Δεν παράγουμε τίποτα; Αλήθεια; [Μέρος Α και Β]

Αγαπητέ μου Πιτσιρίκο,

Θέλω να πω λίγα πράγματα προς τον κόσμο που είτε από φόβο, είτε από άγνοια, είτε από οξεία τηλεορασίτιδα, νομίζει ότι η χώρα μας δεν παράγει τίποτα, ότι αν βγούμε από το ευρώ θα πεινάσουμε, και άλλα τέτοια φαιδρά.

Όσον αφορά το ότι δεν παράγουμε τίποτα (μιλάω για βιομηχανική παραγωγή), έχω τρία παραδείγματα: ΛΑΡΚΟ, ΕΛΒΟ, ΕΑΣ. Τρεις μεγάλες, βαριές βιομηχανίες εκ των οποίων τα ΕΑΣ είναι επί ξύλου κρεμάμενα από πέρσι. Το άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη είναι ενδεικτικό για τον αν η χώρα μας μπορεί ή όχι να έχει παραγωγή.

Αν πιάσουμε επιπλέον φαρμακοβιομηχανίες, μεταλλουργία, ναυπηγεία κλπ που δούλευαν παλιότερα και μπορούν να δουλέψουν στο φουλ – κάποια από αυτά ακόμα τα καταφέρνουν. Έχουμε έτοιμες υποδομές, ανέργους/υποψήφιους εργαζομένους και τεχνογνωσία πολλών ετών.

Το δεύτερο θέμα (η τροφή) είναι πιο σοβαρό.

Έκανα μία έρευνα για την επάρκειά μας σε τρόφιμα.

Σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ (FAO – Food and Agriculture Organization), η Ελλάδα το 2015 αναμένεται να έχει επάρκεια τροφίμων από αγροτική παραγωγή (περιλαμβάνει και κτηνοτροφία-αλιεία) περίπου 88%. Αυτό είναι πρόβλεψη. Το 2014 ήμασταν πάνω από 90%.

Για δες που τελικά παράγουμε και κάτι, βρε παιδί μου.

Επίσης, στον παγκόσμιο δείκτη διατροφικής επάρκειας http://foodsecurityindex.eiu.com/Country/Details#Greece, η Ελλάδα είναι 29η σε 109 χώρες, με πολύ ικανοποιητικά στατιστικά.

Μεγαλύτερο μειονέκτημά μας σύμφωνα με τον δείκτη; Η έλλειψη κρατικής χρηματοδοτικής στήριξης στον αγροτικό τομέα.

Κι αν βγούμε απ’ το ευρώ και την ΕΕ;

Ν. Η. Κασίμης

Εισαγωγικά

Η αρχική συμφωνία εισόδου της Ελλάδας στην ΕΟΚ (Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης θα το αναφέρω στη συνέχεια …) έγινε στις 09/07/1961 από τον Π. Κανελλόπουλο και τον Ε. Αβέρωφ και … μπροστάρη των διαπραγματεύσεων, τον Κων/νο Καραμανλή. Η αναστολή υλοποίησής της αφορούσε την 7ετή περίοδο της Χούντας των συνταγματαρχών. Η τελική … ευθεία προσχώρησής μας στην ΕΟΚ, την περίοδο 1979-1981, ήταν η υλοποίηση του «οράματος» του … εθνάρχη (!!) Καραμανλή! Στις 28/05/1979 υπογράφεται στο Ζάππειο η συνθήκη προσχώρησης και στις 28/06/1979 επικυρώνεται από το Ελλ. Κοινοβούλιο. Μετά από 2 περιόδους σύγκλισης (1981-1985 και 1985-1995,) πλήρη μέλη γινόμαστε την 3^η περίοδο (1996-σήμερα) και το κοινό νόμισμα αρχίζει να «κυκλοφορεί» στην Ελληνική αγορά στις 01/01/2002, μετά την επίτευξη (!!) των «κριτηρίων σύγκλισης» της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

 

Ας θυμηθούμε όμως …

Τη 10ετία του ΄90, ο Κ. Μητσοτάκης είχε υποστηρίξει:
– Εε, σε 10 χρόνια οι Έλληνες θα το έχουν ξεχάσει (σχετικά με το όνομα των Σκοπίων σε Macedonia, FYROM, κλπ)!
Ο Σημίτης, μεταγενέστερα, υποστήριζε:
– Αυτή είναι η Ελλάδα (σχετικά με τις κομπίνες στην Ελλάδα)!
– Έπαιξαν κι έχασαν! … Ας πρόσεχαν!! (σχετικά με το χρηματιστήριο).
Ο κος Μητσοτάκης δεν έκανε καμία αναφορά όμως για το ξεπούλημα και όχι μόνο, της ιστορίας μας! Έτσι αβίαστα!!
Ο κος Σημίτης δεν ανέφερε πουθενά και ποτέ φυσικά, από ποιους, μέσα σε ποιο (!) πολιτικό-οικονομικό περιβάλλον και πως «εξυπηρετήθηκαν» αυτές οι … κομπίνες!
Όπως επίσης ποτέ δεν ανέφερε τις «πηγές» (!) πληροφόρησης των μικροεπενδυτών για τους επερχόμενους κινδύνους του χρηματιστηρίου από τις επιτρεπόμενες (ποιος έδινε άδεια «εισαγωγής» στο χρηματιστήριο;) κυκλοφορούσες «φούσκες» μέσα σ’ αυτό!
Εισαγωγικά λοιπόν, μπορούμε να πάρουμε μια … πρώτη γεύση και ν’ αντιληφθούμε τι μας επεφύλασσε το Ευρωπαϊκό περιβάλλον που προετοιμαζόμαστε να … εισέλθουμε:
Παραπληροφόρηση, ξεπούλημα, σκληρές κομπίνες … Ευρωπαϊκού επιπέδου, ταξική εξαθλίωση!

 

(Σύντομη) Ιστορική αναδρομή …

• Το 1999 ο μέσος μισθός ήταν 180.000 δρχ. Στις 01/01/2002 έγινε €528,24, αλλά το … στρογγυλοποίησαν στα €520! Σήμερα ανέρχεται στα € 480! Μείωση 4%.
• Το πετρέλαιο θέρμανσης ήταν 62 δρχ./λίτρο (€ 0,18). Σήμερα ανέρχεται στα € 0,90 (307 δρχ.)! Αύξηση 400%!!
• Η βενζίνη πουλιόταν στις 180 δρχ./λίτρο (€0,52). Σήμερα ανέρχεται στα € 1,70 (580 δρχ.)! Αύξηση 227%!!
• Μια τυρόπιττα την αγοράζαμε 100 δρχ. (€ 0,29). Σήμερα θέλουμε € 1,40 (477 δρχ.)! Αύξηση 383%!!
• Το εισιτήριο του λεωφορείου κόστιζε 75 δρχ. (€0,22). Σήμερα κοστίζει, με την πρόσφατη μείωση, € 1,20 (409 δρχ.)! Αύξηση 446%!!
• Για 1 κιλό τομάτες πληρώναμε 100 δρχ. (€ 0,30). Σήμερα πληρώνουμε € 1,50 (511 δρχ.)! Αύξηση 400%!!
• Για το νεράκι (ΕΥΔΑΠ) πληρώναμε 50 δρχ. (€ 0,15). Σήμερα πληρώνουμε € 0,50 (170 δρχ.)! Αύξηση 233%!!
• Στον κουρέα πληρώναμε 800-1100 δρχ. (€ 2,34-3,23) για ένα αντρικό κούρεμα. Σήμερα πληρώνουμε € 10-12 (3046-4090 δρχ.)! Αύξηση 300%!!

Το μήνυμα των αγορών για την Ελλάδα και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ

Του Κ. Λαπαβίτσα

Την τιμητική της είχε η Ελλάδα στην πρόσφατη έκρηξη χρηματοπιστωτικής αστάθειας. Το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου πήρε ανοδική πορεία στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν ήταν περίπου 5,5%. Η άνοδος έγινε εκρηκτική την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς ο σπασμός της αστάθειας διέτρεξε τις παγκόσμιες αγορές, φτάνοντας το 9%. Ταυτόχρονα κατέρρευσε και το Χρηματιστήριο Αθηνών. Όπως περίμεναν οι ψυχραιμότεροι - ακριβώς επειδή επρόκειτο για σπασμό και όχι για την ίδια την κρίση - η κατάσταση εξομαλύνθηκε παγκοσμίως την εβδομάδα αυτή και το ελληνικό επιτόκιο έπεσε ταχέως γύρω στο 7%. Αλλά το μήνυμα για την Ελλάδα ήταν αμείλικτο, ιδίως για το πολιτικό της προσωπικό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση.


Η ελληνική αναπτυξιακή καχεξία

Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της αναταραχής γιατί η πορεία της οικονομίας της κατέδειξε για μια ακόμη φορά την αποτυχία της Ευρωζώνης και τους μεγάλους κινδύνους που ενέχει για την παγκόσμια οικονομία. Το 2014 η εξάχρονη ύφεση βαίνει προς το τέλος της και είναι πιθανό να σημειωθεί  ακόμη και μια ανεπαίσθητη αύξηση του ΑΕΠ. Η κύρια αιτία είναι φυσικά ο τουρισμός που συνέβαλε στην ελαφριά υποχώρηση της ανεργίας - λίγο πάνω από το 26% - και στην τόνωση των ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Η κατανάλωση, η οποία υποχώρησε ραγδαία καθώς συντρίφτηκαν οι μισθοί το 2010-14, φαίνεται πια να σταθεροποιείται, σταματώντας έτσι και την πτώση των λιανικών πωλήσεων. Ακόμη και οι επενδύσεις, που κατέρρευσαν μετά το 2007, κάνουν κάποια διστακτικά βήματα σταθεροποίησης.

Που όμως θα βρεθούν οι πηγές της ανάπτυξης από δω κι εμπρός; Το πρόσφατο σενάριο του ΔΝΤ που προβλέπει ανάπτυξη με μέσο ρυθμό 3,4% ετησίως για το 2015-19 φαντάζει εξωπραγματικό. Πως θα παρουσιάσει ανοδικό δυναμισμό η κατανάλωση δεδομένου ότι οι μισθοί θα συνεχίσουν να κινούνται σε χαμηλά επίπεδα; Γιατί να ανακάμψουν συστηματικά οι ιδιωτικές επενδύσεις, όταν οι δημόσιες επενδύσεις συρρικνώνονται και η βιομηχανική παραγωγή συνεχίζει να πέφτει, όπως έκανε κατά 5,7% τον Αύγουστο; Πόση μπορεί να είναι η τόνωση που θα έρθει από τις διεθνείς συναλλαγές, όταν οι εξαγωγές αγαθών δεν παρουσιάζουν απολύτως κανένα δυναμισμό και μάλιστα το ισοζύγιο στην εμπορία αγαθών παρουσιάζει και πάλι αυξανόμενα ελλείμματα; Πως θα στηρίξει την ιδιωτική οικονομία το τραπεζικό σύστημα το οποίο είναι ο ορισμός του ‘ζόμπι’ δεδομένου ότι κατέχει περίπου 80δις προβληματικών δανείων – για τα μισά εκ των οποίων δεν υπάρχει πρόβλεψη κάλυψης – και θα χρειαστεί το ίδιο στήριξη;

Η Ελλάδα χρειάζεται γρήγορη και σταθερή ανάκαμψη του παραγωγικού ιστού, αν πρόκειται να σταθεί ξανά στα πόδια της και να απορροφήσει τη γιγαντιαία ανεργία. Αλλά ο ιδιωτικός τομέας της ελληνικής οικονομίας έχει πληγεί βαρύτατα, το πλήγμα είναι δομικό και όχι απλώς κυκλικό και δεν διαφαίνονται για την ώρα οι μηχανισμοί συστηματικής ανάκαμψης. Τα όσα λέγονται περί ‘μεταρρυθμίσεων’ - δηλαδή η άσκηση επιπλέον πίεσης στους εργαζομένους – που θα οδηγήσουν σε ταχύρρυθμη ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, απλώς φέρνουν χαμόγελο. Στην καλύτερη περίπτωση δείχνουν βαθύτατη άγνοια του πως δημιουργείται πραγματικά η ανάπτυξη, ενώ στη χειρότερη είναι εκ του πονηρού.

Οι αποικίες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να έχουν δικές τους τράπεζες

Του Γ. Δελαστίκ - "Επίκαιρα'


Σοκ προκάλεσε στους Έλληνες η άρνηση της τρόικας να επιτρέψει τη συγχώνευση της Εθνικής με τη Eurobank αλλά και η ταπεινωτική συμμόρφωση του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, και της θλιβερής γερμανόδουλης κυβέρνησης του στις εντολές των υπαλλήλων της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Συνιστά πλήρη γελοιοποίηση του κύρους του πρωθυπουργού το γεγονός ότι την Κυριακή το πρωί συναντήθηκε με τους υπαλλήλους της τρόικας και δήθεν τους ξεκαθάρισε ότι η συγχώνευση των δύο τραπεζών θα γίνει οπωσδήποτε, όμως το βράδυ της ίδιας μέρας υποχρεώθηκε να κάνει για μια ακόμη φορά πολιτική «κωλοτούμπα» και να υπακούσει στις εντολές των τροϊκανών υπαλλήλων, αποδεχόμενος την απαγόρευση της συγχώνευσης.

Μετά την εξέλιξη αυτή τόσο η Εθνική όσο και η Eurobank ανακοίνωσαν ότι αδυνατούν να καλύψουν με λεφτά των μετόχων τους το 10% όλο κι όλο του απαιτούμενου γα την ανακεφαλαιοποίησή τους, ομολογώντας με τον τρόπο αυτό έμμεσα την άθλια κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει.

Κατόπιν τούτου πέρασαν και οι δυο τράπεζες στον ολοκληρωτικό έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) το οποίο και θα καλύψει πλέον το σύνολο των απαιτούμενων χρημάτων για την ανακεφαλαίωσή τους.

Δούλοι των Γερμανών

Ανεξαρτήτως προσχημάτων, η ουσία της άρνησης της τρόικας είναι πεντακάθαρη: Η συγχώνευση Εθνικής-Eurobank θα δημιουργούσε μια πολύ μεγάλη τράπεζα για τα ελληνικά δεδομένα, η οποία θα υπερτερούσε κατά πολύ τόσο του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς (συν την ΑΤΕ και τα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα που απέκτησε προσφάτως) όσο και του ομίλου Alpha Bank (που εξαγόρασε την Εμπορική).

Οι Γερμανοί όμως κατά κανέναν τρόπο δεν θέλουν να υπάρξει μια ισχυρή ελληνική τράπεζα όπως αυτή που θα δημιουργείτο με τη συγχώνευση Εθνικής - Eurobank και η οποία θα παρέμενε υπό ελληνικό έλεγχο του κράτους, της Εκκλησίας και ενός ωκεανού Ελλήνων μικρών και μεγάλων μετόχων. Μια τέτοια τράπεζα θα συνέχιζε να αποτελεί θεμελιώδη μοχλό για τις δραστηριότητες της ελληνικής οικονομίας, έστω και στρεβλό, εδραζόμενο στις σχέσεις διαπλοκής κράτους, πολιτικού προσωπικού, τραπεζιτών, επιχειρηματιών κλπ.
Το σημαντικό όμως είναι ότι αυτός ο τραπεζικός όμιλος θα ήταν πρακτικά πολύ δύσκολο να ελεγχθεί από τους Γερμανούς, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη στρατηγική του Βερολίνου απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης. Οι Γερμανοί επιδιώκουν να ελέγξουν όσο το δυνατόν περισσότερα τραπεζικά συστήματα κρατών που χρησιμοποιούν το ευρώ, ει δυνατόν όλα, ώστε να έχουν υπό τον έλεγχο τους το νευρικό σύστημα όλων των οικονομιών της Ευρωζώνης και να μπορούν να τις παραλύουν ακαριαία, αν το θελήσουν.

Κατά τη γερμανική νοοτροπία, οι αποικίες του Δ' Ράιχ δεν επιτρέπεται να έχουν δικές τους τράπεζες, εκτός ελέγχου των Γερμανών.

H Κύπρος, η έξοδος από ευρωζώνη-ΕΕ και οι παραδοξότητες στην αριστερά

Στην Κύπρο, η ευρωζώνη, με το δικό της ‘’Σχέδιο Β’’, έναντι της πρώτης εναλλακτικής που απέρριψε η Κυπριακή Βουλή,  εκτέλεσε όχι μόνο καταθέσεις, αλλά και τις προοπτικές μιας αξιοβίωτης ζωής για τους εργαζόμενους και  την κοινωνική πλειονότητα του νησιού. Κάτι σαν μια καταστροφική πυρκαγιά, σχολίασε ένας αναλυτής: ‘’ένα δάσος που έχει κατακαεί, θέλει είκοσι χρόνια να ανασυσταθεί’’.

Οι δραματικές αυτές εξελίξεις, είναι πολύ λογικό να προκαλέσουν ένα  μάλε-βράσε στο ΣΥΡΙΖΑ,  που δε λέει να καταλαγιάσει.

Νέον Κυπριακόν Ανέκδοτον: ‘’ εκτός μνημονίων και εντός ευρωζώνης’’

Η πρώτη διάψευση αφορά την αυταπάτη πως υπάρχει χώρος για μια γραμμή ‘’ εκτός μνημονίων και εντός ευρωζώνης’’. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ, με την απειλή της διακοπής της χρηματοδότησης, το κυπριακό πολιτικό σύστημα σύρθηκε άρον άρον, με το πιστόλι στον κρόταφο,  γονυπετές στο έδαφος της ωμής ευρω-ενωσιακής πραγματικότητας: Και μνημόνιο και παραμονή στην ευρωζώνη  και άμεση ληστεία εισοδήματος και διάλυση της οικονομίας. Να σημειώσουμε μάλιστα πως ξάφνου εμφανίστηκε ένα ευρώ Β’ κατηγορίας: Είναι το ευρώ στην Κύπρο, που έχει σαφώς χαμηλότερη αξία, μιας και δεν έχεις πρακτικά δικαίωμα να το χρησιμοποιείς!

Οι τρεις ιερές αγελάδες: Δημόσιο χρέος, ‘’σωτηρία’’ τραπεζών, μακροημέρευση ευρώ

Μαζί όμως με το μύθο που ήθελε τους ‘’γκάνγκστερς’’ της ΕΕ (ο χαρακτηρισμός ανήκει στην Αλ. Τσίπρα), να κόπτονται για την ‘’κοινή ευρωπαϊκή λύση’’, κάηκε με οδυνηρό τρόπο και το παραμύθι της ‘’διαπραγμάτευσης’’. Όντως πάτησε πόδι η Κυπριακή ηγεσία και επεχείρησε να ‘’διαπραγματευτεί’’. Τι και με ποιόν;  Όπως είναι γνωστό οι ινδουιστές προτιμούν να πεθάνουν από πείνα, παρά να σφάξουν την αγελάδα που θεωρείται ιερή. Αντίστοιχα, στην Κύπρο και στην Ελλάδα, οι αστικές τάξεις και τα κόμματα που τις υπηρετούν, έχουν προαποφασίσει και δεσμευτεί απέναντι στους Ευρωπαίους ‘’εταίρους’’, ότι  δεν πρόκειται να αγγίξουν τρεις ιερές αγελάδες. Και αυτές είναι:  α. η πληρωμή του εξωτερικού δημόσιου χρέους προς τους δανειστές β. η σωτηρία των τραπεζών και γ. η μακροημέρευση του ευρώ με την παραμονή των χωρών στην ευρωζώνη. Είναι λογικό λοιπόν, με αυτές τις αφετηρίες, οι λεονταρισμοί περί ‘’διαπραγμάτευσης’’, να αποδεικνύονται αφενός απολύτως άσχετοι με τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα και αφετέρου, απλές φούσκες και εξευτελισμοί ακόμη και για τις αστικές τάξεις καπιταλιστικών σχηματισμών δεύτερης ταχύτητας.

Αριστερή πτέρυγα στην αριστερά της ευρωζώνης και της ‘’διαπραγμάτευσης’’;

Οι εξελίξεις αυτές έχουν πραγματικά θορυβήσει τις ποικίλες αριστερές τάσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Είχαν  επιλέξει να κρατήσουν ‘’για αργότερα’’ της διαφωνίες τους για την στρατηγική της ηγεσίας που συνοψίζεται στο αμίμητο:  ‘’θα κάνουμε ότι μπορούμε για τη σωτηρία του ευρώ, θα διαπραγματευτούμε με τους εταίρους μας για το χρέος’’. Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Κύπρο, θέτουν σε  πολιτική δοκιμασία τόσο το ‘’μεγάλο’’ εγχείρημα της ‘’αριστερής διακυβέρνησης’’ μέσα στην ευρωζώνη των μνημονίων, όσο και το ''μικρότερο'', δηλαδή αυτό  της ‘’αριστερής μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν οξυνθεί η αντιπαράθεση'',  που είχε  γοητεύσει ή παρηγορήσει πολλούς ως τώρα στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Λαπαβίτσας: Η Ευρώπη δημιούργησε ένα "τέρας"

Η Ελλάδα πιθανότατα θα αποχωρήσει από την ευρωζώνη το 2013, εκτιμά ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής του Πανεπιστημίου SOAS στο Λονδίνο. 

"Θα με εντυπωσίαζε να παραμείνει η Ελλάδα μέλος της ευρωζώνης το 2013", δήλωσε στο CNBC ο γνωστός καθηγητής. 

Υπογράμμισε ότι η Ευρώπη έχει δημιουργήσει ένα "τέρας" στην Ελλάδα μέσω της κακοδιαχείρισης των προβλημάτων χρέους της και προέβλεψε ότι τελικώς η χώρα δεν θα διασωθεί, παρά τις προσπάθειες. 

"Η Ελλάδα δεν μπορεί να διαχειριστεί την ευρωπειθαρχία. Πρέπει να βγει εκτός ευρωζώνης και να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της", σημειώνει τονίζοντας ότι τα νέα μέτρα λιτότητας δεν πρόκειται να επαναφέρουν την εγχώρια οικονομία σε τροχιά. 

Αυτό το «Νόμπελ Ειρήνης» είναι ανέκδοτο

Σύμφωνα με τη διαθήκη του Σουηδού Άλφρεντ Νόμπελ, εμπνευστή των ομώνυμων βραβείων (και εφευρέτη του δυναμίτη μεταξύ άλλων), κάθε Νόμπελ Ειρήνης θα έπρεπε να απονείμεται σ' αυτόν που «έχει κάνει την περισσότερη ή την καλύτερη δουλειά για την αδελφότητα μεταξύ των εθνών, για την κατάργηση ή τη μείωση των μόνιμων στρατών και για την προώθηση των ειρηνικών συνεδριάσεων».

Τα κριτήρια αυτά προσπάθησε -φιλότιμα, είναι η αλήθεια- να εφεύρει η Νοβηγική Επιτροπή Νόμπελ στη σημερινή της ανακοίνωση για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την επιλογή της. Στην ανακοίνωση αυτή, αφού γίνεται αναφορά στις προσπάθειες Γερμανίας και Γαλλίας να αμβλύνουν τις διαφορές τους μετά τον Β’ΠΠ, στην είσοδο Ελλάδας, Ισπανίας και Πορτογαλίας στην ΕΕ τη δεκαετία του ‘80 «αφότου είχαν επανεισάγει τη δημοκρατία στο εσωτερικό τους», τις κεντροευρωπαϊκές χώρες που «εξευρωπαϊστηκαν» μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και άλλα τέτοια ωραία, καταλήγει στο ότι η ΕΕ «πέτυχε στον αγώνα της για ειρήνη, συμφιλίωση, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα» δρώντας σε ρόλο σταθεροποιητή, ούτως ώστε τελικά «να μετατρέψει το μεγαλύτερο κομμάτι της Ευρώπης από ήπειρο πολέμου σε ήπειρο ειρήνης».