9 θέσεις για την γεωπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας

Όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται το πόσο κρίσιμα έχουν γίνει τα πράγματα όσον αφορά τη συνέχεια της ύπαρξης του Ελληνικού κράτους.

Επειδή βρισκόμαστε εν μέσω εναλλακτικών μορφών πολέμου με κυριότερο προς το παρόν τον πόλεμο της πληροφορίας, οφείλω να διασαφηνίσω ορισμένα πράματα για όσους Έλληνες ενδιαφέρονται για τη χώρα τους στο βαθμό που μου επιτρέπει η αντίληψη μου:

1) Η ελληνοτουρκική κρίση δεν είναι κυβερνητικό τέχνασμα για να αποπροσανατολιστεί η ελληνική κοινή γνώμη από την οικονομία και το Σκοπιανό. Σκοπιανό και ελληνοτουρκικά συνδέονται και βρίσκονται υπό την μεγάλη ομπρέλα των εθνικών θεμάτων. Υπάρχει άξονας Τουρκίας-Αλβανίας-Σκοπίων. Δεν θα ήταν προς όφελος της κυβέρνησης να ανοίξει περισσότερο τα πολύ υπαρκτά πλέον εθνικά θέματα. Αντιθέτως, θα ήθελε να επιμείνει στην αφήγηση της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια παρότι αυτή ούτε καθαρή ούτε έξοδος δύναται να είναι.

2) Το κορίτσια ο στόλος δεν αποτελεί άξονα υπέρ της Ελλάδας, τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Ο ισχυρότατος 6ος στόλος δεν έχει ως προτεραιότητα του την προάσπιση των Κυπριακών δικαιωμάτων εξόρυξης αλλά πιθανές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το γεωτρύπανο της Exxon τρυπάει Οκτώβριο. Το τουρκικό πλοίο θα έχει τρυπήσει πολύ νωρίτερα δημιουργώντας τετελεσμένα έναντι των οποίων τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν απολύτως σχεδιασμό. Παρότι οι φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μήντια για επανακαθορισμό προς το χειρότερο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων έχουν πληθύνει, προς το παρόν η αμερικανική ηγεσία θεωρεί τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις too big to fail. Η Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρότερο ψάρι κι πιο εύκολα αναλώσιμο από την Τουρκία.

3) Τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και η Ρωσία δεν επιθυμούν Ελλάδα και Κύπρος να γίνουν ενεργειακοί κόμβοι μιας και θα χάσουν μεγάλο κομμάτι της Ευρωπαϊκής ενεργειακής Αγοράς. Είναι λοιπόν προς όφελος τους προς το παρόν μια διαρκής αστάθεια στη Μεσόγειο.

Ο θάνατος της Ιατρικής έρευνας

Στην αρθρογραφία και την βιβλιογραφία μου εδώ και μια δεκαετία, έχω αποκαλύψει πολλά από τα κακώς κείμενα της δυτικής ιατρικής: Την οργανωμένη διαπλοκή των φαρμακευτικών εταιριών με επιστήμονες, κυβερνήσεις και οργανισμούς, την σκοπιμότητα και αρτιότητα των ιατρικών πρωτοκόλλων, τους μηχανισμούς ελέγχου ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των φαρμάκων και την φαρμακοεποπτεία και την κατεύθυνση και αποτελεσματικότητα της Ιατρικής διάγνωσης και πρακτικής. 

Οι κυρίαρχες στρεβλώσεις σε όλα αυτά τα παιδεία, έχουν, όπως ήδη έχουμε περιγράψει, οδηγήσει πλέον την Ιατρική να αποτελεί πλέον μια από τις κορυφαίες αιτίες θανάτου παγκοσμίως, αντί να αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες παράτασης και βελτίωσης της όπως θα όφειλε και θα έπρεπε να είναι, γεγονός που δικαιολογεί απόλυτα πλέον απόλυτα τον τίτλο του βιβλίου μου «Θανάσιμες Θεραπείες» και επιπροσθέτως γεγονός που συγκαλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από τα δυτικά μήντια αφήνοντας τον κόσμο σε μια παντελώς λάθος εντύπωση για το τι μπορεί και πρέπει να περιμένει από την Ιατρική σήμερα.

Στο παρόν άρθρο θα πάμε ένα βήμα παραπέρα και θα εξετάσουμε το πώς ο θάνατος της ιατρικής και η ιατρική του θανάτου έχουν επεκταθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε απειλούν την βάση του ιατρικού οικοδομήματος που είναι η ιατρική έρευνα.

Είναι το 2005 που ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής μας, ο Ιωάννης Ιωαννίδης, δημοσιεύει την ίσως πιο πολυδιαβασμένη μέχρι τώρα ιατρική μελέτη του αιώνα που καταδεικνύει ότι τα περισσότερα δημοσιευμένα ερευνητικά ευρήματα είναι απλά ΨΕΥΔΗ!

Οι λόγοι που αυτό συμβαίνει πλέον είναι πολλοί. Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο αρχικά κακός σχεδιασμός των ερευνών που δείχνει ερευνητική ανεπάρκεια.

Πολύ σημαντικότερος λόγος είναι όμως η μεροληψία που ενθαρρύνεται από συμφέροντα: Οι ερευνητές είναι πολύ πιο πρόθυμοι να διερευνήσουν ζητήματα που χρηματοδοτούνται από τις φαρμακευτικές.

Είναι επίσης πολύ πιο πρόθυμοι να διερευνήσουν ζητήματα που θεωρούν ότι θα προωθήσουν την καριέρα τους.

Κι είναι αρκετά πρόθυμοι ακόμη και να βγάλουν επιλεκτικά ερευνητικά συμπεράσματα ή ακόμη και να παρουσιάσουν συμπεράσματα που είναι αντίθετα από τα στοιχεία που έχουν στη διάθεση τους προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα των φαρμακευτικών και την καριέρα τους.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ή αποσπασματικό το ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ανακοινωθεί με τυμπανοκρουσίες χιλιάδες νέες ελπιδοφόρες θεραπείες για τον καρκίνο αλλά ελάχιστες από αυτές είχαν αποτέλεσμα.

Οι ερευνητές επιλέγουν τα καυτά ζητήματα, αυτά που θα αντλήσουν χρηματοδότηση και θα τους κάνουν περιζήτητους όπως οι μύγες τα σκατά.

AVAAZ: Το φαινόμενο του clicktivism και η τεράστια απάτη

Συντάκτης: Θεώνη Καπλανίδου
Πηγή: Εναλλακτικός

Όποιο ψήφισμα κι αν ανοίξεις, θα δεις από κάτω τον διεθνή οργανισμό, τύπου ΜΚΟ, με την επωνυμία «AVAAZ». Εκστρατείες συλλογής υπογραφών για το περιβάλλον, τον γορίλα, το κλίμα, τον καρκίνο, αλλά και για το το Νομπέλ στην Ελλάδα, για το “Μένουμε Ευρώπη”, για τους πλειστηριασμούς σπιτιών, για να φύγει ο Λάκης από τον ALPHA, για την κατάργηση των Τμημάτων Ένταξης των ΑΜΕΑ, κι ένα σωρό άλλα «ευαίσθητα» θέματα «κοινωνικής συνείδησης», που στοχεύουν στην συναισθηματική ενεργοποίηση του αποδέκτη και το αίσθημα του δικαίου.

Το νέο φρούτο του “κλικ-ακτιβισμού” αποτελεί την τελευταία λέξη της μόδας σχετικά με την ενεργοποίηση αποκλειστικά κατευθυνόμενων και με ύποπτους στόχους παγκόσμιων «δικτύων αλληλεγγύης», δικτύων, δηλαδή, που κάτω από ταμπέλες ευαίσθητων κοινωνικών θεμάτων επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να εγκλωβίσουν την κοινή γνώμη ενώ ταυτόχρονα, με τον έντεχνο τρόπο της συνυπογραφής σε ένα αίτημα, εκτονώνουν την ενεργητική δράση σε μια ανώδυνη διαμαρτυρία και αποτρέπουν κοινωνικές ομάδες από την ανάληψη πρωτοβουλιών και ενεργών δράσεων απέναντι σε ένα σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό θέμα. Ένα από τα πιο δραστήρια και διάσημα τέτοια παγκόσμια δίκτυα της νεο-προπαγάνδας είναι και το AVAAZ.

Μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο για την εν λόγω οργάνωση, μας βγάζει πολλά “λαβράκια”. Κατ’ αρχήν έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε από ποιους έχει ιδρυθεί αυτή η οργάνωση και ασφαλώς από ποιους χρηματοδοτείται. Σύμφωνα με την Wikipedia, “To Avaaz.org συν-ιδρύθηκε από το Res Publica μιας διεθνή ομάδα αστικής πίεσης, και το Moveon.org, μια online κοινότητα που έχει πρωτοπορήσει στη διαδικτυακή πίεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ιδρυτική ομάδα αποτελείται επίσης και από επιχειρηματίες από έξι χώρες που είναι κορυφαίοι παγκοσμίως στην κοινωνική επιχειρηματικότητα και σε αυτούς περιλαμβάνονται ο ιδρυτικός πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής Ricken Patel, και οι Tom Perriello, Tom Pravda, Eli Pariser, Andrea Woodhouse, Jeremy Heimans, και David Madden.” Στην ουσία πρόκειται για την αφρόκρεμμα του αμερικανικού κατεστημένου, ενώ ύποπτο είναι και το παρασκήνιο των χρηματοδοτήσεων στις οποίες εμπλέκεται το ίδρυμα Ροκφέλερ και ο πολύς Τζωρτζ Σώρρος.

ΤΑ ΒΟΘΡΟΚΑΝΑΛΑ ΤΗΣ «ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ» ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΘΡΟΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ…

«Τον Ανδρέα στις καλές του μέρες θύμισε ο Αλέξης. Χυδαίος και ψεύτης ο Κυριάκος»!! (11-10-2016, πρωτοσέλιδο της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Κόντρα Νιους, ιδιοκτησίας Γεωργίου Κουρή, το σχετικό άρθρο μεταξύ άλλων χαρακτηρίζει «Πολυβόλο» τον Αλέξη Τσίπρα, που «γάζωσε τη διαπλοκή μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας».)

Το σύστημα και τα φυσικά πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από την προπαγάνδα κάθε καθεστώτος χωρίς αμφιβολία δίνουν το στίγμα των γενικότερων προθέσεών του, προσδιορίζουν τον χαρακτήρα της επιβολής και τους ευρύτερους σχεδιασμούς του. Σε κάθε περίπτωση θα τονίσουμε ότι το σύστημα αυτό μπορεί να «διαβαστεί» μόνο υπό το πρίσμα της λειτουργικής ενότητάς του, παρακάμπτοντας τον πλαστό διαχωρισμό των μηχανισμών και των προσώπων που κάνουν την βρώμικη δουλειά και εκείνων που τιμούν την θεσμική τους ιδιότητα. Είναι αυτό που λένε «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο».

Ο Γιώργος Κουρής εκδίδει το 1958 την «Φωνή της Κεφαλλονιάς» η οποία στηρίζει με πάθος τους «αποστάτες» της Ένωσης Κέντρου το 1965, επιτίθεται άγρια κατά του Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου («Ανδρέσοφ τον αποκαλούσε), ενώ επαινούσε το «καμάρι της Κρήτης» τον «λεβέντη Κώστα Μητσοτάκη». Στη Μεταπολίτευση αγοράζει με δάνειο 22 εκατ. δραχμών μεγάλη έκταση στην Παλλήνη με δάνειο που πήρε από την ΕΤΒΑ την περίοδο της χούντας. Το τυπογραφείο του δεν πηγαίνει καλά και ανήμερα των Χριστουγέννων του 1978 «τυχαία» γίνεται παρανάλωμα του πυρός.

Και η ζωή συνεχίζεται. Ιδρύει νέα εταιρεία με άτομα που, όπως «ακούγεται», ανήκουν στο περιβάλλον Μητσοτάκη, πουλάει τον εξοπλισμό της εταιρείας και καταφέρνει, όπως «ακούγεται», να «ρίξει» οικονομικά (ίσως ο μόνος που το κατόρθωσε) τον Μητσοτάκη, καθώς δεν του αποπληρώνει χρέη.

Και φθάνουμε στο 1980, όταν εκδίδει την περιβόητη ΑΥΡΙΑΝΗ, η κυκλοφορία της οποίας λόγω του χαμηλού αντιτίμου της φθάνει τον Ιούλιο στα 56.000 φύλλα ημερησίως, ενώ τον Σεπτέμβριο απογειώνεται στα 100.000 φύλλα βάζοντας στο «σημάδι» την σύζυγο τού τότε πρωθυπουργού Γ. Ράλλη που ήταν αντιπρόσωπος της εταιρείας ενδυμάτων Lacoste. Ακολουθούν δίκες και καταδίκες, ο ίδιος διαφεύγει στην Ιταλία, ενώ ο αδερφός του Μάκης Κουρής φυλακίζεται.

Ένας "έξυπνος άνθρωπος

Ο Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ είναι ένας έξυπνος άνθρωπος. "Αποφασίζουμε για κάτι και στην συνέχεια το αφήνουμε να διαρρεύσει και περιμένουμε λίγο να δούμε τι θα συμβεί", λέει ο πρωθυπουργός του μικρού Λουξεμβούργου, αποκαλύπτοντας τα κόλπα με τα οποία προτρέπει τους ηγέτες τής Ε.Ε. να χειρίζονται την ευρωπαϊκή πολιτική. "Αν δεν υπάρξει μεγάλη κατακραυγή και δεν γίνουν ταραχές, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα έχουν ιδέα για το τι έχουμε αποφασίσει, υλοποιούμε τις αποφάσεις μας, βήμα-βήμα, ώσπου δεν θα υπάρχει γυρισμός" (Der Spiegel, "Η δημοκρατία των Βρυξελλών", 27/12/1999).
Θα θυμάστε ότι ο κ. Τσίπρας έχει αποκαλέσει τον Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ "πολύ καλό φίλο της Ελλάδος". Όταν έλεγε τα παραπάνω στον Der Spiegel, ο κ. Γιούνκερ ήταν απλώς πρωθυπουργός τού Λουξεμβούργου. Όμως, όταν στις 22/6/2016 σε συνεντευξή του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung αποκάλυπτε τα παρακάτω σχετικά με το περυσινό δημοψήφισμα στην χώρα μας, ήταν πρόεδρος της Κομμισσιόν:

Το σημαντικό τότε ήταν να πούμε στον ελληνικό λαό ότι σ' εκείνο το δημοψήφισμα διακινδυνευόταν η παραμονή τής Ελλάδας στον ευρώ. Όμως, το ελληνικό δημοψήφισμα αφορούσε λιγώτερο τον ρόλο τής Ελλάδας στην Ε.Ε. απ' ότι τον ρόλο τού κ. Τσίπρα στην Ελλάδα. Ήθελε μια νέα εντολή και το πέτυχε. Στην συνέχεια, πολύ σύντομα συμφώνησε μέσω διαπραγματεύσεων σε μια συμφωνία όχι πλήρως συνεπή προς όσα είχε υποσχεθεί κατά την εκστρατεία για το δημοψήφισμα. Όμως, αυτό δεν ανησυχούσε τόσο εμένα όσο τον κ. Τσίπρα. Βασικά, δεν είμαι οπαδός των δημοψηφισμάτων... 

Βρυξέλλες, 22/2/2005, Σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ: Ζακ Σιράκ, Τζωρτζ Μπους Β', Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ

Facebook: «Μας αρέσει το άρωμα της ναπάλμ για καλημέρα»

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος 

ι επειδή μας αρέσει αυτό το άρωμα, θα κάνουμε τα πάντα για να ξεχαστεί η ιστορία αυτών των εκρηκτικών και των καμένων παιδιών του Βιετνάμ, να ξεχαστεί η ιστορία μιας χώρας που μέτρησετέσσερα εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες. Έτσι μιας και δεν μπορούμε να την σβήσουμε, μπορούμε είτε να την μοντάρουμε, είτε να την λογοκρίνουμε και να την απαγορεύσουμε. Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα πραγματικά λόγια των αφεντικών της Facebook, πίσω από την «ευαισθησία» τους για παιδική πορνογραφία.

Πριν λίγες μέρες το Facebook έσβησε, όχι αυτοματοποιημένα αλλά με συνειδητή απόφαση, μια από τις πιο γνωστές φωτοειδησεογραφικές εικόνες της ιστορίας. Όποιος την «πόσταρε» διωκόταν ψηφιακά, δηλαδή σβηνόταν η φωτογραφία και μπλοκαριζόταν το προφίλ του. Αρχικά απειλήθηκε και σβήστηκε το post ενός συγγραφέα, μετά της πιο μεγάλης σε κυκλοφορία νορβηγικής εφημερίδας, έπειτα της πρωθυπουργού της χώρας και εδώ στα μέρη μας, απειλήθηκε το ειδησεογραφικό INFO-WAR και πολλοί άλλοι «ανώνυμοι» χρήστες. Ο λόγος ήταν πως η φωτογραφία που έδειχνε φάτσα φόρα τις φρικαλεότητες των ΗΠΑ, ονομάστηκε… παιδική πορνογραφία.

Πόλεμος κατά της διαπλοκής: Ένα κακογραμμένο, καλοκαιρινό μυθιστόρημα

Μοιάζει δεδομένο πως το ζήτημα της αναδιάταξης του μιντιακού τοπίου, μέσω της επικείμενης δημοπράτησης των τηλεοπτικών αδειών, θα αποτελέσει το βασικό ζήτημα, που θα έρθει  να ταράξει για φέτος τη θερινή ραστώνη όσων διατείνονταν ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Ήδη τα «επεισόδια» που έχουμε δει μέχρι σήμερα στο εν λόγω σίριαλ μας προϊδεάζουν για μια εξίσου εντυπωσιακή συνέχεια. Το βασικό ζητούμενο όμως ήταν και παραμένει η ουσία πίσω από την όλη διαμάχη, όπως αυτή καταγράφεται στη δημόσια σφαίρα.

 Γιατί πίσω από τον «ιερό πόλεμο» που δείχνει να έχει κηρύξει σύσσωμος ο Σκάι κατά τις κυβέρνησης, πίσω από τον «ανένδοτο», στον οποίο έχει επιδοθεί η ΝΔ, αλλά και πίσω από τις μεγαλοστομίες κυβερνητικών στελεχών κατά της διαπλοκής, είναι εύκολα αντιληπτό ότι κρύβεται ένα σκληρό οικονομικό μπρα ντε φερ. Κανείς από τους παραπάνω άλλωστε δεν μπαίνει πλέον στη διαδικασία να αμφισβητήσει τον πυρήνα των ακολουθούμενων πολιτικών, οι οποίες εδώ και χρόνια ανακυκλώνουν το φαύλο κύκλο της λιτότητας. Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο όπου απλά μοιράζουν μεταξύ τους ρόλους, με τον Άρη Πορτοσάλτε να καταγγέλλει πια με πάθος «τις μνημονιακές μειώσεις μισθών και συντάξεων».

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ (πέρα από τις όποιες ενδεχόμενες αρχικές καλές προθέσεις του) βολεύεται απόλυτα με το αφήγημα του «πολέμου κατά της διαπλοκής». Είναι βλέπετε πολύ συνηθισμένη πρακτική για κάθε εξουσία, σε περιπτώσεις άγριου στριμώγματος όλο και σε κάποιο πόλεμο να επενδύει. Μόνο που πιθανότατα στο Μέγαρο Μαξίμου ξέρουν πολύ καλά πως ένα τόσο βαθιά σάπιο σύστημα δεν καταπολεμάται με κορόνες περί «βοθροκάναλων», ούτε με εξεταστικές επιτροπές, όπως εκείνη που εξετάζει τα δάνεια που παραχωρήθηκαν σε ΜΜΕ και κόμματα. Εκτός κι αν έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι, εκτός των ξεχωριστών πορισμάτων που θα εκδοθούν από τα κόμματα, θα αποδοθούν ουσιαστικές ευθύνες σε όσους φρόντισαν επί δεκαετίες να πέφτουν εκατοντάδες εκατομμύρια στη «μαύρη τρύπα» του τριγώνου ΜΜΕ-πολιτικών-τραπεζών.

Ο μεταμοντερνισμός παραφρόνησε;

Εσωτερικό χώρου στο Πάντιγκτον, Λουσιέν Φρόυντ, 1951

    Ο ένας νοικιάζει μια νταλίκα και σκοτώνει όποιον βρεθεί στον δρόμο του. Ο άλλος κυκλοφορεί με τρακόσια φυσίγγια και κλείνει ραντεβού μέσω ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης για να σκοτώσει. Ενα μαχαίρι φτάνει για να κόψει ο τρίτος την καρωτίδα ιερέα στην εκκλησία της Νορμανδίας. Διάγνωση: ο ένας είναι παράφρων και μουσουλμάνος, ο δεύτερος ήταν σιίτης μουσουλμάνος, δεν έχει σχέση με το Ισλαμικό Κράτος, ο τρίτος φώναζε το όνομα του ISIS καθώς ορμούσε μες στον ναό. Καθημερινότητα της δυτικής Ευρώπης, καθημερινότητα και του αραβικού κόσμου ακόμη. Εκεί τα θύματα της τρομοκρατίας δεν μας ενδιαφέρει να μετρηθούν.

   Οι δυτικές χώρες δεν μπορεί να εκπλήσσονται ακόμη. Θα ήταν κάτι κι αυτό. Ζητούνται ευθύνες απ’ την αστυνομία στη Νίκαια, ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας απολογείται, ο πρόεδρος Ολάντ τον καλύπτει. Στη Γερμανία συνεδριάζει το συμβούλιο ασφαλείας της χώρας. Μήπως πρέπει να δοθούν περισσότερα μέσα στην αστυνομία; Μήπως το παρακάναμε με την «ελεύθερη» μετακίνηση; Ιδέα δεν έχουν εάν ρωτήσετε αυτούς που ψήφισαν Brexit και στήθηκαν ώρες στην ουρά για να περάσουν το Κανάλι. Ευτυχώς εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα. Η Ελλάδα, ως περίπου ευρωπαϊκή χώρα, μεθοριακός σταθμός του Δυτικού Πολιτισμού, προς το παρόν ασχολείται με την οικονομική κρίση, τα μνημόνια και την ιλαρή νομιμοποίηση τους.

   Οι θιασώτες του φιλελευθερισμού συνεχίζουν να υποστηρίζουν καινοφανείς θεωρίες περί συγκρούσεως των πολιτισμών. Η θεωρία πάνω απ’ όλα. Όταν έχεις φτάσει να μηρυκάζεις θεωρητικά σχήματα, όταν έχεις φάει τη ζωή σου σε διαλέξεις και στις επιφυλλίδες για να αοριστολογείς, όταν η πνευματική ζωή στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, τις τελευταίες δεκαετίες αρδεύεται από τον σχετικισμό, πώς να δεχθείς ότι η πραγματικότητα έχει την αναίδεια να σε διαψεύδει; Η τεχνοεπιστήμη και η ελεύθερη αγορά είναι η θρησκευτική πίστη των ελίτ της Δύσης. Και τα συμπαρομαρτούντα, τα κοινωνιολογικά και οικονομικά κίνητρα. Όταν η καθημερινότητα έχει πλήρως εξισωθεί, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο κι ας τους χωρίζουν οι κοινωνικές, πολιτισμικές και οικονομικές συνθήκες.

Lobby Planet: Ο ταξιδιωτικός οδηγός της εξουσίας

Ενα στρατιωτικό καθεστώς με δημοκρατικό μανδύα…
Λόμπι και ασφαλιστικές εταιρείες που θέλουν να αλλάξουν τη χώρα

Gus The Mynah Bird – Stereolab

Η οργάνωση Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών ανανεώνει αυτές τις ημέρες έναν «ταξιδιωτικό οδηγό» με τις διευθύνσεις όλων των λόμπι που καθορίζουν τις τύχες των χωρών της Ευρώπης. Και το αποτέλεσμα αναμένεται συγκλονιστικό.


