαν την τιμητική θέση του αντιπρύτανη ΑΠΘ,  Τζιφόπουλου, που όταν αναφέρετε στα μη βολεμένα παιδιά προτείνει να τους ρίχνει η εξουσία χαστούκια όπως είθισται στις προηγμένες χώρες. Εκείνες τις χώρες όπως ο Καναδάς του Γιώργου Παπανδρέου και η Γερμανία του υπουργού Παπακωνσταντίνου. Το παράδειγμα των αγαπημένων χωρών του Γιώργου Παπανδρέου έφερε ο Τζιφόπουλος, τον τρόπο που αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν την νεολαία όταν αντιδρά: Με χαστούκια. Εκεί θέλετε να μάς πάτε, νεολαίοι γενίτσαροι του Γιώργου Παπανδρέου; Να τρώμε τα χαστουκάκια μας όσο εσείς θα γλύφετε τον αρχηγό και την εξουσία παίρνοντας το δημοκρατικό δικαίωμα να βαράτε τους αντιδραστικούς;

Θραύσματα…

 

Απορεί ο κ. Πωλ Κρούγκμαν για το «ξεπούλημα χωρίς λόγο» που γίνεται στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν δει κανείς το πράγμα από τη σκοπιά της πολιτικής που εφαρμόζεται, αυτό το ξεπούλημα δεν βελτιώνει σε τίποτα την οικονομία της χώρας. Λογικόν. Η λεηλασία βελτιώνει τα οικονομικά του άρπαγα, όχι του λεηλατημένου.

Απορεί ο «Tagesspiegel» γιατί εκχωρούνται κοψοχρονιά το Ελληνικό, ο ΟΠΑΠ, η ΕΥΑΘ και τόσα άλλα «φιλέτα» (κατά το δη λεγόμενο στη γλώσσα των λεόντων). Ας ρωτήσει τον χερ Φούχτελ, τον κυρ Τζαμτζή και τη φράου Μέρκελ-Ζήμενς-Μερτσέντες.

Τα μαλλιά του τραβάει ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Τίμοθυ Γκάιτνερ με όσα κάνει η ελληνική(;) ελίτ(!) – ούτε οι Τσεγιέν (όσοι απόμειναν άσφαχτοι) δεν πούλησαν τη γη τους στους Γκρίνγκος τόσο φθηνά, όσον οι «δικοί μας» υπομείονες ξεπουλάνε τους πόρους, τις υποδομές αλλά και την Ασυλία της χώρας,

Αν όμως όλα αυτά και άλλα τα λένε δεξιοί, συντηρητικοί, ακόμα και νεοφιλελεύθεροι, οι αριστεροί τι θα είχαν να προσθέσουν; Κάνα μπινελίκι ίσως – αλλά με νηφαλιότητα και συναίνεση.

***

Εγνατία Οδός. Κόστισε η κατασκευή της στον ελληνικό λαό 6,5 δισ. Σαν να τη βρήκε την Εγνατία κληρονομιά απ’ τη μάνα της και τον πατέρα της, αυτή η κυβέρνηση της φυτεύει ένα κάρο διόδια και παραχωρεί την εκμετάλλευσή τους στους συνήθεις υπεράνω των νόμων πορφυρογέννητους.

Αλήθεια, η Εγνατία-6,5 δισ.-Οδός είναι ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ή δημόσια περιουσία; Ο,τι και να είναι, ήταν. Στο εξής θα είναι αμπελοχώραφο των κοτζαμπάσηδων. Αλλη μια πρόοδος, ένας ακόμα εκσυγχρονισμός και κυρίως μια ακόμα κίνηση για να πάρει μπροστά η οικονομία.

***

Στην οποίαν οικονομία συνεισέφερε δραστικά με τρεις offshore και ο κ. Καρατζαφέρης. Διώκεται τώρα για τρία κακουργήματα. Τα τρία κακουργήματα όμως για τα οποία δεν διώκεται ο κ. Καρατζαφέρης είναι ο κ. Βορίδης, ο κ. Γεωργιάδης και ο κ. Πλεύρης.

***

Παρακολουθώ τους τελευταίους «ελιγμούς» ΣΥΡΙΖΑ και τις δηλώσεις ορισμένων στελεχών όπως του κ. Σταθάκη. Πιο μαλακά, σύντροφοι! Κάνει κωλοτούμπες το μυαλό μου και ζαλίζομαι.

Δεν γνωρίζω (πώς θα μπορούσα άλλωστε) αν ο συμπαθέστατος σ. Σταθάκης είναι «λαγός», ούτε ήξερα ότι η Αριστερά χρησιμοποιεί «λαγούς». Αυτό για το οποίον όμως είμαι βέβαιος είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος απ’ τους πολλούς λαγούς να γίνουμε κουνέλια…

***