Σχολιάζοντας τις ειδήσεις

Ο Δαυίδ αποφάσισε να κλείσει μια από τις εταιρείες του, την Nutriart (Κατσέλης κλπ), προφανώς επειδή ο άνθρωπος αντιμετώπιζε ανεπίλυτα οικονομικά προβλήματα. Παρά τα προβλήματά του, όμως, προσφέρεται μέσω μιας άλλης εταιρείας του, της Ελληνικής Εταιρείας Εμφιαλώσεων (Coca Cola κλπ), να αναλάβει την ανακατασκευή ενός σχολικού συγκροτήματος στην ευρύτερη περιοχή τής Θεσσαλονίκης. Κανονικά, αυτή είναι δουλειά τού κράτους, έτσι; Αλλά το δόλιο το κράτος δεν έχει λεφτά, οπότε δέχεται ευγνωμόνως την προσφορά τού Δαυίδ. Ο οποίος Δαυίδ, όμως, φαίνεται πως χρειάζεται λεφτά για επενδύσεις, γι' αυτό και το κράτος φορολογεί τα κέρδη του μόλις με 10%, ενώ έναν απλό μισθωτό τον φορολογεί μέχρι και με 42%. Οι μειωμένοι φόροι, λοιπόν, αφήνουν κάμποσα εκατομμυριάκια στο συρτάρι τού Δαυίδ. Όχι όσα έχει ανάγκη ο άνθρωπος (γι' αυτό αναγκάστηκε να βάλει λουκέτο στην Nutriart), όμως αρκετά για να ανακατασκευάσει ένα σχολικό κτήριο.

Μπερδεύτηκα... Δηλαδή, ο Δαυίδ ανακατασκευάζει σχολεία με κάποια (λίγα) από τα λεφτά που γλιτώνει λόγω μειωμένης φορολογίας. Τα κενά που αφήνει στον κρατικό κορβανά η μειωμένη φορολογία τού Δαυίδ αναπληρώνονται από την δική μου αυξημένη φορολογία. Από την άλλη, η "προσφορά" τού Δαυίδ θα καταχωριστεί στις δαπάνες του, οπότε θα πληρώσει ακόμη λιγώτερους φόρους, μεγαλώνοντας το κενό που θα πρέπει να αναπληρώσει η δική μου φορολογία... Τελικά, ποιός ανακατασκευάζει το σχολείο; Ο Δαυίδ ή εγώ;

-----------------------------------------

Χρεωκόπησε το Πράκτικερ στην Γερμανία. Η διοίκησή του λέει πως αναγκάστηκε να καταφύγει στην χρεωκοπία λόγω των άλυτων προβλημάτων ρευστότητας που αντιμετώπιζε η επιχείρηση. Από την άλλη, βγαίνει η Πράκτικερ Ελλάς, παρουσιάζει στοιχεία περί αυξημένης κερδοφορίας της και διατυμπανίζει ότι το υποκατάστημα της Ελλάδας δεν αντιμετωπίζει προβλήματα και θα συνεχίσει κανονικά την λειτουργία του.

Πώς να μη γελάσει κανείς; Μια από τις "εμπνευσμένες" κατηγορίες των "σκεπτομένων" αναλυτών κατά του ΚΚΕ ήταν πως, ενώ έκλεισαν τα κεντρικά τής επιχείρησης στην Ρωσσία, ο Περισσός επιμένει να κρατάει ανοιχτό το υποκατάστημα στην Ελλάδα. Γκίνια που έχουν οι άνθρωποι! Το κλείσιμο τού Πράκτικερ στην Γερμανία τούς κατέστρεψε το -ηλίθιο, έτσι κι αλλιώς- "ευφυολόγημα".

-----------------------------------------

Ο Ολλάντ τα βρήκε με την Μέρκελ κι ο Μοσκοβισί επιμένει να μας κάνει μαθήματα για το πώς θα πρέπει να πολιτευτούμε ώστε να βγούμε από την κρίση. Επειδή οι άνθρωποι είναι σοβαροί και δεν θα θέλανε με τίποτε να αποτέλεσουν παράδειγμα εφαρμογής τής παροιμίας "δάσκαλε που δίδασκες...", είναι λογικό να υποθέσουμε πως θα ήσαν ευχαριστημένοι αν η Ψωροκώσταινα γινόταν Γαλλία. Παρά ταύτα, ούτε ο Ολλάντ ούτε ο Μοσκοβισί τολμούν να ξεστομίσουν κάτι σαν "να, κοιτάτε εμάς" ή "νά τι καταφέραμε εμείς".

Λογικόν. Πώς να φέρουν την χώρα τους ως παράδειγμα, την στιγμή που αποκαλύπτεται πως πάνω από 120.000 άνθρωποι χουν χάσει την δυνατότητα να μένουν σε κανονικό σπίτι και έχουν καταφύγει σε καταυλισμούς; Πολύ περισσότερο δε, όταν δεν μιλάμε για άνεργους αλλά για εργαζόμενους! Μιλάμε για εργαζόμενους, οι οποίοι έχουν τόσο ευτελείς αποδοχές ώστε δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα που απαιτεί ένα σπίτι (ρεύμα, νερό, θέρμανση, φορολογία κλπ) και αναγκάζονται να καταφύγουν σε καταυλισμούς. Αυτή είναι η προτελευταία τους επιλογή. Η τελευταία θα είναι να γίνουν κλοσάρ.

Μια καινούργια κοινωνική ομάδα εμφανίζεται στον καπιταλιστικό κόσμο: οι εργαζόμενοι φτωχοί. Τους έχουμε δει εδώ και καρό στον τόπο μας. Τώρα και στο Παρίσι. Ελλάς - Γαλλία: συμμαχία.

-----------------------------------------

Η βρεττανική κυβέρνηση συγκινήθηκε από την φτώχεια και την κακομοιριά τής Αφρικής κι αποφάσισε να βοηθήσει. Έτσι, διαβάζω ότι το Λονδίνο θα διαθέσει 35 ολόκληρα εκατομμύρια λίρες για να μπορέσουν να φάνε μια μπουκιά φαΐ οι πεινασμένοι κάτοικοι του Μαλάουι και της Ζιμπάμπουε. Συγκεκριμένα, τα λεφτά των βρεττανών θα πάνε για την σίτιση περίπου 1.600.000 λιμασμένων μαλαουιανών και περίπου 900.000 πεινασμένων ζιμπαμπουεανών.

Πρώτη παρατήρηση: Με 35 εκατομμύρια λίρες (αν φτάσει ολόκληρο το ποσό στον προορισμό του και δεν "λιμαριστεί" καθ' οδόν) θα πρέπει να λύσουν το επισιτιστικό τους πρόβλημα κάπου δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι. Δεν ξέρω τι λέει το δικό σας κομπιουτεράκι αλλά το δικό μου επιμένει ότι σε κάθε πεινασμένο αναλογούν 14 (ολογράφως: δεκατέσσερις) λίρες. Όσο κοστίζει μια πίτσα και δυο μπουκάλια μπύρα στο Κόβεν Γκάρντεν, δίχως το φιλοδώρημα.

Δεύτερη παρατήρηση: Μαλάουι λέγεται η παλιά Νυασσαλάνδη, βρεττανικό προτεκτοράτο μέχρι το 1964, με πληθυσμό κάπου 15 εκατομμύρια. Ζιμπάμπουε λέγεται η παλιά Ροδεσία, βρεττανική αποικία μέχρι το 1965, με πληθυσμό κάπου 14 εκατομμύρια. Δηλαδή, ο βρεττανικός λέων, αφού πρώτα εκμεταλλεύτηκε αυτές τις χώρες επί σειρά δεκαετιών και απομύζησε τον πλούτο τους, έρχεται τώρα να τρατάρει τους κατοίκους τους δυο φοντανάκια, παριστάνοντας ότι τους βοηθάει ενώ, ουσιαστικά, τους φτύνει κατάμουτρα.

Πηγή: Cogito ergo sum