ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ?

Αντιμνημονιακή ψήφος είναι να απέχεις έμπρακτα στη ζωή σου από όλη αυτή τη φάρσα, με όποιο κόστος

Να πεις δεν πληρώνω κι ελάτε να με μαλώσετε 

Να κλείσεις τη τηλεόραση και να τη χρησιμοποιείς μόνο για μόνιτορ 

Να γυρίσεις στο αφεντικό σου την ώρα που σου κάνει τη νιοστή προσβολή και να του πεις άντε γαμήσoυ κι εσύ κι ο γρύλος σου

Να βλέπεις τους απατεώνες που σου αραδιάζουν κάθε είδους μπούρδα και να λες απλά, είναι απατεώνες.

Να μάθεις στη ζωή σου να ζεις με τα χρήσιμα κι όχι με τη σαβούρα κάθε είδους.

Να ξυπνάς το πρωί χωρίς να τρέμεις για το κάθε εκβιαστή που θα απειλήσει τη ζωή σου.

Να μάθεις τα παιδιά σου να είναι άνθρωποι με θάρρος κι αντοχές κι όχι εξαρτήματα ανόητων εξαρτημάτων

Να μπορείς να βρεις τη τροφή σου, το νερό που θα πιεις, τη φωλιά που θα μείνεις σαν τ΄αγρίμια όχι σαν τα πρόβατα στο μαντρί

Η συρρίκνωση της δημόσιας σφαίρας και οι αναπόφευκτες συνέπειες

 

Του Ευθύμη Τσιλικίδη

Οι χλιαρές αντιδράσεις στην πολυετή επίθεση των ξένων και εγχώριων ελίτ στους δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους των Ελλήνων πολιτών μπορούν σε κάποιο βαθμό να αποδοθούν και στον περιορισμό του ενδιαφέροντος και των συζητήσεων για τα δημόσια ζητήματα, στη συρρίκνωση αυτού που αποκαλούμε δημόσια σφαίρα, που είχε προηγηθεί.  Σε όλο το διάστημα της ύστερης  μεταπολίτευσης  το φαινόμενο αυτό εξαπλώνεται για μια σειρά από λόγους όπως:

-η μετεξέλιξη των δυτικών δημοκρατιών (και της ελληνικής) σε μεταδημοκρατίες, με την επιφανειακή μεν διατήρηση των χαρακτηριστικών του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, αλλά στην πράξη την αποδυνάμωση της λαϊκής βάσης των κομμάτων εξουσίας και την υποταγή-διαπλοκή των ηγεσιών τους με τις επιχειρηματικές ελίτ, που διαμορφώνουν με τη βοήθεια τεχνοκρατών-στελεχών και των ΜΜΕ την πολιτική ατζέντα, ώστε να εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. Η πολιτική μετατρέπεται από πεδίο συγκρούσεων σε πεδίο κυριαρχίας των ελίτ και φοβικής συναίνεσης των κυριαρχούμενων. Σε μια τέτοια κατάσταση η δημόσια σφαίρα χάνει το νόημά της για τους πολίτες-υπηκόους αφού η παραγωγή πολιτικής έχει απομακρυνθεί από τους ίδιους.

-η εξασθένηση των παλαιών κοινοτικών χαρακτηριστικών αλληλεγγύης και η ανάδυση-επιβολή από τις καπιταλιστικές δομές του «ορθολογικά σκεπτόμενου οικονομικού υποκειμένου», (homo oeconomicus), του οποίου κύριος προσανατολισμός είναι η εξασφάλιση-συσσώρευση πλούτου και οι υλικές απολαύσεις, σε συνδυασμό με μια αυξανόμενη κοινωνική αναλγησία. Γι’ αυτόν τον -καθόλου σπάνιο πλέον- ατομικιστικό τύπο πολίτη η δημόσια σφαίρα περιορίζεται στην τακτοποίηση των οικονομικών του συμφερόντων. Πολιτισμός, ισότητα, ελευθερία, αξιοπρέπεια είναι ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας -αν όχι παντελώς αδιάφορα.

Πολιτική και δημοκρατία στον αντεστραμμένο κόσμο

 

Μέσα στον πραγματικά αντεστραμμένο κόσμο, η αλήθεια είναι μια στιγμή του ψεύδους - Γκυ Ντεμπόρ (1967)

 

Μιλώντας για πολιτική, με τη γνήσια και σχετικά πεπαλαιωμένη σημασία της λέξης, αυτό που συνήθως εννοούμε είναι εκείνη τη συλλογική δραστηριότητα που έχει ως κατ’ εξοχήν αντικείμενο τη συνολική θέσμιση της κοινωνίας με τρόπο ρητό και διαυγή. Βασική προϋπόθεση είναι η ύπαρξη μιας πολιτικής κοινότητας η οποία, ως τέτοια, οριοθετεί ένα minimum πλαίσιο κοινών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που δίνουν τη δυνατότητα για ενεργό συμμετοχή στις δημόσιες υποθέσεις ώστε οι ζωντανοί, συγκεκριμένοι και έχοντες ένα πρόσωπο αναγνωρίσιμο από τους άλλους άνθρωποι να συντίθενται μέσα από το, ή/και να αντιτίθενται στο, αφηρημένο, «ιδεατό» και κανονιστικά συγκροτημένο υποκείμενο της κοινότητας. Ακριβώς αυτό το αντικείμενο και αυτές οι προϋποθέσεις είναι που ώθησαν τον Αριστοτέλη να προσδιορίσει την πολιτική ως δραστηριότητα αρχιτεκτονική· εκεί όπου το άτομο, όντας «φύσει» πολιτικό ον κατά τον σταγειρίτη διδάσκαλο, μπορεί και σφυρηλατείται μέσα στον κοινό κόσμο της πράξης και της ομιλίας, λαμβάνει μέρος στην πολιτική λειτουργία της κοινότητάς του η οποία και τον αφορά άμεσα, την τροποποιεί και τη μετασχηματίζει ώστε αυτή να εναρμονίζεται με τους ευρύτερους φαντασιακούς σκοπούς και τις δομίζουσες συντεταγμένες που προσανατολίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

“Τo τελευταίο μάθημα”

Με αφορμή το πρυτανικό μοντέλο που εκπροσωπεί ο κ.Φορτσάκης, η στήλη έγινε αποδέκτης του παρακάτω μηνύματος που υπογράφεται  από τον αναγνώστη μας κ.Αντώνη Πρεκατέ, δάσκαλο από τα Τρίκαλα. Του δίνουμε τον λόγο:

«Το τελευταίο μάθημα του Αριστόβουλου Μάνεση (δημοκράτη καθηγητή και συνταγματολόγου) στις φοιτήτριες και στους φοιτητές του. Με θάρρος ανέβηκε στην έδρα και είπε τα λόγια του Ν.Ι.Σαρίπολου (κορυφαίου συνταγματολόγου):
''Εάν βεβαίως η Ελευθερία εδιώκετο από όλη την Οικουμένη, ήθελε διασωθεί εν Ευρώπη. Εάν και απ' την Ευρώπη ολόκληρη εφυγαδεύετο, έπρεπε αυτή να βρει καταφύγιο στην κοιτίδα της ,την ωραία μας Ελλάδα. Εάν δε και απ' αυτή εξωθείτο, τότε η ιερά τούτη έδρα, η πανεπιστημιακή, άξια αυτής, ήθελε γίνει κρυπτήριο και κρυφιομύστες αυτής (σσ: οι μεμυημένοι, οι έμπιστοι της φύλαξης), οι στην πανεπιστημιακή έδρα της σοφίας λειτουργοί. Εάν δε τέλος και ενταύθα ο απηνής διωγμός κατελάμβανε αυτή, τότε ήθελον παραλάβει εγώ κάτω απ' την καθηγητική τήβεννό μου και καταβεί μελανείμων (σσ: ντυμένος στα μαύρα) την έδρα αυτή ως διοπετές τι παλλάδιο (σσ: που έρχεται απ' το Δία, κάτι το πολύ ιερό) κι έτσι κατακρύπτων αυτή (σσ: την Ελευθερία) έως ότου πιο αισιόδοξες και λαμπρές μέρες έρθουν, για να αποδώσω την φυγάδα στην πατρίδα''.

Η έκκληση του Αριστόβουλου Μάνεση στους φοιτητές του, στο τελευταίο του μάθημα, ήταν:
 ''Μην επιτρέψετε να σας εξανδραποδίσουν. Μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς διατηρήστε άγρυπνη και ανυπότακτη τη σκέψη σας, περιφρουρήστε την άγια υγεία και ρωμαλεότητα της ψυχής σας, κρατήστε στητό και το ανάστημά σας. Και αν η εξουσία που τη συμφέρει να έχει παθητικούς πολιτικά υπηκόους, αδιάφορους, σας πει ότι έτσι κάνοντας δεν είστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες, αποδείξτε ότι καλός πολίτης είναι μόνο ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός ενεργός και υπεύθυνος πολίτης. Και θυμίστε της αυτό που είπε ο Περικλής στον ''Επιτάφιο''. ΟΠΟΙΟΣ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΦΙΛΗΣΥΧΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΧΡΕΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ”.