Η Αγία Αγορά και το Ιντερνετικό Μάτριξ

Από τον Νώντα Κούκα

Το φιλοσοφικό «φαβορί» της Επανάστασης

Το νέο «απόλυτο» της φιλοσοφίας οφείλει εξ αντικειμένου να έρθει σε ρήξη με όλες τις διαδοχικές διευθετήσεις της (γνωστής) κοινωνικής ιστορίας της ανθρωπότητας. Κοντολογίς, οφείλει να συγκρουστεί ανηλεώς, τόσο με την Παράδοση όσο και με την πατροπαράδοτη ηθική εξουσία (της).

Αυτός είναι ο τελικός σκοπός της φιλοσοφίας που δεν προσποιείται τη «φιλοσοφία» – αν θέλει να πραγματωθεί επάνω στη γη. Χρέος της δηλαδή είναι να πιέσει τον πολιτισμό να αναγνωρίσει το σκοτεινό του ασυνείδητο και να το «εξευμενίσει» ανυπερθέτως.

Η Παγκοσμιοποίηση και το σύγχρονο «κουρελοπρολεταριάτο» της εικονικής πραγματικότητας

 Οι άνθρωποι πιστεύουν στη σταδιακή πρόοδο της ζωής τους. Θεωρούν επιπλέον πως απελευθερώθηκαν από τον θεό, αλλά στην πραγματικότητα είναι πια πιασμένοι θανάσιμα στα δίχτυα του τεχνοκρατικού καπιταλισμού και των εξουσιαστικών θεσμών του: κράτος, επιστήμη, εκπαίδευση, ενώ οι θρησκείες (ανάμεσά τους και η νέα «θρησκεία» που ακούει στο όνομα τεχνολογία) επανακάμπτουν πιο ακμαίες από ποτέ.

Όλες, μα όλες, οι ιδεολογίες αγγίζοντας το έσχατο όριο της εξουσιοφρένειας και της ψυχωτικής μεγαλομανίας, κατέρρευσαν παταγωδώς και τη θέση τους πήρε η σχιζοειδής παράνοια του «τίποτε» με μπόλικο «απ’ όλα». Ειδικότερα, στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες της δύσης, όλοι σχεδόν γίνανε «καλλιτέχνες», «επιστήμονες», «αθλητές», «ποδοσφαιριστές», «σεφ», ακόμη δε και «επαναστάτες». Όλα αυτά τα «οψώνια» (κοινώς ψώνια), σερφάρουν αρειμανίως στο διαδίκτυο και διαλαλούν ασύστολα την πραμάτεια τους στο facebook και σε άλλες σελίδες «κοινωνικής δικτύωσης» (φυσικά, εξαιρέσεις υπάρχουν).

Η Αγία Αγορά ως σύγχρονο ιερό

 Και τώρα το κρίσιμο ερώτημα. Τι άλλο εκτός από απάνθρωπος μηδενισμός μπορεί να είναι η ποινικοποίηση κάθε επαναστατικού οράματος και κάθε χειραφετικού εγχειρήματος που επιχειρείται εκ μέρους της ψυχωτικής μεγαλομανούς (πολιτικής) εξουσίας και της μικρο-μεγαλομανούς αυλής της;

Σύμπασα η αγοραία εκδοχή των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, που φετιχοποιούν στο έπακρο την εμπορευματοποίηση των πάντων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αγία αγορά που εκχυδαΐζει και εκμαυλίζει την ανθρωπότητα. Έτσι, την οδηγεί σε μια παγκόσμια ισότητα «κουρελήδων» – μεταφορικά όμως τούτη τη φορά – που συνωστίζεται ως μάζα στην ψευδαίσθηση της εικονικής δημοκρατίας του ιντερνετικού μάτριξ.

Και στο όνομα αυτής της αγίας αγοράς ξεπουλιέμαι και συγχρόνως ψωνίζομαι, όχι μόνο στη διαδικτυακή, αλλά και στην πραγματική (με ό,τι συνεπάγεται, τέλος πάντων η έννοια «πραγματικότητα») πλανητόσφαιρα.

Κακώς ο μηδενισμός και ο κοινωνισμός θεωρήθηκαν (και θεωρούνται) ασύμβατες έννοιες. Ίσα-ίσα, είναι διαλεκτικά ενάντιες έννοιες με σοβαρή προοπτική οριστικής («συνθετικής») εξύψωσής τους. Διότι ενώ τόσο το «άτομο» όσο και η «κοινωνία» είναι έννοιες-όροι μη επαρκώς προσδιορίσιμες (φανταστικές ολότητες), το ίδιο το μηδέν ούτε «τίποτα» είναι ούτε «καθόλου», άρα είναι «κάτι» που γεννάει το άπειρα μικρό και το άπειρα μεγάλο.

Είναι δηλαδή κατά τι πιο προσδιορίσιμο, με την έννοια ότι όποιος φοβάται την έννοια του μηδενός, φοβάται συγχρόνως τις διαδικασίες της γέννησης/ανα-γέννησης και της δημιουργίας / ανα-δημιουργίας.

Η έξοδος

Ο σύγχρονος άνθρωπος επάνω σε τι να στηριχτεί; Απαντάμε ευθαρσώς, στον ίδιο του τον εαυτό: Βγαίνω από το χάος, όπου μπερδεύομαι με όλον τον υπόλοιπο κόσμο, διαφοροποιώντας τον εαυτό μου.  Αντίστοιχα: βγαίνω από την εικονική πραγματικότητα που μου έχει επιβληθεί• σβήνω το μάτριξ της ψευδαίσθησής μου και ανακαλύπτω τον πραγματικό μου εαυτό. Είμαι το δικό μου είδος, είμαι δίχως νόμο, δίχως κανόνα, δίχως υπόδειγμα.

 Μόνο η αυτονομία, η αυτάρκεια του ατόμου, είναι σε θέση να ξηλώσει την κουρελού των τιποτένιων, αλλά και πληθωρικών συγχρόνως, μικροαστικών εγωισμών που φοράει τη μάσκα της «δημοκρατικής κοινωνίας».

Να λοιπόν, που προκύπτει αβίαστα η έννοια του «δημιουργού ανθρώπου» (Νίτσε) που τόσο πολύ χρειάζεται η σύγχρονη εποχή.

Πηγή: iamarevi