Για την γκόμενα έχεις εναλλακτική, για τη χώρα σου όχι

Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία και την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, είναι πια εμφανές πως η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλύεται μπροστά στα μάτια μας.    

Δεν είναι μόνο το Brexit, δεν είναι μόνο οι χρεοκοπημένες ιταλικές τράπεζες, δεν είναι μόνο η άνοδος των εθνικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, δεν είναι μόνο κάποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αρνούνται να υιοθετήσουν το ευρώ.
Είναι όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που φωνάζει πως τελειώνει.
Βγάζει μάτι πια πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί.
Δεν μπορεί μωρέ η άχαρη.
Κι αυτό που θα κυριαρχήσει στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης -μετά το δημοψήφισμα για το Brexit- είναι τα δημοψηφίσματα για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι έκπληξη.


Από την ημέρα που δημιουργήθηκε το euro, ξεκίνησαν οι ισχυρές αμφιβολίες για την επιτυχία του εγχειρήματος, ενώ δεν ήταν καθόλου λίγοι αυτοί που υποστήριζαν πως το euro θα διαλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν γνωστά και στους Έλληνες πολιτικούς, και στις ελληνικές κυβερνήσεις και στα ελληνικά κόμματα.
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έστελνε την Ελλάδα στο ΔΝΤ και ψήφιζε το πρώτο Μνημόνιο, τα γνώριζε.
Όταν ο Αντώνης Σαμαράς ψήφιζε το δεύτερο Μνημόνιο, τα γνώριζε.
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ψήφιζε το τρίτο Μνημόνιο, τα γνώριζε.

Βαρουφάκης: Ιφιγένεια ή μάγισσα;

Το κάψιμο μαγισσών του Μεσαίωνα αλλά και το αντίστοιχο «κυνήγι μαγισσών» του γερουσιαστή Μακάρθι στην Αμερική της δεκαετίας του ’50 επανέρχεται στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

 

Συντάκτης: Άρης Χατζηστεφάνου      

Καθώς το Μαξίμου παρέδωσε τον Γιάνη Βαρουφάκη σαν εξιλαστήριο θύμα στο Βερολίνο αλλά και στα κανάλια των Ελλήνων ολιγαρχών, αρκετοί μίλησαν για «αποδιοπομπαίους τράγους» και «ανθρωποθυσίες». Ισως σε αυτές τις παρομοιώσεις θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και το κάψιμο μαγισσών του Μεσαίωνα


Κανείς δεν μπορεί να τρομοκρατήσει μια ολόκληρη χώρα εάν δεν είμαστε όλοι συνένοχοί του.

Ο δημοσιογράφος Εντουαρντ Μάροου για τον Μακαρθισμό

Οι θυσίες ανθρώπων και ζώων είναι μια συνήθεια παλιά όσο και η ιστορία του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον Γερμανό μελετητή Γουόλτερ Μπάρκετ, η θυσία στην αρχαία Ελλάδα προκύπτει από τις παραδόσεις των κυνηγών, οι οποίοι με διάφορες τελετές ζητούσαν συγγνώμη για το γεγονός ότι σκότωναν άλλους ζωντανούς οργανισμούς προκειμένου να τραφούν και να επιβιώσουν.


Αποτύπωση αυτών των τελετών αποτέλεσαν τα Διιπόλεια, αρχαία γιορτή των Αθηναίων στην οποία ένας ιερέας θυσίαζε ένα βόδι και στη συνέχεια εξαφανιζόταν για να μην καταδικαστεί για την πράξη του. Για την Ιστορία, από τις μεγαλοπρεπείς θυσίες 100 βοδιών προς τιμήν του Δία και του Απόλλωνα θα προκύψει και η λέξη εκατόμβη.


Αν τα Διιπόλεια εξέφραζαν τις τύψεις των κυνηγών για τα θηράματά τους, ο μύθος της Ιφιγένειας, όπως παρουσιάζεται και από τον Ευριπίδη, πιστεύεται ότι αποτυπώνει τη σταδιακή εγκατάλειψη των ανθρωποθυσιών στην αρχαία Ελλάδα.


Ο Αγαμέμνονας καλείται να θυσιάσει την κόρη του στη θεά Αρτεμη, ώστε να μπορέσει να αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών για την Τροία. Την τελευταία όμως στιγμή η θεά λυπήθηκε την Ιφιγένεια, την άρπαξε από τον βωμό της θυσίας και έβαλε στη θέση της ένα ελάφι (ιστορία που επαναλαμβάνεται και με τον γιο του Αβραάμ, ο οποίος λίγο πριν από τη σφαγή έδωσε τη θέση του σε ένα κριάρι).

Κι ο Σόιμπλε "δίνει" Τσίπρα

Δεν σας αρκούσαν οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη, ούτε οι πρόσφατες της Κωνσταντοπούλου.

Φυσικά και δεν πρόκειται να αρκεστείτε στις αποκαλύψεις Σόιμπλε.

 

Γιατί όταν η πραγματικότητα διαφωνεί μαζί σας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Ο μυθομανής Έλληνας έχει τον πρωθυπουργό που του αξίζει.

 

Χριστιανική καρτερικότητα, βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, ευρωπαϊκή φινέτσα, όλα τα ψέματα του κόσμου στριμωγμένα σε ένα λαό που συνεχίζει να τρέφεται από τις σάρκες των αυταπατών του παρότι πεθαίνει.

 

Ο Τσίπρας συναντήθηκε με τον Σόιμπλε πριν τις εκλογές του Γενάρη. Εκεί ο Τσίπρας του δήλωσε χωρίς να του ζητηθεί την εθελοδουλεία του στο Ευρώ. Ο Σόιμπλε στα λέει αυτά, όχι η Τρέμη.

Ο Σόιμπλε το μόνο που έκανε είναι να εξηγήσει στον λαοπλάνο Τσίπρα πως οι λαϊκισμοί του θα γυρνούσαν μπούμερανγκ, πως δεν μπορεί να πατάει με ένα πόδι σε δύο βάρκες.

 

Δεν ήταν εκβιασμός. Είναι σαν να λες σε ένα κακομαθημένο μπάσταρδο πως δεν μπορεί να φάει και γαριδάκια και πάστα.

 

Πως θα του κάνει κακό.

 

Τα μήντια κατασκεύασαν τον κακό δόκτωρα Σόιμπλε. Κατασκεύασαν και το κόμμα της δραχμής.

 

Η ευρωδουλεία τους τους το υπέδειξε.

 

Όχι ο Σόιμπλε.

Ο Δραγασάκης ήθελε το μνημόνιο του Σόιμπλε

 

Μετά την τρομερή αποκάλυψη του Βήματος πως «Ο Λαφαζάνης ήθελε το Grexit του Σόιμπλε», και αφού κανένα από τα συστημικά ή αντισυστημικά (πάλαι ποτέ) μέσα δεν το κάνουν, σήμερα προχωράω σε μία μεγάλη αποκάλυψη.

 

Κανάλια, εφημερίδες αλλά και… σύντροφοι φροντίζουν να μάθουμε πως όσοι θέλουν απεγκλωβισμό από το μνημόνιο, υποστηρίζουν το σχέδιο του Σόιμπλε. Ο Λαφαζάνης είναι γι’ αυτούς ο πρωτεργάτης, ηγούμενος της Αριστερής Πλατφόρμας. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και ο συλλογισμός απλός.

 

Οι παλιοί τον θυμούνται, ας τον μάθουν και οι νέοι.

 

Ο μπαλούρδος είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο. Άρα, ο μπαλούρδος είναι μπουζούκι.

«Κάθε μονομερής αλλαγή των συμφωνηθεισών διαδικασιών θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου» λέει ο σύντροφος Γιάννης Δραγασάκης, σε συνέντευξή του στη Ριάλια Νιους.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

 

“«Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απαντώντας σε σχετική ερώτηση της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά για τις κινήσεις Βαρουφάκη δήλωσε ότι «φυσικά, αυτονοήτως, είχα δώσει εντολή προσωπικά στον Γιάνη Βαρουφάκη να συγκροτήσει ομάδα επεξεργασίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης».”

«Σύμφωνα με υψηλόβαθμες πηγές, αυτό περιελάμβανε τα εξής: Εθνικοποίηση του ΟΠΑΠ, Εθνικοποίηση οδικών αξόνων (διόδια), Εθνικοποίηση ζεύξης Ρίου-Αντιρρίου και Ολυμπίας Οδού, Επανεκκίνηση ενεργειών για την έκδοση Χριστοφοράκου και επανεξέταση της συμφωνίας εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη Siemens, Προστασία ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ, κυρίως αυτών για τα οποία είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η Γερμανία, Ελεγχος θεμάτων διαφθοράς εταιρειών γερμανικών συμφερόντων (Siemens, OTE, Lidl, Allianz, ΜΑΝ, Hochtief), Ελεγχος εταιρειών που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς προμηθειών του ελληνικού Δημοσίου».

«Η εκτίμηση που υπάρχει σε συνεργάτες του πρωθυπουργού είναι ότι συνολικά οι «μαύρες» μπίζνες των Γερμανών στην Ελλάδα έχουν επιφέρει ζημιές για το ελληνικό Δημόσιο αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ. Ταυτόχρονα, με την τακτική τους έχουν οδηγήσει στη διάλυση του βιομηχανικού ιστού της χώρας, στην παγίωση της διαφθοράς και στη δημιουργία ασθενούς επιχειρηματικότητας.

Πολλές από τις «μαύρες» μπίζνες, όπως λένε οι ίδιες πηγές, έγιναν από γερμανικές εταιρείες που στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν με δόλιο τρόπο (μίζες) φιλέτα του ελληνικού Δημοσίου στηρίχτηκαν σχεδόν πάντοτε από το γερμανικό κράτος. Αλλοτε με νομοθετική υποστήριξη (περίπτωση Χριστοφοράκου), άλλοτε με διπλωματία».

Αποχαιρετισμός στα όπλα (που εσίγησαν)

Του Στάθη

Θα ήθελα να προσθέσω στο κυνήγι που έχει εξαπολυθεί εναντίον του κ. Βαρουφάκη, ως στοιχείο εναντίον του, ότι ο πρώην εγκάρδιος υπουργός του κ. Πρωθυπουργού τρώει τα βράδια παιδάκια και βράζει σίδερα για να τα κάνει χρυσάφι, ώστε να κατασκευάσει επιτέλους τη χρυσή δεκάρα του Σκρουτζ Μακ Ντακ και να επαναφέρει με ασφάλεια τη χώρα στη δραχμή ο Γκαστόνε!..

Οντως απορώ! Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που καλοβλέπουν την ανθρωποφαγία εναντίον του κ. Βαρουφάκη (ή που κάνουν τα στραβά μάτια) δεν καταλαβαίνουν ότι οι ωμοφάγοι, που τρώνε τώρα ζωντανόν τον Γιάνη, δοκιμάζουν τι γεύση θα έχει αύριο στο στόμα τους ο κ. Τσίπρας;

Τι νομίζουν όσοι κάνουν γαργάρες; ότι η στάση τους είναι λιγότερο γελοία και λιγότερο επικίνδυνη απ’ τις κραυγές Πανούση; O οποίος έφθασε να μιλήσει ακόμα και για «εσχάτη προδοσία»!! (Καλά, ο άνθρωπος αυτός, ο κ. Πανούσης, αναδεικνύεται σε κλόουν με περικεφαλαία. Ο απύλωτος στόμας του έχει πει τα πάντα! ακόμα και ότι οι μπάχαλοι μπορεί να βάλουν βόμβες στο σπίτι του κ. Τσίπρα - σαν να τους έβαζε την ιδέα να πάνε να βάλουν! Απίθανος! Αλλά πάντα στην κυβέρνηση! Πάντα με τις ευλογίες του κ. Τσίπρα.)

Βαρουφακης, o λαγός...

 Γιάννννης Μπαρουφάκης: Ο ρόλος του εξίσου ύποπτος με του Τσίπρα... Λαγός ολκής. Κάνενας πότε δεν κατάλαβε ποιο ήταν το σχέδιο της όποιας οικονομικής του πολιτικής, του διακεκριμένου κατά τα άλλα και φημισμένου καθηγητή. Όσες φορές αν έτυχε να τον παρακολουθήσω (ομιλίες στο σύνταγμα, Συνεντεύξεις στην τηλεόραση - ραδιοφωνο, αρθρα, διαλέξεις στο Καποδιστριακό, υπουργικές συνεντεύξεις) την τελευταία πενταετία,  υπήρχε πάντοτε ένα νέφος ασάφειας, μια θολούρα... Σα τη δημιουργική ασάφεια ένα πράγμα.

Οι απόψεις του μεταλλάσονταν χαμελαιοντικά εν ρηπή οφθαλμού, έδινε ανά τακτά χρονικά διαστήματα ημερομηνίες για πιθανά capital controls ή bail in - out (μέχρι και το 2012 – εννοείται ότι έπεφτε έξω), πάντα αοριστίες για το τί έπρεπε να γίνει, κάποιες φορες έκανε λόγο για τη λύση των ευρωομολόγων, πότε για αέναες αποπληρωμές του χρέους, μέχρι και που υπουργοποιήθηκε άρχιζε να παίζει με τις λέξεις... Δεν είναι τρόικα είναι θεσμοί, δεν αποστραγγίζουμε την αγορά στοχεύουμε στην ευρυθμή λειτουργία της και άλλες παπαριές. Ποτέ μα ποτέ δεν έδωσε μια αποκρυσταλλώμένη συνέντευξη τύπου. Βέβαια λέξεις όπως διαγραφή χρέους, εθνικό νόμισμα, επιτροπή λογιστικού ελέγχου ήταν απαγορευμένες για το Γιάννννναρο της οικονομίας. Αντ’ αυτού δήλωσε ότι αποδεχόταν το 70% των παλαιών μνημονίων και ότι το ελληνικό χρέος ήταν απολύτως νόμιμο όπως δήλωσε στη Βουλη κατά κατά τη σύσταση της επιτροπής αλήθειας. Τι θα έπρεπε να περιμένουμε από αυτόν τον άνθρωπο;;;

Ξαφνικά παραιτείται γιατί δεν αποδεχόταν το νέο μνημόνιο χώρις απομείωση του χρέους και κάποιων άλλων όρων που περιείχε, βέβαια ήταν σύμφωνος με τη λίιιγο πιο light 47σέλιδη πρόταση – μνημόνιο της ελληνικής κυβέρνησης κάποιες εβδομάδες πριν...

Είμαστε όλοι Βαρουφάκης

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έπρεπε να γράψω ένα κείμενο στήριξης στον Γ.Βαρουφάκη. Στα πάνελ που βρεθήκαμε να συζητάμε για το ευρώ και τη δραχμή ή στις ραδιοφωνικές συνεντεύξεις μαζί του πίστευα πάντα ότι ήταν επικίνδυνος για τις επιδιώξεις και τα οράματα της Αριστεράς.

 

Δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποιον άλλο οικονομολόγο (του δικού του διαμετρήματος) που να επιχειρηματολογούσε με τόσο πάθος για την ανάγκη παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη. Ήταν μάλιστα ο πρώτος που έφερε στην Ελλάδα τη θεωρία του Hotel California σχετικά με τις δυνατότητες εξόδου (You can check-out any time you like, But you can never leave!). Γι’ αυτόν ήταν λάθος ότι μπήκαμε στη νομισματική ένωση αλλά θα ήταν καταστροφή να βγούμε.

 

Ήταν επίσης ο πρώτος που επιτέθηκε στην πρωτοβουλία για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου. Και μάλιστα το έκανε από τις σελίδες του Protagon με επιχειρήματα που θύμιζαν τα τρομολαγνικά σενάρια των νυχτερινών δελτίων ειδήσεων.

 

Και ύστερα ήρθαν τα ασυγχώρητα λάθη, από τη θέση πλέον του υπουργού Οικονομικών. Πληρώνοντας τις δόσεις παράνομων και απεχθών δανείων άφησε τα ταμεία να αδειάσουν και εκμηδένισε τις ελπίδες μια σοβαρής διαπραγμάτευσης. Οι προηγούμενες ιδεοληψίες του για την ανάγκη παραμονής στο ευρώ και η άρνησή του για κάθε συζήτηση σοβαρής διαγραφής του χρέους απλώς επιδείνωσαν δραματικά την κατάσταση.

Μία θυσία βασίλισσας για την παρτίδα;

Του Χρ. Χαραλαμπόπουλου

Oταν η επικαιρότητα είναι τόσο σοβαρή που καταπίνει όλα τα άλλα, ακόμη και τα δευτερεύοντα όπως τα σπορ, δεν γίνεται να μην ασχοληθείς με αυτήν. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Κυριακής, όπως το βλέπω, δεν αφορά τη νίκη κάποιων επί κάποιων άλλων, παρά το γεγονός ότι σε κάποιες περιοχές φαίνεται πως η ψήφος είχε ταξικό χαρακτήρα.

Το δημοψήφισμα ήταν μία δήλωση με πεντακάθαρη φωνή που έλεγε: «Δεν φοβόμαστε και αρνούμαστε τον ετεροκαθορισμό». Και επιπλέον, ήταν μία ακόμη ισχυρότερη εντολή (από εκείνη του Ιανουαρίου) στην κυβέρνηση για λύση, αφού αυτή έδειξε πως κάνει ό,τι δεν έκαναν οι άλλοι. Διαπραγματεύεται -με τα λάθη της- για το συμφέρον της χώρας και όχι των βαρώνων της. Σε ό,τι αφορά την παραίτηση Βαρουφάκη, μεταφέρω την εκτίμηση του δασκάλου μου Απόστολου Δεδουσόπουλου, καθηγητή των Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο: «Οσον αφορά την παραίτηση του Βαρουφάκη ή, πιο σωστά, τον εξαναγκασμό σε παραίτηση, θα ήταν εύλογη η απομάκρυνσή του εξαιτίας, ίσως, κάποιων αμφιλεγόμενων  δηλώσεων ή αν υπήρχε διαφωνία στη διαδικασία και στους στόχους της διαπραγμάτευσης. Η ανακοίνωση του Βαρουφάκη δεν μιλάει για κάτι τέτοιο, αλλά για αποτέλεσμα των απαιτήσεων των πιστωτών και της ανάγκης για τη σύναψη συμφωνίας σε σύντομο χρόνο.

