Μην κάνετε σαν παρθένες, σοκ θα ήταν να κέρδιζε η Χίλαρι

Διαβάζεις παντού για σοκ και δέος που προκάλεσε η εκλογή του Τραμπ και καταλαβαίνεις πως ακόμα δεν πήραμε χαμπάρι πως ο κόσμος μας έχει ήδη βαρέσει κανόνι.       

      
Σοκαρισμένος ο κόσμος, λέει, από την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ. Well, κύριοι, η ιδέα του "President Trump" με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν είναι το μόνο πράγμα που θα πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσουμε να χωνεύουμε.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Ίσως αυτή η αδιανόητη μέχρι πριν λίγο καιρό εξέλιξη να μην είναι καν το πιο σημαντικό στοιχείο που τεκμαίρεται από τη φαινομενικά αλλοπρόσαλλη επιλογή. Αν δεις όσα έχουν προηγηθεί σε επίπεδο πολιτικής σε διαφορετικά σημεία της γης και τα βάλεις σε μία σειρά, έντρομος θα διαπιστώσεις πως το αναπτυγμένο κομμάτι του πλανήτη γυρνά την πλάτη του σ' εκείνους και σε εκείνα που του υποσχέθηκαν παλιότερα δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο το οποίο ολοένα και πιο έντονα αφορά διαρκώς μικρότερο μέρος της κοινωνίας.

Η νίκη του Τραμπ πιθανότατα θα καταγραφεί στην ιστορία ως μια μαύρη μέρα για τη δημοκρατία, αν και η προσωπική πεποίθησή μου είναι πως με βάση καθαρά πολιτικούς όρους, μια επικράτηση της Κλίντον θα έπρεπε να σημάνει το ίδιο. Ο "βαψομαλλιάς" νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αναμφισβήτητα ό,τι πιο εκκεντρικό, αδιανόητα υπερβολικό και επικίνδυνο κόλπο "σκαρφίστηκε" ένα εκλογικό σώμα για να εκφράσει τα συναισθήματά του για το σήμερα. Η Κλίντον, όμως, ήταν εκείνη που συγκέντρωσε στο πρόσωπό της τις παθογένειες του "συστήματος" στο οποίο οι ψηφοφόροι έβγαλαν επιδεικτικά τη γλώσσα.

Σήμερα τα ξημερώματα συμπληρώθηκε το "full house" με μια τρίτη εκλογική αναμέτρηση σε άσχετες μεταξύ τους γωνιές του πλανήτη, το αποτέλεσμα της οποίας μαρτυρά πως οι φορείς της παγκοσμιοποίησης και του κόσμου που παραδίδει έχουν ξοφλήσει μια για πάντα και οδηγούν τη Δημοκρατία σε ένα πρωτοφανές για τα δεδομένα της φιάσκο.

Το 67% του "ΟΧΙ" στο αστείο ελληνικό δημοψήφισμα, το "BREXIT" και τώρα οι εκλογές στις ΗΠΑ συγκεντρώνουν μια σειρά από ταυτόσημα χαρακτηριστικά τα οποία θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο να αγνοηθούν. Και τα τρία αποτελέσματα θεωρήθηκαν σοκαριστικά. Και τα τρία ήρθαν παρά το γεγονός ότι σχεδόν εξ ολοκλήρου τα βαρβάτα μιντιακά συγκροτήματα διαφήμιζαν και έσπρωχναν απροκάλυπτα την άλλη πλευρά (θυμηθείτε λίγο το παράδειγμα της Ελλάδας). Και στις τρεις περιπτώσεις η κάθε μορφής ελίτ (με τον όρο να μην συνεπάγεται απαραίτητα κάτι κακό) πήραν θέση υπέρ του αντίπαλου, πολιτικά ορθού, δέους, κουνώντας το δάχτυλο στους αμόρφωτους, χαμηλής νοημοσύνης και αντιληπτικότητας "άλλους" που τελικά αποδείχτηκαν περισσότεροι. Και -φυσικά- και στις τρεις περιπτώσεις τα γκάλοπ και οι δημοσκοπήσεις που προεξοφλούσαν άνετες νίκες για τις "συστημικές" και προβαλλόμενες ως αναγκαίο κακό επιλογές, έπεσαν πολύ μακριά από την πραγματικότητα . Όπως έγραψε και μια φίλη στο facebook, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς "Χριστός εναντίον Βαραββά" για να κάνουμε σαν παλαβοί μπροστά σε τέτοια διλήμματα.

Διεθνείς τραπεζίτες μεθοδεύουν την ανατροπή του Brexit

 

«Brexit σημαίνει Brexit» δηλώνει η Τερέζα Μέι, φαβορί για την πρωθυπουργία της Βρετανίας, τονίζοντας ότι το αποτέλεσμα δεν μπορεί να ανατραπεί. Πολλοί άλλοι Βρετανοί πολιτικοί κάνουν παρόμοιες δηλώσεις.  Όμως, καθότι οι τραπεζίτες χρηματοδότες τους μεθοδεύουν την ανατροπή του αποτελέσματος του βρετανικού δημοψηφίσματος, η αξιοπιστία τέτοιων δηλώσεων είναι αμφίβολη.

 

Η «διόρθωση» ενός ανεπιθύμητου αποτελέσματος

«Μπορεί να ανατραπεί το Brexit ... αρκεί να έχεις τα κατάλληλα άτομα στην αίθουσα (των διαβουλεύσεων)» δήλωνε διευθυντής της τράπεζας  J.P. Morgan Chase πριν λίγες μέρες, ενόσω 4 τραπεζίτες συναντούσαν τον υπουργό Οικονομικών της Βρετανίας Τζορτζ Όσμπορν.  Όταν οι εν λόγω τραπεζίτες είναι οι διευθυντές των τραπεζών Morgan  Stanley, Goldman Sachs, Bank of America, και Standard Chartered, δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία για την «καταλληλότητα» τους.

Επίσης, δεν μπορούν να υπάρχουν αμφιβολίες για τις προθέσεις τους, καθότι περίπου 90% του προσωπικού και 80% των δραστηριοτήτων των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών στην Ευρώπη εδρεύει στην Βρετανία.  Οι τράπεζες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες μετά το Brexit, καθώς εκμεταλλεύονται το σύστημα τραπεζικού «διαβατηρίου» (passporting) της ΕΕ, για να προσφέρουν υπηρεσίες στα υπόλοιπα κράτη της Ένωσης.  Επομένως, οι τραπεζίτες έχουν κάθε λόγο να αναζητούν τη «διόρθωση» του ανεπιθύμητου αποτελέσματος.

Κυβέρνηση υπό τραπεζική πολιορκία

Πρόσφατες εξελίξεις υποδεικνύουν τις πιέσεις που ασκούνται στην βρετανική κυβέρνηση.  Επενδυτικοί οίκοι ανέστειλαν τις αναλήψεις μετρητών. Οι κεφαλαιακές απαιτήσεις για τις τράπεζες μειώθηκαν. Ο φόρος επιχειρήσεων μειώθηκε κατά 25%.  Ο στόχος να επιτευχθεί πλεόνασμα στον βρετανικό προϋπολογισμό μέχρι το 2020 εγκαταλείφθηκε.

Διδάγματα από μια κρίση (που δεν θα πάρουμε)

Φίλε Πιτσιρίκο, νομίζω ότι σήμερα κάποια επιπλέον πράγματα ξεκαθάρισαν. Το πρώτο είναι πως η Βρετανία –έχοντας νωπό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος– δεν βιάζεται, αν και ενδιαφέρεται σφόδρα, να έρθει σε συμφωνία με την Αγία Γερμανική Αυτοκρατορία.

Τόσο ο Κάμερον όσο –πολύ περισσότερο– κι ο Όσμπορν ξεκαθάρισαν ότι η Βρετανία θα είναι αυτή που θα αποφασίσει την ώρα και την στιγμή όπου θα ενεργοποιήσει το άρθρο 50 του καταστατικού της ΕΕ.

Σε αντίθεση με τους γιαλαντζί αριστερούς του Προτεκτοράτου, το Λονδίνο γνωρίζει καλά ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ του.

Φυσικά και δεν είναι ηλίθιοι οι Βρετανοί να πιστεύουν πως οι ίδιοι θα μείνουν αλώβητοι σε αυτό το παιγνίδι, ξέρουν όμως ότι οι απώλειες του αντιπάλου θα είναι πολύ μεγαλύτερες και γνωρίζουν επίσης πως οι ίδιοι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναρρώσουν ευκολότερα από αυτούς.

Κι έχουν πολλούς λόγους να το πιστεύουν αυτό ιδίως σήμερα που δύο «άσχετα» μεταξύ τους γεγονότα ήρθαν να γείρουν την πλάστιγγα προς το μέρος τους και να αυξήσουν σημαντικά τις πιθανότητες ενός συμβιβασμού με την ΕΕ που θα είναι προς όφελος των Εγγλέζων.

Το πρώτο από τα δύο αυτά γεγονότα είναι η κερδοσκοπική επίθεση του Τζώρτζ Σόρος όχι στην στερλίνα και στην βρετανική χρηματοπιστωτική βιομηχανία αλλά στην πολυαγαπήμενη μας Deutsche Baaam!

Ο Σόρος λέγεται ότι έβγαλε γύρω στα 10 εκατομμύρια δολάρια ποντάροντας 100 στην πιθανότητα να πέσει η μετοχή της Deutche Bank.

Εμπρός όλης της γης οι ψεκασμένοι

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Η ηλιθιότητα συνεχίζει την επέλασή της.
Πολύ επικίνδυνη πια η Ευρώπη.
48ωρο τελεσίγραφο στην Βρετανία από τον Σουλτς για την αποχώρηση της από την ΕΕ.

  

Η θλιβερή κυρία Στέρτζον να σκέφτεται ακόμα και το βέτο, τώρα που κατάλαβε ότι το να είσαι το δεξί παπούτσι της Αγγλίας σημαίνει ότι δεν αποφασίζεις εσύ για το πού θα βαδίζεις.

Αργά για δάκρυα, κούκλα μου.

Σας πρόσφεραν ανεξαρτησία πριν 2 χρόνια και φοβηθήκατε μην σας φάνε οι γλάροι.

Και τώρα θυμηθήκατε ότι θέλετε ανεξαρτησία γιατί φοβάστε την απομόνωση εκτός του ευρώ;

Καλά κρασιά.

Με αυτό το μυαλό θα σπάτε πέτρες σε έναν αιώνα το πολύ.

Αλλά ελάτε και εσείς, πουλάκια μου, στην ΕΕ να πάθετε ότι έπαθε η Ελλάδα, στην οποία ούτε οι Σύριοι δεν θέλουν πια να μείνουν.

Το Brexit προβλέπεται ότι θα επιφέρει πτώση 5% του βρετανικού ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα που αποφύγαμε το Grexit έπεσε μόνο 30%.

Θυμάμαι και τους Μένουμε Ευρώπη πέρσι, που ούρλιαζαν υπέρ του ΝΑΙ για να μπορούν να κάνουν ταξίδια.

Λες και όσοι ζουν στις χώρες εκτός του ευρώ δεν πάνε ταξίδια.

Αμ το άλλο: «πλήγμα στον ελληνικό τουρισμό το Brexit» ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Κόφτε το, αφήστε με να φάω.

Στο μεταξύ οι ‘Αγγλοι δεν είχαν ποτέ τους ευρώ χαχα.

Οι δε Ρώσοι πώς και κατακλύζουν τα ελληνικά νησιά;

Οι Τούρκοι;

Και πώς έχουν ευρώ στο Μαυροβούνιο και στο Κόσοβο;

‘Αιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο και τα κάναμε όλα σαλάτα.

Και εκεί πάνω που είσαι, Σκωτία μου, ε ρε τι έχετε να τραβήξετε.

‘Οχι, ελάτε κι εσείς στην μεγάλη οικογένειά μας.

Do it like Alexis

Κακώς παραιτήθηκε ο Κάμερον. Μπορούσε να πάρει παράδειγμα από τον Τσίπρα και να πει στους Βρετανούς: «Σέβομαι το αποτέλεσμα για έξοδο από την Ε.Ε. και υπόσχομαι ότι θα επιδιώξω ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή μας στην Ε.Ε.». Σε όλα ανάποδα αυτός ο Κάμερον. Πριν το δημοψήφισμα είχε υποσχεθεί ότι θα παρέμενε πρωθυπουργός ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μόλις βγήκε το αποτέλεσμα που δεν στήριξε ο ίδιος, δήλωσε ότι παραιτείται επειδή δεν μπορεί να το υπηρετήσει. Ενώ η δική μας ρόμπα νταμπλ φας, υποσχόταν προεκλογικά ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει το «Ναι» και θα παραιτούνταν στην περίπτωση που κέρδιζε στο δημοψήφισμα, αλλά τελικά όχι μόνο το υπηρέτησε μα και το εφηύρε.


Με το μπαρδόν, σύντροφοι, αλλά καθόλου δε με ενδιαφέρει το Brexit και το ίδιο θα αδιαφορούσα αν το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο. Είναι ένα θέμα που αφορά τους παγκόσμιους κερδοσκόπους και το κεφάλαιο της Βρετανίας. Θα γραφτούν ένα κάρο αναλύσεις που θα πέσουν όλες έξω, με τον ίδιο τρόπο που έπεσαν έξω και οι δημοσκοπήσεις και οι προβλέψεις και οι εκβιασμοί στους Βρετανούς πολίτες ώστε να υποχρεωθούν να ψηφίσουν παραμονή.


Δυστυχώς δε μπορώ να αρχίσω να θαυμάζω ξαφνικά τους Άγγλους, ούτε την αποικιοκρατική πολιτική τους να ξεχάσω, ούτε την αδιαφορία τους για το παγκόσμιο γίγνεσθαι, ούτε την κερδοσκοπία των πολυεθνικών τους σε βάρος του Τρίτου κόσμου, ούτε τη συμμετοχή τους σε όλες τις μαζικές δολοφονίες που οργάνωσε το ΝΑΤΟ, ούτε ότι ο πρωθυπουργός τους γονατίζει στη βασίλισσα. Αν κάτι με λυπεί είναι ότι το Brexit πρόλαβαν να το καπελώσουν ακροδεξιοί και εθνικιστές που πλέον θα αρχίσουν να αποκομίζουν κέρδη από αυτή την ιστορία.

Brexit – Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα

Πανικός επικρατεί στην Βρετανία μετά την επικράτηση του Brexit στο δημοψήφισμα, αφού εκατομμύρια Βρετανοί συνωστίζονται μπροστά στα ATM, ενώ εκατομμύρια άλλοι εγκαταλείπουν πανικόβλητοι τη χώρα.


Η νίκη του Brexit θεωρείται βέβαιη, αν και δεν έχουν καταμετρηθεί ακόμα οι ψήφοι από το Κάτω Λαμπραντόρ και το Δώθε Τζακ Ράσελ, οπότε μπορεί να υπάρξει καμιά συγκλονιστική ανατροπή.
Μετά την επικράτηση του Brexit, η Βρετανία θα απομακρυνθεί από την Ευρώπη και θα πάει στο Βόρειο Πόλο, ενώ θα πέσει και ακρίδα.


Οι συνέπειες της εξόδου της Βρετανίας θα είναι τραγικές για την Ευρωπαϊκή Ένωση που τα πήγαινε τόσο καλά τώρα τελευταία, ρε γαμώτο.


Οι Βρετανοί σκέφτηκαν εθνικιστικά, σε αντίθεση με τους Γερμανούς που δεν σκέφτονται καθόλου εθνικιστικά και έχουν συνέχεια στο μυαλό τους το κοινό καλό.


Πραγματικά, είναι απαράδεκτο και εξοργιστικό όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να έχουν μέρα-νύχτα στο μυαλό τους την ενωμένη Ευρώπη και οι Βρετανοί να κοιτάνε την πάρτη τους.


Ενδεχόμενη έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκθέτει ανεπανόρθωτα την Ελλάδα, αφού αυτό θα σημαίνει πως στην Βρετανία μετράει τι ψηφίζουν οι πολίτες στο δημοψήφισμα και δεν είναι προτεκτοράτο-μπανανία- αποικία.

Ποιος σκότωσε την Jo Cox;

Τι μέρα είναι σήμερα; Είναι Τετάρτη, 22 Ιουνίου 2016, μια μέρα πριν το βρετανικό δημοψήφισμα. Επίσης, είναι τα γενέθλια της Jo Cox, της βρετανίδας βουλευτού του εργατικού κόμματος που συμμετείχε στην εκστρατεία υπέρ της παραμονής της Μ.Βρετανίας στην ΕΕ που δολοφονήθηκε πριν από 6 μέρες.

Τι σύμπτωση!

Μία μέρα πριν το δημοψήφισμα, είναι μέρα μνήμης για την Jo Cox κι όλη η Μ.Βρετανία είναι υποχρεωμένη να θυμάται το που οδηγεί η αντιευρωπαϊκή μισαλλοδοξία: Στο θάνατο.

 

Δεν θα μπορούσε κανείς να ζητήσει αποτελεσματικότερη και μαζικότερη ψυχολογική επιχείρηση για να ψυχαναγκαστεί ο πληθυσμός να ψηφίσει κάτι που δεν επιθυμεί σε πείσμα της πολιτικής του ηγεσίας: Την παραμονή στη γερμανοκρατούμενη ΕΕ.

Πριν τη δολοφονία Cox ήταν δημοσκοπικά ξεκάθαρη η δυναμική νίκης του Brexit. Σήμερα, το αποτέλεσμα δείχνει πάλι αμφίρροπο.

Ο φερόμενος ως δράστης, ο 52χρονος Thomas Mair, εμφανιζόμενος για πρώτη φορά ενώπιον δικαστηρίου, διακήρυξε πως τ’ όνομα του είναι Ελευθερία και φώναξε «Θάνατος στους προδότες».

Η περιγραφή κοντινών του ανθρώπων τον ήθελαν ήρεμα και μοναχικό, μη βίαιο.

Πότε έγινε η μεταστροφή του σε φανατικό;

Μας αποκαλύπτεται πως ο Mair είχε ψυχιατρικά προβλήματα.

Κι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη σύμπτωση.

Το 2003, δολοφονείται με πολλαπλές μαχαιριές  η Σουηδή βουλευτής κι υπουργός Anna Lindh, που συμμετείχε στην εκστρατεία υπέρ της ένταξης της Σουηδίας στο Ευρώ λίγες μέρες πριν το σχετικό δημοψήφισμα.

Επώδυνοι συμβιβασμοί για τον Κάμερον

Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής. (Εδώ τα συμπεράσματα) Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοινωνικών παροχών στους μετανάστες, για να δεχθεί τελικά τη συρρίκνωσή τους σε τέσσερα χρόνια.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Το αστείο ήταν πώς σε αιχμή του δόρατος για την απαρέγκλιτη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από τους γονείς τους που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες…

Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής: Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι.