Ο Αλέξης ΜΑΤμεί και δέρνει!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Στις 20 Δεκέμβρη 2015, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από επίθεση των ΜΑΤ κατά διαδηλωτών στη Θεσσαλονίκη εξέδιδε ανακοίνωση στην οποία μεταξύ άλλων σημείωνε:

«Απαιτούμε την κατάργηση των δυνάμεων ΜΑΤ καθώς και όλων όσων έχουν συγκροτηθεί για να καταστέλλουν τους λαϊκούς αγώνες και την άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης για τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας»…

Νωρίτερα, τον Γενάρη του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δώσει στη δημοσιότητα προς διαβούλευση τις θέσεις του κόμματος για την αστυνομία και τους εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας, όπου μεταξύ άλλων ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε «την κατάργηση των ΜΑΤ» και «την απαγόρευση της χρήσης χημικών» στις διαδηλώσεις.

Ακόμα νωρίτερα, το 2009, ο κ.Τσίπρας έλεγε τα εξής:

 

Αυτά τότε. Αλλά, ας έρθουμε στο σήμερα. Σήμερα, 29 Νοέμβρη 2017, μέσα σε μια και μόνο μέρα, η κυβέρνηση (του κόμματος που θα παρέμβαινε για τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και θα υπερασπιζόταν τους λαϊκούς αγώνες από τις δυνάμεις κατάστολής), είχε τρία στα τρία!

Δικάζεται ο «εγκληματίας» μπάρμπα-Θόδωρος

Στις 9 Ιουνίου έχει ορισθεί στη Θεσσαλονίκη η δίκη των 21 κατοίκων για την υπόθεση του εμπρησμού των Σκουριών, και όπως είναι φυσικό οι πάντες ετοιμαζόμαστε να είμαστε κοντά τους. Αυτή τη χρονική στιγμή από την Εισαγγελία Πολυγύρου εστάλη κλήση για να παρασταθεί στις 9 Ιουνίου στο ακροατήριο του Πολυγύρου ο μπάρμπα-Θόδωρος Καραβασιλικός, κάτοικος Μεγάλης Παναγίας. 

Δεν θα ασχοληθώ με την ορισθείσα ημερομηνία, ούτε αν έγινε τυχαία ή εξυπηρετεί κάποια σκοπιμότητα. Με το παρόν άρθρο μας θέλουμε μόνο να υπενθυμίσουμε τι ακριβώς έκανε ο «εγκληματίας» μπάρμπα-Θόδωρος. 

Κατ’ αρχήν για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο μπάρμπα-Θόδωρος είναι ένας απλός φιλήσυχος και φιλότιμος κάτοικος της Μ. Παναγίας, που χαίρει της εκτιμήσεως και αγάπης όλων μας. Είναι 76 ετών και η ζωή του είναι άμεσα συνυφασμένη με το δάσος του Κακάβου, αφού από πολύ μικρός (12 ετών), ζούσε σ’αυτό το δάσος, κοιμόταν σ’ αυτό το δάσος όπου φύλαγε το κοπάδι με τις αγελάδες τους. 

Έμεινε ορφανός από πατέρα όταν ήταν παιδί ακόμα και συνέχισε επί πολλά χρόνια, μαζί με τον αδελφό του πατέρα του, την ποίμανση των αγελάδων στον Κάκαβο (όπου βρίσκονται και οι Σκουριές). Γνωρίζει πού βρίσκεται η κάθε πηγή, πού υπάρχει υπεραιωνόβια δρυς ή οξιά, και που λέει ο λόγος πού κοιμάται το αγριογούρουνο κι όταν ξυπνήσει, από ποιο ραχώνι θα περάσει. Τα δύο παιδιά του είναι δασεργάτες και ανήκουν στον Δασικό Συνεταιρισμό της Μεγάλης Παναγίας και ζουν κι αυτά από το δάσος του Κακάβου. 

Η τουαλέτα της Δημοκρατίας

Σε μεγάλη κρίση βρίσκεται η Δημοκρατία στη χώρα μας, αφού συνδικαλιστής των ΜΑΤ κατήγγειλε πως η Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, δεν επέτρεψε το περασμένο Σάββατο σε άνδρες των ΜΑΤ να ικανοποιήσουν την φυσική τους ανάγκη στη Βουλή. 

Σύμφωνα με τα ΜΜΕ των ολιγαρχών, η Βουλή δεν είναι ο ναός της δημοκρατίας αλλά η τουαλέτα των ΜΑΤ.

Όπως αναφέρει ο γνωστός αστυνομικός ρεπόρτερ Βάγγος Καραρουφιάν, η Ζωή Κωνσταντοπούλου απαγόρευσε στους άνδρες των ΜΑΤ να κατουρήσουν στη Βουλή, ενώ τους προέτρεψε να πάνε να κατουρήσουν πίσω από τα κυπαρίσσια.

