Η Αγία Αγορά και το Ιντερνετικό Μάτριξ

Από τον Νώντα Κούκα

Το φιλοσοφικό «φαβορί» της Επανάστασης

Το νέο «απόλυτο» της φιλοσοφίας οφείλει εξ αντικειμένου να έρθει σε ρήξη με όλες τις διαδοχικές διευθετήσεις της (γνωστής) κοινωνικής ιστορίας της ανθρωπότητας. Κοντολογίς, οφείλει να συγκρουστεί ανηλεώς, τόσο με την Παράδοση όσο και με την πατροπαράδοτη ηθική εξουσία (της).

Αυτός είναι ο τελικός σκοπός της φιλοσοφίας που δεν προσποιείται τη «φιλοσοφία» – αν θέλει να πραγματωθεί επάνω στη γη. Χρέος της δηλαδή είναι να πιέσει τον πολιτισμό να αναγνωρίσει το σκοτεινό του ασυνείδητο και να το «εξευμενίσει» ανυπερθέτως.

Η Παγκοσμιοποίηση και το σύγχρονο «κουρελοπρολεταριάτο» της εικονικής πραγματικότητας

 Οι άνθρωποι πιστεύουν στη σταδιακή πρόοδο της ζωής τους. Θεωρούν επιπλέον πως απελευθερώθηκαν από τον θεό, αλλά στην πραγματικότητα είναι πια πιασμένοι θανάσιμα στα δίχτυα του τεχνοκρατικού καπιταλισμού και των εξουσιαστικών θεσμών του: κράτος, επιστήμη, εκπαίδευση, ενώ οι θρησκείες (ανάμεσά τους και η νέα «θρησκεία» που ακούει στο όνομα τεχνολογία) επανακάμπτουν πιο ακμαίες από ποτέ.

Όλες, μα όλες, οι ιδεολογίες αγγίζοντας το έσχατο όριο της εξουσιοφρένειας και της ψυχωτικής μεγαλομανίας, κατέρρευσαν παταγωδώς και τη θέση τους πήρε η σχιζοειδής παράνοια του «τίποτε» με μπόλικο «απ’ όλα». Ειδικότερα, στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες της δύσης, όλοι σχεδόν γίνανε «καλλιτέχνες», «επιστήμονες», «αθλητές», «ποδοσφαιριστές», «σεφ», ακόμη δε και «επαναστάτες». Όλα αυτά τα «οψώνια» (κοινώς ψώνια), σερφάρουν αρειμανίως στο διαδίκτυο και διαλαλούν ασύστολα την πραμάτεια τους στο facebook και σε άλλες σελίδες «κοινωνικής δικτύωσης» (φυσικά, εξαιρέσεις υπάρχουν).

AVAAZ: Το φαινόμενο του clicktivism και η τεράστια απάτη

Συντάκτης: Θεώνη Καπλανίδου
Πηγή: Εναλλακτικός

Όποιο ψήφισμα κι αν ανοίξεις, θα δεις από κάτω τον διεθνή οργανισμό, τύπου ΜΚΟ, με την επωνυμία «AVAAZ». Εκστρατείες συλλογής υπογραφών για το περιβάλλον, τον γορίλα, το κλίμα, τον καρκίνο, αλλά και για το το Νομπέλ στην Ελλάδα, για το “Μένουμε Ευρώπη”, για τους πλειστηριασμούς σπιτιών, για να φύγει ο Λάκης από τον ALPHA, για την κατάργηση των Τμημάτων Ένταξης των ΑΜΕΑ, κι ένα σωρό άλλα «ευαίσθητα» θέματα «κοινωνικής συνείδησης», που στοχεύουν στην συναισθηματική ενεργοποίηση του αποδέκτη και το αίσθημα του δικαίου.

Το νέο φρούτο του “κλικ-ακτιβισμού” αποτελεί την τελευταία λέξη της μόδας σχετικά με την ενεργοποίηση αποκλειστικά κατευθυνόμενων και με ύποπτους στόχους παγκόσμιων «δικτύων αλληλεγγύης», δικτύων, δηλαδή, που κάτω από ταμπέλες ευαίσθητων κοινωνικών θεμάτων επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να εγκλωβίσουν την κοινή γνώμη ενώ ταυτόχρονα, με τον έντεχνο τρόπο της συνυπογραφής σε ένα αίτημα, εκτονώνουν την ενεργητική δράση σε μια ανώδυνη διαμαρτυρία και αποτρέπουν κοινωνικές ομάδες από την ανάληψη πρωτοβουλιών και ενεργών δράσεων απέναντι σε ένα σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό θέμα. Ένα από τα πιο δραστήρια και διάσημα τέτοια παγκόσμια δίκτυα της νεο-προπαγάνδας είναι και το AVAAZ.

Μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο για την εν λόγω οργάνωση, μας βγάζει πολλά “λαβράκια”. Κατ’ αρχήν έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε από ποιους έχει ιδρυθεί αυτή η οργάνωση και ασφαλώς από ποιους χρηματοδοτείται. Σύμφωνα με την Wikipedia, “To Avaaz.org συν-ιδρύθηκε από το Res Publica μιας διεθνή ομάδα αστικής πίεσης, και το Moveon.org, μια online κοινότητα που έχει πρωτοπορήσει στη διαδικτυακή πίεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ιδρυτική ομάδα αποτελείται επίσης και από επιχειρηματίες από έξι χώρες που είναι κορυφαίοι παγκοσμίως στην κοινωνική επιχειρηματικότητα και σε αυτούς περιλαμβάνονται ο ιδρυτικός πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής Ricken Patel, και οι Tom Perriello, Tom Pravda, Eli Pariser, Andrea Woodhouse, Jeremy Heimans, και David Madden.” Στην ουσία πρόκειται για την αφρόκρεμμα του αμερικανικού κατεστημένου, ενώ ύποπτο είναι και το παρασκήνιο των χρηματοδοτήσεων στις οποίες εμπλέκεται το ίδρυμα Ροκφέλερ και ο πολύς Τζωρτζ Σώρρος.

Ο Γουτεμβέργιος απέθανε. Ζήτω ο Ζουκερβέργιος!

«Το μέσο είναι το μήνυμα.»
Μάρσαλ Μακ Λούαν

Σύμφωνα με την Επιστήμη του Χάους «μικρές μεταβολές στις αρχικές συνθήκες ενός χαοτικού συστήματος προκαλούν μεγάλες αλλαγές στην επακόλουθη συμπεριφορά του».

Ένα τέτοιο σύστημα, χαοτικό, είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Και μια τέτοια «μικρή μεταβολή» έγινε τo 1455, όταν ο Γουτεμβέργιος (Gutenberg) τύπωσε το πρώτο βιβλίο μαζικής παραγωγής, 180 αντίτυπα της Βίβλου.

Η τεχνολογία της τυπογραφίας (μαζί με την «ανακάλυψη» της Αμερικής) όχι μόνο οριοθετεί την Αναγέννηση, αλλά την πυροδότησε. Ο κόσμος άλλαξε, όχι γιατί άλλαξε το μήνυμα, αλλά γιατί άλλαξε το μέσο.

Η Βίβλος του Γουτεμβέργιου περιείχε ακριβώς τις ίδιες λέξεις, ακριβώς το ίδιο μήνυμα, με τις Βίβλους που αντέγραφαν οι μοναχοί. Όμως το νέο μέσο, επειδή ήταν φτηνό και ανεξέλεγκτο, απελευθέρωσε τη γνώση, την έκανε προσιτή σε όλους. Και όταν η πληροφορία διαδίδεται ελεύθερα προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις ανυπολόγιστης δυναμικής.

Χάρη στην τυπογραφία διαδόθηκαν οι ηλιοκεντρικές ιδέες του Κοπέρνικου (De Revolutionibus – 1543) που σίγουρα κανείς μοναχός δεν θα δεχόταν να αντιγράψει. Και μόνο έτσι θα μπορούσε να αγαπηθεί ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες (1605), το πρώτο μυθιστόρημα που εκτυπώθηκε.

Το μέσο δεν είναι το μήνυμα, το μέσο αλλάζει το μήνυμα.

Η λογοτεχνία, οι επιστήμες, η παράδοση (καταγραφή και εκτύπωση παραμυθιών), η Ιστορία, η προπαγάνδα, η κοινωνία ολόκληρη άλλαξε, επειδή ο Γουτεμβέργιος (Gutenberg) άλλαξε το μέσο.

Αυτή ήταν η Δεύτερη Πληροφοριακή Επανάσταση. Η τρίτη θα μπορούσε να έχει ως σύμβολο της τον Ζουκερβέργιο (Zuckerberg), τον εφευρέτη του πιο επιδραστικού κοινωνικού ψηφιακού μέσου (social media).

Το facebook και τα υπόλοιπα social media (όπως WhatsApp, Tumblr, Instagram, Twitter, Baidu Tieba, Pinterest, LinkedIn, Gab, Google+, YouTube, Viber, Snapchat), έχουν επηρεάσει την ανθρώπινη κοινωνία πολύ πιο γρήγορα και πιο καταιγιστικά απ’ τα κινητά τυπογραφικά στοιχεία του Gutenberg. (To facebook «τυπώθηκε» το 2004, και το 2016, μετά από 12 μόλις χρόνια έχει 1,65 δισ. ενεργά μέλη!)

Η Τρίτη Πληροφοριακή Επανάσταση, η Ψηφιακή, έχει αλλάξει και θα αλλάξει πολύ πιο επιδραστικά την ανθρώπινη κοινωνία. Η Νέα Αναγέννηση έχει ήδη ξεκινήσει (και η «Καινούρια Αμερική» ίσως να είναι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος -για αρχή).

Ο έντυπος λόγος, με πρώτη την έντυπη δημοσιογραφία (δες The Independent), θα εξαλειφθεί. Το νέο μέσο θα αλλάξει τη λογοτεχνία, τις επιστήμες, την παράδοση, την Ιστορία, την προπαγάνδα.

Όσοι πιστεύουν και υποστηρίζουν ότι τα έντυπα (βιβλία ή εφημερίδες) θα συνεχίσουν να υπάρχουν εσαεί ξεχνούν ότι γεννήθηκαν σ’ έναν κόσμο χάρτινο, όχι ψηφιακό.

'Ερχεται η αστυνομία των τρολ

 

Συντάκτης: Άρης Χατζηστεφάνου      

Δυτικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη στο διαδίκτυο. Πρώτα όμως πρέπει να μας πείσουν ότι ο σύγχρονος διαδικτυακός πολιτισμός απειλείται από τα τρολ.

Θυμάμαι την εποχή που τα τρολ ήταν μυθικά τέρατα και όχι ο κάθε γελοίος που ζητά την προσοχή μας στο ίντερνετ

Ρόμπερτ Ο’ Σάλιβαν

Ηταν ο Σωκράτης το πρώτο τρολ της Ιστορίας; Σύμφωνα με τη σατιρική ηλεκτρονική Encyclopedia Dramatica, «ήταν ένα διάσημο IRL (υπαρκτό) τρολ που έζησε στην προ-ιντερνετική Ελλάδα και θεωρείται ο δημιουργός των πρώτων τεχνικών τρολαρίσματος».

Οπως διαβάζουμε στο σχετικό λήμμα «έθετε ερωτήματα για τα οποία κανένας δεν ενδιαφερόταν, έδειχνε μεγάλη προσήλωση στη συζήτηση προσποιούμενος ότι συμφωνεί, παρουσιαζόταν σαν αντικειμενικός συνομιλητής χωρίς προσωπική γνώση του θέματος και στο τέλος προωθούσε εξωφρενικές απόψεις για να κερδίσει μερικά lulz» (σε ελεύθερη απόδοση τα γέλια εις βάρος του θύματος ενός επιτυχημένου τρολαρίσματος).

Η άποψη ότι ο Σωκράτης ήταν το πρώτο τρολ της Ιστορίας κέρδισε τέτοια δημοτικότητα ώστε η Ρέιτσελ Μπάρνεϊ, καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, αναγκάστηκε να γράψει ένα επιστημονικό άρθρο για να αντικρούσει τα σχετικά επιχειρήματα.

Για την ακρίβεια υποστήριξε ότι βρήκε και μετέφρασε ένα αδημοσίευτο κείμενο του Αριστοτέλη με τίτλο «Περί Τρολαρίσματος», που αποδείκνυε με λογικά επιχειρήματα ότι ο Σωκράτης δεν ήταν τρολ.

Η αβάσταχτη ιδιωτεία των κοινωνικών μέσων

FB, twitter, μέσα που έχουν κάθε δυνατότητα να αυξήσουν  τις κοινωνικές μας επαφές πέρα από τους στενούς σχετικά κύκλους που μας έλαχαν.

Δεν το κάνουν όμως.

Και δεν το κάνουν γιατί δεν έχουμε εμείς καμιά τέτοια διάθεση.

Αρκούμαστε στην υπάρχουσα κοινωνική μας εντροπία.

Οικογένεια, φίλοι από το σχολείο, το στρατό και τη δουλειά και ομοϊδεάτες.

Κοιτάζουμε μέσα από ένα παράθυρο στο μεγάλο εκεί έξω και το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι το είδωλο μας και να διαγράφουμε από το οπτικό μας πεδίο ότι δεν του μοιάζει.

Ατελείωτοι παράλληλοι μονόλογοι, πομπώδεις ανακοινώσεις και θέσεις εκπροσώπων τύπου του ίδιου μας του εαυτού, έγκλειστα, φυλακές από τις οποίες δε θέλουμε να αποδράσουμε.

Η αυτοσπουδαιότητα, η αυτοαναφορικότητα, η επίκληση στην όποια αυθεντία νεκρώνουν την όποια δυνατότητα κοινωνικής ώσμωσης και σύνθεσης. Ο likeσμός, αυτοσκοπός. 5 λεπτά διασημότητας κι ας χαθεί ο κόσμος.

Κάθε μέρα ζούμε τη μέρα της μαρμότας, μέσα κι έξω από τα κοινωνικά μέσα, με τη διαφορά ότι η κάθε ίδια μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη, το αναπόφευκτο τίμημα της στασιμότητας.

Η κοινωνική μας φοβία, ο θάνατος της περιέργειας, το δίκιο του ισχυρογνώμονα δεν μας επιτρέπουν να συγκροτήσουμε κάτι μεγαλύτερο από το κάθε άτομο ξεχωριστά.