«Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου!»

 Στις 8 προς 9 Οκτωβρίου του 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας  δολοφονημένος από τους υπηρέτες της CIA. 50 χρόνια από τότε, ο Τσε ήταν και θα είναι πάντα «παρών» στους αγώνες, στους δρόμους αλλά και στα δωμάτια των νέων. Θα είναι εκεί, στις «Στρατιές της νύχτας» με τους χιλιάδες νέους που πολιόρκησαν ειρηνικά το αμερικανικό Πεντάγωνο. Στο πρόσωπό του οι διαδηλωτές κατά του πολέμου στο Βιετνάμ θα βρουν τον δικό τους «άγιο», όπως έλεγε ο Νόρμαν Μέηλερ.


Γεννημένος στην Αργεντινή, στο Ροσάριο (14 Ιουνίου 1928), με το όνομα Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, σπουδάζει γιατρός και μελετάει αλλά και βιώνει τους αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής. Στο Μεξικό, έρχεται σε επαφή με μια ομάδα Κουβανών επαναστατών και με τον αρχηγό τους Φιντέλ Κάστρο. Ταυτίζεται αμέσως με την σκέψης τους και τη θέλησή τους να απελευθερώσουν την Κούβα από το αμερικανοκίνητο δικτατορικό καθεστώς Μπατίστα.


Η επανάσταση θριαμβεύει και ο Τσε αποκτά αρμοδιότητες ως Υπουργός Βιομηχανίας και Διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας. Σύντομα, η ανησυχία του ν’ ακολουθήσει το δικό του δρόμο, τον κάνει να εκφράσει στον Φιντέλ την επιθυμία του να πραγματοποιήσει την υπόσχεση αλλοτινών καιρών, που ήταν πως όταν η Κούβα θα είχε απελευθερωθεί, αυτός θα ακολουθούσε τον δρόμο του σε χώρες που θα χρειάζονταν τη βοήθειά του. Αρχίζει να εκπαιδεύεται με μια ομάδα ανδρών στη Σιέρρα Μαέστρα και φεύγει για την Αφρική για να οργανώσει την επανάσταση.

O Evo Morales διακήρυξε "πλήρη ανεξαρτησία" της Βολιβίας από ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα!

 

22 Ιούλη 1944 στο Μπρέττον Γουντς των ΗΠΑ αποφασίστηκε η δημιουργία του...

Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας και η υιοθέτηση του συστήματος σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών στο διεθνές εμπόριο, θέτωντας στο περιθώριο τον "κανόνα του χρυσού" για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Την ημέρα της περιβόητης Διάσκεψης του Μπρέττον Γουντς επέλεξε ο πρόεδρος της Βολιβίας Evo Morales να διακηρύξει «ΠΛΗΡΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ» από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Η διακήρυξη του Έβο μέσω του Προεδρικού tweet ανατρέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό καπιταλιστικό σύστημα και σηματοδοτεί νέες προοπτικές για χώρες που διαθέτουν πολιτικές ηγεσίες και κυβερνήσεις, εκφραστών λαϊκών εθνικών συμφερόντων: «Αυτές οι οργανώσεις υπαγόρευσαν την οικονομική μοίρα της Βολιβίας κι όλου του κόσμου. Σήμερα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι έχουμε την πλήρη ανεξαρτησία από αυτές».

El agua es nuestra, carajo!

Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να βάλει για ξεπούλημα την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ έφερε στο μυαλό μας σκέψεις και εικόνες από τον περίφημο "πόλεμο του νερού" στην Βολιβία. Δεκάξι και πλέον χρόνια μετά τον ξεσηκωμό που άρχισε στην Κοτσαμπάμπα εκείνον τον Φλεβάρη τού 2000 (έναν μόλις μήνα μετά την πλήρη παράδοση του υδάτινου πλούτου της χώρας στα μονοπώλια), η νίκη τού βολιβιανού λαού σ' εκείνον τον πόλεμο παραμένει ορόσημο για τους λαϊκούς αγώνες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η Βολιβία είναι μία από τις πιο φτωχές χώρες στην αμερικάνικη ήπειρο ενώ έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ιθαγενών και μιγάδων κατοίκων και κατέχει το ρεκόρ Γκίνες ως η χώρα με τα περισσότερα πραξικοπήματα, με μέσο όρο ένα πραξικόπημα τον χρόνο (!): 193 από την ανεξαρτησία της το 1825. Παρά την πληθυσμιακή κυριαρχία τους, οι ιθαγενείς ήσαν τελείως αποκλεισμένοι από τις κρατικές δομές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβαινε με την γλώσσα μέχρι πρόσφατα: το κράτος είχε ορίσει ως επίσημη γλώσσα τα ισπανικά, μη αναγνωρίζοντας τα δεκάδες ντόπια ιδιώματα και γλώσσες των ιθαγενών, τους οποίους θεωρούσε αναλφάβητους εφ' όσον δεν ήξεραν ισπανικά. Φυσικά, οι ανώτερες κοινωνικά τάξεις και οι ισπανογενείς επήλυδες νέμονταν την εξουσία και τον πλούτο τής χώρας ενώ τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν είχαν πρόσβαση σε βασικά αγαθά, όπως το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα.

 
Στην "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού" και σε τρία διαδοχικά κεφάλαια (*) μιλήσαμε διεξοδικά για το πώς ο καπιταλισμός οργάνωσε και υλοποίησε στην δεκαετία του '80 την επίθεσή του στην Βολιβία. Εκείνη η επίθεση ήταν πολύ φυσική, αφού η χώρα έχει πλούσια κοιτάσματα χρυσού, άλλων μετάλλων, υδρογονανθράκων κλπ. Παρ' ότι η "επέμβαση" των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κλπ) έγινε με "χειρουργικό τρόπο" για να σωθεί η "ασθενής" οικονομία, η χώρα εξακολούθησε να βουλιάζει στα χρέη. Έτσι, στα τέλη του περασμένου αιώνα η Παγκόσμια Τράπεζα έβαλε τέλος στον "ασύδοτο δανεισμό" και απαίτησε από την βολιβιανή κυβέρνηση να προχωρήσει σε ένα ευρύτατο φάσμα ιδιωτικοποιήσεων, απειλώντας ότι θα σταματούσε η εισροή χρήματος σε αντίθετη περίπτωση. Μεταξύ άλλων, έπρεπε να δοθεί σε ιδιώτες προς αξιοποίηση και ο υδάτινος πλούτος.

Καμιά φορά φεύγουν και οι αριστεροί με ελικόπτερο

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής δείχνει ότι εκεί όπου πηγαίνει το ΔΝΤ να επιβάλει τα προγράμματά του οι αριστεροί πρωθυπουργοί είναι αυτοί που φεύγουν με ελικόπτερο αν, αφού εκλεγούν για να βάλουν τέλος στη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, καταλήγουν να τις εφαρμόζουν. Η Ελλάδα δεν είναι Λατινική Αμερική, αλλά τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας να αποδειχτούν εξίσου αναλώσιμοι.

Προφανώς η ιστορία δεν κάνει κύκλους, ούτε επαναλαμβάνεται. Υπάρχουν όμως ομοιότητες που μόνο τυχαίες δεν είναι.

Στον Ισημερινό η ριζική αλλαγή που συμβόλιζε ο Αλφρέντο Παλάσιο, ο οποίος κυβέρνησε από τον Απρίλιο του 2005 μέχρι τον Ιανουάριο του 2007, σε σχέση με τον προκάτοχό του Λούτσιο Γκουτιέρες, συμπυκνώνεται σε μια φωτογραφία στην οποία ο Παλάσιο φοράει λευκή ιατρική ποδιά (εδώ οι συμβολισμοί πρέπει να ερμηνευτούν στο ειδικό πλαίσιο μιας φτωχής, αναπτυσσόμενης χώρας), ενώ δίπλα του βρίσκεται ο Γκουτιέρες φορώντας στρατιωτική στολή.

Ο καρδιολόγος Παλάσιο, υπουργός Υγείας τη δεκαετία του ’90 και με διεθνή καριέρα στην καρδιοχειρουργική, ανέλαβε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα υποσχόμενος γενναίες επενδύσεις σε κοινωνικά προγράμματα. Τον αντίλογο που κάθε φορά διατυπωνόταν, ότι αυτές οι υποσχέσεις έρχονταν σε σύγκρουση με τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ο Ισημερινός στο πλαίσιο της επιτήρησης από το ΔΝΤ, τις προσπερνούσε διά της σιωπής. Μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αποδείχθηκε ότι όλες εκείνες οι φιλολαϊκές υποσχέσεις, που του χάρισαν το χαρακτηρισμό «λαϊκιστής» από τη δεξιά αντιπολίτευση, απλώς αδυνατούσαν να εφαρμοστούν εφόσον προτεραιότητα είχαν οι δεσμεύσεις στο ΔΝΤ. Έτσι ο γιατρός, που ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του έχαιρε αποδοχής άνω του 62%, διέψευσε τις ελπίδες και τάχιστα μεταμορφώθηκε σε όργανο των πιστωτών, ανακοινώνοντας περικοπές και αιματοκυλώντας διαδηλώσεις. Μέχρι που αναγκάστηκε να φύγει νύχτα από το προεδρικό μέγαρο δίνοντας τη θέση του στον Ραφαέλ Κορέα…

Οι εθνικοποιήσεις στη Βολιβία απέφεραν στη χώρα 13 δις δολάρια συναλλαγματικά αποθέματα

Οι εθνικοποιήσεις στη Βολιβία απέφεραν στη χώρα 13 δις δολάρια συναλλαγματικά αποθέματα

Πηγή: www.librered.net

Ο πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, δήλωσε ότι, από όταν η κυβέρνησή του ανέκτησε τους φυσικούς πόρους, βελτιώθηκε η οικονομική κατάσταση και η χώρα έγινε ένα σημαντικό διεθνές σημείο αναφοράς.

Από τις εορτασικές εκδηλώσεις των 355 χρόνων της ίδρυσης του Δήμου Καραπαρί στη περιφέρεια Ταρίζα στο Νότο της Βολιβίας, ο Πρόεδρος Έβο Μοράλες δήλωσε ότι “μέσω των φυσικών πόρων παράγεται πολύ συνάλλαγμα που αξιοποιείται προς όφελος του λαού της Βολιβίας”.

Προσέθεσε ότι η περιοχή έχει ειδική μεταχείριση λόγω του ότι η οικονομική κατάσταση άλλαξε μετά την εθνικοποίηση, επισημαίνοντας ότι η γη του Καραπαρί δίνει ζωή στη Βολιβία, αναφερόμενος στους πόρους υδρογονανθράκων που παράγονται στην περιοχή.

Βολιβία: Βαθαίνει η δημοκρατική πολιτιστική επανάσταση

 

Ανταπόκριση: Ερρίκος Φινάλης

 

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς*, 02/02/2015]

 

Πλήρης συμβολισμών η ορκωμοσία του Μοράλες και του Λινέρα

Μετά την τρίτη κατά σειρά θριαμβευτική επανεκλογή τους με ποσοστό άνω του 61% στη θέση του προέδρου και αντιπροέδρου αντίστοιχα του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας, ο Έβο Μοράλες και ο Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα ορκίστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα και ανέλαβαν τη νέα θητεία τους. Την Τετάρτη 21 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη ορκωμοσία με ιθαγενικό τελετουργικό στα ερείπια ενός αρχαίου ναού στο Τιαχουανάκου, σε υψόμετρο 4.000 μέτρων. Την επόμενη μέρα έλαβε χώρα η «επίσημη» τελετή στην πρωτεύουσα Λα Παζ, με πλήθος αντιπροσωπειών και προσκεκλημένων – γεγονός που υπογραμμίζει τη μεγάλη πολιτική ακτινοβολία της βολιβιάνικης πορείας μετάβασης, ιδίως στη Λατινική Αμερική, παρά την αντικειμενικά περιορισμένη οικονομική ισχύ της.

 

Ήταν εκεί οι πρόεδροι της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Βενεζουέλας, του Εκουαδόρ, της Παραγουάης, της Κόστα Ρίκα και αντιπρόεδροι ή υπουργοί Εξωτερικών από 40 ακόμη χώρες. Επίσης ήταν παρόντες εκπρόσωποι από δεκάδες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, περιλαμβανομένου βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ και του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η πιο εντυπωσιακή συμμετοχή πάντως ήταν αυτή των ιθαγενικών και λαϊκών οργανώσεων, που με χιλιάδες εκπροσώπους απ’ όλη τη χώρα έβαλαν τη σφραγίδα τους και τις δύο μέρες.

 

Χαρακτηριστική –και συγκινητική– ήταν η σκηνή της ορκωμοσίας στη μεγάλη αίθουσα της Πολυεθνικής Νομοθετικής Συνέλευσης, δηλαδή της βολιβιάνικης βουλής, όπου δίπλα στους αρχηγούς κρατών κάθονταν οι μεταλλωρύχοι με τις κάσκες τους και οι ιθαγενείς με τις πολύχρωμες ενδυμασίες τους.

 

Μοράλες: Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα!

Απευθυνόμενος στους προσκεκλημένους και στις χιλιάδες λαού που είχαν συγκεντρωθεί στο Τιαχουανάκου την Τετάρτη (πολλοί από αυτούς βαδίζοντας επί πολλές ώρες από τα χωριά τους μέχρι να φτάσουν στα ερείπια του αρχαίου ναού), ο πρόεδρος Έβο Μοράλες ήταν σαφής:

 

Βολιβία: Εθνικοποιείται η εταιρεία διαχείρισης τριών μεγάλων αεροδρομίων

www.eldiario.es

Ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες ανακοίνωσε σήμερα την εθνικοποίηση της εταιρείας διαχείρισης της λειτουργίας των αεροδρομίων της χώρας SABSA, θυγατρική των ισπανικών ομίλων Abertis και Aena και έθεσε υπό στρατιωτική φρούρηση τα αεροδρόμια της Λα Πας, Κοτσαμπάμπα και Σάντα Κρους, που διαχειριζόταν αυτή η επιχείρηση.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Κοτσαμπάμπα, ο πρόεδρος Μοράλες «ενημέρωσε τον Βολιβιανό λαό για την εθνικοποίηση της SABSA» κι υποσχέθηκε ν΄ αποζημιώσει τους μετόχους της εταιρείας σε ποσό του οποίου το ύψος θα καθορισθεί κατά τις διαπραγματεύσεις με το κράτος, που αναμένονται να ξεκινήσουν εντός 180 ημερών.

Ο Μοράλες διέταξε «τον στρατιωτικό έλεγχο των αεροδρομίων», με σκοπό την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος, ενώ προειδοποίησε πως κάθε πρόσωπο που θα αντιταχθεί στην εθνικοποίηση θα προσαχθεί στη δικαιοσύνη «σύμφωνα προς τον ποινικό κώδικα».

Η SABSA είναι η τρίτη εταιρεία ισπανικών συμφερόντων που εθνικοποιείται σε λιγότερο από έναν χρόνο στη Βολιβία, έπειτα από την επιχείρηση ηλεκτρικού ρεύματος TDE (που ανήκει στην Red Electrica) και τις θυγατρικές του ενεργειακού ομίλου Iberdrola.

Ο όμιλος Abertis-Airports ανέλαβε τον έλεγχο της SABSA το 2005 ενώ είχε πετύχει να της παραχωρηθεί η διαχείριση των τριών αεροδρομίων το 1997, έπειτα από μία σειρά ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων της χώρας.

«Την εποχή εκείνη είχαν πληρώσει 26.050 βολιβάνος (περίπου 3.700 δολάρια) για 2.603 μετοχές, που τους επέτρεπε να διαχειρίζονται μία εθνική περιουσία αξίας 420 εκατ. δολαρίων», είπε ο πρόεδρος Μοράλες, χαρακτηρίζοντας αυτήν την ιδιωτικοποίηση «κλοπή, ή λεηλασία».