Δέκα προτάσεις για να μην επαναληφθεί η συνθηκολόγηση όπως έγινε στην Ελλάδα - Του Ερίκ Τουσέν

Του Ερίκ Τουσέν

Προκειμένου να αποφύγουμε την επανάληψη της συνθηκολόγησης, όπως τη γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2015, καταθέτω δέκα προτάσεις με σκοπό την ανάληψη της εξουσίας από το λαό.


Η πρώτη πρόταση αφορά στην ανάγκη για μια αριστερή κυβέρνηση, για ανυπακοή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με σαφέστατη προαναγγελία. Το κόμμα, ή ο συνασπισμός κομμάτων, που επιχειρούν να κυβερνήσουν, και βέβαια, αναφέρομαι π.χ. στην Ισπανία, θα πρέπει εξαρχής να αρνηθούν να υπακούσουν στις απαιτήσεις για λιτότητα, και να δεσμευτούν ότι θα αρνηθούν τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού. Θα πρέπει να δηλώσουν: «Δεν θα σεβαστούμε τον κανόνα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού που επιτάσσουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες» καθώς θέλουμε ν’ αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για να καταπολεμήσουμε τα αντικοινωνικά μέτρα και τη λιτότητα, και για να προβούμε στην οικολογική μετάβαση. Συνεπώς, το πρώτο πράμα είναι η σαφής και αποφασισμένη δέσμευση για ανυπακοή. Κατ’ εμέ, μετά την ελληνική συνθηκολόγηση, είναι ουσιώδους σημασίας να εγκαταλείψουμε τη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να απαιτήσουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση. Η συνέχιση αυτής της ψευδαίσθησης θα μας οδηγούσε στην καταστροφή. Οφείλουμε να αρνηθούμε την υπακοή.


Δεύτερον: δέσμευση για κάλεσμα σε λαϊκές κινητοποιήσεις, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και αυτό πέρυσι στην Ελλάδα απέτυχε. Είναι σαφές πως τα ευρωπαϊκά κινήματα δεν ήταν επαρκή όσον αφορά τις διαδηλώσεις, οι οποίες έλαβαν μεν χώρα, αλλά δεν επέδειξαν ικανοποιητικό επίπεδο αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό. Είναι όμως αλήθεια επίσης ότι ο στρατηγικός προσανατολισμός του Σύριζα δεν προέβλεπε πανευρωπαϊκό κάλεσμα σε λαϊκές κινητοποιήσεις, ούτε καν σε λαϊκές κινητοποιήσεις εντός Ελλάδας. Και όταν κάλεσαν σε κινητοποίηση με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, τελικά δεν σεβάστηκαν τη βούληση του 61,5% των Ελλήνων, που αρνήθηκαν να υπακούσουν στις απαιτήσεις των πιστωτών.


Τρίτον: δέσμευση να οργανωθεί λογιστικός έλεγχος του χρέους, με τη συμμετοχή των πολιτών. Αυτός ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει να συγχρονιστεί με την παύση αποπληρωμής του χρέους. Διαφέρουν οι καταστάσεις στα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχουν ευρωπαϊκά κράτη όπου η παύση αποπληρωμής αποτελεί μέτρο απόλυτης ανάγκης και προτεραιότητας, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και της Πορτογαλίας και της Κύπρου. Η περίπτωση της Ισπανίας απαιτεί περισσότερη διερεύνηση. Σε άλλες χώρες, είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί πρώτα ο λογιστικός έλεγχος και στη συνέχεια να αποφασιστεί η παύση αποπληρωμής του χρέους. Τα μέτρα αυτά οφείλουν να εφαρμοστούν λαμβάνοντας υπ’ όψη την ιδιαίτερη κατάσταση που επικρατεί σε κάθε κράτος.


Τέταρτο μέτρο: καθιέρωση του ελέγχου των κινήσεων κεφαλαίων (capital control), λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη τί σημαίνει ακριβώς. Δηλαδή αντίθετα στην ιδέα ότι απαγορεύεται στους πολίτες να μεταφέρουν μερικές εκατοντάδες ευρώ στο εξωτερικό – είναι σαφές ότι οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές πρέπει να επιτρέπονται μέχρι ενός ποσού. Απεναντίας, το ζητούμενο είναι να καθιερωθεί ένας αυστηρός έλεγχος στις κινήσεις κεφαλαίων που ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο ποσό.

Αυτή είναι η Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους

Στη δημοσιότητα έδωσε η Βουλή την Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους το βράδυ της 17ης Ιουνίου. Την Πέμπτη το απόγευμα το πόρισμα. Στις 9 το βράδυ η τηλεόραση του TPP θα το παρουσιάσει με καλεσμένη την Σοφία Σακοράφα 

Σύνοψη

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Έχει να διαλέξει ανάμεσα στο να συνεχίσει τα αποτυχημένα προγράμματα μακροοικονομικής προσαρμογής που της επέβαλαν οι δανειστές και στο να προχωρήσει, σπάζοντας τα δεσμά του χρέους, σε μια αληθινή αλλαγή. Πέντε χρόνια αφότου ξεκίνησαν τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, η χώρα παραμένει βυθισμένη σε κρίση –οικονομική και κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική. Το μαύρο κουτί του χρέους μένει σφραγισμένο, και μέχρι πρότινος κανένας επίσημος φορέας, ελληνικός ή ξένος, δεν επεδίωξε να φέρει στο φως την αλήθεια για το πώς και γιατί η χώρα καθυποτάχθηκε στο καθεστώς της Τρόικας. Το χρέος, στο όνομα του οποίου ισοπεδώθηκαν τα πάντα, παραμένει ο γνώμονας της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που οδήγησε στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ύφεση σε ευρωπαϊκό έδαφος και σε καιρό ειρήνης.

Ελεγξέ το – διάγραψέ το

Γιατί ο λογιστικός έλεγχος προκαλεί τρόμο στους εγχώριους δοσίλογους;

 

Άρης Χατζηστεφάνου

«Είναι ανήθικο να πληρώνεις ένα ανήθικο χρέος», Ερίκ Τουσέν

«Ο πελάτης δεν έχει υποχρέωση να πληρώσει εάν δεν λάβει το νόμιμο παραστατικό» διαβάζουμε σε κάθε κατάστημα. Γιατί λοιπόν ανεχόμαστε να πληρώνουμε ένα δημόσιο χρέος χωρίς να βλέπουμε ποτέ τον αναλυτικό λογαριασμό; Και κυρίως, γιατί το αίτημά μας αυτό εξοργίζει ανθρώπους από την άκρα Δεξιά μέχρι την επαναστατική Αριστερά;

Σε ένα εστιατόριο κάποιο γκαρσόνι αφήνει εμβρόντητη μια πενταμελή οικογένεια ανακοινώνοντάς της ότι πρέπει να πληρώσει έναν υπέρογκο λογαριασμό, ο οποίος αντιστοιχεί στο 120% του συνολικού εισοδήματός της. Οταν διαμαρτύρονται, τους κατηγορεί για λαϊκισμό, ενώ τους προσφέρει ένα διακανονισμό. Πριν προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί, το χρέος της οικογένειας προς το εστιατόριο έχει ξεπεράσει το 180% του εισοδήματός της. Κάποιοι από τους πελάτες που κάθονται σε διπλανά τραπέζια αρχίζουν κι αυτοί να διαμαρτύρονται καλώντας -πολύ σωστά- την οικογένεια να σηκωθεί και να φύγει χωρίς να πληρώσει ούτε ένα ευρώ. Οταν όμως η οικογένεια ζητά τον λογαριασμό, προκειμένου να αποδείξει το μέγεθος της απάτης και να δικαιολογήσει την αποχώρησή της, όλοι στρέφονται εναντίον της. Το γκαρσόνι την κατηγορεί για τριτοκοσμικό λαϊκισμό και την καλεί να επανέλθει στην πραγματικότητα, ενώ οι πελάτες, που προηγουμένως διαμαρτύρονταν, τώρα φωνάζουν ότι το να ζητάς τον λογαριασμό αποτελεί ανεπίτρεπτο ρεφορμισμό.

ΕΛΛΑΔΑ: ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Καθώς μας χωρίζουν μόνο λίγες μέρες από την επίσημη συγκρότηση και παρουσίαση της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους, (η παρουσίαση της επιτροπής λογιστικού ελέγχου θα γίνει την προσεχή Τρίτη 17 Μαρτίου στη Βουλή), νομίζουμε ότι είναι χρήσιμο να προσφύγουμε στις υπηρεσίες του καθηγητή Ερίκ Τουσέν που μαζί με τον Νταμιεν Μιγιέ, υπογράφουν το παρακάτω σημαντικό κείμενο με τον εύγλωττο τίτλο «Ελλάδα: Το απόλυτο σύμβολο του παράνομου χρέους». Ένα κείμενο που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει εισαγωγικό σημείωμα στις εργασίες αυτής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου, στην οποία θα μετέχει εξάλλου ο ίδιος ο Ερίκ Τουσέν... [Γιώργος Μητραλιάς]

 

Ελλάδα: Το Απόλυτο Σύμβολο του Παράνομου Χρέους

Των Damien Millet και Eric Toussaint

Το ελληνικό δημόσιο χρέος ήρθε στην επικαιρότητα τη στιγμή που οι ιθύνοντες της χώρας αποδέχτηκαν τη θεραπεία λιτότητας που απαίτησαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που πυροδότησε σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες καθ’ όλη τη διάρκεια του 2010. debρέους εκδηλώνεται μετά το 2007, όταν η οικονομική βοήθεια που δόθηκε στις τράπεζες από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων των Η.Π.Α., από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) χρησιμοποιήθηκε μερικώς από τους τραπεζίτες για χρηματοδότηση προς την Ελλάδα και άλλες χώρες, όπως η Ισπανία ή η Πορτογαλία.

Όσο για το δημόσιο χρέος, η ανάπτυξή του ήταν παλαιότερη. Πέρα από το χρέος που κληρονομήθηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, η προσφυγή σε δανεισμό από τη δεκαετία του 1990 και μετά χρησίμευσε στην κάλυψη της τρύπας που είχε ανοίξει στα δημοσιονομικά με τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και στα υψηλά εισοδήματα. Άλλωστε, εδώ και δεκαετίες, πολλαπλά δάνεια είχαν επιτρέψει την χρηματοδότηση αγοράς στρατιωτικού υλικού κυρίως από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε την εξωπραγματική χρέωση του Δημοσίου για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Τα γρανάζια του δημόσιου χρέους λιπάνθηκαν και από τα λαδώματα των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, με στόχο την αποκόμιση συμβολαίων: η Siemens αποτελεί ένα εμβληματικό παράδειγμα.

Να λοιπόν γιατί η νομιμότητα και η νομιμοποίηση των χρεών πρέπει να τίθενται κάτω από αυστηρό έλεγχο, στα χνάρια της δουλειάς που έγινε από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους του Ισημερινού κατά τα έτη 2007-2008. Όσα χρέη χαρακτηρίζονται από ανομίες, απέχθεια και παραβάσεις, θα πρέπει να ανακηρυχθούν άκυρα και η Ελλάδα να μπορεί να αρνηθεί την αποπληρωμή τους, απαιτώντας συνάμα την παραπομπή στη δικαιοσύνη εκείνων που τα σύναψαν.

Ενθαρρυντικά σημάδια προερχόμενα από την Ελλάδα καταδεικνύουν πως η αμφισβήτηση του χρέους έχει γίνει κεντρικό θέμα συζήτησης και πως η ανάγκη δημιουργίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου εξελίσσεται με ένα τρόπο πολύ ενδιαφέροντα.

Στοιχεία που αποδεικνύουν τη Μη Νομιμότητα του Δημόσιου Χρέους

Κατ’ αρχήν υφίσταται το χρέος που δημιουργήθηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, και το οποίο τετραπλασιάστηκε ανάμεσα στα έτη 1967 και 1974. Προφανώς ανταποκρίνεται απόλυτα στον χαρακτηρισμό του απεχθούς χρέους(1). Ακολούθως, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το σκάνδαλο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Σύμφωνα με τον Dave Zirin, όταν η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε με περηφάνια το 1997 στους Έλληνες πολίτες ότι η Ελλάδα θα είχε την τιμή να υποδεχθεί επτά χρόνια αργότερα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι Αρχές της Αθήνας και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή προέβλεπαν μια δαπάνη 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μερικά χρόνια αργότερα, το κόστος είχε πολλαπλασιαστεί επί τέσσερα και ανερχόταν σε 5,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Αμέσως μετά τους Αγώνες, το επίσημο κόστος είχε φθάσει στα 14,2 δισεκατομμύρια δολάρια.(2) Σήμερα, σύμφωνα με διάφορες πηγές, το πραγματικό κόστος θα πρέπει να ξεπέρασε τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.

Διάφορα συμβόλαια που υπογράφτηκαν ανάμεσα στις ελληνικές αρχές και μεγάλες ξένες ιδιωτικές εταιρίες αποτελούν σκάνδαλο εδώ και κάμποσα χρόνια στην Ελλάδα. Αυτά τα συμβόλαια υπονόμευσαν την αύξηση του χρέους. Ας παραθέσουμε μερικά παραδείγματα τα οποία τροφοδότησαν το ελληνικό χρονικό:

– αρκετά συμβόλαια έγιναν με την γερμανική πολυεθνική Siemens, η οποία κατηγορείται- τόσο από τη γερμανική δικαιοσύνη όσο και από την ελληνική- πως έδινε προμήθειες και λάδωνε το πολιτικό, στρατιωτικό και διοικητικό προσωπικό της Ελλάδας, με ένα ποσό το οποίο πλησίαζε το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Ο κύριος ιθύνων της εταιρίας Siemens-Hellas,(3) ο οποίος ομολόγησε πως είχε «χρηματοδοτήσει» τα δυο μεγάλα ελληνικά κόμματα, το έσκασε το 2010 στην Γερμανία και η γερμανική δικαιοσύνη απέρριψε την αίτηση έκδοσής του που εξέδωσε η Ελλάδα.

Αυτά τα σκάνδαλα συμπεριλαμβάνουν την πώληση, από τη Siemens και τους διεθνείς συνεταίρους της, του αντιπυραυλικού συστήματος Patriot (1999, 10 εκατομμύρια ευρώ για λάδωμα), της ψηφιοποίησης των τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ (λαδώματα 100 εκατομμυρίων ευρώ), του συστήματος ασφαλείας «C41»,το οποίο αγοράστηκε με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και ποτέ δεν τέθηκε σε λειτουργία, την πώληση υλικού στους ελληνικούς σιδηρόδρομους (ΟΣΕ), του συστήματος τηλεπικοινωνιών Ερμής στον Ελληνικό Στρατό, πανάκριβων εξοπλισμών στα ελληνικά νοσοκομεία.

Κυρία Λαγκάρντ, κύριε Γιούνκερ, εσείς δεν σέβεστε τις δεσμεύσεις σας!

Σκίτσο του Rodrigo

του Renaud Vivien*

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές στην Ελλάδα, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξαναχτύπησαν και υποτροπίασαν, εφιστώντας προσοχή ενάντια σε οποιοδήποτε απόπειρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια του ΔΝΤ, δήλωσε πως «ένα χρέος παραμένει ένα χρέος . Πρόκειται για μια σύμβαση», ενώ ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, διακήρυξε ότι «η Ευρώπη περιμένει από την Ελλάδα να σεβαστεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι των εταίρων της».

Για να πιέσουν λοιπόν την επερχόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει να εφαρμόζει τα προγράμματα λιτότητας και να αποπληρώνει το χρέος της, ο κύριος Γιούνκερ και η κυρία Λαγκάρντ επικαλούνται την ηθική και τη νομιμότητα (το σεβασμό των δεσμεύσεων που ανέλαβαν τα κράτη και το δίκαιο των συμβάσεων). Ωστόσο, το Διεθνές Δίκαιο υπαγορεύει κάτι εντελώς διαφορετικό και επιτρέπει σε ένα κράτος να αποκηρύξει τα χρέη του.

Στην έκθεση για το «απεχθές χρέος» που συνέταξε για λογαριασμό των Ηνωμένων Εθνών, ο νομικός σύμβουλος Ρόμπερτ Χόουζ (Robert Howse)** υπενθυμίζει ότι η υποχρέωση για ένα κράτος να αποπληρώσει τα χρέη του ουδέποτε έχει αναγνωριστεί στην ιστορία ως μια άνευ όρων και ασυνθηκολόγητη αρχή. Η υποχρέωση εξόφλησης ενός χρέους δεν είναι απόλυτη και υπόκειται σε δύο θεμελιώδεις περιορισμούς.

Κώστας Λαπαβίτσας: Η κριτική της κυβέρνησης στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός τόπου και χρόνου

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

Ο Κώστας Λαπαβίτσας, ο Έλληνας οικονομολόγος που ζει και διδάσκει στο Λονδίνο, έχει ταράξει πολλές φορές τα νερά με τις θέσεις που διατυπώνει από την αρχή της κρίσης.

Το 2010 μίλησε για την αναγκαιότητα δημιουργίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους καθώς, όπως υποστηρίζει, πρέπει να ερευνηθεί το ποιοι και πώς δημιούργησαν αυτό το δυσβάσταχτο χρέος και ο  ελληνικός λαός να μάθει όλη την αλήθεια - θέση, στην οποία επιμένει και σήμερα και πιστεύει ότι πρέπει να είναι μέσα στις πρώτες προτεραιότητες μιας αριστερής κυβέρνησης. Ο Κώστας Λαπαβίτσας έχει ξεκάθαρα δηλώσει από την αρχή της κρίσης, πως δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από τον φαύλο κύκλο στον οποίο έχει βρεθεί, όσο παραμένει στην Ευρωζώνη.

Στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κριτικά, καθώς διατυπώνει αρκετές επιφυλάξεις.  Το ίδιο έκανε και τώρα, γράφοντας ένα άρθρο στην προσωπική του ιστοσελίδα, για μια πρώτη αποτίμηση των προγραμματικών δηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ,  το οποίο προκάλεσε πολλές συζητήσεις.

Στη σημερινή του συνέντευξη δηλώνει ότι η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει, καθώς «Μεγαλύτερος εσμός αποτυχημένων δεν έχει κυβερνήσει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια». Λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκφράσει την αλλαγή, αλλά δεν θέλει μία οποιαδήποτε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια κυβέρνηση με συγκροτημένο πρόγραμμα και αριστερής κατεύθυνσης.  Όσο για την κριτική που ασκεί η κυβέρνηση στο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά στις προγραμματικές του δηλώσεις,  υποστηρίζει ότι  αυτή «είναι εκτός τόπου και χρόνου».

-Το πρόσφατο άρθρο σας,  με το οποίο κάνατε αποτίμηση των μέτρων που ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε πολλά σχόλια και συζητήσεις. Εσείς τελικά συμφωνείτε, διαφωνείτε ή απλώς εκφράζετε κάποιες επιφυλάξεις; 
«Δεν μπορεί να απορρίψει κανείς αυτά που είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, σοβαρές επιφυλάξεις όμως μπορεί να διατυπώσει, με βάση τα όσα ανακοίνωσε».