Η Ευρώπη έχει πλάκα

Ποτέ κανείς δεν περίμενε ότι οι ηγεσίες των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ και της ευρωζώνης θα έκαναν τόσα πολλά για να καταστρέψουν τις πολυεθνικές αυτές ενώσεις, με αντάλλαγμα την παραμονή τους στην εξουσία.

Στη Βρετανία συνέβη γιατί ο Κάμερον ήθελε να είναι με το ζόρι πρωθυπουργός. Ο ίδιος, πριν το δημοψήφισμα, είχε επαναλάβει παρόμοιες τακτικές και στο εσωτερικό της χώρας για να γίνει αρχηγός του κόμματός του, αλλά και στο ευρωκοινοβούλιο για να γίνει αρχηγός της ευρω-παράταξής του.

Στη Γερμανία ο Σόιμπλε και η Μέρκελ έκαναν το ίδιο στις περασμένες εκλογές τους, κι επαναλαμβάνουν τα πάντα φέτος. Η Ολλανδία παίζει τον ίδιο ακριβώς ρόλο μέσω του αστείου υπουργού Οικονομικών της, ο οποίος δεν ντρέπεται να ρεζιλεύεται κάθε τρεις και λίγο αναιρώντας ακόμη και τον εαυτό του όποτε πετάει κατά λάθος καμιά κακία για τους χειρισμούς των Γερμανών.

Και μέσα σε όλα υπάρχει και το ΔΝΤ. Το οποίο δηλώνει περήφανο γιατί αποφάσισε επιτέλους να πει τη «σκληρή και αδυσώπητη αλήθεια», η οποία όμως ούτε σκληρή ήταν, ούτε αδυσώπητη, όταν ομολογούσε ότι τα απανωτά του «λάθη» στους συντελεστές διέλυσαν εκατομμύρια πολίτες και υποθήκευσαν το μέλλον ολόκληρων γενεών.

Τώρα το ΔΝΤ δείχνει έτοιμο να φύγει από την Ελλάδα, όμως οι ισχυροί της Ευρώπης δηλώνουν ότι χωρίς το Ταμείο το μνημόνιο ακυρώνεται, η Ελλάδα μένει στον αέρα, και στο τέλος θα αναγκαστεί να φύγει από το ευρώ.

Σε αυτήν την ιστορία, όμως, υπάρχει κάτι καινούριο. Ενώ τις προηγούμενες φορές που γίναμε μάρτυρες του ίδιου σκηνικού το μπλοκ της απειλής φαινόταν συμπαγές, τώρα η Ευρώπη δηλώνει μέσω Σόιμπλε σαφέστατα ότι η ευθύνη της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα βαρύνει αποκλειστικά το ΔΝΤ και την Αθήνα. Διότι οι πρώτοι δεν έκαναν ξανά τουμπεκί μπροστά στα αιτήματα για παλαβά πλεονάσματα, και οι δεύτεροι γιατί δεν υπογράφουν προληπτικά μέτρα για την επόμενη δεκαετία.

Η απύθμενη ματαιότητα της ψήφου

Με αφορμή την εκλογή Τραμπ και την πρόσφατη εμπειρία του βρετανικού δημοψηφίσματος, μια από τις κεντρικές πολιτικές αφηγήσεις θέλουν την ψήφο των απανταχού ενηλίκων στον πλανήτη μας να καθοδηγείται από το Facebook, τους φασίστες, τους ανίδεους και την αγράμματη πλέμπα.


Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία, ο μέσος ψηφοφόρος δεν είναι ικανός να διαχωρίσει τους ελκυστικούς φτηνούς δημαγωγούς από τους “αντιπαθείς” πραγματιστές που θέλουν το καλό μας προκρίνοντας μη αρεστές μονοδρομιακές πολιτικές.


Οι πρώτοι -μάς λένε οι ειδικοί μέσω των παραδοσιακών ΜΜΕ- αραδιάζουν ψέματα που αρέσουν στον κόσμο χρησιμοποιώντας γενικές αλήθειες που προκαλούν οι πολιτικές χωρίς καμία εναλλακτική. Παραδέχονται, για παράδειγμα, ότι οι τρέχουσες πολιτικές προκαλούν το βαθύτερο εισοδηματικό χάσμα που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, όμως εάν υπόσχεσαι ότι θα το καταργήσεις τότε είσαι λαϊκιστής.


Οι δεύτεροι -μας ξαναλένε οι ίδιοι “ειδικοί”- προκρίνουν τη θεωρία της μη εναλλακτικής ως τη μοναδική βιώσιμη λύση για τις φτωχές μάζες, ζητώντας παράλληλα από αυτές να κάνουν λίγο παραπάνω υπομονή διότι οι “απέναντι” δεν σταματούν στη διαπίστωση του χάσματος πλουσίων-φτωχών, αλλά στοχοποιούν αδύναμους ή δυνατούς ανάλογα με την ιδεολογική τους προέλευση.


Με βάση αυτήν την επικρατούσα θεώρηση/διαπίστωση, τα λεγόμενα των “αριστερών λαϊκιστών” στοχοποιούν τους επενδυτές και την ανάπτυξη, ενώ οι κραυγές των ακροδεξιών βάζουν στο στόχαστρό τους, τους μετανάστες, τις μειονότητες, τους Μουσουλμάνους, τους Εβραίους κοκ.
Αναλύοντας τα αποτελέσματα πολιτικών που βρήκαν γόνιμο εκλογικό έδαφος κατά τις τελευταίες μάχες της κάλπης, διαπιστώνουμε ότι η μεν “αριστερή” κυβερνώσα ρητορική τρακάρει πάνω στον τοίχο της παραδοχής της μη εναλλακτικής -που γεννά θεόρατα εισοδηματικά χάσματα- ενώ η ακροδεξιά ρητορία συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της λεγόμενης ΤΙΝΑ απαλλάσσοντας τις ελίτ από οποιουδήποτε είδους ενοχές, καθώς για τα κακά που προκαλεί η αδηφαγία της τήν πληρώνουν οι φτωχότεροι και οι απανταχού ξεριζωμένοι του πλανήτη. Δηλαδή τα γνωστά “εύκολα” εξιλαστήρια θύματα που αδυνατούν να αντιδράσουν.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ FENTAGIN

ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΠΕΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ...

Πολλοί είναι αυτοί που θα αναρωτιούνται ποιά είναι η στάση μας  απέναντι στην τελευταία ανακοίνωση της π.α.ε. ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ όσον αφορά το ζήτημα με το ΑΙΤΗΜΑ(!) ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ,με σκοπό να εντοπιστούν οι δράστες της  αυθόρμητης αυτής πράξης ,δηλαδή της ρήψης 2 κροτίδων στον αγώνα ενάντια στον ολυμπιακό την Κυριακή που μας πέρασε.Αφού ξεκαθαρίσουμε πως ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΕΝ ΜΕΡΕΙ την ευθύνη της πράξης,καθώς τα βεγγαλικά δυστυχώς έπεσαν από το κομμάτι ΤΗΣ ΚΕΡΚΙΔΑΣ ΜΑΣ και όπως επίσημα έχουμε δηλώσει διαφωνούμε με την άσκοπη χρηματική τιμωρία της ομάδας μας ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ(όχι μόνο απο τους οπαδούς),θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε αφενώς ορισμένα πράγματα και αφετέρου να διατυπώσουμε κάποιες εύλογες απορίες που απασχολούν λίγοτερο τα δικά μας μυαλά και περισσότερο αυτών που λιγότερη σχέση έχουν ,τόσο με τα εσωτερικά της ομάδας αλλά ακόμα περισσότερο με το οργανωμένο οπαδικό κίνημα του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ.

Οργάνωση Απεχόντων

 

του Ιάκωβου Πέτρου

 

Πάνε και αυτές οι εκλογές. Πέρασαν επτά μήνες, το πείραμα ανέβηκε επίπεδο, όπως λέγαμε πιτσιρικάδες παίζοντας Super Mario, αλλά αντί να τερματίσεις και να σώσεις την πριγκίπισσα, βλέπεις πάλι τον ίδιο δράκο μπροστά σου. 

