Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Πανικοβλήθηκαν σήμερα τα βλήτα των ΜΑΤ, όταν συνταξιούχοι πήγαν να τους λιντσάρουν, οπότε προχώρησαν σε περιορισμένη χρήση χημικών.
Πανικοβλήθηκαν σήμερα τα βλήτα των ΜΑΤ, όταν συνταξιούχοι πήγαν να τους λιντσάρουν, οπότε προχώρησαν σε περιορισμένη χρήση χημικών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταδίκασε το γεγονός και συμβούλεψε τους συνταξιούχους να κάθονται σπίτια τους άλλη φορά, γιατί διαδήλωση χωρίς δακρυγόνο είναι σαν χωριάτικη χωρίς ντομάτα.
Μάλιστα, πρόσθεσε ότι αυτά είναι τα αποτέλεσματα της μείωσης των αδειών για τα τηλεοπτικά κανάλια, ενώ σήκωσε τη γροθιά του στον αέρα, θυμίζοντας μας τη γνωστή σκηνή από το δελτίο του MEGA, όταν ο Γιάννης Πρετεντέρης ζήτησε από τον ελληνικό λαό να μην αντισταθεί, γιατί θα πονέσει λιγότερο.
Και ο Κούλης συνέχισε λέγοντας πως: «Οι συνταξιούχοι τώρα έχουν λιγότερα κανάλια για να δουν, οπότε βλέπουν λιγότερη τηλεόραση και έχουν περισσότερο χρόνο να διαδηλώσουν.»
«‘Ασε που», τόνισε, «τόσα χρόνια μνημόνια και ακόμα ψηφίζετε τα ίδια κόμματα, ενώ περιμένετε να σας ξεματιάσουν -το κακό μάτι φταίει που είστε χάπατα-, οπότε ποιος ο λόγος να κουράζεστε και να τρώτε ήλιο;»
«Η δουλειά των συνταξιούχων είναι να ξεσκατίζουν τα εγγόνια τους», είπε με στόμφο ο Σταύρος Θεοδωράκης.
«‘Οταν ήταν ακόμα το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, βγαίνανε στους δρόμους χιλιάδες συνταξιούχοι και γέμιζαν την Πανεπιστημίου με ντομάτες, μαρούλια και κουνουπίδια γιατί δεν χώραγαν στα ψυγεία τους. Πού τους έχει κρύψει ο κύριος Τσίπρας; Να μας το πει.», είπε η Φώφη Γεννηματά.
«Σας τα έλεγα εγώ δεν σας τα έλεγα; Οικουμενική τώρα. ‘Ενας άχρηστος μονάχος του είναι απλά άχρηστος. Αλλά δυο άχρηστοι μαζί κάνουνε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και άμα πουν και μένα κάνουμε παρτούζα», σχολίασε ο Βασίλης Λεβέντης.
«Ο αγωνιζόμενος ελληνικός λαός…» και μετά δεν θυμάμαι τι άλλο είπε ο Κουτσούμπας γιατί είχα σκάσει από τα γέλια.
Ακούς εκεί «ο αγωνιζόμενος ελληνικός λαός», να ‘ναι καλά ο άνθρωπος.
Κάτι είπαν και οι χρυσαυγίτες, αλλά πρέπει να είσαι παντελώς καθυστερημένος για να τους ακούς· αλλά εντάξει έχουμε πολλούς τέτοιους στην Ελλάδα οπότε ρώτα κάποιον άλλον να σου πει χαχα.
Τέλος, ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε την αγανάκτησή του για το συμβάν -όχι, αλήθεια αυτό έκανε- και υποσχέθηκε ότι, όταν θα εκλεγεί πρωθυπουργός, με το καλό, θα καταργήσει τα ΜΑΤ και θα απαγορεύσει τη περιορισμένη χρήση χημικών στις διαδηλώσεις.
Ελλάδα μου, μου τα ‘πρηξες.
Επίσης, πολύ μου αρέσει αυτή η έκφραση, δεν ξέρω αν το είπα:
«Περιορισμένη χρήση χημικών».
Γεμίζει το αυτί σου, όταν την ακούς.
Ακούγεται και πολύ καλύτερα από το να λες αλόγιστη χρήση.
Αλόγιστη, περιορισμένη, τι να λέμε τώρα, η μέρα με τη νύχτα.
Αχ, αυτή η ωραιοποίηση των λέξεων κάνει θαύματα.
Κάποτε έλεγαν πχ μέτρα λιτότητας.