O Τόνι Γούιλερ νόμιζε ότι είχε ακούσει σωστά τους στίχους που τραγουδούσε ο Τζο Κόκερ σε εκείνη την περίφημη περιοδεία του 1970. «Once I was traveling across the sky/ This lovely planet caught my eye – Κάποτε ταξίδευα στον ουρανό και αυτός ο όμορφος πλανήτης μου τράβηξε την προσοχή».


Ο Κόκερ τραγουδούσε για lovely planet και όχι για lonely planet, όπως άκουσε ο Γουίλερ. Το λάθος όμως είχε γίνει. Οταν ο Γουίλερ με τη γυναίκα του εξέδωσαν τον πρώτο τους ταξιδιωτικό οδηγό, για το ατίθασο πνεύμα της γενιάς των Χίπις, τον ονόμασαν… Lonely Planet.


Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα μια άλλη εμπνευσμένη παρέα με έδρα τις Βρυξέλλες κατέφυγε σε ένα εσκεμμένο «παράκουσμα» για να παρουσιάσει τον δικό της ταξιδιωτικό οδηγό: το Lobby Planet.

Το εκδοτικό εγχείρημα της οργάνωσης Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO) ακολουθεί πιστά τους κανόνες του Lonely Planet ακόμη και στη σελιδοποίηση.
Λεπτομερείς χάρτες σε οδηγούν ακόμη και στα μικρότερα στενά της πόλης των Βρυξελλών, ενώ σε ειδικά πλαίσια συγκεντρώνονται χρήσιμες και «ψαγμένες» πληροφορίες που δύσκολα θα βρεις σε οποιονδήποτε άλλο οδηγό.

Πώς ο Ροκφέλερ δολοφόνησε τον ηρωικό κρητικό αγωνιστή ανθρακωρύχο Λούη Τίκα

Ο απόγονος του ηρωικού κρητικού αγωνιστή ανθρακωρύχου Λούη Τίκκα εξιστορεί: «Πώς ο Ροκφέλερ δολοφόνησε τον πρόγονό μου»

  Αναδημοσίευση από το Έθνος, 11/04/2016, της Κατερίνας Ροββά

«Αυτός μια μέρα να ξέρεις ή θα γίνει πολύ μεγάλος ή θα φάει το κεφάλι του», έλεγε ο παππούς μου για τον Λούη Τίκα.

Ο Λούης Τίκας (τρίτος από αριστερά) με το άστρο του αρχηγού των ανθρακωρύχων 
φωτογραφίζεται με εκπροσώπους του Ροκφέλερ

Τελικά συνέβησαν και τα δύο. Ο Λούης, που έμελλε να γίνει ένας θρύλος της εργατικής τάξης, ήταν αδελφός του. Ένας πάρα πολύ έξυπνος νέος που είχε γεννηθεί το 1886, με αίσθημα δικαιοσύνης, ανήσυχος, που διάβαζε ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια του και η γη της Κρήτης δεν τον χωρούσε. Όταν αποφάσισε να πάει στην Αμερική για να αναζητήσει την τύχη του, ο παππούς μου δεν τον άφηνε. Η γιαγιά μου επέμενε. «Άστον να ανοίξει τα φτερά του» του έλεγε. Και πήγε.

Ήταν 25 Μαρτίου 1906». Με τα λόγια αυτά ο κ. Γιώργος Σταυρουλάκης διηγείται στο «Έθνος» την ιστορία του προγόνου του που το 1913 πρωταγωνίστησε ως αρχηγός των Ελλήνων ανθρακωρύχων μαζί με άλλες 26 εθνικότητες στην τεράστια απεργία του Συνδικάτου Ενωμένων Ανθρακωρύχων Αμερικής στο Κολοράντο. Μια απεργία που κορυφώθηκε στις 20 Απριλίου 1914 με τη Σφαγή του Λάντλοου και την άγρια δολοφονία του Λούη Τίκα, άλλων συνδικαλιστών και γυναικόπαιδων που διεκδικούσαν ανθρώπινες συνθήκες ζωής από την πολιτειακή Εθνοφρουρά.

Ήταν η εποχή που η αμερικανική οικονομία προσπαθούσε να ξεφύγει από τον κύκλο της ύφεσης, συνθλίβοντας ακόμη περισσότερο τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργατών: 14 ώρες δουλειάς, μεροκάματα που δεν εξασφάλιζαν τα αναγκαία για τη διαβίωση, απουσία μέτρων ασφαλείας, φτώχεια και βαθιά εκμετάλλευση.

Τα γουρούνια δεν πολεμούν

Οι τζιχαντιστές, οι τρομοκράτες, που σκοτώνουν στα αεροδρόμια, στις πλατείες, στα χωριά, είναι ψυχοπαθείς.
Οι πιλότοι, οι στρατιώτες, που βομβαρδίζουν τα νοσοκομεία, τις πόλεις, τα χωριά, είναι ήρωες.

Οι «εγκέφαλοι», αυτοί που σχεδιάζουν τις τρομοκρατικές ενέργειες, είναι φανατικοί.
Οι στρατηγοί, αυτοί που σχεδιάζουν τις αεροπορικές επιθέσεις, είναι παρασημοφορεμένοι.

Οι φονταμενταλιστές, αυτοί που χρηματοδοτούν τις σφαγές αμάχων, είναι τέρατα.
Οι πολιτικοί, αυτοί που εγκρίνουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, είναι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι.

Οι βιομήχανοι, όταν πουλάνε όπλα στους ισλαμιστές, είναι έμποροι θανάτου.
Οι βιομήχανοι, όταν πουλάνε όπλα στους χριστιανούς, είναι επιχειρηματίες.

Οι δυτικοί, όταν δολοφονούνται, είναι αθώα θύματα.
Οι τριτοκοσμικοί, όταν δολοφονούνται, είναι αριθμοί.

~~

Χολιγουντιακή ταινία β’ διαλογής έχει γίνει ο κόσμος.
Κι οι πεποιθήσεις μας σαν να βγαίνουν από κακογραμμένο σενάριο.

Οι καλοί σκοτώνουν γιατί είναι καλοί και θέλουν να προστατέψουν τη δημοκρατία (μας), την ελευθερία (μας), την ειρήνη (μας), τη θρησκεία (μας), την οικογένεια (μας).

Οι κακοί σκοτώνουν γιατί είναι κακοί και θέλουν να καταστρέψουν τη δημοκρατία (μας), την ελευθερία (μας), την ειρήνη (μας), τη θρησκεία (μας), την οικογένεια (μας).

Όλοι σκοτώνουν, αλλά κάποιοι σκοτώνουν για καλό σκοπό κι άλλοι για κακό σκοπό. Κι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα (μας).

Αρχιεπίσκοπος και τα χρυσά δώρα της Eldorado

 

Για όσους δεν γνωρίζουν τους χαμογελαστούς κυρίους που ποζάρουν μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, είναι, από αριστερά προς τα δεξιά: Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός, Πωλ Ράιτ, Διευθύνων Σύμβουλος της Eldorado Gold και Εντουάρντο Μούρα, Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής Ελλάδας της Eldorado Gold.

Σύσσωμη η ηγεσία της Καναδικής πολυεθνικής επισκέφθηκε χθες τον Αρχιεπίσκοπο και όπως μας ενημερώνει το romfea.gr «ενημέρωσαν τον Αρχιεπίσκοπο για την κατάσταση της υγείας των μεταλλωρύχων οι οποίοι βρίσκονται εδώ και 20 μέρες στις στοές». Δηλαδή ο CEO της εταιρείας που αμοίβεται με 18 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο ή 75.000 κάθε εργάσιμη μέρα, ήρθε από το μακρινό Βανκούβερ από ανησυχία για την υγεία των μεταλλωρύχων που ο ίδιος έβγαλε στο δρόμο μη τηρώντας τις συμβατικές του υποχρεώσεις. Τι γλυκό… Ο Αρχιεπίσκοπος «εξέφρασε την ανησυχία του για τους μεταλλωρύχους, τονίζοντας ότι βρίσκεται στο πλευρό τους και στηρίζει τον αγώνα τους». Και τέλος, πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν οτι «η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός, εξέφρασε την επιθυμία να στηρίξει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας».

Γνώριμα πρόσωπα, παλιές συνταγές

Τι σηματοδοτούν οι επιλογές στελεχών από το παλιό πολιτικό και οικονομικό σύστημα για κρίσιμα κυβερνητικά πόστα

 

 Του Ειδικού Συνεργάτη

Πέρα από τις εξελίξεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης και του (έντιμου ή λιγότερο έντιμου) συμβιβασμού, υπάρχει ένα ακόμα θέμα στο οποίο οι επιλογές που έχουν γίνει ακυρώνουν τις προσδοκίες για μια σημαντική τομή στην πορεία της χώρας.

Ο λόγος για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε ορισμένες από τις επιλογές που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα, ξεκινώντας από το ίδιο το κυβερνητικό σχήμα και κάνοντας μια σύντομη επισκόπηση της κατάστασης που επικρατεί σε μια σειρά τομείς.

Αν έρθει ο Σύριζα θα σφάζει με τενεκεδάκια από energy drink

 

Του Κώστα Βαξεβάνη

 

Υπάρχουν δύο τρόποι να χειρίζεσαι το παράδειγμα στον πολιτικό λόγο. Ο πρώτος είναι να έχεις πολιτική θέση ή να αντιμετωπίζεις μια πολιτική θέση και να χρησιμοποιείς τη δύναμη του παραδείγματος. Ο άλλος είναι να θες να δημιουργήσεις εντυπώσεις και να σύρεις την κοινή γνώμη σε ένα σχήμα φόβου και να βρεις ένα παράδειγμα που σε βολεύει, έναν δράκο ή στην περίπτωση του κυρίου Σαμαρά ένα σοβιετικό κίνδυνο, και στη συνέχεια να κολλήσεις δίπλα στο παράδειγμα πολιτικές θέσεις που θεωρητικά τον δικαιολογούν. Με τον τρόπο αυτό ακόμη και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τις πολιτικές θέσεις μπορούν ωστόσο να φοβηθούν από το παράδειγμα.

 

Αφού η Ελλάδα δεινοπάθησε “για να μην γίνει Αργεντινή”, αφού έχασε ό,τι πολύτιμο έχει “για να μη γίνει Βενεζουέλα”, τώρα πρέπει να κάνει κάποιες ακόμη θυσίες για να “μην γίνει Σοβιετία”. Δηλαδή να ψηφίσει Σαμαρά, ούτε καν Βενιζέλο.

Ο, για λίγες μέρες ακόμη πολυχρονεμένος μας πρωθυπουργός, ήταν σαφής: “δεν θα γίνει εδώ Σοβιέτ, δεν θα γίνει κομμουνισμός”.

 

Ο Σαμαράς ανασύρει από τη φαρέτρα του Ψυχρού Πολέμου και του Εμφυλίου, το φόβο των κακών κομμουνιστών. Πρώτα βέβαια το έκανε πριν από ένα μήνα η εφημερίδα “τα Νέα” με πρωτοσέλιδο την αρκούδα που υποσχόταν πολικό χειμώνα αν έρθει ο Σύριζα, αλλά τελικώς αποδεικνύεται πως ο Σαμαράς είναι σε πολύ δύσκολη θέση, αφού επιμένει σε επιχειρηματολογία που δεν πιάνει και απευθύνεται σε υπέργηρους τηλεθεατές του Mega, άντε και του ΑΝΤΕΝΝΑ.

 

Ο πρωθυπουργός ήθελε να βάλει στο τραπέζι το φόβο των κομμουνιστών που θα σφάζουν με κονσερβοκούτι, ίσως και με τενεκεδάκια από energy drink, και αναζήτησε το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο θα κόλλαγε ένας τέτοιος φόβος. Έτσι βρήκε την πρόθεση του Τσίπρα , όταν γίνει πρωθυπουργός, να συγκεντρώσει στο πρωθυπουργικό γραφείο την ευθύνη για την ΕΥΠ, το ΑΣΕΠ και άλλους οργανισμούς. Αυτή η κρατική συγκέντρωση λειτουργιών, είναι ο κατά Σαμαρά κομμουνιστικός κίνδυνος. Και αν πιστέψεις πως αυτό είναι κομμουνισμός, στη συνέχεια μπορείς να κολλήσεις όλο το απαρχαιωμένο φοβικό επιχειρηματολόγιο που θα ζήλευε ο Μακάρθυ. Πως ο κομμουνισμός (ο οποίος είπαμε ταυτίζεται με το Σύριζα) θα μας πάρει τα σπίτια, τις γυναίκες και θα μας κακοποιήσει με τενεκεδάκια από coca cola light.

Δημοκρατία δεσμώτης

Σ’ ένα μεγάλο κτήριο, σε κάποια περιοχή

Στέκεται σούζα ο σαμαράς, βαράει προσοχή.

Μπρος σε μεγάλο πλούσιο σκύβει ταπεινά.
Και γλείφοντας τα πόδια του, του λέει τρυφερά:

Σαμαράς:

-Διέταξε με, άρχοντα, τι θέλεις να γενεί

Κι οι σκλάβοι σου θα γίνουμε για σένανε χαλί.


Πλούσιος:

-Πολύ μου κακοφάνηκε λακέ, που στις Σκουριές

Οι κάτοικοι αντιστέκονται κι ανάψανε φωτιές.

Με την Αντίσταση αυτή που κάνουν εκεί πέρα

Μειώνουνε τα κέρδη μου και μου χαλούν τη μέρα.

Τι πλούσιος και δυνατός θα είμαι επιτέλους

Αν ότι θέλω δεν μπορώ, να κάνω μέχρι τέλους;

Της Κερατέας το φάντασμα κι εκεί με κυνηγά

Και πως θα χάσω φαίνεται πασχάλια και αυγά.

Τι εσύ τι κάνεις άθλιε; Μόνο να γλείφεις ξέρεις.

Αν θέλεις να έχεις εύνοια πρέπει να μου προσφέρεις.
Σαμαράς

-Εγώ αφέντη μου ο φτωχός, για σένανε θα τρέξω...