Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος
ι επειδή μας αρέσει αυτό το άρωμα, θα κάνουμε τα πάντα για να ξεχαστεί η ιστορία αυτών των εκρηκτικών και των καμένων παιδιών του Βιετνάμ, να ξεχαστεί η ιστορία μιας χώρας που μέτρησετέσσερα εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες. Έτσι μιας και δεν μπορούμε να την σβήσουμε, μπορούμε είτε να την μοντάρουμε, είτε να την λογοκρίνουμε και να την απαγορεύσουμε. Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα πραγματικά λόγια των αφεντικών της Facebook, πίσω από την «ευαισθησία» τους για παιδική πορνογραφία.
Πριν λίγες μέρες το Facebook έσβησε, όχι αυτοματοποιημένα αλλά με συνειδητή απόφαση, μια από τις πιο γνωστές φωτοειδησεογραφικές εικόνες της ιστορίας. Όποιος την «πόσταρε» διωκόταν ψηφιακά, δηλαδή σβηνόταν η φωτογραφία και μπλοκαριζόταν το προφίλ του. Αρχικά απειλήθηκε και σβήστηκε το post ενός συγγραφέα, μετά της πιο μεγάλης σε κυκλοφορία νορβηγικής εφημερίδας, έπειτα της πρωθυπουργού της χώρας και εδώ στα μέρη μας, απειλήθηκε το ειδησεογραφικό INFO-WAR και πολλοί άλλοι «ανώνυμοι» χρήστες. Ο λόγος ήταν πως η φωτογραφία που έδειχνε φάτσα φόρα τις φρικαλεότητες των ΗΠΑ, ονομάστηκε… παιδική πορνογραφία.
Δεν είναι ηλίθιοι. Ο ιδρυτής του, Μάρκ Ζούκερμπεργκ, δεν είναι και δεν πρέπει να τον βλέπουμε ως άνθρωπο αφελή. Γνωρίζει τι εστί πορνογραφία και τι εστί πολιτική πράξη. Επίσης γνωρίζει την δύναμη του «παιδιού» του. Και σίγουρα δεν είναι μόνος. Ο αρχισυντάκτης της νορβηγικής Aftenposten της εφημερίδας που ξεκίνησε την όλη αντίδραση στην αναίσχυντη ενέργεια του Facebook, του έγραψε, δυο μέρες πριν, ένα ανοιχτό γράμμα στο πρωτοσέλιδο του φύλλου του. «Άκου, Μάρκ, αυτό είναι σοβαρό. Πρώτα δημιουργείτε κανόνες που δεν κάνουν διάκριση μεταξύ της παιδικής πορνογραφίας και των διάσημων φωτογραφιών πολέμου. Στη συνέχεια, κάνετε πράξη αυτούς τους κανόνες, δίχως να επιτρέπετε χώρο για ορθή κρίση. Τέλος, λογοκρίνετε ακόμα και την κριτική για αυτή σας την απόφαση και τιμωρείτε το πρόσωπο που τολμά να κάνει κριτική.».
Κατανοούμε ευθύς αμέσως, ότι το Facebook, δεν μοιάζει απλώς με ένα μονταζιέρη των καλών ηθών αλλά με έναν κυρίαρχο ελεγκτή της αλήθειας. Διότι η φωτογραφία, που έχει κερδίσει το βραβείο Πούλιτζερ, για την δύναμη που κατέχει στο να ενημερώνει και να προπαγανδίζει τον τρόμο του πολέμου, έχει μια επιπλέον βαθύτερη δυναμική. Δακτυλοδείχνει το ιμπεριαλιστικό μακελειό των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και εν τέλει σε όλη την Ιστορία και ως εκ τούτου αποτελεί πολιτική πράξη. Άσεμνο, λοιπόν, για το πιο διαδεδομένο προπαγανδιστικό εργαλείο του σύγχρονου δυτικού κόσμου, το Facebook, δεν είναι το γυμνό κορίτσι που τρέχει με εγκαύματα τρίτου βαθμού να σωθεί από τις βόμβες ναπάλμ, αλλά το μήνυμα το οποίο περιέχει.
Ο πρόεδρος Νίξον, το 1973, είχε «αναρωτηθεί» αν αυτή η φωτογραφία είναι ψεύτικη, παίρνοντας αμέσως απάντηση από τον φωτογράφο, πως «η φρίκη του πολέμου στο Βιετνάμ που καταγράφτηκε από μένα, δεν χρειάζεται ρετουσάρισμα (σ.σ. για να δείξει αυτό που δείχνει)». Είναι τόσο καθαρό λοιπόν, πως και γιατί η αλήθεια μπαίνει μονίμως στο στόχαστρο. Είναι ο φόβος του σαρωτικού της μηνύματος προς της κοινωνίες. Ο πόλεμος σταμάτησε λίγο αργότερα και οι ιμπεριαλιστές ηττήθηκαν πολεμικά, ηθικά και λόγω των διεθνών όπως και ντόπιων λαϊκών αντιδράσεων. Αλλά τόσα χρόνια μετά, δεν λένε να το παραδεχτούν και σηκώνουν και πάλι μπαϊράκι.
Λογοκρισία όμως, εν έτη 2016; Σαφώς. Όταν υπήρχαν μόνο οι εφημερίδες και ο γραπτός τυπωμένος λόγος όλα περνούσαν από την κρατική λογοκρισία ή αυτή του αφεντικού και του εκδότη. Τώρα που η ενημέρωση έχει δεχτεί ποσοτική – μα και ποιοτική – αλλαγή, όπου το Facebook έχει μετατραπεί στον βασικό τροφοδότη για «την ενημέρωση του 44% του αμερικάνικου πληθυσμού» όπως διαβάζουμε στην Washington Post, παρά, λοιπόν, τις ρητές αντιρρήσεις του ιδρυτή του, πως είναι «εταιρία τεχνολογίας και όχι ενημέρωσης», η πραγματικότητα τους χαλάει την σούπα. Σε αυτή την βάση, η λογοκρισία είναι αναγκαία, για αυτό και όχι αυτοματοποιημένη μα πλήρως κατευθυνόμενη και συνειδητή. Θυμίζει καθαρά υπηρεσία λογοκρισίας ενός φασιστικού – και ιμπεριαλιστικού – καθεστώτος. Όλα βγαίνουν στην φόρα. Το συμπέρασμα απλό. Επιχειρήσεις και εξουσία, συνδέονται μονίμως και διαπαντός.
Ο μισός πληθυσμός των ΗΠΑ πρέπει να γνωρίσει μια λογοκριμένη, μια μονταρισμένη, μια λειασμένη εκδοχή της Ιστορίας. Πρέπει να βρίσκεται οριοθετημένος σε μια κατευθυνόμενη πολιτική συνείδηση και συμπεριφορά. Πρέπει να αγαπήσει ξανά το άρωμα των ναπάλμ για πρωινό όπως έλεγε στην «Αποκάλυψή τώρα!» ο Αμερικάνος λοχαγός. Ναι γιατί σίγουρα κάποια μέρα θα χρειαστούν να επανέρθουν στα κορμιά και τα κεφάλια των ανθρώπων. Και όχι σε οποιονδήποτε. Δεν είναι αυτός ο τρόμος των λογοκριτών. Διότι, όπως είπαμε, η συγκεκριμένη φωτογραφία δίνει ηθική υπεροχή σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου που έδωσε ο βιετναμέζικος λαός για πλήρη εθνική, πολιτική και οικονομική απελευθέρωση. Ενάντια σε Γάλλους αρχικά, σε Αμερικάνους μετέπειτα, όταν η πρώτη ηττήθηκαν και γυρίσαν σπίτια τους. Μιας και είναι παράδειγμα για το μέλλον και για όλους τους λαούς, αυτό το γεγονός – και κάθε τι που το θυμίζει – πρέπει να ξεχαστεί. Και ποιος μπαίνει εμπροσθοφυλακή σε αυτό το έργο, παραποίησης; Μαζί με τα πεντάγωνα, τα κογκρέσα, τη CIA και τη NSA, ή τον κάθε Νίξον, Κλίντον και Τραμπ ακόμη και οι εταιρίες τους όπως το μεγαθήριο της Facebook. Το είπαμε. Δεν είναι τόσο αφελείς που να μην γνωρίζουν την χρηστικότητα και την δυναμική αυτού του εργαλείου, στο να επηρεάζει, να ποδηγετεί, να οριοθετεί και να μεταλλάσσει την παγκόσμια κοινωνική συνείδηση.
Η απόφαση της λογοκρισίας, που μετά από διεθνείς αντιδράσεις πάρθηκε πίσω, ήταν μια αρχή. Ήταν ένα πείραμα πολιτικής λογοκρισίας και μια χυδαία τοποθέτηση ενός καπιταλιστικού κολοσσού στην κοινωνία και τις ελευθερίες της. Ένα πείραμα με πολλές συνέπειες. Πετάχτηκε στο τραπέζι για να μετρηθούν αντιδράσεις. Είδαν ότι δεν τα κατάφεραν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα γεράκια της προπαγάνδας του θανάτου θα το βάλουν κάτω. Δημιουργεί προηγούμενο. Κάθε τι «άσεμνο» που ανατρέπει την κυρίαρχη – και αυτή που θέλουν να την κάνουν κυρίαρχη – ιδεολογία, είτε πολιτικά, είτε αισθητικά, θα μπαίνει στο στόχαστρο απαγόρευσης. Έχουν όλα τα όπλα με το μέρος τους. Αλλά και οι λαοί, έχουν το δυνατότερο. Την Ιστορία τους. Καμιά απόφαση λογοκρισίας δεν μπόρεσε να σταματήσει εν τέλει την ελευθερία έκφρασης, ενημέρωσης, θεώρησης και πολιτικής πάλης. Η ανθρώπινη σκέψη και η ανθρώπινη πολιτική ενεργητικότητα πάντα την υπερέβαινε αργά ή γρήγορα. Ναι δημιουργούσε τον φόβο αλλά το αληθινά σπουδαίο, το αληθινά πραγματικό δεν θαβόταν. Ούτε οι Ναζί δεν το κατάφεραν αυτό.
Ο πόλεμος είναι ανοιχτός. Σε κάθε τομέα. Και στον ψηφιακό. Στόχος: Η συνείδηση. Αλλά, πίσω από όλα αυτά θα θέλαμε να ενημερώσουμε το κάθε Ζούκερμπεργκ, πως εμείς αναπαράγοντας κάθε φορά το κάθε τι άσεμνο, θα θυμόμαστε τα λόγια του επαναστάτη Τσε: «Να δημιουργήσουμε δύο, τρία, πολυάριθμα Βιετνάμ… Αυτό είναι το σύνθημα!».
πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου