Η «επιχείρηση πειθώ» εξαντλεί τα όριά της

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

 

Κλιμακώνουν το χρηματοδοτικό bullying εις βάρος της κυβέρνησης οι δανειστές – ΕΚΤ και ΔΝΤ κρατούν τα κλειδιά της διαπραγμάτευσης και απαιτούν «συμμόρφωση» 

«Καθήκον μας είναι να πείσουμε τους εταίρους μας ότι οι δεσμεύσεις μας είναι στρατηγικές και όχι τακτικιστικές...., και η λογική μας υγιής. Καθήκον τους είναι να εγκαταλείψουν μια στρατηγική που έχει αποτύχει». Είναι η κατακλείδα άρθρου του υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη στο Project Syndicate, με τίτλο «Ένα New Deal για την Ελλάδα».... Σ’ αυτή τη φράση περικλείεται το βασικό λάθος της κυβερνητικής τακτικής στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Την αντιμετωπίζει ως υπόθεση πειθούς. Λες και οι δανειστές είναι παραπλανημένα πλάσματα, που με τα κατάλληλα πειστικά επιχειρήματα θα επανέλθουν στον ορθό δρόμο. Εδώ μπερδεύεται η επικοινωνία και η δημόσια ρητορική με τον «πόλεμο» συμφερόντων και πολιτικής ισχύος.

Το ευρώ, η ελληνική εθνική κυριαρχία και η δημοκρατία είναι ασυμβίβαστες έννοιες

Αγαπητοί φίλοι,  Καθώς η ελληνική κυβέρνηση έχει συμπιεστεί από όλες τις πλευρές για να παραδοθεί, να αποδεχτεί τους ίδιους περιορισμούς στην κυριαρχία του κράτους και την κατάργηση της δημοκρατίας, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι αδύνατο να πιστέψουμε ότι ο μέσος Έλληνας δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι το ευρώ είναι εντελώς αντίθετο με την εθνική κυριαρχία και τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των "θεσμών" ζητούν το δικαίωμα του βέτο για όλες τις νομοθεσίες στην Ελλάδα, και ότι τα πολιτικά αφεντικά τους στην Ευρωομάδα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζας καθημερινά συντονίζουν "επιθέσεις" , ο μέσος Έλληνας δεν έχει ακόμα "συνδέσει τις τελείες".

Κάποιος μπορεί να κατηγορήσει την περιορισμένη νοημοσύνη του λαού, αλλά το μεγαλύτερο φταίξιμο ανήκει στην Euroelite και την πολιτική ηγεσία της χώρας. Όταν ο καθένας προσεύχεται στον "Θεο Ευρώ ", όταν οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός πηγαίνουν σχεδόν καθημερινά στις Βρυξέλλες για να υπομείνουν μια σειρά από προσβολές και ταπεινώσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν το αστεία χαμηλό ποσό των €7.500.000.000, τι άλλο μπορεί το κοινό να σκεφτεί; Αναφερθήκαμε πολλές φορές στα γεγονότα του 15ου αιώνα. Οι ταπεινώσεις και η προσκύνηση του πατριάρχη στην Υψηλή Πύλη και στον Σουλτάνο δεν ήταν καθόλου διαφορετική από τις ταπεινώσεις και την προσκύνηση των σύγχρονων αντιπροσώπων τους στην "Υψηλή Πύλη" των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Για να εγκαταστήσει το καθεστώς της, η "Ομάδα των Βρυξελλών" επιμένει στις "μεταρρυθμίσεις", καμία από τις οποίες δεν έχει τίποτα να κάνει με την αποπληρωμή του χρέους. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές πρέπει να "ελευθερώσουν" την ελληνική οικονομία, αλλά το αποτέλεσμά τους δεν είναι καθόλου βέβαιο και είναι, πολύ πιθανώς, καταστροφικό. Ωστόσο, είναι μια εξαιρετική μέθοδος για τον έλεγχο των εξελίξεων στην Αθήνα και για τη διαχείριση της εσωτερικής διαφωνίας των διαφορών ευρωπαϊκών κοινοβουλίων που αντιτίθενται στο να δώσουν χρήματα στους "τεμπέληδες" Έλληνες.

Η Euroelite στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Αυστρία, στην Φινλανδία και στην Γαλλία έχουν επίγνωση του παιχνιδιού που παίζεται, αλλά έχουν παγιδευτεί εσωτερικά από μια βρώμικη σοβινιστική καταιγίδα που δημιουργήθηκε από αδίστακτους πολιτικούς και η οποία απαιτεί την τιμωρία των Ελλήνων.
Αλλά υπάρχει επίσης μια πολύ πιο επιτακτική ανάγκη για την τιμωρία και την υποταγή της κυβέρνησης της Αθήνας.

Άρθρο γέφυρα

Που βρισκόμαστε σήμερα. Η διαπραγμάτευση έληξε μεν με σχετική ισοπαλία, αλλά το πραγματικό αποτέλεσμα θα το μάθαίναμε όσο περνούσαν οι μέρες. Μέχρι στιγμής οι εταίροι πηγαίνουν ακάθεκτοι για το τελικό νοκ άουτ, ξηλώνοντας κάθε επικοινωνιακό τέχνασμα της κυβέρνησης σύριζα.

Και δεν εννοώ μόνο τις ειρωνείες για την τριμερή επιτροπή που δεν μας επιτρέπεται πια να ονομάζουμε τρόικα, ή απλά θα το ονομάζουμε τρίο (όπως έκανε πλακίτσα ο γάλλος υποικ). Μιλάμε για κάθε μία από τις αποφάσεις. Η τρόικα ή τρίο της μπελβίλ τελικά θα περνάει και καμιά βόλτα από την ελλάδα, οποιαδήποτε κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης θεωρείται μονομερής ενέργεια, ακόμα και το σε ποιο καμπινέ κατουράει ο βαρουφάκης. Και φυσικά ο βαρουφάκης έχει γίνει ο αγαπημένος σάκος του μποξ όλων. Προσωπικά συνεχίζω να τον υποστηρίζω παρά το γεγονός ότι πια έχει αρχίσει να γλυστρά στο σουρεαλισμό. Περιμένω να δω τι νομοσχέδια θα φέρει και με ποιο τρόπο θα προσπαθήσει να φτιάξει το μαγαζί, αν και στην ουσία τον περισσότερο χρόνο του τον περνάει με το να παίζει τσιγκολελέτα για το ωράριο των φαρμακείων που νοθεύει τον ανταγωνισμό.

Η ίδια υποστήριξη δεν πηγαίνει και σε όλους τους συνεργάτες του με προεξέχουσα προσωπικότητα, την κ. Παναρίτη, αυτό το λουλούδι του μπαχτσέ που ξεπετάχτηκε από την αφάνεια τότε κάπου στο επικρατείας του ΓρΑΠ (και μάλιστα στη δεύτερη θέση). Και το οποίο λουλούδι έχει το θράσος να δηλώνει πως τότε το μακρινό 2009 “μας είχαν πιάσει λίγο αδιάβαστους“. Φαντάζομαι ως αδιάβαστους εννοεί τις συναντήσεις ΓρΑΠ ντομινίκ πριν τις εκλογές, το πάρτι κερδοσκοπίας που άνοιξε η ΤτΕ 10 μέρες μετά τις εκλογές, τους τιτανικούς και τα υπόλοιπα όμορφα που η ίδια βίωσε ως το νούμερο 2 του επικρατείας του πασοκ. Και μη φανταστείτε οικονομολόγος είναι ο άνθρωπος που δούλευε για την παγκόσμια τράπεζα. Που να ξέρει πόσο κακό είναι το δντ η κακομοίρα.

Μη λέτε ψέματα: ο τερματισμός της λιτότητας μέσα στην Ευρωζώνη είναι αδύνατος

 

Συνέντευξη του Γκρεγκ Πάλαστ

 

Ο Γκρεγκ Πάλαστ, ανανωρισμένος στον τομέα της ερευνητικής δημοσιογραφίας και συγγραφέας, εξηγεί γιατί πιστεύει πως ο Σύριζα δεν μπορεί να εφαρμόσει το οικονομικό του πρόγραμμα εφόσον είναι η Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη και γιατί το ευρώ βλάπτει την ελληνική οικονομία.

Η συνέντευξη έγινε στα τέλη Ιανουαρίου του 2015 και διατηρεί τη συνάφειά της, επειδή εκφράζει τις απόψεις του Πάλαστ για τις θέσεις του Σύριζα, το πώς θα έπρεπε να αντιδράσει στις απαιτήσεις της τρόικας και ποιες άλλες επιλογές υπάρχουν για την Ελλάδα συμπεριλαμβανομένης της εξόδου από το ευρώ. Μιλά επίσης για το ρόλο της Goldman Sachs στη διαιωνιζόμενη ελληνική οικονομική κρίση και για τη Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία (TTIP) που βρίσκεται στα σκαριά. 

Μάικλ Νεβραδάκης: Πολλοί άνθρωποι εντός και εκτός Ελλάδας έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για τον τερματισμό της λιτότητας στον Σύριζα, ο οποίος συχνά χαρακτηρίζεται ως ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα. Όμως, το επίσημο πρόγραμμα του κόμματος, παρά τις υποσχέσεις του για τον τερματισμό της λιτότητας και την ακύρωση πολλών μέτρων που έχουν επιβληθεί, αρνείται ακόμη και τη σκέψη της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Τι γνώμη έχετε για τις προτάσεις του Σύριζα;