Γιάνης και Δανάη

            

         

Respect: Ο Κώστας Καίσαρης υποκλίνεται στο μεγαλείο του Βαρουφάκη και του Σύριζα. Στα νέα πιστόλια που βγήκαν στην πιάτσα κι έχουν στείλει τους προηγούμενους για τσάι

Ηταν αυτό το βράδυ της Τρίτης, 28 Απριλίου 2015, που θα σημαδέψει τη νεότερη πολιτική ιστορία. Αν στις 22 Μαΐου του 1963, στη Θεσσαλονίκη, οι παρακρατικοί τραυμάτιζαν με λοστό τον Γρηγόρη Λαμπράκη, ύστερα από μισό αιώνα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με τους αντιεξουσιαστές στα Εξάρχεια, να επιτίθενται στον Γιάννη Βαρουφάκη.

Ο μεγάλος δείκτης στο "Βασερόν Κονσταντέν" της Δανάης ήταν στο έντεκα και ο μικρός στο δώδεκα. Ο υπουργός μόλις είχε κερδίσει την πρώτη μάχη με τους αντιεξουσιαστές. Δεν ετράπη, όμως, σε φυγή. Δε λιγοψύχησε. Δε ζήτησε τη βοήθεια της αστυνομίας. Κρατώντας σφιχτά το χέρι της συμβίας του, βγήκε έξω από το εστιατόριο, στη Βαλτετσίου 44 στα Εξάρχεια. Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος. Στη θέα των (εναπομεινάντων) αντεξουσιαστών, φάνηκε το μεγαλείον του ανδρός.

Η ώρα της έντιμης ρήξης

του Στάθη Κουβελάκη

Η υψηλού ρίσκου αυτή κίνηση αναδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο την κρισιμότητα της κατάστασης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί δύο μήνες μετά την συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη. Το βασικό, και στην ουσία το μόνο ουσιαστικό, επιχείρημα που είχε τότε διατυπωθεί υπέρ της συμφωνίας ήταν ότι «αγόραζε χρόνο», έστω και με επώδυνο αντίτιμο, έτσι ώστε να προετοιμαστεί με καλύτερους όρους η «μεγάλη διαπραγμάτευση» του καλοκαιριού.

Ο ισχυρισμός ήταν ότι για ένα τετράμηνο η ΕΚΤ θα σταματούσε το «μαρτύριο της σταγόνας» στο οποίο υποβάλλει το τραπεζικό σύστημα, και κατ’επέκταση την οικονομία, από τις 5 Φεβρουαρίου, όταν αποφάσισε να διακόψει τον βασικό μηχανισμό χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών. Διότι όπως είναι πλέον ευρύτερα αποδεκτό, η ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε στην υπογραφή αυτής της ετεροβαρούς συμφωνίας υπό το φάσμα της διογκούμενης φυγής καταθέσεων και της απειλούμενης κατάρρευσης των τραπεζών.

Επιτροπή Αλήθειας: Η αρχή έγινε!

Η συγκρότηση και οι πρώτες εργασίες της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους πιστοποιούν την ανάγκη και τη σημασία της ίδρυσής της. Οι τρεις υπογράφοντες που συμμετέχουμε σε αυτήν, εκφράζοντας τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του κινήματος για τη διαγραφή του χρέους, θεωρούμε ότι είναι αναγκαία μια πρώτη αποτίμηση της λειτουργίας και των εργασιών της η οποία συνιστά και ουσιαστική απάντηση στις ποικίλες επιθέσεις που δέχτηκε η Επιτροπή αυτό το διάστημα.


Λεωνίδας Βατικιώτης, Σπύρος Μαρκέτος, Άρης Χατζηστεφάνου

Η συγκρότηση της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους δεν αποτελεί μόνο δικαίωμα της Ελλάδας, αλλά και συμβατική της υποχρέωση. Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους είναι υποχρεωτικός για χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως προβλέπει και ο Κανονισμός 472 του 2013 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωκοινοβουλίου. Επίσης, στη διακήρυξη του ΟΗΕ αναφέρεται ότι «η αποπληρωμή του χρέους δεν μπορεί να αποτρέψει το κράτος από το να παρέχει στους πολίτες του στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα όπως η υγεία ή η παιδεία». Κυρίως όμως αποτέλεσε μια πρώτη νίκη του μαχόμενου εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, των ριζοσπαστών επιστημόνων και οικονομολόγων και των δυνάμεων που μάχονται για άμεση στάση πληρωμών προς τους πιστωτές και τη διαγραφή του χρέους, ενάντια στην αντιδραστική μνημονιακή πολιτική και τους θεσμούς της Τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ).

Αμερικανάκια!!!!!!

Του Γιάννη Λαζάρου

Να το κάνουμε όπως Αμερική. Κανένα πρόβλημα κύριε Βαρουφάκη, αλλά πες μας ποιος θα κάνει τον Ινδιάνο να έχουν να σφάζουν οι στρατηγοί Κάστερ της νέας πατρίδας που μας στέλνεις. Της Ευρώπης. Διότι όλοι οι Ευρωπαίοι είχαν φοβερούς μακελάρηδες στην Ιστορία τους που μόνο με εισβολή σε γειτονικές ευρωπαϊκές χώρες μπορούσαν να έχουν κυριαρχία. Από τους Ρωμαίους και τους Βίκινγκς, από τον Φίλιππο τον Β’ της Ισπανίας και τους Χιτλερομουσολίνηδες μέχρι και τελευταία τους Μπλερ και Χέλμουντ Κολ που εισέβαλαν στην ευρωπαϊκή χώρα Γιουγκοσλαβία.

Λαοί που δεν έχουν κοινή εξωτερική πολιτική πώς θα μπορούν να έχουν κοινή πολιτική; Όταν ο ένας κάνει εισβολή με όλα τα μέσα καταστρέφοντας τον διπλανό, πώς μπορεί να έχουν θύτης και θύμα κοινή ηθική; Όταν ακόμα δεν έχει κλείσει το θέμα της δικαίωσης της Ελλάδας από την κατοχή των Γερμανών, ποιος θα βγει κερδισμένος από μία κοινή πορεία ως κοινός λαός; 

Δεν σου έδωσαν τα δίκαια σου όταν σε έσφαξαν, θα σου δώσουν τα δίκαια στο μοίρασμα όταν σε θεωρούν υπαίτιο μιας “οικονομικής κρίσης” που μπορεί να είναι η αρχή της αποσταθεροποίησης της παγκόσμιας οικονομίας, όπως είπε χθες στον κ. Δραγασάκη η γενική γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ;

Μ’ένα νομοσχέδιο ξεχνιέμαι

 

Καλά κάνει η κυβέρνηση και φτιάχνει επιτροπές για το πώς μπήκε η χώρα στο μνημόνιο και για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Ας λένε ό,τι θέλουν αυτοί που υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση δημιουργεί τις αντίστοιχες επιτροπές για εσωτερική κατανάλωση. Ας τις είχαν κάνει οι προηγούμενες κυβερνήσεις τις επιτροπές να μην είχε τώρα υλικό ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το έπραξαν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επί 15 χρόνια κανείς υπουργός Δικαιοσύνης δεν υπέγραφε την απόφαση του Αρείου Πάγου που δικαίωνε τα θύματα των ναζί. Αντί να μιλάνε, λοιπόν, καλύτερα να το βουλώσουν.

 

Να το βουλώσουν για το θέμα της επιτροπής για τις ευθύνες του Μνημονίου και να σταματήσουν τις μπούρδες περί «διαρκούς χαρακτήρα της επιτροπής ώστε να εξεταστούν τυχόν ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης αν μας ξαναχώσει σε τρίτο Μνημόνιο». Να κάνουμε λοιπόν μία επιτροπή αθάνατη, στο διηνεκές, στο άπειρο. Ουσιαστικά να μη βγάλει ποτέ αποτέλεσμα. Θα βόλευε, ιδιαίτερα τον Βενιζέλο και τον Σημίτη τους οποίους οι δικαστές δεν τολμούν να καλέσουν ούτε καν ως μάρτυρες σε δίκη.

Newyorker: Η Επόμενη Κίνηση της Ελλάδας [Greece’s Next Move]

Του James Surowiecki*

Η μάχη μεταξύ Ελλάδας και δανειστών προσωρινά έλειξε, με τις δύο πλευρές να συμφωνούν σε μία τετράμηνη παράταση της χρηματοοικονομικής διάσωσης της Ελλάδας, η μάχη όμως για το ποιός νίκησε σε αυτή μόλις ξεκίνησε. Ο Wolfgang Schäuble, ο σκληροπυρινικός Γερμανός υπουργός των οικονομικών, δήλωσε ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση, καθοδηγούμενη από το αριστερόστροφο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάστηκε να οδηγηθεί σε μία ημερομηνία εναρμονισμένη με την πραγματικότητα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αποκάλεσε τη συμφωνία ως ένα «αποφασιστικό βήμα» το οποίο θα βοηθήσει στον τερματισμό της λιτότητας και θα βγάλει την ελληνική οικονομία από τη βαθιά ύφεση, ενώ η ελληνική κοινή γνώμη φάνηκε σε μεγάλο βαθμό ικανοποιημένη από τη συμφωνία αυτή.

Με μια πρώτη ματιά, τα θετικά σχόλια του κ. Τσίπρα μοιάζουν με περιστροφή των θέσεων του.  Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία υποσχόμενος να επιτύχει μια μείωση των υπέρογκων χρεών της Ελλάδας, να απορρίψει τις δεσμεύσεις του προϋπολογισμού που είχε κάνει η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση, καθώς και την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον επίβλεψη από της λεγόμενης Τρόικα — την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή — που έχει υπό επιτήρηση τις δημοσιονομικές αποφάσεις της χώρας τα τελευταία χρόνια. Μέχρι στιγμής η νέα συμφωνία δεν προβλέπει μείωση του χρέους, αναφέρει ότι η επέκταση του προγράμματος, που θα λάβει χώρα μόνο στο "πλαίσιο του υπάρχοντος μηχανισμού"  και τα σχέδια της Ελλάδας ακόμη θα αξιολογούνται από τα ίδια τρία θεσμικά όργανα. Υπό αυτό το πρίσμα, οι Έλληνες πέτυχαν 0 στα 3.

Είναι λύση ένα τρίτο μνημόνιο;

 

 

«[Το πρώτο μνημόνιο] έγινε για να προστατευθούν οι γερμανικές τράπεζες και κυρίως οι γαλλικές τράπεζες από τη διαγραφή των δανείων.» Karl Otto Pöhl (πρώην πρόεδρος της Bundesbank, της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας) Spiegel, 05/18/2010

Οι πιέσεις που δέχεται η χώρα απο τους «θεσμούς» είναι το λογικό αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησαν οι τρεις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το τι ακολούθησε και το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο ήταν άκρως προβλέψιμα και προβλέφθηκαν από πολλούς που ομως λιγο ακούσθηκαν στην Ελλάδα. Πέρα απο την τεράστια ύφεση που είναι συγκρίσιμη με τις χειρότερες οικονομικές επιδόσεις της δεκαετίας του 1930, το δεύτερο μνημόνιο έδεσε την χώρα χειροπόδαρα. Το δημόσιο χρέος που διέπετο από το Ελληνικό δίκαιο μετατράπηκε σε χρέος υπό το Αγγλικό δίκαιο, με σχεδόν κατά το 80 τοις εκατό να έχει μετατραπεί σε χρέος προς επίσημους θεσμικούς παράγοντες (προς χώρες της ευρωζώνης, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ), κάτι που έκανε το χρέος, αν και μη βιώσιμο, ακόμη πιο δύσκολο ν'αθετηθεί απο πριν.

Ώρα να γίνετε άντρες

Του Γιάννη Λαζάρου
Τα παντελόνια κάτω ήταν η διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Οι σφαλιάρες έπεφταν απανωτά από όλες τις πλευρές, οι απειλές εκτοξευόταν από όλες τις μπάντες, ο χοιροβοσκός Γερούν κουνούσε το δάκτυλο απέναντι στον αντιπρόσωπο της ελληνικής πλευράς.

Σε εκείνη ακριβώς την στιγμή περιμέναμε την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας. Να φύγει το χέρι του Γιάννη Βαρουφάκη και να πάρει πολλά μάγουλα σβάρνα. Να πει ένα «ρε, άιντε στο διάολο» και να γίνει το έλα να δεις, γιατί και η διπλωματία έχει τα όρια της. Δυστυχώς, η αξιοπρέπεια είναι λάστιχο για όσους δεν ξέρουν τι πραγματικά εστί. 

Μεγάλα παιδιά είμαστε, ρε γαμώτο. Είναι κρίμα να μάς συμπεριφέρονται σαν μεταξεταστέους της ζωής. Κρυφτό πίσω από τις λέξεις. Το μισό Γιουρογκρούπ να αναφέρει Τρόικα και οι δικοί μας να διορθώνουν απλά την λέξη σε «Θεσμούς» χωρίς να διορθώσουν την ουσία: Ότι θα ελέγχεσαι σαν σκλάβος για τις αποδόσεις κέρδους της αποικίας είτε λένε τον επιστάτη Τροϊκανό, είτε Θεσμοφύλακα. 

Από τη μια η θεωρία ότι πήραμε χρεοκοπημένη χώρα και σε έναν χρεοκοπημένο δάνεια δεν δίνεις διότι τον χώνεις πιο βαθιά, ενώ από την άλλη ο αναλυτής της συγκεκριμένης θεωρίας να στέκεται στο ένα πόδι ζητώντας ψίχουλα δόσης δανείου για να πληρώσει τις δόσεις του δανείου του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Ε.Ε, δηλαδή των Θεσμών που θα του λένε τι να κάνει. Να υποστηρίζει ότι τα ελληνικά ομόλογα που έχει στα χέρια της η ΕΚΤ- Θεσμός είναι εθνικό προϊόν! Αέρα αγόραζουν, αέρα πωλούν, αέρα δανείζονται και από κάτω ο λαός σε ασφυξία.

ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Η πάγια πρακτική όλων των κυβερνήσεων είναι να διαχειρίζονται τη «νωπή λαϊκή εντολή» και το μήνυμα του λαού κατά πώς τις βολεύει. Πάντα επιλεκτικά και εντελώς υποκειμενικά. Μας έτυχε να δούμε αυτή την ίδια πρακτική και για πρώτη φορά (από) Αριστερά(;).

Πράγματι, η «νωπή λαϊκή εντολή» και το μήνυμα των πολιτών που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν να παραμείνουμε εντός ευρωζώνης. Αυτό, καθαρά ως στόχος και ως επιθυμία. Ουδείς –πλην ίσως του κ. Βαρουφάκη – μπορεί να κάνει την ανάγνωση αυτού του μηνύματος με διαφορετικό τρόπο. Ειδικότερα, ουδείς δικαιούται να προσθέσει το «πάση θυσία» δίπλα στην έκφραση επιθυμίας παραμονής στο ευρώ.

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ από τους ψηφοφόρους δεν έγινε βάσει ενός μόνο κριτηρίου, αυτή του ευρώ, αλλά βάσει ενός πακέτου υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ που περιελάμβανε και την προσπάθεια παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη – επαναλαμβάνω όχι πάση θυσία.

Το υπόλοιπο πακέτο υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το οποίο επιλέχθηκε από τους ψηφοφόρους, περιείχε βασικά τους εξής τέσσερις προγραμματικούς πυλώνες:

«Ο πρώτος πυλώνας περιελάμβανε τους παρακάτω άξονες: Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες. Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης. Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων. Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικής μέσα μεταφοράς. Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης».

Βαρουφάκεια αξιοπρέπεια

Απρόσμενη αποδοχή από τον ελληνικό λαό είχε η δήλωση του Υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη που είπε ότι ο κόσμος στους δρόμους δεν ζητάει δουλειές και λεφτά αλλά αξιοπρέπεια.

Τη δήλωση του Γιάνη Βαρουφάκη χαιρέτισαν αμέσως χιλιάδες άστεγοι που ζουν στο δρόμο με μοναδικό αίτημα την αξιοπρέπειά τους, αφού πιστεύουν ακράδαντα ότι η δουλειά είναι ντροπή και τα λεφτά χαλάνε τον άνθρωπο.

Άμεσα ήταν τα αποτελέσματα της δήλωσης του Γιάνη Βαρουφάκη και στον αναρχικό χώρο, αφού χθες το βράδυ ομάδα αντιεξουσιαστών έσπασαν ΑΤΜ, καρτοτηλέφωνα και καταστημάτα στο κέντρο της Αθήνας διεκδικώντας την αξιοπρέπειά που τους πήρε η Κυβέρνηση απομακρύνοντας τα ΜΑΤ από τα Εξάρχεια.

Βέβαια, δεν αποκλείεται να ήταν και τίποτα ασφαλίτες αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό, αφού μετά από 1 μήνα χωρίς ΜΑΤ στα Εξάρχεια, αναρχικοί και μπάτσοι εμφανίζουν στερητικό σύνδρομο. Τόσα χρόνια οδομαχιών με γκλομπ, ασπίδες, πέτρες και μολότωφ τούς έχουν προκαλέσει έντονη σωματική και ψυχολογική εξάρτηση. Μαζί δεν κάνουν και χώρια δε μπορούνε. 

Εγώ, από τη μεριά μου, χάρηκα πάρα πολύ με τη δήλωση του Γιάνη, αφού από καιρό σκεφτόμουν να τα παρατήσω όλα και να ανοίξω ένα ανταλλακτήριο αξιοπρέπειας. Θα χεστώ στο τάλιρο.

Ψιλό Γαζί!

Ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού ιερατείου, προ καιρού μας είχε ομολογήσει ότι οι θεσμοί θα προτιμούσαν «οικεία πρόσωπα στην εξουσία και όχι ακραίες δυνάμεις». Δεν ήταν να απορεί κανείς, ποιος δεν θέλει να συναλλάσσεται με οικείους.

Τώρα που ο ελληνικός λαός δεν δέχτηκε την επιθυμία του ως προσταγή, μίλησε και μύρισε, πάλι, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Επανήλθε ο εκπρόσωπος του θεσμού, για να μας θυμίσει ότι δεν ψήφιζαν οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί, Πα.Σο.Κ. και Νέα Δημοκρατία, τα τελευταία σαράντα χρόνια, θεωρώντας κατά συνέπεια αυτονόητο, ότι όλες οι υποχρεώσεις απέναντι στους Ευρωπαίους και τους διεθνείς εταίρους της Ελλάδας πρέπει να τηρηθούν.