Με αφορμή την εκλογή Τραμπ και την πρόσφατη εμπειρία του βρετανικού δημοψηφίσματος, μια από τις κεντρικές πολιτικές αφηγήσεις θέλουν την ψήφο των απανταχού ενηλίκων στον πλανήτη μας να καθοδηγείται από το Facebook, τους φασίστες, τους ανίδεους και την αγράμματη πλέμπα.
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία, ο μέσος ψηφοφόρος δεν είναι ικανός να διαχωρίσει τους ελκυστικούς φτηνούς δημαγωγούς από τους “αντιπαθείς” πραγματιστές που θέλουν το καλό μας προκρίνοντας μη αρεστές μονοδρομιακές πολιτικές.
Οι πρώτοι -μάς λένε οι ειδικοί μέσω των παραδοσιακών ΜΜΕ- αραδιάζουν ψέματα που αρέσουν στον κόσμο χρησιμοποιώντας γενικές αλήθειες που προκαλούν οι πολιτικές χωρίς καμία εναλλακτική. Παραδέχονται, για παράδειγμα, ότι οι τρέχουσες πολιτικές προκαλούν το βαθύτερο εισοδηματικό χάσμα που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, όμως εάν υπόσχεσαι ότι θα το καταργήσεις τότε είσαι λαϊκιστής.
Οι δεύτεροι -μας ξαναλένε οι ίδιοι “ειδικοί”- προκρίνουν τη θεωρία της μη εναλλακτικής ως τη μοναδική βιώσιμη λύση για τις φτωχές μάζες, ζητώντας παράλληλα από αυτές να κάνουν λίγο παραπάνω υπομονή διότι οι “απέναντι” δεν σταματούν στη διαπίστωση του χάσματος πλουσίων-φτωχών, αλλά στοχοποιούν αδύναμους ή δυνατούς ανάλογα με την ιδεολογική τους προέλευση.
Με βάση αυτήν την επικρατούσα θεώρηση/διαπίστωση, τα λεγόμενα των “αριστερών λαϊκιστών” στοχοποιούν τους επενδυτές και την ανάπτυξη, ενώ οι κραυγές των ακροδεξιών βάζουν στο στόχαστρό τους, τους μετανάστες, τις μειονότητες, τους Μουσουλμάνους, τους Εβραίους κοκ.
Αναλύοντας τα αποτελέσματα πολιτικών που βρήκαν γόνιμο εκλογικό έδαφος κατά τις τελευταίες μάχες της κάλπης, διαπιστώνουμε ότι η μεν “αριστερή” κυβερνώσα ρητορική τρακάρει πάνω στον τοίχο της παραδοχής της μη εναλλακτικής -που γεννά θεόρατα εισοδηματικά χάσματα- ενώ η ακροδεξιά ρητορία συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της λεγόμενης ΤΙΝΑ απαλλάσσοντας τις ελίτ από οποιουδήποτε είδους ενοχές, καθώς για τα κακά που προκαλεί η αδηφαγία της τήν πληρώνουν οι φτωχότεροι και οι απανταχού ξεριζωμένοι του πλανήτη. Δηλαδή τα γνωστά “εύκολα” εξιλαστήρια θύματα που αδυνατούν να αντιδράσουν.
Έτσι προκύπτει ένα γενικό συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο η ψήφος έχει καταντήσει μια πράξη απελπισίας όλων εκείνων που χαρακτηρίζονται “ψεκασμένοι”, “παραπλανημένοι” και “ανίκανοι” να αρθρώσουν ή να κατανοήσουν σύνθετο πολιτικό λόγο και βαθύτερες ιδεολογικές ερμηνείες.
Με βάση το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει ότι η ψήφος μετατρέπεται σε ένα μάταιο εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο από την άκρα δεξιά με χαρακτήρα τιμωρητικό, ενώ από την άλλη πλευρά μετατρέπεται σε μια εξαναγκαστική διαδικασία ανάσχεσης του μεγαλύτερου κακού κι όχι ανάδειξης μιας αντιπροσωπευτικής πολιτικής ηγεσίας.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η ψήφος στην κάλπη μεταμορφώνεται σε μια όλο και πιο απαξιωμένη διαδικασία απο την οποία προκύπτουν μόνο άσχημες εξελίξεις.
Βαθύτερος στόχος αυτής της διαδικασίας είναι η σταδιακή αδιαφορία του εκλογικού σώματος να κατανοήσει ακόμη και τις πλέον αυτονόητες αστικοδημοκρατικές σταθερές, για τις οποίες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αγωνίστηκαν πριν δεκαετίες για να κατακτήσουν και να διασφαλίσουν.
Νομοτελειακά, η παραπάνω εξέλιξη δεν μπορεί να ανακοπεί. Ζούμε την κορύφωση μιας πορείας πλήρους απαξίωσης της ψήφου. Μοναδικό εργαλείο απαλλαγής από την αστικοδημοκρατική σήψη και τη συνεχιζόμενη λήθη τής, συνταγματικά κατοχυρωμένης, λαϊκής κυριαρχίας είναι η αποχή.
Το γύρισμα της πλάτης σε μια πλάνη που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κατάργηση κάθε δημοκρατικής διαδικασίας, ίσως σώσει ορισμένα προσχήματα που μέχρι σήμερα θεωρούνται δεδομένα. Η “εκλογή” πολιτικών ηγεσιών άκρας μειοψηφίας μπορεί και πρέπει να πυροδοτήσει λαϊκές αντιδράσεις πολλαπλών (δημοκρατικών) ιδεολογικών υποβάθρων, ακόμη κι αν οι αρχές τους δεν τυγχάνουν της ίδιας πολιτικής κοσμοθεωρίας.
Η τριβή της ανυπακοής σε μια εξέλιξη (αντι)δημοκρατικής αεροπειρατείας δαρβινικού χαρακτήρα, θα γεννήσει μια νέα, πραγματικά λαϊκή, ελπίδα αλλαγής. Αρκεί να περιφρουρηθεί σωστά και να ξεράσει εξ αρχής εκείνα τα φασιστικά στοιχεία που θα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν τα συνθήματά της για να εισχωρήσουν στα σπίτια των σημερινών χαμένων των πολιτικών της μη εναλλακτικής. Ακόμη και με τη βία.
Πηγή: polyfimoss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου