Λόγια σταράτα, vol. XI: Γιώργος Τράγκας

Ο πολύπειρος άνκορμαν σε πιο επαναστατική διάθεση από ποτέ.

 

Φίλες και φίλοι επιστρέφουμε κοντά σας μετά από διάλειμμα μιας εβδομάδας με την αγαπημένη σας στήλη, στην οποία άνθρωποι της πολιτικής, της τέχνης, του πολιτισμού και ενίοτε του αθλητισμού σπάνε τα στεγανά της δημόσιας «στρογγυλοποίησης» του λόγου και ανοίγουν την καρδούλα τους σαν μαρουλόφυλλο.

Σήμερα, έχουμε την ξεχωριστή τιμή να φιλοξενούμε έναν από τους παλαιότερους Έλληνες δημοσιογράφους, ιδιοκτήτες ΜΜΕ και παρουσιαστή εκπομπών σε τηλεόραση και ραδιόφωνο επί σειρά ετών. Πάντα στην επικαιρότητα με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, τα τρία τελευταία χρόνια λάβρος αντιμνημονιακός.

-Κύριε Τράγκα καλησπέρα. Στο τρέιλερ της εκπομπής σας λέγατε «Ελεύθερος; Σίγουρα. Σκοπευτής; Πάντα». Περιμένατε, αλήθεια, τόσο μεγάλη θεαματικότητα;
-Καλησπέρα αγόρι μου. 45 χρόνια φούρναρης ο Γιώργης ο Τράγκας, λες να μην ξέρει τι κάνει; Φυσικά και την περίμενα. Σε μια χώρα μουγκών και πλήρως κατευθυνόμενων ΜΜΕ, ήρθα να σπάσω τη σιωπή και να εκφράσω τις μύχιες σκέψεις κάθε Έλληνα.
-Τώρα που είπατε «χώρα» μου ήρθε το εξής που, αν και παλιό, δεν έχει ακόμα απαντηθεί: Πως γινόταν επί κυβέρνησης Καραμανλή και η εφημερίδα που εκδίδατε, η «Χώρα», έπαιρνε το 6% της κρατικής διαφήμισης ενώ αντιπροσώπευε το 0.3% της κυκλοφορίας;
-Αφήστε τα αυτά, δεν μπορείτε εσείς -τα μειράκια της δημοσιογραφίας- να με στριμώξετε τόσο εύκολα. Γιατί δε ρωτάς και τον Γιώργο τον Κύρτσο;

FC: Διάγγελμα Σαμαρά: Τα λογοκριμένα

Όλα όσα ήθελε να πει ο πρωθυπουργός και δεν πρόλαβε.


Η πλειονότητα της κοινής γνώμης που εκφέρει δημόσιο λόγο μέσω των ΜΜΕ βρήκε το προχθεσινό τηλεοπτικό διάγγελμα του πρωθυπουργού λειψό, εκφράζοντας την άποψη ότι κακώς επικεντρώθηκε μόνο στις θετικές εκφάνσεις της συμφωνίας με την τρόικα, ενώ δεν αναφέρθηκε καθόλου στις «παράπλευρες απώλειες» της νέας αυτής συμφωνίας.

Ουδέν ψευδέστερον αυτού. Το ντοκουμέντο που περιήλθε στην κατοχή μας -και θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω- αποδεικνύει ότι το αρχικό κείμενο της ομιλίας του ήταν πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό που τελικά εκφωνήθηκε και περιελάμβανε αναφορές σε όλα τα φλέγοντα θέματα, με υπευθυνότητα και ενάργεια που ταιριάζει στο πρόσωπο και την περίσταση. Ό,τι τελικά κόπηκε, προφανώς έπεσε θύμα του περιορισμένου τηλεοπτικού χρόνου. Συμβαίνουν αυτά στις ζωντανές εκπομπές.
Είπε: «Ενώ κλιμακώνεται σε όλο τον κόσμο η αβεβαιότητα και η ανησυχία, η Ελλάδα σταθεροποιείται και η θέση μας θωρακίζεται!»

Αν συνέχιζε, θα συμπλήρωνε: «Το πιάσατε το υπονοούμενο συνέλληνες, έτσι; Η κυρα-Γερμανία τρέμει σαν βρεγμένο γατάκι, αλλά εμείς βράχος! Κρατάμε το τιμόνι σε ευθεία πορεία και δε μας σκιάζει τίποτα. Κι ας κλαίγονται κάποιοι, που δεν ονειρεύτηκαν ποτέ θωρακισμένη Μερσεντέ (sic)...».

Αυτό το «Νόμπελ Ειρήνης» είναι ανέκδοτο

Σύμφωνα με τη διαθήκη του Σουηδού Άλφρεντ Νόμπελ, εμπνευστή των ομώνυμων βραβείων (και εφευρέτη του δυναμίτη μεταξύ άλλων), κάθε Νόμπελ Ειρήνης θα έπρεπε να απονείμεται σ' αυτόν που «έχει κάνει την περισσότερη ή την καλύτερη δουλειά για την αδελφότητα μεταξύ των εθνών, για την κατάργηση ή τη μείωση των μόνιμων στρατών και για την προώθηση των ειρηνικών συνεδριάσεων».

Τα κριτήρια αυτά προσπάθησε -φιλότιμα, είναι η αλήθεια- να εφεύρει η Νοβηγική Επιτροπή Νόμπελ στη σημερινή της ανακοίνωση για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την επιλογή της. Στην ανακοίνωση αυτή, αφού γίνεται αναφορά στις προσπάθειες Γερμανίας και Γαλλίας να αμβλύνουν τις διαφορές τους μετά τον Β’ΠΠ, στην είσοδο Ελλάδας, Ισπανίας και Πορτογαλίας στην ΕΕ τη δεκαετία του ‘80 «αφότου είχαν επανεισάγει τη δημοκρατία στο εσωτερικό τους», τις κεντροευρωπαϊκές χώρες που «εξευρωπαϊστηκαν» μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και άλλα τέτοια ωραία, καταλήγει στο ότι η ΕΕ «πέτυχε στον αγώνα της για ειρήνη, συμφιλίωση, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα» δρώντας σε ρόλο σταθεροποιητή, ούτως ώστε τελικά «να μετατρέψει το μεγαλύτερο κομμάτι της Ευρώπης από ήπειρο πολέμου σε ήπειρο ειρήνης».