Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Νομίζω δεν έχει πια καμία σημασία να ασχολούμαστε με κάτι θέματα σαν αυτό με τις τηλεοπτικές άδειες.
Νομίζω δεν έχει πια καμία σημασία να ασχολούμαστε με κάτι θέματα σαν αυτό με τις τηλεοπτικές άδειες.
‘Η με τη διαπλοκή, που την τσακίζουν καθημερινά όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις.
Εγώ πάντως τραγουδάω σήμερα: όταν θα πας Παππά μου στο παζάρι, να μου φέρεις έναν ολιγάρχη, ο ολιγάρχης κικιρικικί θα σε ξυπνάει κάθε πρωί.
Αλλά ας σοβαρευτούμε.
Ας μιλήσουμε για το Σύνταγμα… αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα.
Συγγνώμη.
Μιλάμε στη χώρα που το Σύνταγμα έχει τσαλαπατηθεί πεντακόσιες χιλιάδες φορές, οι δικαστές έχουν το απύθμενο θράσος να βαφτίζουν αντισυνταγματικό έναν νόμο.
‘Οχι μην κοιτάτε τον ίδιο τον νόμο, ρε χάπατα.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι άλλο.
Η χρήση της λέξης «αντισυνταγματικός».
Για να κριθεί ένας νόμος ως συνταγματικός πρέπει να έχεις ένα κάποιο Σύνταγμα.
Και μόνο το άκουσμα της λέξης «Σύνταγμα» στην Ελλάδα αρκεί για να κατουρηθείς από τα γέλια.
Μα, στην Ελλάδα το μόνο που έχουμε κρατήσει από το Σύνταγμα είναι η Αγία Τριάδα.
Δόξα το Θεό, έχουμε και δικαστές.
Φαντάζομαι ότι τώρα που κρίθηκε ως αντισυνταγματικός ο νόμος, θα καταλήξει η υπόθεση στο Συνταγματικό Δικαστήριο.
Α, ναι, η Ελλάδα δεν έχει τέτοιο δικαστήριο.
Εδώ δεν έχει Σύνταγμα να μου πεις.
Το να έχεις με το να εφαρμόζεις δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Πού ήταν οι δικαστές το διάστημα από τις 6 Νοεμβρίου του 2011 ως τις 7 Μαΐου του 2012;
Πού ήταν οι δικαστές όταν ο Λουκάς Παπαδήμος, ένας τραπεζίτης που δεν εκλέχθηκε ποτέ από τον ελληνικό λαό, ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας;
Πού ήταν οι δικαστές όταν ο Λουκάς Παπαδήμος, ένας τραπεζίτης που δεν εκλέχθηκε ποτέ από τον ελληνικό λαό, ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας;
Πού ακριβώς προβλέπει το Σύνταγμα της Ελλάδας ότι ένα μη εκλεγμένο πρόσωπο μπορεί να ανέλθει στο πρωθυπουργικό αξίωμα, δηλαδή να επιλεχθεί πρωθυπουργός χωρίς τις προβλεπόμενες διαδικασίες (εκλογές);
‘Ετσι το ‘χω απορία.
Παρ’ όλα αυτά, επί 6 μήνες, οι δικαστές δεν έβλεπαν κάτι το αντισυνταγματικό στην επιλογή Παπαδήμου.
Πέρασε και ένα ωραίο PSI τότε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, αλλά δεν πειράζει μικρό το κακό.
Εδώ επί 20 χρόνια δεν έβλεπαν κάτι το αντισυνταγματικό στην κατάληψη των δημόσιων συχνοτήτων από ένα μάτσο χρεοκοπημένα κανάλια.
‘Ασε που πρέπει να πάει και κάποιος ολιγάρχης να γκρινιάξει για να δικαστεί η συνταγματικότητα ή μη μιας κατάστασης.
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους δικαστικούς.
Οι μόνες φορές που κινητοποιήθηκαν ήταν για τις περικοπές στους μισθούς τους, για τις άδειες των καναλιών και για την αποχή των δικηγόρων -εμπόδιζε τους επερχόμενους πλειστηριασμούς βλέπετε.
Εδώ κάθε μέρα μπαίνουν σπίτια σε πλειστηριασμούς και δεν ανοίγει ρουθούνι στο ΣτΕ.
Η χρεοκοπία του 2010 και τα τρία μνημόνια που την διαδέχθηκαν μέχρι σήμερα, μάλλον τους πέρασαν λιγουλάκι απαρατήρητα και αυτά.
Αυτό, λοιπόν, που καταλαβαίνω όσον αφορά την έλλειψη πραγματικής δικαιοσύνης στην Ελλάδα, είναι πως δεν κατάφερε εκείνη μέχρι σήμερα να βρει τον ολιγάρχη της.
Στην Ελλάδα ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι να γίνεις το πουτανάκι των ολιγαρχών.
Δεν σημαίνει απαραίτητα αυτό ότι οι ολιγάρχες λύνουν και δένουν στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα βοηθάει να χοροπηδάς στα γόνατα τους.
Ρωτήστε άλλωστε έναν από όλους αυτούς τους «δημοσιογράφους» ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας τους.
Ρωτήστε τους όλους αυτούς τους «παντογνώστες» που λύσσαξαν να κάνουν οικονομικές αναλύσεις και προβλέψεις στα χρόνια των μνημονίων, τι τους βρήκαν τα αφεντικά τους.
‘Η μάλλον προσποιηθείτε τον Μπόμπολα, τον Κοντομηνά, τον Κυριακού, τον Βαρδινογιάννη κτλ και πηγαίνετε σε κάποιο από τα παπαγαλάκια τους και ρωτήστε τους «είσαι το πουτανάκι μου;».
Ε, την ίδια απάντηση θα πάρετε.
Αλλά, να μου πεις δεν φταίνε όλοι αυτοί που η κυρία Κούλα ή ο κύριος Μένιος λάμβαναν τις αποφάσεις τους με βάση αυτά που άκουγαν στα παράνομα τσοντοκάναλα της ελληνικής τηλεόρασης.
Φανταστικό να ενημερώνεσαι για την χρεοκοπία της χώρας από τα κανάλια αυτών που την χρεοκόπησαν.
Εδώ Σκασιαρχείο, εδώ Σκασιαρχείο, σας μιλάει ο δοκιμαζόμενος ολιγάρχης.
Αλλά, μας βρήκαν και μας τα κάνουν.
Βλέπω τον κόσμο να μυξοκλαίει ακόμα 6 χρόνια μετά τη χρεοκοπία ότι οι κλέφτες οι πολιτικοί τους κατέστρεψαν, αλλά δεν βλέπω και να αλλάζουν προτιμήσεις.
Δεν ξέρω πως γίνεται να απαιτείς να αλλάξουν όλα και εσύ το μπουμπούκι να μένεις ίδιος και απαράλλαχτος.
6 χρόνια μετά την χρεοκοπία συνεχίζεις να βλέπεις τα ίδια πρόσωπα σε νευραλγικά πόστα.
6 χρόνια μετά την χρεοκοπία ο κόσμος συζητάει για ένα μάτσο τσοντοκάναλα που τον φοβέριζαν επί 6 χρόνια τι να ψηφίσει και τι να μην ψηφίσει.
Δεν ξέρω κιόλας αν το καταλάβαμε, αλλά μιλάμε για τα ίδια κανάλια που πετύχαιναν κάθε χρόνο την αναβολή του φόρου στις τηλεοπτικές διαφημίσεις -νομίζω δεν εφαρμόστηκε και ποτέ.
Που απειλούσαν ότι θα τον κατάπινε η γη όποιον δεν στήριζε τα μνημόνια.
Που έβριζαν κάθε κοινωνική ομάδα ως προνομιούχα και ως υπαίτια της κρίσης, πλην της μόνης προνομιούχας ομάδας που ήταν όντως υπαίτια της κρίσης, δηλαδή εκείνη των ολιγαρχών.
Το 2012 απειλούσαν όσους δεν ψήφιζαν το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ με πυρηνικό όλεθρο.
Το Γενάρη του 2015 απειλούσαν όσους θα ψήφιζαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι θα άνοιγαν οι 10 πληγές του Φαραώ.
Τον Ιούλιο του 2015 απειλούσαν επί μια βδομάδα με κλειστές τράπεζες όσους ψήφιζαν ΟΧΙ πως θα ξεκινούσε ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Τον Σεπτέμβριο του 2015 απειλούσαν όποιον δεν στήριζε το νέο γάμο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ολιγαρχίας.
Σήμερα, τουλάχιστον, δεν απειλούν πια κανέναν.
Γιατί δεν έμεινε πια κανείς να απειλήσουν.
Και όμως, τους καταλαβαίνω.
Είναι λίγο άδικο να ξεπουλήθηκε η χώρα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, να τσαλαπατήθηκε το Σύνταγμα και να σου κλείνουν το κανάλι, ρε φίλε, επειδή ξέχασες επί 20 χρόνια να βγάλεις μια αδειούλα.
Και να στη ζητάει τώρα ο Αλέξης που, αν του πεις να πακετάρει τους ‘Ελληνες και να τους στείλει στις Βρυξέλλες ως προαπαιτούμενο της επόμενης δόσης, δεν παίζει ούτε μια στο εκατομμύριο να μην το κάνει.
Πηγή: pitsirikos
Καταλαβαίνω τον πόνο του ‘Ελληνα ολιγάρχη.
Θα ήθελα, πάντως, να πω στον Αλέξη και στους «συναγωνιστές» του, ότι αυτά παθαίνει όποιος δεν τσακίζει τους ολιγάρχες πριν τον τσακίσουν, Αλέξη μου.
Το λέω σε αυτόν -και όχι στους άλλους που το παίζουν ανεξάρτητοι- επειδή εκείνος υπόσχοταν προεκλογικά ότι θα τους τσακίσει.
Αλέξη μου, αν δεν τους τσακίσεις πριν σε τσακίσουν, στο τέλος καταλήγεις να τους προσκυνάς και να τους φιλάς το χέρι.
Πάντως, μετά το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που έγινε ΝΑΙ έχει καταλάβει πλέον μέχρι και ο πιο καθυστερημένος, πως στην Ελλάδα κάνουν κουμάντο οι ολιγάρχες.
Οπότε, ας πρόσεχες, Αλέξη μου.
Ας πρόσεχες.
Ας πρόσεχες και εσύ, ηλίθιε ελληνικέ λαέ, που εναποθέτεις μονίμως τις υποχρεώσεις σου στους άλλους γιατί δεν συνωμότησε τελικά το σύμπαν για να το πετύχεις.
‘Εχεις κάτσει σε μια γωνιά, θεατής στην κηδεία σου και απορείς από πάνω.
Οι μόνοι που μπορούν να σβήσουν την ανομία και την ληστεία των ΜΜΕ είναι οι πολίτες.
Με δυο πιθανούς τρόπους, είτε οι πολίτες να υποχρεώσουν τους καναλάρχες που σε χρεοκόπησαν -άμοιρε ελληνικέ λαέ- να πληρώσουν (sic) ή να τα καταργήσουν ξεπερνώντας τα και φτιάχνοντας τα δικά τους ανεξάρτητα ΜΜΕ.
Το ξέρει μέχρι και το παρδαλό κατσίκι πως χωρίς ενεργούς πολίτες δεν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη ή οποιαδήποτε μορφή δικαιοσύνης.
Δεν υπάρχει καν κοινωνία, τι να λέμε τώρα.
Το κατσίκι το ξέρει, οι ‘Ελληνες δεν δείχνουν να το ξέρουν.
Το Σύνταγμα πχ -επειδή το πιάσαμε αυτές τις μέρες- λέει στο ακροτελεύτιο άρθρο: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Μάλλον αυτός που το έγραψε ήξερε πόσο χάπατα είναι οι ‘Ελληνες και πόσο απίθανο είναι να ενεργοποιηθεί η διάταξη, εντάξει γίνομαι κακός.
Αφήσανε τη χώρα μόνη στο κρεβάτι με τους ολιγάρχες και πέφτουν από τα σύννεφα που δεν την βρίσκουν ανέγγιχτη.
Ευτυχισμένοι μαζί.
Πόσες δεκαετίες ακόμα θα μας δέρνει, πόσες;
Ανεξαρτήτως αν είναι συνταγματικό ή όχι, νομίζω είναι ηλίου φαιεινότερο πως οι μόνοι που μπορούν να εφαρμόσουν τη δικαιοσύνη ή να τσακίσουν τους ολιγάρχες, είναι οι ‘Ελληνες πολίτες.
Και εκεί έγκειται η δομική αστοχία της όποιας αντίστασης.
Χρειάζεται αντιστασιακούς η ρημάδα.
Οπότε, ας γυρίσουμε καλύτερα στον Αλέξη που περισσότερο υπηρέτησε το ΟΧΙ από τους νεοέλληνες – μιλάμε τώρα γι’ αυτόν που έκανε το ΟΧΙ να δακρύζει.
Αλέξη, μην στεναχωριέσαι γλυκό μου αγόρι, που δεν παίζουν οι ολιγάρχες τον φίλο σου τον Νίκο.
Γιατί τώρα παίρνεις πόδι, Αλέξη μου.
Δεν σε χρειάζονται άλλο, το πέρασες το τρίτο μνημόνιο και το τέταρτο δεν γράφει πάνω το όνομα σου -γιατί αυτό είναι του Κούλη.
Θα σου πω και μια ιστοριούλα, ασχέτως αν είναι αληθινή ή όχι.
Πήγε, λέει, κάποτε ο Πλάτωνας να πειράξει τον Διογένη όταν τον είδε να τρώει μόνο ψωμί και ελιές:
«Αν είχες πάει στο Διονύσιο, δε θα ‘τρωγες τώρα ελιές.»
Ο Διονύσιος ήταν ένας τύραννος της εποχής.
Ο Διογένης, όμως, δεν του τη χάρισε:
«Αν έτρωγες ελιές δε θα χρειαζόταν να πας στον Διονύσιο.»
Αφιερωμένο, Αλέξη μου.
Αλλά στα παπάκια μου, Αλέξη μου, ποιος θα κάνει πως κυβερνάει στο προτεκτοράτο.
Η Ελλάδα, εξάλλου, δεν έχει κυριολεκτικά τίποτα που να με συγκινεί, οπότε να μου ποιος θα προσποιείται τον πρωθυπουργό στην μπανανία.
Προσωπικά, έχω κουραστεί αφάνταστα.
Η Ελλάδα είναι -χωρίς υπερβολές- ένα βήμα πριν το ύστατο χαίρε.
Και δεν φαίνεται να νοιάζεται κανείς.
Ακούω σήμερα να μιλάνε για τη συνταγματικότητα ή μη των τσοντοκάναλων -μέχρι εκεί- και θέλω να πάρω έναν πύραυλο και να αλλάξω πλανήτη.
Σταματήστε τη Γη να κατέβω!
Σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα στην Ελλάδα.
Στους ‘Ελληνες αρέσει να σκοτώνουν το χρόνο τους, περιμένοντας το χρόνο να τους σκοτώσει, φοβερό;
Είναι πολύ τοξικό να ζεις σε μια τέτοια κοινωνία.
Δεν υπάρχει ζωή.
Απλά.
Μόνο επιβίωση.
Και πολλή ηλιθιότητα.
Ζώα, όταν πούλησες όλη σου τη χώρα στο παζάρι, έχεις πουλήσει και τη δικαιοσύνη μαζί της.
Ελαφρύς να είναι ο ολιγάρχης που θα μας σκεπάσει.
Με εκτίμηση
Άρης
(Αγαπητέ Άρη, τα έγραψες πάλι όλα. Αλλά, όπως λες, γράψουμε δεν γράψουμε, τίποτα δεν αλλάζει. Σκέψου πόσα έχεις γράψει μόνο εσύ όλα αυτά τα χρόνια. Άρη, καταλαβαίνω την κούρασή σου. Εγώ κουράστηκα πολύ πριν από εσένα. Και τώρα γράφω, αφενός γιατί πρέπει να επιβιώσω κι εγώ -όχι να ζήσω- και αφετέρου επειδή μου είναι κάπως εύκολο να γράφω ένα κείμενο σε δέκα λεπτά και να χτυπάει πάνω από 200 χιλιάδες αναγνώσεις σε μερικές ώρες, όπως αυτό. Βέβαια, είπαμε, τίποτα δεν αλλάζει. Οπότε, ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την δική μας ζωή και τη ζωή αυτών που αγαπάμε. Ένας τρόπος υπάρχει για αυτό. Κι εσύ τον ξέρεις. Να είσαι καλά, Άρη. Την αγάπη μου.)
Πηγή: pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου