Κιχ δεν βγάζουν τα τελευταία 24ωρα οι ζεσουισαρλίδες και οι ακόλουθοι του συνταγματικού τόξου για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παντελή έλλειψη δημοκρατίας στο Άμπου Ντάμπι, το οποίο επισκέπτεται ο πρωθυπουργός.
Δικτάτορας για αυτούς είσαι αν λέγεσαι Κάστρο και βρίσκεσαι για μισό και πλέον αιώνα υπό αμερικανικό αποκλεισμό. Όχι όταν αγοράζεις τα ακριβότερα οπλικά συστήματα της αμερικανικής, της γαλλικής και της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας, όπως κάνουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Οι πολιτικοί κρατούμενοι, που σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία βρίσκονταν στις φυλακές του Εμιράτου (ή εξαφανίζονται μυστηριωδώς), απλώς δεν υπάρχουν αν ο Σεΐχης μπορεί να σου μπουκώσει το στόμα με κανά δημόσιο έργο. Και δόξα τον Αλάχ οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες έχουν φάει ψωμάκι, εκμεταλλευόμενες τις συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς που επικρατούν για τους ξένους εργάτες στον Περσικό Κόλπο.
Τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων είναι μάλλον υπερεκτιμημένα όταν συζητάμε για τις σατραπείες της περιοχής (εκτός αν είσαι γκέι στο Ιράν ενώ οι ΗΠΑ ανανεώνουν το εμπάργκο) ενώ και μερικά βασανιστήρια κρατουμένων μπορούν να γίνουν ανεκτά αν υπάρχει καλή θέληση.
Η δημοκρατία, που τόσο μας λείπει στην περίπτωση της Κούβας, είναι μάλλον περιττή για τα μοναρχικά καθεστώτα της περιοχής ενώ τα δικαιώματα των γυναικών είναι δευτερεύουσας σημασίας.