Μάλιστα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπέβαλε σε βασανιστήρια τους άνδρες των ΜΑΤ, αφού είχε πάρει μια ντουντούκα και έκανε «τσσσσσσσσσσσσσσσσσσ…», με αποτέλεσμα να πάει να σκάσει η φούσκα τους.

ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;

Ενώ τα σενάρια τρόμου και οι κουβέντες για την βέβαιη επερχόμενη οικονομική καταστροφή έχουν παγιωθεί στην επικαιρότητα, το πιο δυσάρεστο απο όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό είναι άλλο:
Η κρυφή (ή πολλές φορές φανερή) επιθυμία απο τα ΜΜΕ (εφημερίδες, ραδιόφωνα, blog) που έχουν αναλάβει την προστασία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει οποιαδήποτε κίνηση αντιπολίτευσης που μπορεί να ενοχλήσει, να εκνευρίσει και να διαλύσει τη νεοσύστατη αριστερή κυβέρνηση γιατί μετά θα ξαναέρθουν στην εξουσία οι ακροδεξιοί ζάβλακες με τα αστεία ονόματα ή οι ναζί που παραμένουν στο υποσυνείδητο του υπέροχου έλληνα ψηφοφόρου σαν μία εναλλακτική λύση.

Η Αριστερά του μέλι-μέλι και τηγανίτα τίποτα

από τον Πολύφημο

---

Ξύλο, χημικά και πετροπόλεμος υπό την προστασία των ΜΑΤσυνόδευσαν το πρωί της Κυριακής τους διαδηλωτές της Χαλκιδικής που για μια ακόμη φορά προσπάθησαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στη δηλητηρίαση και την καταστροφή των δασών, της θάλασσας και της ζωής τους.
Όπως καταγγέλλουν πολίτες που βρέθηκαν στην πορεία –μεταξύ αυτών και η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Ιγγλέζη- η αστυνομία έδρασε συναδελφικά με τους εργαζόμενους των μεταλλείων της περιοχής που πετούσαν πέτρες και καδρόνια στους διαδηλωτές. Την επίθεση καταδίκασε και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.

Δύο μέρες πριν τις μαφιόζικες επιθέσεις στις Σκουριές υπήρξε επώνυμη καταγγελία γιατρού για κολπικό έλεγχο συζύγου ενός απεργού πείνας μέσα στο μπάνιο του κελιού του! Το «φαινόμενο» αυτό απασχολεί τις κρατούμενες εδώ και χρόνια, όμως συνεχίστηκε ακόμη και στην περίπτωση των απεργών πείνας, που τόση δημοσιότητα έχει πάρει το θέμα τους και από την καλή αλλά και από την ανάποδη.

Τα εγγόνια του Πλυντζανόπουλου: Από τη δολοφονία των αναπήρων της Αλβανίας, στο πλιάτσικο του περιπτέρου των Εξαρχείων…

 askordoulakos

«Είμαι της γνώμης, ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)»

Ν. Πλαστήρας, 21 Απρίλη 1941 («Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 14-09-1998).
 

Το Σεπτέμβρη του 1941, ιδρύθηκε το ΕΑΜ, τα μηνύματα του οποίου πρώτοι τα πήραν οι ανάπηροι του πολέμου στα νοσοκομεία, που συγκροτούν την οργάνωση των νοσοκομείων του ΕΑΜ. Στις 28 Οκτώβρη 1941 πραγματοποιείται η πρώτη οργανωμένη αγωνιστική εκδήλωση. Οι ανάπηροι μαζί με τους φοιτητές καταθέτουν στεφάνια στον Αγνωστο Στρατιώτη κάτω από τα έκπληκτα μάτια των αρχών κατοχής. Σε όλες τις κατοχικές λαϊκές κινητοποιήσεις της Αθήνας για ψωμί και συσσίτια, στις εθνικές επετείους προπορεύονταν οι ανάπηροι και τραυματίες του αλβανικού πολέμου με τα αναπηρικά τους καροτσάκια!

 

 

Στις 3 Μάρτη 1943 πήραν μέρος στον ξεσηκωμό για ματαίωση της επιστράτευσης, Στις 22 Ιούλη 1943, νέα διαδήλωση με εθνικά και άλλα αιτήματα. Οι κατακτητές σκόπευαν να κατεβάσουν στην Αθήνα τους Βούλγαρους φασίστες. Μπροστάρηδες πάλι οι ανάπηροι με τα καροτσάκια τους και οι όρθιοι με τις πατερίτσες τους. Στα νοσοκομεία μαζεύονται όπλα των Ιταλών που πηγαίνουν στην Αντίσταση. Η δοσίλογη κυβέρνηση αποφασίζει να διαλύσει τα Νοσοκομεία-Μετερίζια και να παραδώσει τους ανάπηρους στους Γερμανούς. Ποιοι θ’αναλάβουν τη βρώμικη δουλειά;  Τα…παιδιά του σ/χη Ιωάννη Πλυντζανόπουλου, τα Τάγματα Ασφαλείας! 

 

Σαν αυτές τις μέρες, στις 30 Νοέμβρη 1943 τη νύχτα, υπό τις εντολές και παρουσία του Φον Στρόουπ, οι γερμανοτσολιάδες έκαναν επίθεσή ενάντια στα 19 νοσοκομεία, που οι ανάπηροι τα είχαν μετατρέψει σε κάστρα της Εθνικής Αντίστασης. Μπήκαν μέσα ουρλιάζοντας και με βρισιές, χτυπήματα με τους υποκόπανους και πολλές φορές με λογχισμούς και πυροβολισμούς, έπεσαν πάνω στους ανάπηρους και τραυματίες. Η αγριότητα των γερμανοτσολιάδων ξεπέρασε κάθε όριο. Έσερναν ανάπηρους με κομμένα και τα δυο πόδια στο χώμα μέχρι που μάτωναν. Δεν άφηναν τις νοσοκόμες να τους βοηθήσουν. Άρπαζαν από τα χέρια τους ή από τα χέρια των αναπήρων τα τεχνητά μέλη και τα έσπαζαν για να μην τα χρησιμοποιήσουν και τους χτύπαγαν με αυτά στο κεφάλι. Έκαναν 283 εκτελέσεις. Αυτά τότε…

 

Εβδομήντα ένα Νοέμβρηδες μετά το 1943, το Νοέμβρη του 2014, τα ΜΑΤ, αδίστακτα και κακοποιά τομάρια αναλόγου είδους, τα οποία υπερασπίζουν μια κατοχική κυβέρνηση αναλόγου- με του Ι. Ράλλη- είδους, επιβεβαίωσαν την ιδιότητά τους, ως εγγόνια των προδοτικών καθαρμάτων των Τ.Α. με το να βασανίζουν και να ξυλοκοπούν για πλάκα νεαρούς, κοπελιές και φωτορεπόρτερ και με το να ορμούν σαν πεινασμένα ζώα σ’ένα περίπτερο της Πλ. Εξαρχείων, προοσπαθώντας να κλέψουν …εμφιαλωμένα νερά! Τέτοια υποκείμενα (όπως τότε) εφαρμόζουν τη σύγχρονη κατοχή στις μέρες μας, φορώντας στολή: αλήτες, νεοναζί, υπόκοσμος της νύχτας και κατσαπλιάδες. Αυτοί οι ελεεινοί τύποι φέρουν όπλο κι έχουν την εξουσία να συλλάβουν πολίτες και να τους στείλουν κατηγορούμενους στο δικαστήριο!

Πανεπιστήμια κρότου-λάμψης

 

της Μαριάννας Τζιαντζή

 

Πρύτανης των τανκς, πρύτανης των ΜΑΤ, πρύτανης των μνημονίων, πρύτανης του ξεπουλήματος (βλ. ΤΑΙΠΕΔ), πρύτανης του μαύρου (στην ΕΡΤ), πρύτανης της ιδιωτικής αστυνομίας, πρύτανης της διαθεσιμότητας, πρύτανης του αίματος. Λίγοι απ’ αυτούς τους τίτλους δεν περιέχονται στο άτυπο βιογραφικό του κ. Φορτσάκη, πρύτανη του ΕΚΠΑ, που κατάφερε να αναστήσει το φοιτητικό κίνημα αν όχι από τις στάχτες του, τουλάχιστον από το μούδιασμα των τελευταίων χρόνων.

Κρίμα που ο κ. πρύτανης δεν είχε γεννηθεί δυο-τρεις δεκαετίες νωρίτερα καθώς έτσι θα είχε την ευκαιρία να μεγαλουργήσει επί χούντας. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά μια που σήμερα το όνομά του έχει συνδεθεί με τις πιο μαύρες πτυχές της μνημονιακής νύχτας και ο δημόσιος βίος του έχει ανεξίτηλα στιγματιστεί από τις βίαιες επιθέσεις της αστυνομίας σε βάρος όχι κάποιων «μπουκαλάκηδων», αλλά άοπλων νέων. Φυσικά, ο κ. Φορτσάκης δεν διοικεί τα ΜΑΤ, δεν έδωσε αυτός εντολές για «καθαρή περίμετρο», για την επίθεση με κλοτσιές, φυσουνιές και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης σε φοιτητές και φοιτήτριες όμως, έστω συμβολικά, ταυτίστηκε με την καταστολή.

Πέθανε ο Λουκάνικος, ο "σκύλος επαναστάτης"

ΕΦΥΓΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΕ

Πέθανε σε ηλικία δέκα ετών ο αγαπητός σε όλους μας τετράποδος Λουκάνικος. Ο "σκύλος επαναστάτης, "σκύλος της πρώτης γραμμής στην Ελλάδα", όπως τον είχαν αποκαλέσει και όχι άδικα αφού έδινε το παρών σε κάθε διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.

Ο Λουκάνικος, τον οποίο είχε βαφτίσει Θεόδωρο ο άνθρωπος που τον είχε εντοπίσει σε μικρή ηλικία να περιφέρεται στο κέντρο της Αθήνας είχε γίνει η μασκότ των διαδηλωτών ενώ μαζί του ασχολήθηκαν το BBC, το CNN, το Al Jazeera.

 

Μάλιστα, έγινε εξώφυλλο σε δεκάδες περιοδικά ανά τον κόσμο, έγινε τραγούδι, και η απόλυτη καταξίωση ήρθε όταν το περιοδικό TIME τον ενέταξε στις 100 προσωπικότητες της χρονιάς του 2011.

 

Πρωτοστατούσε στις πορείες του 2011, αλλά και των προηγούμενων ετών, στο κέντρο της Αθήνας, πάντα στο πλευρό των εξεγερμένων. Τα σωθικά του πνίγηκαν από τα χημικά της αστυνομίας, το κορμί του γέμισε πληγές από τις κλωτσιές των αστυνομικών. Πριν δύο χρόνια ο καφετί σκύλος εξαφανίσθηκε από την πλατεία Συντάγματος και αποσύρθηκε από την ενεργό συμμετοχή σε πορείες και διαδηλώσεις. Επέστρεψε, κουρασμένος και με σοβαρά προβλήματα υγείας στο σπίτι του ανθρώπου που όλα αυτά τα χρόνια τον φρόντιζε και τον περιέθαλπτε. Εκεί, δίπλα στον ανώνυμο φίλο του, ο Θόδωρος έζησε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του. Ώς την ημέρα που η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά.

 

Πρωτοστατούσε στις πορείες του 2011, αλλά και των προηγούμενων ετών, στο κέντρο της Αθήνας, πάντα στο πλευρό των εξεγερμένων. Τα σωθικά του πνίγηκαν από τα χημικά της αστυνομίας, το κορμί του γέμισε πληγές από τις κλωτσιές των αστυνομικών. Πριν δύο χρόνια ο καφετί σκύλος εξαφανίσθηκε από την πλατεία Συντάγματος και αποσύρθηκε από την ενεργό συμμετοχή σε πορείες και διαδηλώσεις. Επέστρεψε, κουρασμένος και με σοβαρά προβλήματα υγείας στο σπίτι του ανθρώπου που όλα αυτά τα χρόνια τον φρόντιζε και τον περιέθαλπτε. Εκεί, δίπλα στον ανώνυμο φίλο του, ο Θόδωρος έζησε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του. Ώς την ημέρα που η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά.

Υπεραστικοί: "Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ"

Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ, δίπλα στο Ξηροποτάμι

έξι κλούβες με σκυλιά που 'στειλαν τ' αφεντικά.

Σηκωθείτε χωριανοί κι οι γερόντισσες κι οι γέροι,

μπρος στου Δένδια το ασκέρι δείξτε μπόι, λεβεντιά.

Τ' άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν' απ' τα δακρυγόνα,

περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό.

Η Μεγάλη Παναγιά κι η Ιερισσός στο πόδι

π' όρμηξαν τούτοι οι διαβόλοι να μας σκιάξουν, χωριανοί.

Οι καμπάνες στα χωριά να σημάνουνε, αδέρφια,

για της εταιρείας τα κέφια, ύδωρ θέλουνε και γη.

Τ' άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν' απ' τα δακρυγόνα,

περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό.

Όχι πια λευκές σημαίες σαν τον τόπο μας ρημάζουν,

για τα κέρδη αυτοί σκυλιάζουν, 'μείς για ανθρώπινη ζωή.

Τούτο το στρατό τον ξε'με, χτύπαγε και τους εργάτες,

φοιτητές και ναυτεργάτες, το λαό που αγωνιά.

Τ' άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν' απ' τα δακρυγόνα,

περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό.

Πάμε τώρα στις φωτιές και μαζί κι οι μουζικάντες,

ν' αρματώνονται οι καρδιές με νταούλια και φωνές.

Κι οι λεβέντικες καρδιές μας ν' αρματώνουν τις γροθιές,

να ριχτούμε στον αγώνα για το δάσος στις Σκουριές.