Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Coca Cola. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Coca Cola. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Σε ευχαριστώ, ω εταιρεία

Διαμαρτυρία ακτιβιστή κατά της Shell

Οι φίλοι του τον θυμούνται ως ποιητή. Οι συνεργάτες του ως τηλεοπτικό παραγωγό. Ο υπόλοιπος πλανήτης αναγνωρίζει στο όνομά του τον άνθρωπο που τόλμησε να τα βάλει με τα συμφέροντα του πετρελαϊκού κολοσσού Shell στη Νιγηρία και το πλήρωσε με τη ζωή του.

Ο Κεν Σάρο- Ουίουα βρέθηκε επικεφαλής του κινήματος της φυλής Ογκόνι στο Δέλτα του ποταμού Νίγηρα όταν έδιναν την μάχη της επιβίωσης απέναντι στην τεράστια οικολογική καταστροφή που προκαλούσαν οι εργασίες της Shell.

Οπως επιβεβαιώθηκε αρκετά χρόνια αργότερα από το Wikileaks, ο αγγλο-ολλανδικός κολοσσός είχε διαβρώσει ολοκληρωτικά τον κρατικό μηχανισμό της Νιγηρίας τοποθετώντας ανθρώπους του σε όλα σχεδόν τα υπουργεία ενώ συχνά χρησιμοποιούσε τον στρατό και την αστυνομία για να αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις εναντίον του.

Οταν όμως το κίνημα του Κεν Σάρο-Ουίουα άρχισε να αμφισβητεί ευθέως τα συμφέροντα της εταιρείας, το στρατιωτικό καθεστώς της εποχής τον συνέλαβε και τον εκτέλεσε μαζί με ακόμη οκτώ συντρόφους του.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Coca-Cola Zero Tax – μέσα σε μια ανατριχιαστική σιωπή των μίντια

 



Ποιο είναι πιο σκανδαλώδες; Το ότι η μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική διαπρέπει στη φοροαποφυγή ή ότι σχεδόν σύμπασα τα ελληνικά ΜΜΕ επιλέγουν να αποσιωπήσουν τη συμμετοχή ελληνικών εταιρειών στα LuxLeaks;

Γνωρίζουμε ότι η Coca-Cola SBC, πιθανότατα η μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική, είναι η επόμενη στη σειρά ελληνικών συμφερόντων εταιρεία (μετά το EFG Group του Ομίλου Λάτση, και τη Wind Hellas) που χρησιμοποίησε το μηχανισμό της ελεγκτικής εταιρείας PwC ώστε να φοροαποφεύγει μέσω Λουξεμβούργου.

Η αποκάλυψη αναρτήθηκε από το ICIJ (τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων) στη σελίδα των Luxembourg Leaks, μαζί με τα σχετικά έγγραφα που τεκμηριώνουν τη φοροαποφυγή – και τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Η Coca Cola HBC (Hellenic Bottling Company) είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμφιάλωσης προϊόντων της Coca-Cola στον κόσμο (η μεγαλύτερη στην Ευρώπη), με πελάτες 585 εκατομμύρια ανθρώπους σε 28 χώρες. Θυγατρική της κατά 100% είναι η γνωστή μας 3Ε (άλλοτε «Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως»). Η μητρική εταιρεία ιδρύθηκε το 1969 στην Ελλάδα και ακόμα ελέγχεται από τις οικογένειες Δαυίδ και Λεβέντη.

Από την Ελλάδα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους μέσω Λουξεμβούργου
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Χάρη Καρανίκα, του μοναδικού Έλληνα δημοσιογράφου που συνεργάζεται με το ICIJ, στα σημερινά NEA, στο κέντρο του δικτύου, μεταξύ Ελλάδας και Βρετανικών Παρθένων Νήσων, βρίσκονται δύο εταιρείες με έδρα το Μεγάλο Δουκάτο, οι Boval και Kar-Tess Holding, μέτοχοι αμφότερες της Coca-Cola 3E, θυγατρικής της Coca-Cola ΗBC στην Ελλάδα.