 

Τρεις φορές κλήθηκες να «αποφασίσεις», επέλεξες ό,τι ακριβώς σου ζήτησε ο Αλέκος, το πήρες όλο «αριστερά», αλλά το «κοίτα μαλάκα τι έκανες» ακόμα δεν το άκουσες. 

Θα το ακούσεις από Οκτώβρη. Το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο, που προέκυψε από την τελευταία κάλπη, είναι ετούτο το αυτοδύναμο 45% απεχόντων. Εάν αυτό το μέγεθος εκφραζόταν συνειδητά μη επιλέγοντας κανέναν πολιτικό σχηματισμό, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε με άλλους όρους για τα μελλούμενα. Δυστυχώς όμως, σε αυτό το 45% συγκαταλέγονται πολλοί τύποι «πολιτικών χαρακτήρων». Οι απογοητευμένοι, οι αδιάφοροι, οι απολίτικοι, οι χαβαλέδες, οι «δε βαριέσαι», αλλά σίγουρα και αρκετοί «δε με εκφράζει κανείς», «δε συμφωνώ με κανέναν». 

 

Προσωπικά, αν και ψηφίζω έως τώρα ανελλιπώς, θα ήθελα να προκύψει μια Οργάνωση Απεχόντων με σύνθημα «οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα, δε θέλω διαχειριστές της ζωής μου, ήρθε η ώρα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου». Τότε, η εκλογική αποχή θα μετατρεπόταν αυτόματα σε υπαρξιακή ανατροπή. Απάντηση στο πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο δεν έχω. Μπορώ όμως να δηλώσω με σιγουριά, ότι ανεξαρτήτως συμμετοχής ή αποχής, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, η εξουσία θα εφαρμόσει το σχέδιό της. Δεν έχουν περάσει άλλωστε πολλά χρόνια από την εκλογή «πλανητάρχη» με ποσοστά συμμετοχής που ίσα ίσα ξεπερνούσαν το 40%. 

Πρώτη φορά ... ο ελληνικός λαός ψήφισε ... μνημόνιο!!!

Η μεγάλη νικήτρια των χθεσινών εκλογών είναι αδιαμφισβήτητα η Άνγκελα Μέρκελ.

 

Μας πήρε 5 χρόνια πλύσης εγκεφάλου, συρρίκνωσης του βιοτικού μας επιπέδου, καταστολής και ανυπολόγιστης κοινωνικής καταστροφής για να συνθηκολογήσουμε.

 

Τον Ιανουάριο του 2015 το 52% των βουλευτών ανήκαν σε κόμματα με αντιμνημονιακή ρητορική.

Σήμερα και μετά την μνημονιακή στροφή Συριζανέλ, το ποσοστό των βουλευτών με δηλωμένη μνημονιακή αφοσίωση ανέρχεται στο 87%.

Θρίαμβος!

Η αποχή θριάμβευσε στις χτεσινές εκλογές, αφού σχεδόν ο ένας στους δυο εγγεγραμμένους δεν πήγε να ψηφίσει. Οι Έλληνες φέρθηκαν ώριμα και δεν πήγαν να ψηφίσουν, αφού ξέρουν καλά πια πως η χώρα είναι προτεκτοράτο και ο πρωθυπουργός με την κυβέρνηση είναι διακοσμητικοί.

Η αποχή ήταν το μόνο κόμμα που αύξησε τους ψηφοφόρους του, αφού όλα τα υπόλοιπα -εκτός της Ένωσης Κεντρώων- τους είδαν να φεύγουν τρέχοντας.

Επειδή δεν προβλέπεται ακόμα να σχηματίζεται κυβέρνηση από το κόμμα της Αποχής -που είναι παντοδύναμο και αυτοδύναμο-, κυβέρνηση θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πήρε το 17% του εκλογικού σώματος, αλλά, αντί να ντρέπεται -που πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους λιγότερες από τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου- πανηγυρίζει.

Στις εκλογές express το ΟΧΙ θα πορευτεί με αποχή ή με συμβιβασμό ;

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΛ.Λ.Α.Σ.

Το χρηματοπιστωτικό λόμπι αποφάσισε εκλογές και οι υπάλληλοί του έσπευσαν να υλοποιήσουν τις εντολές του.Οι εκλογές – εξπρές που αποφάσισε η Κυβέρνηση Τσίπρα – ΑΝΕΛ, μετά το «άδειασμα» στο τραπέζι των υποτιθέμενων διαπραγματεύσεων, του ηχηρού και απρόσμενου (τόσο για αυτούς όσο και για πολλούς από εμας) ΟΧΙ του Ιουλίου, προσπαθεί να μας πιάσει εξ’ απίνης.

Με έκδηλη την απογοήτευση μεγάλης μερίδας της κοινωνίας από την υπογραφή του 3ου μνημονίου, την εκμετάλλευση της δημόσιας εικόνας του Τσίπρα (πριν αυτή καταρρεύσει από την εφαρμογή της λαίλαπας των μέτρων που ακολουθούν), αποφασίστηκε λαϊκή νομιμοποίηση – αυτοχειρία του μνημονίου μέσω εκλογών ώστε:

•  να υλοποιηθεί το απόλυτο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας,
•  να μπει μια και καλή η ταφόπλακα στις κοινωνικές διεκδικήσεις,
•  να συνθλιβεί ο κοινωνικός ιστός, μέσω της περεταίρω εξαθλίωσης και φτωχοποίησης των
• λαϊκών στρωμάτων
•  να μετατραπούμε πλήρως και με τη βούλα σε προτεκτοράτο του διεθνούς κεφαλαίου

Ο λαός μας έδωσε εκλογικά την τελευταία 3ετία, μέσω μιας καταιγίδας προπαγάνδας και φίμωσης της αλήθειας, αντιμνημονιακές απαντήσεις με κορύφωση το μεγάλο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου.

Οι προσεχείς εκλογές δεν αφήνουν περιθώρια για απώλειες. Δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που διεξήγαγε το σημιτικό ή το καραμανλικό κράτος μια δεκαετία πριν, ώστε να δικαιολογήσουν την αποχή μας, σε περιόδους εικονικής ευμάρειας.

Εμείς, τα μέλη και οι φίλοι της ΕΛ.Λ.Α.Σ., παρόλο που θεωρούμε ότι οι εκλογές δεν είναι η λύση (ή τουλάχιστον η μόνη λύση) για τα αδιέξοδα που έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία, της ολικής ρήξης και ανατροπής του σάπιου και καλά ριζωμένου πολιτικού συστήματος (ειδικά όταν γίνονται με σημαδεμένα χαρτιά, με ανήθικους εκβιασμούς και με προκλητικά αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις) καλούμε τους Έλληνες εκλογείς, στα όποια ψήγματα δημοκρατικών δικαιωμάτων μας έχουν απομείνει, να ψηφίσουν ΥΠΕΥΘΥΝΑ, κατά ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και με ΘΑΡΡΟΣ, κλείνοντας τα αυτιά σε όλα τα παπαγαλάκια και την ανόητη προπαγάνδα τους.

• Υπεύθυνη και συνειδητή εκλογική στάση σημαίνει, ότι λαμβάνουμε υπόψη τις επόμενες γενιές :
•  δεν τις φορτώνουμε με τα χρέη που δημιούργησαν όσοι μας έφεραν ως εδώ, δίνοντας τους πάλι «χώρο» στο πολιτικό σκηνικό
• προσβλέπουμε για τα παιδιά μας ένα μέλλον που θα βασίζεται στις ίσες ευκαιρίες, τη δικαιοσύνη, το δικαίωμα στη μόρφωση και την εργασία, σ’ ένα περιβάλλον ειρήνης και σεβασμού και δε τα οραματιζόμαστε «σύγχρονους σκλάβους» στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες .
•  σημαίνει, μιά και καλή, ένα οριστικό «χαστούκι» στο νέο δικομματισμό που αναδύεται και θέλει να εκφραστεί εις σάρκαν μία μετά από τις εκλογές και τις παραφυάδες αυτού, οι οποίοι επιθυμούν ελληνική κοινωνία:
  • σκλαβωμένη εσαεί με μνημόνια στις δυνάμεις του τραπεζικού κεφαλαίου και της χρεωκρατίας τους
  • ως ένα υποτελές προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων, δημιουργώντας εκβιαστικά και εκφοβιστικά διλλήματα στο λαό
• σημαίνει πως προβληματιζόμαστε και δίνουμε αξία εκ νέου στο κίνημα των πλατειών και της αγανάκτησης που συνετέλεσε αποφασιστικά στις πολιτικές εξελίξεις διαμορφώνοντας επιμέρους αντιμνημονιακή και πατριωτική συνείδηση.

