Αν του πέσει το σαπούνι του Ζαμπούνη ο κόσμος θα χάσει τον άξονά του και το σαβουάρ βίβρ θα πάθει ήττα μεγίστη διότι ο καλός σύμβουλος καλοζωίας και συμπεριφοράς ακόμα και στις ιδιωτικές του στιγμές είναι ένας κύριος που προσέχει τις κινήσεις του.
Οι αδέξιοι δεν θα μπουν ποτέ στη βασιλεία των Ζαμπουνιστών.
Οι κύριοι που έρχονται απ’ τις ταινίες του Τζέιμς Πάρις, μέσα απ’ τις ακριβούτσικες χουντικές παραγωγές με ελικόπτερα, θαλαμηγούς και δε συμμαζεύεται, είναι χαλαροί τύποι με πούρο και ουίσκι περιμένοντας το κολ γκέρλ στην καμπάνα τους στη Βουλιαγμένη.
Επιχειρηματίες συνήθως σε κάποιο γυάλινο κτήριο μπάι μπάμπης βωβός ατενίζουν τον Πειραιά και τσεκάρουν την γαμησιοαντζέντα.
Ένα δύσκολο ημίωρο στο γραφείο έχει τελειώσει.
Το ιδιωτικό τους αυτοκίνητο με τον προσωπικό σοφέρ περιμένει στο ιδιωτικό τεράστιο παρκινγκ για να τους πάει στην ιδιωτική θαλαμηγό με την οποία θα ξεσκάσουν στο Σαρωνικό τρώγοντας αστακομακαρονάδα με μπιζέλια σβησμένα σε ζωμό μήτρας ιαγουάρου.
Και φυσικά δυο αποτριχωμένες θεές περιμένουν για να φαγωθούν ως επιδόρπιο, πασπαλισμένες με μια λεπτή γραμμή κολομβιανής κόκας που ξεκινά απ’ τον αφαλό και φτάνει στην κλειτορίδα.
Άνθρωποι του στυλ και της κουλτούρας κι όχι μαλάκες της διπλανής πόρτας, συλλέκτες αρχαιοτήτων με βίλες γεμάτες κεφάλια και τσουτσούνια αρχαίων που σώθηκαν τελευταία στιγμή από τα χέρια του αρχαιοκάπηλου λαουτζίκου που τα βρήκε στα χωράφια του.