Τώρα τα λέμε μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής ή εξυγίανση της οικονομίας.
Η μερική απασχόληση έγινε ευέλικτο ωράριο εργασίας.
Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους -άρα, μικρότερο επιτόκιο με περισσότερες δόσεις που αν έχετε αγοράσει ποτέ κάτι με δόσεις ξέρετε τι σημαίνει στο τέλος- έγινε ελάφρυνση του χρέους.
Τα κομματόσκυλα έγιναν συνεργάτες.
Οι τοκογλύφοι έγιναν δανειστές.
Η τρόικα, η ΕΕ και η ΕΚΤ, θεσμοί.
Οι δανειακές συμβάσεις, μνημόνια -κατά τη γνώμη μου η λέξη μνημόνιο μπορεί να ακούγεται αρνητική αλλά εντέλει επιτυγχάνει την απόκρυψη της πραγματικής φύσης της, που είναι η αποπληρωμή του χρέους.
Και πόσα ακόμα.
Στην προκειμένη περίπτωση, είπαμε, πως η αλόγιστη χρήση χημικών ερμηνεύεται πλέον ως περιορισμένη.
Δηλαδή, περιορισμένη χρήση χημικών εννοούμε πια πως τα δακρυγόνα έπεφταν σαν καραμέλες, βροχή από δακρυγόνα, αλλά σας το φέρνουμε πιο «μαλακά».
Θυμάμαι εκείνο το διήμερο του 2011 όταν σε… περιορισμένη χρήση χημικών έπεσαν πάνω από 3.000 δακρυγόνα στο κέντρο της Αθήνας.
‘Επεφταν από τις βεράντες, μέσα στο μετρό, εδώ μπήκα στο αυτοκίνητό μου τότε και έτρεχαν οι κατσαρίδες σαν τρελές να αποδράσουν.
Και φυσικά, θυμάμαι την περιορισμένη χρήση χημικών τον Φλεβάρη του 2012, που οδήγησε στις περιορισμένες λυποθυμίες εκατοντάδων ανθρώπων και στην περιορισμένη έξοδο του περιεχομένου του στομάχου μιας άλλης μερίδας διαδηλωτών.
Επίσης, ήταν περιορισμένοι οι τραυματισμοί από την κλωτσοπατινάδα των ΜΑΤ, ενώ και οι μπουνιές έπεφταν σε περιορισμένη επιφάνεια του σώματος μας.
Να κατέβει και πιο εύκολα το χημικό, στις ταβέρνες με το ούζο σου δίνουν και κανένα ψαρομεζέ, μην σε κόψει.
Γενικά, στην Ελλάδα, όπου τον Ιούνιο του 2011 άδειασαν οι αποθήκες από δακρυγόνα, γίνεται πάντοτε περιορισμένη χρήση χημικών στις διαδηλώσεις από τα ΜΑΤ και τις υπόλοιπες δυνάμεις της ΕΛΑΣ.
Δεν θα μιλήσω για τη συνθήκη της Γενεύης που απαγορεύει ρητά την χρήση χημικών κατά πλήθους.
Αν ίσχυε, τότε δεν θα χρησιμοποιούνταν τα δακρυγόνα πουθενά στον κόσμο, πέραν του χημικού οπλοστασίου που διαθέτουν χώρες του ΝΑΤΟ, μεταξύ άλλων (λευκός φώσφορος, ΗΠΑ).
Ούτε θα αναφερθώ στους δυο νεκρούς μεσήλικες που έχασαν τη ζωή τους στις διαδηλώσεις -πιθανόν από την… περιορισμένη χρήση χημικών- και τους οποίους ξέχασαν σχεδόν οι πάντες.
Εξάλλου άμα είναι γραφτό σου· ε ναι, ειρωνεύομαι αυτούς που τα λένε αυτά χωρίς να σκέφτονται.
Θα πω ότι σε αντίθεση με την περιορισμένη χρήση χημικών, αντιθέτως το θράσος και η μ@λακία είναι απεριόριστα όλο το χρόνο στην Ελλάδα.
Φτιάχνουμε και λεξούλες, άχου τα μωρέ, τα περιορισμένα μυαλά.
Για να μην στεναχωριόμαστε ότι ζούμε σε μια απάνθρωπη χώρα.
Ποιος ο λόγος, άλλωστε, να ασχοληθούμε με όλα αυτά;
Καλοπερνάμε και με ένα χαμόγελο όλα μπορούν να αλλάξουν· ναι, το έχω ακούσει ακόμα και αυτό.
Και αν σήμερα πέθαινε και κανένας παππούς/γιαγιά θα μας έκανε χάρη, για να μην αναγκαζόμασταν να του κόβαμε τη σύνταξη τον άλλο μήνα με βαριά καρδιά.
Βέβαια, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
‘Οχι έτσι, με αφορισμούς και αγιαστούρες.
Τα περιορισμένα χημικά θα συνεχίζουν να πέφτουν περιορισμένα.
Οι περιορισμένες συντάξεις θα συνεχίζουν να κόβονται περιορισμένα.
Και φυσικά, όλα αυτά θα συνεχίζουν να βαφτίζονται μεμονωμένα περιστατικά.
Πολύ ωραίο που έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία ακόμα συζητάμε για τα χημικά και τα ΜΑΤ και τους Μητσοτάκηδες και για τις περικοπές στις συντάξεις.
Είναι που η κρίση ωριμάζει τους ανθρώπους, ειδικά στην Ελλάδα.
Τελικά, ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο υποτακτικό.
Τελικά, ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο υποτακτικό.
Αν δεν μας άρεσε, θα το είχαμε ήδη αλλάξει ή θα το παλεύαμε με νύχια και με δόντια να το αλλάξουμε.
Αλλά μάλλον άρχισε να μας αρέσει όλο αυτό, απλά είμαστε στη φάση που ντρεπόμαστε ακόμα να το παραδεχθούμε ή να το εκφράσουμε.
Εντάξει, ωραία η καραμέλα ότι μας έχουν δέσει χειροπόδαρα οι ξένοι ή οτιδήποτε άλλο λέμε στους εαυτούς μας για να παρηγοριόμαστε.
Κλασική δικαιολογία, «δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, με ανάγκασαν».
Δεν είναι έτσι.
Πηγή: pitsirikos
Πάντα έχεις επιλογές.
Και καλό θα ήταν, αν δεν θέλουμε να ανατρέψουμε την κατάσταση, τουλάχιστον να μην συγκρίνουμε τις φάτσες μας με εκείνες των αγωνιστών του παρελθόντος.
‘Εχω την εντύπωση ότι δεν ήταν οι συγκυρίες υπέρ τους -μάλιστα ήταν σε πολύ χειρότερη θέση απ’ ότι εμείς-, οπότε οποιαδήποτε σύγκριση είναι το λιγότερο βλακώδης.
Το θέλησαν αρκετά και το έπραξαν, χωρίς φανφάρες και περισπούδαστα σχολιάκια/εικονίτσες στο facebook, τελεία.
Μ’ αρέσει κιόλας που είναι πολλοί εκείνοι που μιλάνε από τα σαλόνια τους για τους ραγιάδες τους ‘Ελληνες· δεν βγάζω την ουρά μου απ’ έξω και ούτε θα αναγάγω την μουτσούνα μου ως καλύτερη των άλλων, τα ίδια σκατά είμαστε όλοι.
Αυτό, πάντως, που ο ελληνικός λαός είναι άμοιρος ευθυνών πρέπει να πάψει· εμένα προσωπικά με αηδίασε να το ακούω.
Δεν είμαστε τα θύματα της κρίσης, αλλά οι εν δυνάμει θύτες.
Γιατί αδιαφορούμε.
‘Οπως έλεγε ο Γκράμσι: «Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων.»
Δεν υπάρχουν, λοιπόν, αθώοι στην Ελλάδα.
Ακόμα βλέπεις ανθρώπους σε αυτή την χρεοκοπημένη χώρα που θεωρούν ότι δεν έχουν ευθύνες για όλο αυτό το χάλι και σου ‘ρχεται να κάνεις χαρακίρι.
Να μιλάνε και για επανάσταση.
Ποια επανάσταση;
Αυτοί;
Εδώ δεν μπόρεσαν τόσα χρόνια να αλλάξουν την ψήφο τους, που μου θέλουν και επανάσταση.
Στην τελική, η… επανάσταση ήθελε μια κάποια αξιοπρέπεια που δεν την έχουμε ως κοινωνία.
Γιατί η αξιοπρέπεια απαιτεί να διαλέξεις πλευρά, να αναλάβεις πάσα ευθύνη.
Αν και η αλήθεια είναι πως οι ‘Ελληνες διάλεξαν πλευρά· απλά είναι που δεν το ‘χουν πάρει πρέφα ακόμα, γιατί το ‘χουν αυτό, να τα πιάνουν όλα γρήγορα οι περιούσιοι.
