Μία εικόνα, χίλιες λέξεις

Μια πίπα 2,5 δις από μια χρεοκοπημένη χώρα σε μια αυτοκρατορία υπό διάλυση.
Ο Έρπης δεν είναι σύμπτωμα του Τσίπρα.
Ο Τσίπρας είναι σύμπτωμα του έρπη.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν τα Trumpolitics, επιτρέψτε μου να σας διαφωτίσω:
Το 2009 ο Καντάφι έψαχνε απεγνωσμένα μέρος στη Νέα Υόρκη να στήσει την βεδουίνικη τέντα του.
Ο Trump του προσέφερε έκταση, με το αζημίωτο.

"Ήρθε στη χώρα και έπρεπε να κάνει ντήλι μαζί μου γιατί χρειαζόταν ένα μέρος να μείνει. Με πλήρωσε μια περιουσία. Και ποτέ δεν έμεινε εκεί. Μεγάλο καλαμπούρι..."

Ο Καντάφι με όλες τις μαλακίες του άφησε τη χώρα του με πλεόνασμα εκατοντάδων δις.
Μετά τον Καντάφι η Λιβύη διαλύθηκε.
Ο Τσίπρας είναι μια τρίχα απ τα αρχίδια του Καντάφι. Η χώρα έχει χρέος 380 δις. Κι από χθες 382,5 χάρη στα λαρτζιλίκια του Τσίπρα.
Η χώρα συνεχίζει να διαλύεται και με τον Τσίπρα.

Γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ θα σώσει τη δημοκρατία

Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, κι αυτό είναι κάτι για το οποίο η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να υπερηφανεύεται.


Καθόλη τη διάρκεια της αμερικανικής προεκλογικής περιόδου πίστευα ότι ο πρόεδρος Τραμπ θα αποτελούσε το δώρο της Ευρώπης στις ΗΠΑ για την κρίση του 2008 και τη φούσκα της Γουολ Στριτ που πέρασε τον Ατλαντικό.


Μπορεί η Ευρώπη να είναι η μήτρα του φασισμού και να έκαιγε ανθρώπους σε φούρνους πριν από 70 μόλις χρόνια, όμως οι ΗΠΑ είναι οι γονείς του Νεοφιλελευθερισμού που βομβάρδιζε προέδρους στα κοινοβούλια τους κι έριχνε το ένα μετά το άλλο τα αεροσκάφη τους σε διάφορες βουνοκορφές της λατινικής Αμερικής.


Θα έλεγε κανείς ότι ο Τραμπ είναι το “ευχαριστώ” της Ευρώπης στις ΗΠΑ για τις υπηρεσίες που προσέφερε από την προεδρία Κλίντον και μετά, με μια σειρά από πολιτικές που ξεκίνησαν με την πλήρη απελευθέρωση των τραπεζών να τζογάρουν τα πάντα χωρίς έλεος και τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, και κατέληξαν στο αιματοκύλισμα της Μέσης Ανατολής και του Αφγανιστάν και στη διάλυση της Ουκρανίας.


Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης η Ευρώπη επανανασυστήθηκε με το φασιστικό και ναζιστικό της παρελθόν, εκλέγοντας σε τοπικά και εθνικά κοινοβούλια τα αποπαίδια του Χίτλερ, τους εθνικοψεκασμένους ρατσιστές της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης και τους άξιους συνεχιστές του Απαρτχάιντ.


Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο κόσμος έβλεπε τους ανεξέλεγκτους ένστολους εκτελεστές αφροαμερικανών να σουλατσάρουν ελεύθεροι, την ώρα που στους δρόμους κυλούσε αίμα και η βία κύρηττε τη μια μετά την άλλη τις αμερικανικές πόλεις σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ντόναλντ Τραμπ: το αφτιασίδωτο πρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού

 

Π. Παπ. για το Avantgarde

 

«Κάθε τι που μέσα στην κανονική ανάπτυξη της κοινωνίας απορριπτόταν από τον εθνικό οργανισμό σαν έκκριμα του πολιτισμού, ξεπετιέται τώρα από το λαρύγγι: ο καπιταλιστικός πολιτισμός ξερνά μια βαρβαρότητα που δε χωνεύτηκε.»

 

Με αυτά τα λόγια παρουσίαζε ο Τρότσκι το 1933 τη φύση του εθνικοσοσιαλισμού, λίγο καιρό μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους ναζί στη Γερμανία. Είναι δύσκολο να μη σου έρθει στο μυαλό αυτή η φράση διαβάζοντας το τελευταίο ρατσιστικό παραλήρημα του υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, που συνοδεύτηκε από κάλεσμά του να απαγορευτεί η είσοδος στις ΗΠΑ στους μουσουλμάνους. Ο άθλιος αυτός τύπος εκπροσωπεί έναν ιδιότυπο πρωτοφασισμό που μετατοπίζει όλο το πολιτικό σύστημα προς τα δεξιά και δίνει πάτημα στις πιο αντιδραστικές δυνάμεις (όπως η Κου Κλουξ Κλαν) να βγουν από τις τρύπες τους, με το λόγο τους να έχει καταστεί πλέον νομιμοποιημένος σε πλατιά στρώματα του πληθυσμού. Το World Socialist Web Site αναφέρει εύστοχα πως ο πρωτοφασισμός του Τραμπ δεν αναπτύχθηκε σε μια βαυαρική μπυραρία ούτε στα χαρακώματα του Α’ ΠΠ, αλλά στη Γουόλ Στριτ. Ενώ ο Χίτλερ προέκυψε από την οργή του λούμπεν προλεταριάτου και της μικροαστικής τάξης – οργή που εκμεταλλεύτηκε και κατηύθυνε το γερμανικό χρηματιστικό κεφάλαιο – ο Τραμπ είναι ο άμεσος εκπρόσωπος των φοβισμένων δισεκατομμυριούχων που θέλουν να κάνουν τις ΗΠΑ και τον κόσμο ασφαλές μέρος για τα χρήματά τους.