Σ’ αυτές τις εκλογές δε στηρίζουμε:

– τα κόμματα που πέρασαν από την εξουσία και συνέβαλαν τα μέγιστα στην εξαθλίωσής μας τα τελευταία 40 χρόνια

– τους συναινετικούς και «δήθεν» υπεύθυνους, που μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση, μερική επαναδιαπραγμάτευση και επαναπροσδιορισμό των προαποφασισμένων μνημονίων και είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να συνδράμουν στη συνέχιση της εξαθλίωσης που βιώνουμε και στη σαπίλα και τη διαφθορά.. Τους δίνουμε ηχηρό μήνυμα ότι η υποτέλεια είναι υποτέλεια, η εξάρτηση παραμένει εξάρτηση, ανεξάρτητα από τον όποιο προσδιορισμό ή χαρακτήρα αν έχει.

Είναι οι εκλογές που πρέπει να δώσουμε ένα ακόμα χαστούκι στην τραπεζοκρατία, στηρίζοντας ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ δυνάμεις που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ την υποταγή και την καταστροφή της χώρας και του λαού με μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και εθελοδουλεία, δυνάμεις που φυσικά δεν ανήκουν και δεν εκπροσωπούν τον νεοναζισμό, το φασισμό και τον υπόκοσμο.

ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΟΧΙ», ΜΗ ΤΟΥΣ ΤΟ ΧΑΡΙΣΕΙΣ!

Στο κατώφλι των καιρών …

Tου Ακη Ξενάκη

Τούτες τις μέρες που οι άνεμοι μας κυνηγούνε, τούτες τις μέρες που ξετυλίγεται μπροστά μας η απέραντη φρίκη της ανθρώπινης ύπαρξης με όλο το τραγικό της μεγαλείο, τούτες τις μέρες που καλούμαστε πάλι να ζυγιάσουμε, να μετρήσουμε και να αποφασίσουμε, τώρα που ο χρόνος πια δεν περισσεύει και τα περιθώρια στενεύουν, μήπως ήρθε η ώρα να βάλουμε τη «λογική» στην άκρη;

Αυτή τη «λογική» που ζυγιάζει τις ανάγκες και τα θέλω μας. Αυτή τη «λογική» που λέει πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Αυτή τη «λογική» που θέλει να διαλέξεις το «μικρότερο κακό» και να κρατήσεις μια απέλπιδα αυταπάτη που ξεψυχάει μέσα σου κι όξω σου. Αυτή τη «λογική» που πάντα αποδείχτηκε λιπόψυχη και μπόσικη στο ζύγι.

Τι περιμένουμε μετά από ετούτη την ιστορική εκλογική ξεφτίλα;

Μια χούφτα κόμματα μ’ όλα τα χρώματα και μια πολιτική ίδια μας τάζουν πάλι. Ότι αυτοί είναι έτσι κι αλλιώς οι εκπρόσωποι, κι εμείς, αν θέμε, να επιλέξουμε μπορούμε. Εκπρόσωπους ή αντιπρόσωπους. Υποταγμένους, δουλοπρεπείς κι απρόσωπους. Όπως μας θέλουνε κι εμάς.  Η πολιτική μόνο δεν αλλάζει …

Αντί αηδίας, αναχωρητισμού και αποχής, σε ψήφο καταδίκης της πολιτικής απάτης

Του Μιχαήλ Στυλιανού 6-9-15

Τραγική η φτώχεια της πολιτικής πραμάτειας στο προεκλογικό παζάρι της 20ής Σεπτεμβρίου. Εμπόρευμα σκονισμένο, ξεθωριασμένο, απωθητικό… Ιδιαίτερα στο κατάστημα νεωτερισμών «Σύριζα». ΄Οπου το επιθετικό μάρκετινγκ αδίστακτου πλασιέ φωτίζει πιο δυνατά την ανυποληψία του προϊόντος.

Οι περισσότερες άλλωστε πολιτικές βιτρίνες, όπως στα μοσχοβίτικο μαγαζιά κατά την περίοδο Μπρέζνιεφ, την ίδια πραμάτεια έχουν να δείξουν: το Μνημόνιο Τσίπρα-Σόϊμπλε, συνταγή εθνικού θανάτου, με δόσεις.

Εξαίρεση που προκαλεί προσοχή και συμπάθεια είναι το περίπτερο, όπου έχουν προσωρινά στεγάσει την αντίστασή τους οι «αποστάτες» της συστημικής αριστεράς, επίδοξοι δυναμιτιστές της καθεστηκυίας σήψεως. Είναι σίγουρο πως θα προσελκύουν ολοένα πυκνότερα πλήθη με την προσέγγιση των εκλογών και μετά…

Τα κανάλια της ευρωλατρικής ορθοδοξίας, ( χωρίς εξαίρεση της ελεγχόμενης μιξοπάρθενης ΕΡΤ), φροντίζουν να τους κρατούν σε απόσταση -ή να τους κλείνουν το στόμα με μια γροθιά κουκουέ: Νέα γεύση ριζοσπαστικής ισηγορίας, σε συνταγή Τσίπρα- Παππά… και υιού και θείου πνεύματος (Φλαμπουράρη/ σημαιοφόρου).

Σ’ αυτές τις εκλογές της πεζότητας – όπου η «επική ποίηση» απογυμνώθηκε ως συνταγή πολιτικής εξαπάτησης και όπου οι ορισμοί «Αριστερά»- «Δεξιά» δεν αντιπροσωπεύουν πια παρά ένα εμπορικό σήμα, η επιλογή του ψηφοφόρου έχει στενέψει στο δίλημμα: πατριωτισμός, συνέπεια και σεμνότητα ή αμοραλισμός, υποκρισία και αλαζονεία;

Η Ελλάδα ήταν...υπεράνω και απείχε, ενώ ο ΟΗΕ ψήφιζε αρχές για αναδιάρθρωση χρέους

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την Πέμπτη αυτό που περιέγραψε ως παγκόσμιες «βασικές αρχές» για διαδικασίες αναδιάρθρωσης δημοσίου χρέους, με στόχο τη βελτίωση του παγκοσμίου χρηματοοικονομικού συστήματος- πρωτοβουλία για την οποία έμπνευση ήταν η κρίση χρέους της Αργεντινής.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Reuters, οι ψήφοι υπέρ ήταν 136 υπέρ, 6 κατά και 14 αποχές. Τη σχετική πρόταση υπέβαλε η Νότια Αφρική. Σημειώνεται ότι, εν αντιθέσει με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης δεν είναι δεσμευτικά, αν και διαθέτουν πολιτικό βάρος.

Το συγκεκριμένο ψήφισμα προτρέπει τους δανειστές να ενεργούν «καλή τη πίστει και σε πνεύμα συνεργασίας για την επίτευξη διευθέτησης κοινή συναινέσει. «Ένα κυρίαρχο κράτος έχει το δικαίωμα...να σχεδιάσει τη μακροοικονομική πολιτική του, περιλαμβάνοντας την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, που δεν θα έπρεπε να παρεμποδίζεται από καταχρηστικά μέτρα» σημειώνεται σχετικά.

Η Αργεντινή σχολίασε θετικά την υπερψήφιση, με τον υπουργό Εξωτερικών της, Χέκτορ Τίμερμαν, να κάνει λόγο για ένα ψήφισμα υπέρ της οικονομικής σταθερότητας, της κοινωνικής ειρήνης.
Σημειώνεται ότι εκπρόσωπος των ΗΠΑ χαρακτήρισε τη γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε προβληματική, υποστηρίζοντας ότι οι χώρες δεν έχουν «κυρίαρχο δικαίωμα» στην αναδιάρθρωση χρέους. οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι ένας μηχανισμός αναδιαρθρώσεων θα προκαλούσε αβεβαιότητα στις αγορές.