Καταρ-αμένη φτώχεια!!!

Αν το Κατάρ ήταν μια φτωχότερη χώρα, θα είχε την τύχη του Ιράκ μετά το εμπάργκο που του ανακήρυξαν η Σ.Αραβία, τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν.

Ο τουρισμός πολυτελείας του θα κατέρρεε από την έλλειψη τροφίμων, τα κατώτερα στρώματα και οι μετανάστες εργάτες του θα ψόφαγαν από την πείνα κι η Κατάρ airlines θα εγκαταλειπόταν εν ριπή οφθαλμού.

Το Κατάρ όμως είναι σε όλα του μια μικρή Σαουδική Αραβία.

Το εμπάργκο θα του κοστίσει πολύ, δε θα το συνθλίψει όμως.

Ήδη το Κατάρ, βαθύτατα τροφικά εξαρτώμενο από τις εισαγωγές, μέχρι τώρα κυρίως από την Σαουδική Αραβία, αγόρασε επειγόντως 4000 αγελάδες από ΗΠΑ και Αυστραλία τις οποίες θα αερομεταφέρει στα εδάφη του με συνολικό κόστος 8 εκατομμυρίων δολλαρίων, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο το 1/3 των αναγκών του σε γαλακτοκομικά.  

Ποιο το έγκλημα του Κατάρ για να πληρώνει το γάλα χρυσάφι; Πέρα από τα εγκλήματα μιας θεοκρατικής εξουσίας κατά βασικών ατομικών ελευθεριών των γυναικών και τη στενή σχέση του με τους τζιχαντιστές, εγκλήματα που από κοινού διαπράττει με τη Σαουδική Αραβία, το έγκλημα του Κατάρ ήταν ότι επιδίωξε να αυτονομηθεί και να επιδιώξει μια υποτυπώδη Ιρανοκαταριανή προσέγγιση.

Η μεγαλύτερη δωροδοκία του αιώνα

Σοφός λαός οι Σύριοι και λένε: «Αν θέλεις να χτίσεις την πατρίδα σου, βάλε 10 σφαίρες στο πιστόλι σου. 9 για τους προδότες και 1 για τον εχθρό«. Όταν με το καλό θα έρθει η ώρα να λογαριαστούμε, από κάθε 10 σφαίρες, 1 θα είναι για τις Φεντερίκες και 9 για εσάς που Μένετε στην Ευρώπη και για τα φιδάκια σας.

της Θεοδοσίας Μπατάλα

Ζούμε πραγματικά ιστορικές στιγμές. Ζούμε την εποχή της απόλυτης χυδαιότητας, υποκρισίας και αντιστροφής της πραγματικότητας. Και αυτήν την στιγμή που ξετρύπωσαν όλα τα φίδια από τις φωλιές τους, οι παιδεραστές κάνουν πάρτι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη και δοθείσης ευκαιρίας σε κάθε προτεκτοράτο των Αποτυχημένων Πολιτειών Αμερικής και της θυγατρικής τους, Ευρωπαϊκής Κόλασης, αφού άπαντες στέκουν ξεβράκωτοι, οι περιβόητες αξίες τους συνοψίζονται στα εκβιαστικά τους δύο μέτρα και δύο σταθμά και η ελεύθερη πτώση τους αποδεικνύει ότι το περιβόητο βαρέλι τους δεν είχε εξαρχής πάτο, ελάτε, ας απολαύσουμε την μεγαλύτερη δωροδοκία του αιώνα, σύμφωνα με τον Alex Christoforou, συντάκτη και διευθυντή του theduran.com.
 

 

Αυτή, όπως και η προηγούμενη προς την Τουρκία, προκειμένου να κρατήσει τα εκατομμύρια προσφύγων από το Ιράκ, την Συρία και από όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, αποδεικνύει περίτρανα ότι λεφτά υπάρχουν και μάλιστα δισεκατομμύρια αλλά μόνο για όποιον γουστάρει η Ευρωπαϊκή Κόλαση. 

Στις 4 Δεκεμβρίου 2016 ο Αραβικός Συριακός Στρατός του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ ανακατέλαβε την περιοχή Ταρίκ αλ Μπαμπ στο Χαλέπι από την Αλ Κάιντα.

 

Η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Επιτροπή του αλκοολικού Γιούνκερ από την 1η Νοεμβρίου 2014, δυσαρεστήθηκε πολύ και δήλωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο ITV στη Ρώμη ότι: «Είμαι πεπεισμένη ότι η πτώση του Χαλεπίου δεν θα τελειώσει τον πόλεμο«!

 

Αν η Φεντερίκα Μογκερίνι δεν βύζαινε το γαλατάκι της στο ΝΑΤΟ και στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, δεν θα διοριζόταν στις ευρωφασιστικές επιτροπές. Δυστυχώς τα πηγαινέλα της, οι συναντήσεις της και οι δηλώσεις της μας αφορούν όλους τους εγκλωβισμένους στην Ευρωπαϊκή Κόλαση, αφού αυθαίρετα μη εκλεγμένα σαπρόφυτα δρουν χωρίς καμιά εξουσιοδότηση, παριστάνοντας τους εντολοδόχους μας. Σύμφωνα με Δελτίο Τύπου η Φεντερίκα Μογκερίνι, στις 18 Νοεμβρίου 2016, συναντήθηκε με τους Σύριους ηγέτες της υποτιθέμενης αντιπολίτευσης, Yahia Kadmani, Anas al Abdah και Hassan Abdulazim, οι οποίοι κατέστησαν σαφές ότι προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Κόλασης πρέπει να είναι η επιβολή στοχευμένων κυρώσεων κατά της Ρωσίας, επείγουσα επανεξέταση των οικονομικών δεσμών της Ευρωπαϊκής Κόλασης με το Ιράν και η προώθηση μιας ολοκληρωμένης νέας προσέγγισης για την επίλυση της σύγκρουσης στη Συρία, εννοώντας την εισβολή στη Συρία από το 2011 με όλα τα προηγούμενα μέσα, όπως η Αλ Κάιντα και οι θυγατρικές της και με τους μασκαραμένους μισθοφόρους του Ισλαμικού Κράτους – ISIS, που είναι πιστή αναπαράσταση των μισθοφόρων Ikhwan, οι οποίοι από το 1913 εκτελούσαν τις εντολές του Οίκου των Σαούντ των Γουαχαμπί της Σαουδικής Αραβίας.

Οι ΗΠΑ στηρίζουν τους τζιχαντιστές- για μια ακόμη φορά

Κλάψαμε τον προηγούμενο μήνα με τη φωτογραφία του μικρού διασωθέντα Ομράν στο πορτοκαλί εσωτερικό του ασθενοφόρου τραβηγμένη ίσως από φωτογράφο τζιχαντιστών.

Όσο δεν κλάψαμε για τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά του Ιράκ που πέθαναν από πείνα χάρη στο πρόγραμμα του ΟΗΕ food for oil.

Όσο δεν κλάψαμε για τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που πέθαναν στον πόλεμο της Συρίας όπου ο δυτικός ιμπεριαλισμός εργαλειοποίησε τον εξτρεμιστικό ισλαμισμό για μια ακόμη φορά για να αφαιρέσει εμπόδια.

Όσο δεν κλάψαμε για τα χιλιάδες παιδιά που σφαγιάστηκαν από τους τζιχαντιστές.

Για τη γενοκτονία των Γιεζίντι.

Για τις χιλιάδες γυναίκες που βιαστήκαν ή που πουλήθηκαν ως σκλάβες του σεξ.

Για τα χιλιάδες παιδιά που γίναν όργανα μεταμοσχεύσεων κάπου στην πορεία.

Για τις δύο χώρες διαμάντια της Μ.Ανατολής που ο δυτικός ιμπεριαλισμός κατέστρεψε, για τις Καρχηδόνες της εποχής μας.

Για μια ακόμη φορά το συναίσθημα μας έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Για ποιο λόγο;

Για την εκεχειρία. Την πολυπόθητη για τους συμμάχους εκεχειρία που θα επέτρεπε στους τζιχαντιστές να ανεφοδιαστούν.

Τι συμβαίνει στην Τουρκία

«Τ’ αγόρια μας το κάναν». Paul Henze, σταθμάρχης της CIA στην Άγκυρα για το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία του 1980.

Για να καταλάβει κανείς εξελίξεις στην Τουρκία θα πρέπει να λάβει υπόψιν τις δύο παραμέτρους που τις καθορίζουν: Το εθνο-θρησκευτικό-πολιτικό-πολιτισμικό μωσαϊκό του εσωτερικού της και την γεωπολιτική της σημασία και ευαισθησία, με το δεύτερο να αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό με την Ελλάδα και παραδόξως σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο χώρες.

Θρησκευτικά η Τουρκία έχει μια σουνιτική πλειοψηφία και μια αλεβιτική μειοψηφία.

Εθνολογικά η Τουρκία έχει μια ογκώδη κουρδική μειονότητα.

Πολιτισμικά, η Κωνσταντινούπολη και τα παράλια έχουν πολύ μεγαλύτερο φιλοδυτικό προσανατολισμό λόγω εμπορίου και τουρισμού από ότι η βαθειά Τουρκία.

Πολιτικά, οι επίγονοι του Αττατούρκ Κεμαλιστές, επιμένουν πως ο στρατός είναι ο εγγυητής της τάξης και της ασφάλειας.

Πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας και των ΗΠΑ είναι αλληλένδετα.

Οι Κεμαλικοί σπανίως αμφισβήτησαν τον ισλαμικό χαρακτήρα της Τουρκίας αλλά σχεδόν πάντα επεμβαίνουν όταν εμφανίζονται επίδοξες ισλαμιστικές εξουσίες που απειλούν τη δική τους εξουσία.

Η σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή χωρίς το ρόλο που παίζουν τα στρατιωτικά πραξικοπήματα σε αυτήν.

Μετά το πέρας του Β’ παγκοσμίου πολέμου και την μετάβαση της διεθνούς εξουσίας από τη Μ.Βρετανία στις ΗΠΑ, η Τουρκία θα ενταχθεί στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ.

Η εμφάνιση του διπολικού κόσμου ΗΠΑ/ΕΣΣΔ δεν αφήνει την Τουρκία αμέτοχη: όπως ακριβώς συμβαίνει και στις χώρες της Ευρώπης όπου δημιουργούνται τα περίφημα δίκτυα Stay Behind για την αποτροπή του κομμουνιστικού κινδύνου που παράλληλα έχουν σαν μέλημα και τη στήριξη των φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων – δίκτυα εν δυνάμει δηλαδή γεωπολιτικές οπισθοφυλακές που λειτουργούν όμως περισσότερο ως στρατιωτικοπολιτικές εμπροσθοφυλακές- έτσι και στην Τουρκία δημιουργείται με τη χρηματοδότηση των ΗΠΑ το δίκτυο του Αντιαντάρτικου το οποίο θα παίξει σημαντικό ρόλο στα περισσότερα τουρκικά πραξικοπήματα.  

Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, το τέλος της χρηματοδότησης του τουρκικού κατεστημένου από το σχέδιο Marshall και το δόγμα Τρούμαν, θα θέσει υπό αμφισβήτηση το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία.

Τρίτος πόλεμος στην Ευρώπη

Του Σπύρου Παναγιώτου

Τα εγκλήματα γεννούν εγκλήματα


Πρώτα η Μαδρίτη, μετά το Λονδίνο, το Παρίσι τώρα και οι Βρυξέλλες. Ο πόλεμος δεν μαίνεται μονάχα στο «μαλακό υπογάστριο» της Ευρώπης, στη φλεγόμενη Μ. Ανατολή.


Με ιδιότυπο, ασύμμετρο τρόπο έχει μεταφερθεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η επιλογή των Βρυξελλών να αποτελέσουν στόχο του νέου τρομοκρατικού χτυπήματος δεν είναι τυχαία· έχει απολύτως σαφή και σοβαρό συμβολισμό. Πρόκειται για την «καρδιά» των μηχανισμών της Ε.Ε., έδρα του Ευρωκοινοβουλίου αλλά και του αρχηγείου του ΝΑΤΟ. Στόχος του νέου χτυπήματος είναι η πρόσδεση της η Ε.Ε. στις επιλογές του ΝΑΤΟ, ο ευρω-ατλαντισμός.


Στην πραγματικότητα έχουμε εκδήλωση του τρίτου κατά σειρά πολέμου που διεξάγεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο πρώτος ήταν ο πόλεμος διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και επαναχάραξης των συνόρων αλλά και των σφαιρών επιρροής στα Βαλκάνια. Ο δεύτερος, σε εξέλιξη, είναι ο πόλεμος που μαίνεται στην Ουκρανία. Και ο τρίτος, ακήρυχτος, απρόβλεπτος, εξίσου όμως αποτρόπαιος, αυτός της τρομοκρατίας. Δεν έχει βέβαια στρατιωτικά μέτωπα ή χαρακώματα, καθώς οι σύγχρονοι πόλεμοι έχουν ιδιόμορφα χαρακτηριστικά. Αποσκοπούν περισσότερο στη δημιουργία καταστάσεων χάους, συνθηκών παραλυτικού φόβου, έχουν συμβολικές στοχεύσεις. Τα δραματικά γεγονότα του Βελγίου πιστοποιούν ότι οι οργανωμένοι πόλεμοι της «πολιτισμένης» Δύσης όσο και αυτοί της νέας τρομοκρατίας έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά.


Πληρώνει τις συνέπειες των εγκλημάτων της


Οι ηγετικές δυνάμεις της Ευρώπης αντιμετωπίζουν αυτό τον πόλεμο, τον τρίτο, με γενναίες δόσεις υποκρισίας. Παρουσιάζουν την Ευρώπη και τους πολίτες της σαν θύματα. Αρκούνται να εκφράσουν τη «βαθιά θλίψη» για τα θύματα της βίας, οργανώνουν λιτανείες μεταμφιεζόμενοι αμήχανα την μια μέρα σε Παριζιάνους, την άλλη σε Λονδρέζους, την τρίτη σε Βρυξελλιώτες. Ορκίζονται πίστη στα ευρωπαϊκά ιδεώδη και στη δημοκρατία σε πείσμα της τρομοκρατίας και της ανασφάλειας. Πίσω από την ανιαρή επανάληψη των ίδιων λόγων επιχειρείται να συγκαλυφθεί ότι οι ηγετικές δυνάμεις είναι οι πραγματικοί θύτες των λαών της Μ. Ανατολής, οι φυσικοί αυτουργοί και υποκινητές της βίας.


Είναι οι ιθύνοντες της Ε.Ε. που έχουν παίξει ρόλο στη σφαγή που συντελείται σήμερα στη Συρία, χθες στη Λιβύη και λίγο πριν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Είναι οι ίδιοι που έχουν προσδεθεί στα σχέδια των ΗΠΑ, στη νέα ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία και στη «διά αντιπροσώπων» (Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Τουρκία) υποδαύλιση του πολέμου στη Συρία και στο νέο γεωστρατηγικό μοίρασμα της περιοχής. Είναι οι ιθύνοντες της Ε.Ε. που επιχειρούν να μοντελοποιήσουν, με την οικονομική τους πολιτική, όχι μόνο άλλες χώρες αλλά και ολόκληρες περιοχές στο εσωτερικό της, τινάζοντας στον αέρα κοινωνικές δομές και συνοχή, γενικεύοντας τον αποκλεισμό, τα γκέτο, τον ρατσισμό, την απόγνωση σε εκατομμύρια ανθρώπους. Δημιουργούν, έτσι, το έδαφος και τροφοδοτούν με «οπαδούς» όχι μόνο τις ξενοφοβικές, ρατσιστικές φωνές που δυναμώνουν στις ευρωπαϊκές χώρες αλλά και ακραίες ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Είναι οι ιθύνοντες της Ε.Ε. που αποδέχονται και επιτρέπουν στην Τουρκία να εκβιάζει, έχοντας ως όπλο τις προσφυγικές ροές, την ίδια στιγμή που θωρακίζουν τα σύνορα της Ευρώπης, μετατρέποντας χώρες σε αποθήκες προσφύγων, υποδαυλίζοντας το μίσος και το ρατσισμό.

WAR!!!

Το Μάρτιο του 2013 γράφτηκε ίσως το σημαντικότερο άρθρο στην μνημονιακή Ελλάδα κι όχι μόνο.

 

«Συρία, το τελευταίο οχυρό της παγκόσμιας σταθερότητας» χωρίς θαυμαστικά ή εισαγωγικά ή τίποτα.

 

Σήμερα, το άρθρο έχει επιβεβαιωθεί μέχρι τελευταίας κεραίας όσον αφορά τα γεωπολιτικά.

Η Ευρώπη απειλείται με διάλυση υπό την πίεση του προσφυγικού όπλου της Τουρκίας, ενώ έγινε ήδη δορυφόρος του ΝΑΤΟ και της γενοκτόνας παραβάτριας κάθε διεθνούς δικαίου Ερντογανικής Τουρκίας.

 

Η οποία από χθες επιχειρεί κατά του συριακού στρατού!

 

Κάνει γυμνάσια μαζί με τη Σαουδική Αραβία η οποία παρά τη φιάσκο της επέμβασης της στην Υεμένη απειλεί για χερσαία επέμβαση στη Συρία.

 

Ο ισλαμικός πόλος έχει διαμορφωθεί και μέχρι τώρα περιλαμβάνει την ΙΣΙΣ την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία.

 

Αν δεν υπήρχε η αιγυπτιακή δικτατορία του Σίσι την οποία και σαφώς καταδικάζω θα περιλάμβανε και την Αίγυπτο.   

Τα κοινά αγαθά: η νέα εποχή των περιφράξεων

Η ιδιωτικοποίηση της παρθένας φύσης του μεγαλύτερου πνεύμονα του πλανήτη, του Αμαζονίου, αποτελεί έναν από τους κρίκους της γιγαντιαίας επιχείρησης για την ιδιωτικοποίηση του κόσμου

 

Χάρης Ναξάκης*

 

Οι Ινδιάνοι Καγιαπό, που ζουν στα παρθένα δάση της κοιλάδας της βροχής του Αμαζονίου, χρόνια τώρα αντιστέκονται στην αρπαγή της γης τους από τους μεγαλοκτηνοτρόφους, τις βιομηχανίες καουτσούκ, τις εταιρείες ξύλου και τις μεταλλευτικές επιχειρήσεις.

Τα τελευταία χρόνια, παρ’ όλες τις προσπάθειες για την εξαγορά της σιωπής τους από την κατασκευάστρια κοινοπραξία eletrobras, παλεύουν ενάντια σε ένα καταστροφικό φράγμα που θα αφανίσει τη γη τους.

Η ιδιωτικοποίηση της παρθένας φύσης του μεγαλύτερου πνεύμονα του πλανήτη, του Αμαζονίου, αποτελεί έναν από τους κρίκους της γιγαντιαίας επιχείρησης για την ιδιωτικοποίηση του κόσμου και την απίσχανση των κοινών και δημόσιων αγαθών, της κοινής μας κληρονομιάς.

Η κορωνίδα δε της προσπάθειας των πολυεθνικών επιχειρήσεων, ή καλύτερα των διεθνικών απάτριδων επιχειρήσεων και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, να ιδιωτικοποιήσουν τον πλανήτη και να τον μετατρέψουν σε μια απέραντη δεξαμενή εξαγωγής κερδών, είναι η ΤΤΙΡ.

Η υπό διαμόρφωση, δηλαδή, συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. για τη Συνεργασία Διατλαντικού Εμπορίου και Επενδύσεων, που επιδιώκει να εξαλείψει και τα τελευταία εμπόδια του εθνικού κράτους στην ελευθερία κίνησης των πολυεθνικών, κυρίως στους τομείς της ασφάλειας τροφίμων, στις εργασιακές σχέσεις, στους περιβαλλοντικούς περιορισμούς και στην πρόσβασή τους στις δημόσιες υπηρεσίες.

Η έντιμη καταστροφή

Συντάκτης:  Περικλής Κοροβέσης      

 

Μια μικρή λεπτομέρεια που διέφυγε από τα δυτικά ΜΜΕ. Ξέρουμε για τον αιμοσταγή δικτάτορα του Ιράκ, Σαντάμ, που προξένησε τους «ανθρωπιστικούς» πολέμους, δηλαδή την κατάκτηση ενός κυρίαρχου κράτους από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ. Αλλά δεν ξέρουμε τίποτα για τον πολιτισμό αυτής της χώρας. Είχε το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες στη Μέση Ανατολή. Το Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης το 1980 είχε περισσότερες γυναίκες καθηγήτριες από ό,τι το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 2009. Υπήρχαν παντού παιδικοί σταθμοί για να μπορούν οι γυναίκες να εργάζονται.

Οι βιβλιοθήκες της Βαγδάτης και της Μοσούλης λειτουργούσαν από τον 8ο αιώνα και είχαν σπάνια χειρόγραφα, ανάμεσά τους και την αρχαιοελληνική γραμματεία. Και οι δύο βιβλιοθήκες λεηλατήθηκαν. Το ίδιο που έγινε με τα αριστουργήματα της αρχαίας Μεσοποταμίας, εκεί όπου βρίσκεται το Ιράκ σήμερα. Είδατε πουθενά καμιά αντίδραση; Μήπως τα δυτικά πανεπιστήμια και μουσεία έχουν αγοράσει από τους αρχαιοκάπηλους-ληστές αυτούς τους θησαυρούς που είναι πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας; Κάτι μάς λένε τα Μάρμαρα της Ακρόπολης.