Στέκεται σούζα ο σαμαράς, βαράει προσοχή.
Μπρος σε μεγάλο πλούσιο σκύβει ταπεινά.
Και γλείφοντας τα πόδια του, του λέει τρυφερά:
Σαμαράς:
-Διέταξε με, άρχοντα, τι θέλεις να γενεί
Κι οι σκλάβοι σου θα γίνουμε για σένανε χαλί.
Πλούσιος:
-Πολύ μου κακοφάνηκε λακέ, που στις Σκουριές
Οι κάτοικοι αντιστέκονται κι ανάψανε φωτιές.
Με την Αντίσταση αυτή που κάνουν εκεί πέρα
Μειώνουνε τα κέρδη μου και μου χαλούν τη μέρα.
Τι πλούσιος και δυνατός θα είμαι επιτέλους
Αν ότι θέλω δεν μπορώ, να κάνω μέχρι τέλους;
Της Κερατέας το φάντασμα κι εκεί με κυνηγά
Και πως θα χάσω φαίνεται πασχάλια και αυγά.
Τι εσύ τι κάνεις άθλιε; Μόνο να γλείφεις ξέρεις.
Αν θέλεις να έχεις εύνοια πρέπει να μου προσφέρεις.
Σαμαράς
-Εγώ αφέντη μου ο φτωχός, για σένανε θα τρέξω...