Μα και η ουδέτερη στάση, επιλογή πλευράς είναι.
‘Αμα κάποιος χτυπάει το παιδί του και απλά τον κοιτάς, με ποιανού το μέρος είσαι τελικά και ποιον βολεύει στ’ αλήθεια η στάση σου;
Δύσκολο ακόμα και σήμερα να καταλάβουμε ποιον βολεύει η παθητική απάθεια των Ελλήνων;
Δύσκολο, ε;
Και μιας και το ρίξαμε στα αποφθέγματα, να άλλο ένα που έχει και θρησκευτική χροιά:
«Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση».
‘Επιασα πολλά θέματα, το ξέρω.
Είναι που αναμένω με αγωνία τους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου όταν η ελληνική ηγεσία και ο ελληνικός λαός του προτεκτοράτου θα γιορτάζουν τα ΟΧΙ -των άλλων.
Θα είναι πιο γλυκός φέτος ο Οκτώβρης χωρίς τη γιόγκα των περσινών εκλογών και με τα νέα, περιορισμένα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, με τα οποία θα σας χαϊδέψουν φιλικά στον πισινό οι θεσμοί, ως ένδειξη ειλικρινούς συμπαράστασης για τις υπεράνθρωπες θυσίες σας.
Γι’ αυτό άλλωστε πήγε στο Σκοπευτήριο ο Τσίπρας.
Δεν πήγε τόσο καιρό, τώρα πήγε.
Αυτό σημαίνει ότι το ήπιαμε πάλι το τσουνάμι που ‘ρχεται.
Μεταξύ μας, στο Καστελλόριζο έπρεπε να πάει, θα ρίχναμε πολύ περισσότερο γέλιο -όπως στη φώτο.
Να ανακοίνωνε περιχαρής το τέλος της εποχής των μνημονίων.
Αλλά μάλλον το φυλάνε αυτό το σκετσάκι για τον Κούλη, όταν θα μας ανακοινώνει το Νέο Μνημόνιο -να μηδενίζει και το κοντέρ μετά τα 100.000χλμ- στη Νέα Ελλάδα, λέγοντας μας επιτέλους την αλήθεια, ότι θα μας πηδήξει μια από τα ίδια.
Υπομονή, μέχρι να φέρει την ανάπτυξη ο Κούλης, που είναι ο ορισμός του αναπτυγμένου.
Θα είναι πιο γλυκά τα μέτρα επί ανάπτυξης.
‘Οχι, βέβαια, πως θα καταργήσουμε τα προηγούμενα, απλά για να ‘χουμε να λέμε.
Τη συνταγή, πάντως, την ξέρετε.
Χτύπα και άλλο θα τ’ αντέξω, κανά δυο ποτάκια και τα κατάπιαμε πριν καταλάβουμε από που μας ήρθαν.
Τώωωρααα που τα συνηθίσατε, έχουν πάρει φόρα οι δανειστές.
Βλέπουν κιόλας ότι δεν τσιγκλάτε, οπότε δείχνουν έναν υπερβάλλοντα ζήλο, είναι η αλήθεια.
Ηγέτες να κυβερνήσουν βρίσκαμε.
Λαό που να υποτάσσεται ψάχναμε.
Και τον βρήκαμε.
Καλά, μην φανταστείτε, όμως, ότι θέλουν πολλές θυσίες ακόμα.
‘Εξι χρόνια τώρα σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι η λίστα δεν έχει τελειωμό;
Ποτέ.
‘Ασε που γι’ αυτό πήρανε τη χώρα για 99 χρόνια, για να μην επικρατεί κλίμα αβεβαιότητας.
Τώρα ξέρουμε.
‘Αντε και τον φάγαμε τον γαϊδαράκο.
‘Αιντε.
99 και φέτος.
Με εκτίμηση
Άρης
(Αγαπητέ Άρη, δώσε πόνο. Άλλωστε, δεν νιώθουν. Δεν πρέπει να έχει υπάρξει στην Ιστορία άλλος λαός που να του λένε «είσαι καθυστερημένος» και να λέει «ναι, είμαι». Άρη, οι περισσότεροι σύγχρονοι Έλληνες γουστάρουν τον εξευτελισμό τους. Δεν εξηγείται αλλιώς. Να είσαι καλά, Άρη.)
Πηγή: pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου