Η στιγμή της αλήθειας για την ΕΝΚΛΩ και την ελληνική βιομηχανία

 

των ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΔΗ

Τον Μάρτιο του 2015 οι πρώην εργαζόμενοι της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας κατέθεσαν μια εξαιρετικά καινοτόμο πρόταση για την επαναλειτουργία της. Να σημειωθεί ότι η ΕΝΚΛΩ, μέχρι το 2010 που ουσιαστικά πτώχευσε, ήταν η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της Ευρώπης.

 

Οι εργαζόμενοι προτείνουν τη μετατροπή των απαιτήσεων των πιστωτών σε νέο μετοχικό κεφάλαιο, αντί να περιμένουν οι πιστωτές την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους από την εκποίηση των παραγωγικών εγκαταστάσεων. Η περιουσία της εταιρείας με τιμές του 2010 ανέρχεται στα 160 εκ €, όταν οι απαιτήσεις των πιστωτών φτάνουν τα 350 εκ €. Σε καθεστώς εκποίησης λόγω πτώχευσης η περιουσία σε μια δεκαετία δεν θα μπορέσει να αποφέρει ούτε καν 20 εκ €. Μόνο οι απαιτήσεις των εργαζομένων ξεπερνούν τα 35 εκ € και του Δημοσίου τα 70 εκ €. Είναι προφανές ότι η πρόταση των εργαζομένων είναι σωστή και θα έχει οφέλη για όλους τους πιστωτές.

Σχόλιο στην πολιτική συγκυρία

‘Το μισοσκόταδο πλημμυρισμένο πλούτος’. Τάκης Σινόπουλος

Mιά εβδο­μά­δα πριν τις εκλο­γές της 20ής Σε­πτεμ­βρί­ου, δια­μορ­φώ­νε­ται ένα πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό που δια­κρί­νε­ται από την από­πει­ρα επι­βο­λής στον τόπο της ακραί­ας –τα­ξι­κής T.I.N.A. (There is no alternative), πρω­τί­στως από τον με­ταλ­λαγ­μέ­νο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τη Ν.Δ. και τα λοιπά μι­κρό­τε­ρα κόμ­μα­τα του "μέ­νου­με Ευ­ρώ­πη".

Την ίδια ακρι­βώς στιγ­μή, οι δυ­νά­μεις της ερ­γα­σί­ας μοιά­ζουν απο­προ­σα­να­το­λι­σμέ­νες, σο­κα­ρι­σμέ­νες και σχε­δον απελ­πι­σμέ­νες από τη γεί­ω­ση που υπέ­στη­σαν από την ηγε­τι­κή ομαδα του "κοι­νω­νι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ" αμέ­σως μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα του Ιου­λί­ου.

Μέσα σε μια νύκτα, η κοι­νω­νία που γέ­μι­σε το Σύ­νταγ­μα διαρ­ρη­γνύ­ο­ντας και υπερ­βαί­νο­ντας τα κομ­μα­τι­κά πλαί­σια, αλλά επι­δει­κνύ­ο­ντας συγ­χρό­νως μια σαφή τα­ξι­κό­τη­τα, με την με­γά­λη συμ­βο­λή της νε­ο­λαί­ας, βρέ­θη­κε στρι­μωγ­μέ­νη στη γωνία μα­θαί­νο­τας έκ­πλη­κτη την υπο­γρα­φή μια πα­ντε­λώς εξο­ντω­τι­κής - τα­ξι­κής συμ­φω­νί­ας για τους άνερ­γους, τους υπο­α­πα­σχο­λού­με­νους και τους προ­λε­τα­ριο­ποι­η­μέ­νους, γε­γο­νός που φαί­νε­ται να ενι­σχύ­ει τις τά­σεις από­συρ­σης ή ανά­θε­σης.

Το ΟΧΙ του 62% συ­νε­τρί­βη προς το παρόν από τις εγκλη­μα­τι­κές επι­λο­γές της ηγε­τι­κής ομά­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και αυτό θα πρέ­πει να προ­βλη­μα­τί­σει όλους εκεί­νους που αγω­νί­ζο­ναι για την ανα­σύ­ντα­ξη και την ανα­σύν­θε­ση των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων που θα τε­θούν αντι­μέ­τω­πες με την νέα τα­ξι­κή επί­θε­ση που προ­ε­τοι­μά­ζουν οι κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις της Ελ­λά­δας και της Ευ­ρώ­πης, που εκ­προ­σω­πούν ή φι­λο­δο­ξούν να εκ­προ­σω­πή­σουν πρω­τί­στως το χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κε­φά­λαιο και τους συμ­μά­χους του.

Αυτή τη στιγ­μή το "κοι­νω­νι­κό 62%", που προ­φα­νώς και δεν ήταν απο­λύ­τως ομοιο­γε­νές αλλά αν μη τι άλλο ανέ­με­νε συ­νο­λι­κά μια εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή πο­λι­τι­κή από την "κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς", έχει κα­τα­κερ­μα­τι­στεί -με κύρια ευ­θύ­νη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- και οδη­γεί­ται στην αποχή, στην υπερ­ψή­φι­ση κά­ποιου κα­θε­στω­τι­κου κόμ­μα­τος δί­νο­ντας μα "δεύ­τε­ρη ευ­και­ρία" ή ακόμα χει­ρό­τε­ρα στην τάση προς ορι­στι­κή απο­στα­σιο­ποί­η­ση από τα πο­λι­τι­κά δρώ­με­να και στο μέλ­λον…