Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Τον Νυμφώνα Σου βλέπω

palaistine

Η ηδονοβλεψία του πιστού δεν είναι μια ηδονοβλεψία του λεγόμενου θείου δράματος, αλλά μια ηδονοβλεψία της αναπαράστασης και της απώλειας της αληθινής ζωής.
Το μυστήριο καθίσταται κεντρικό σημείο του βλέμματος σε μια εικόνα βαθύτατα διχασμένη, όπου διαπλέκονται το αληθινό και το προσποιητό, η πραγματικότητα και το φαινομενικό, το αυθεντικό και ο μύθος, το ορατό και το μη αναπαραστάσιμο.

Ο θεατής του θρησκευτικού δρώμενου όπως και ο θεατής της πορνογραφικής ταινίας γνωρίζει σε πια απογοήτευση τον οδηγεί το υπερβολικό πάθος του να δει, τυφλωμένος που τα είδε όλα και δεν είδε τίποτε.

Σπρωγμένος στην προκαθορισμένη αποχαύνωση ακούει και δεν ακούει. Βλέπει και δε βλέπει. Αφήνει τον πνευματικό οβελίσκο να ρυθμίσει την πνευματική του κυκλοφορία.

Ακούει τον παπά να κουρδίζει με ποιητικά ξόρκια τον παράλογο λογισμό της θεολογικής μηχανικής.

Η παράσταση ερεθίζει το θεατή. Ο πιο λεπτός ρυθμιστής της πίστης είναι τώρα η ανάσα. Καθώς ακούγονται τα κέρματα στο δαιμονικό παγκάρι. Ταΐζοντας τους Αγίους με μετρητά. Λίγο πριν ξαναβγούν οι πιστοί απ’ το ισχνό φως των κεριών στο σκληρό φως της μέρας, τρέχοντας πάλι ξανά στο οπλοστάσιο των προσωπείων για να γίνουν αυτό που δεν είναι.

Για να αφεθούν με τόση οικειότητα στον αντίδωρο κόσμο της βίας.

Στα βιβλία εσόδων και εξόδων μιας ζωής σκορπισμένης στο ευφυές σχέδιο του καπιταλιστή.

Εκεί όπου όλα τα κηρύγματα βρέχονται απ’ το χρήμα. Και το σπίτι του γάμου είναι στολισμένο με τα υφαντά της μισαλλοδοξίας. Και ο οίκος του θεού δεν θα γίνει ποτέ σπίτι του ζητιάνου και του πρόσφυγα. Καταφύγιο των σκιαγμένων απ’ τ’ αρπαχτικά.

Πηγή: dromos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου