Λιτανείες

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Μέσα στο δημόσιο χώρο, εκεί που κάνουν απλωτές τα συμφέροντα των κηδεμόνων μας-πλουσίων και αγαθών κυρίων-πρέπει να μπαίνουν όρια και κανόνες. Ο κανόνας μέσα σ’ αυτό το κυνικό σύστημα εκμετάλλευσης είναι το ιερό φετίχ του πολιτισμένου και βολεμένου πολίτη, που κάθε κουβέντα του έχει μέσα της την έκφραση: στο εξωτερικό αν πετάξεις σκουπίδι στο δρόμο θα σου βάλουν πρόστιμο, θα σε συλλάβουν, θα σε βάλουν φυλακή και λοιπά. Επιτήρηση και τιμωρία για τα κακά παιδιά.

Μέσα στο δημόσιο χώρο το όριο καθορίζεται απ’ τους εκλεκτούς ανθρωποβοσκούς. Απ’ τον κρατικό συγκεντρωτισμό που έχει μετατρέψει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε συνιστώσες και εγγυήτριες δυνάμεις της ανακωχής του κοινωνικού πολέμου. Διότι το φυτώριο του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού είναι το πιο σπουδαίο εργαλείο του καπιταλιστή.

Αντί για το στρατό και την αστυνομία ο καπιταλιστής χρησιμοποιεί επαξίως τους κυβερνητικούς και συστημικούς συνδικαλιστές μετατρέποντας τις επιθυμίες και τις ανάγκες των εργαζομένων σε εμπορικές αξίες.

Κάνοντας προγραμματισμένες μικροανταρσίες, ακίνδυνες και πλήρως ελεγχόμενες. Διαμαρτίες που μυρίζουν επιτάφιο και περιφορά εικόνας. Συλλαλητήρια με ωράριο και απεργίες επετειακές.

Κανείς δεν αναρωτιέται πως είναι δυνατόν μετά από μια εξαετία γερού παλουκώματος τους λαού ο συνδικαλισμός να είναι ίδιος και απαράλλακτος. Ακίνδυνος όσο μια ψόφια κατσαρίδα. Αδρανοποιημένος τόσο που να μυρίζει πτωμαΐνη και συναλλαγή.

Ένας σωλήνας που οδηγεί τοπικά κωλόπαιδα στην εξουσία. Γλείφτες που ο καθένας με τον δικό του ανεπανάληπτο τρόπο, άλλος πουλώντας αντίσταση στο Πολυτεχνείο και άλλος εντιμότητα και νοικοκυροσύνη, προχωρούν προς τα χειμερινά ανάκτορα της εξουσίας.

Κι από κάτω σκατά και έρεβος. Γκρίνια και δυστυχία. Ανορθολογισμός και γλυκά μάτια. Μαλακιούλες και κακίες. Περιφρουρημένες διαμαρτυρίες του κώλου κάθε φορά που οι εκλεγμένοι υπογράφουν σφαγή και στραπάτσο. Κάθε που τα δόντια του λύκου φτάνουν στο κόκκαλο.

πηγή: dromos