«Ζούμε στο τέλος μιας εποχής, που καθορίσθηκε από ψευδαίσθηση δημοκρατίας και επίφαση νομιμότητας.»
Του Σταμάτη Στεφανάκου
Υπάρχει αρκετή σύγχυση για το τι περιγράφεται από την όρο Δημοκρατία. Αλλοίωση όρων – σκόπιμη ή μη δεν έχει νόημα – οδηγεί σε ελλειμματικούς διαλόγους και προφανώς σε ανάλογης ποιότητας αποφάσεις.
Είναι εύκολο να προσδιορίζουμε την Δημοκρατία μέσω της αναφοράς σε «σοφούς» ή μέσω κειμένων. Το δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ένα από τα πλέον ριζοσπαστικά και επαναστατικά πολιτεύματα που έχει επινοήσει ο άνθρωπος για να αποφασίζουν οι πολίτες το παρόν και το μέλλον στις κοινωνίες.
Το πρώτο εμπόδιο είναι ότι δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σε μια Δημοκρατία. Υπάρχουν αποφάσεις που είναι ωφέλιμες ή όχι για το σύνολο. Υπάρχουν επιχειρήματα, και γύρω από αυτά γίνεται – ή θα πρέπει να γίνεται – η συζήτηση περί της ωφελιμότητας και των συνεπειών που θα έχει μια απόφαση.
Την αίσθηση του «λάθος ή σωστό» προσπαθούν να σχηματίσουν στους πολίτες, με το να επηρεάζουν την κοινή γνώμη, διάφοροι μηχανισμοί. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, άνθρωποι που επηρεάζουν την διαμόρφωση της κοινής γνώμης, στερεότυπα και προκαταλήψεις, βιώματα, εκπαιδευτική διαδικασία, συνομωσιολογίες και ανορθολογικές διαδικασίες , παραπληροφόρηση, όλα αυτά δημιουργούν ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον για να γίνει σωστά και με ψυχραιμία η λογική επεξεργασία επιχειρημάτων και να ολοκληρωθεί η ανταλλαγή θέσεων και απόψεων.