Μέχρι το 2010, οι εταιρείες με έδρα το Λουξεμβούργο μπορούσαν να απολαμβάνουν ένα καθεστώς εκτεταμένης φοροαπαλλαγής, βάσει ενός περιβόητου νόμου του 1929, ο οποίος αποτέλεσε διαχρονικά το ισχυρότερο κίνητρο μετοίκησης των εταιρειών στο Μεγάλο Δουκάτο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως αναφέρει το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ, οι δύο εταιρείες υφίστανται στο Λουξεμβούργο στο πλαίσιο του καθεστώτος του 1929 η μεν Boval από τη δεκαετία του ’70 και η Kar-Tess από τη δεκαετία του ’80. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι επί 40 χρόνια χρησιμοποιούν το φοροπαράδεισο του Λουξεμβούργου. Αν το δει κανείς ανάποδα, σημαίνει πως επί 40 χρόνια το ελληνικό δημόσιο χάνει φόρους…

Αλλά το 2010 το καθεστώς αυτό, υπό την πίεση εταιρειών και κρατών που κατήγγειλλαν τον αθέμιτο ανταγωνισμό, καταργήθηκε. Οι εταιρείες του ομίλου της CCHBC βρέθηκαν ξαφνικά σε μια πρωτοφανή για τις ίδιες κατάσταση: σε καθεστώς κανονικής φορολόγησης, σα να ήταν κοινοί θνητοί. Όπως και σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις, το πρόβλημα ανέλαβε να επιλύσει η PcW επινοώντας ένα σχήμα που στόχο του είχε να αποφύγει τη φορολόγηση των εταιρειών τόσο στην Ελλάδα (με 25%) όσο και στο Λουξεμβούργο (με 15%).

dfas.jpg


Για να γίνει αυτό επιλέχθηκε μια στρατηγική σε σειρά βημάτων, με αντικείμενο τη μεταφορά συνολικά 159 εκατομμυρίων ευρώ και σκοπό την καταβολή των λιγότερο δυνατών (ή μηδενικών;) φόρων.

Πρώτο βήμα, μία κίνηση κεφαλαίων από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο ύψους 59 εκατομμυρίων ευρώ, πριν εκπνεύσει το καθεστώς φοροαπαλλαγής. Η μεταφορά απέφυγε την καταβολή φόρων στη χώρα προέλευσης βάσει της Συμφωνίας Διπλής Φορολόγησης και δεν φορολογήθηκε στο Λουξεμβούργο βάσει του καθεστώτος του 1929.

Στο Δ.Σ. της Kar-Tess το 2009 εμφανίζονταν οι Γιώργος Δαυίδ και Αναστάσιος Λεβέντης (οι ηγέτες δηλαδή της ελληνικής Coca-Cola), δηλώνοντας ως έδρα το Λάγος της Νιγηρίας. (Η οικογένεια Λεβέντη έχει δεσμούς με τη Νιγηρία από το 1920).

Τον Μάιο του 2009, οι Γενικές Συνελεύσεις των δύο εταιρειών αποφάσισαν να απεκδυθούν των προνομίων που τους έδινε ο νόμος του 1929 και να υπαχθούν σε ένα καθεστώς κανονικής φορολόγησης. Αυτό σήμαινε πως στο εξής θα πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους; Όχι ακριβώς…
Τον Ιούλιο του 2009, η PwC υποβάλλει τη φορολογική της πρόταση προς τις αρχές και η συμφωνία εγκρίνεται αυθημερόν! Ακολουθεί η δεύτερη κίνηση κεφαλαίων από το Λουξεμβούργο προς τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους (τις γνωστές BVI) η οποία βαπτίστηκε τόκος από υφιστάμενο δάνειο από τη Lavonos (βλέπε γράφημα) ώστε και πάλι να αποφευχθεί η φορολόγησή του.
Τελευταίο βήμα: Συστήνεται μία νέα εταιρεία στην Κύπρο με το ίδιο όνομα (Boval) και μεταφέρονται οι μετοχές της Boval Λουξεμβούργου σε αυτήν. Στο εξής, οι διανομές μερισμάτων στην κυπριακή Boval Ltd θα απαλλάσσονταν από την παρακράτηση φόρου.

Με άλλα λόγια: Το Λουξεμβούργο κατάργησε επισήμως το καθεστώς φοροπαλλαγής και την ίδια ώρα, με συνεργό την PwC, από την πίσω πόρτα εγκαθίδρυσε ένα νέο αντίστοιχο καθεστώς.

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Σχολιάζοντας τις ειδήσεις

Ο Δαυίδ αποφάσισε να κλείσει μια από τις εταιρείες του, την Nutriart (Κατσέλης κλπ), προφανώς επειδή ο άνθρωπος αντιμετώπιζε ανεπίλυτα οικονομικά προβλήματα. Παρά τα προβλήματά του, όμως, προσφέρεται μέσω μιας άλλης εταιρείας του, της Ελληνικής Εταιρείας Εμφιαλώσεων (Coca Cola κλπ), να αναλάβει την ανακατασκευή ενός σχολικού συγκροτήματος στην ευρύτερη περιοχή τής Θεσσαλονίκης. Κανονικά, αυτή είναι δουλειά τού κράτους, έτσι; Αλλά το δόλιο το κράτος δεν έχει λεφτά, οπότε δέχεται ευγνωμόνως την προσφορά τού Δαυίδ. Ο οποίος Δαυίδ, όμως, φαίνεται πως χρειάζεται λεφτά για επενδύσεις, γι' αυτό και το κράτος φορολογεί τα κέρδη του μόλις με 10%, ενώ έναν απλό μισθωτό τον φορολογεί μέχρι και με 42%. Οι μειωμένοι φόροι, λοιπόν, αφήνουν κάμποσα εκατομμυριάκια στο συρτάρι τού Δαυίδ. Όχι όσα έχει ανάγκη ο άνθρωπος (γι' αυτό αναγκάστηκε να βάλει λουκέτο στην Nutriart), όμως αρκετά για να ανακατασκευάσει ένα σχολικό κτήριο.

Μπερδεύτηκα... Δηλαδή, ο Δαυίδ ανακατασκευάζει σχολεία με κάποια (λίγα) από τα λεφτά που γλιτώνει λόγω μειωμένης φορολογίας. Τα κενά που αφήνει στον κρατικό κορβανά η μειωμένη φορολογία τού Δαυίδ αναπληρώνονται από την δική μου αυξημένη φορολογία. Από την άλλη, η "προσφορά" τού Δαυίδ θα καταχωριστεί στις δαπάνες του, οπότε θα πληρώσει ακόμη λιγώτερους φόρους, μεγαλώνοντας το κενό που θα πρέπει να αναπληρώσει η δική μου φορολογία... Τελικά, ποιός ανακατασκευάζει το σχολείο; Ο Δαυίδ ή εγώ;

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ΦΥΓΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: Πάνε γι’ αλλού Φάγε και Κόκα – Κόλα (Πριν, 14.10.12)


* Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης, λόγω λιτότητας, διώχνει από την Ελλάδα εγχώριες και ξένες πολυεθνικές επιχειρήσεις

Τροχιοδεικτική βολή για την αλλαγή κατηγορίας της ελληνικής οικονομίας που βρίσκεται σε εξέλιξη αποτελεί το κύμα φυγής μεγάλων επιχειρήσεων, υποδεικνύοντας την υποβάθμιση και την περιθωριοποίησή της στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό.

Τον δρόμο, ακριβώς ένα χρόνο πριν, άνοιξε μεγάλη αλυσίδα λιανικού εμπορίου που ειδικεύεται στα ηλεκτρονικά προϊόντα, η γερμανική Saturn, η οποία είδε το τζίρο της να συρρικνώνεται απότομα λόγω της μείωσης της ιδιωτικής κατανάλωσης, ως αποτέλεσμα της λιτότητας. Ακολούθησαν φαρμακευτικές εταιρείες (μετά το «νυστέρι» που μπήκε στις φαρμακευτικές δαπάνες στο πλαίσιο των περικοπών στον τομέα της υγείας), αεροπορικές εταιρείες (ως αποτέλεσμα της πτώσης της επιβατικής κίνησης στο Ελευθέριος Βενιζέλος) και τράπεζες (λόγω της αναδιάρθρωσης που είναι σε εξέλιξη στον κλάδο και της σημαντικής συρρίκνωσης του κύκλου εργασιών τους). Το κοινό χαρακτηριστικό σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ήταν πως επρόκειτο για πολυεθνικές, οι οποίες αφού απομύζησαν την ελληνική αγορά όταν βρισκόταν στην ανοδική φάση του κύκλου της, αποφάσισαν να διακόψουν τις εργασίες τους όταν η πτώση του τζίρου μετέτρεψε την δραστηριοποίηση τους σε μη συμφέρουσα, έως προβληματική. Σα να πρέπει να λειτουργεί και να συντηρείται αντιπροσωπεία πολυτελών αυτοκινήτων Τζάγκουαρ, ή ρούχων Πράδα στο Μπραχάμι. Απλώς δεν βγαίνει…