Ωνάσεια σχολεία: Η «αριστεία» κατεδαφίζει τη δημόσια εκπαίδευση

Με τυμπανοκρουσίες ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Παιδείας ανακοίνωσαν ότι, σε συνεργασία με το Ίδρυμα  Ωνάση, πρόκειται  να  τεθούν σε λειτουργία 22 Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία, 11 γυμνάσια και 11 λύκεια, από τα οποία 12 στο Λεκανοπέδιο Αττικής και 10 στην υπόλοιπη χώρα. Προτεραιότητα δόθηκε σε ευάλωτες περιοχές, όπου υπάρχοντα σχολεία θα μετατραπούν σε πρότυπα-Ωνάσεια, με γενναιόδωρη  χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Ωνάση για βελτίωση των υποδομών τους και της στελέχωσής τους.

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, ο κ. Αντώνης Παπαδημητρίου, δήλωσε ότι «Για το Ίδρυμα Ωνάση, η ισότιμη πρόσβαση στη σύγχρονη εκπαίδευση και στην καινοτομία αποτελεί προτεραιότητα. (…) Στόχος μας είναι να δώσουμε ίσες ευκαιρίες σε αυτούς που δεν τις έχουν και να δημιουργήσουμε το δημόσιο σχολείο του αύριο που θα αγαπήσουν μαθητές, γονείς και καθηγητές»,

Αν όμως αυτός είναι ο στόχος, τότε το αποτέλεσμα κατά πάσα πιθανότητα θα είναι εντελώς αντίθετο από το προσδοκώμενο. Και ο λόγος είναι απλός, ότι η είσοδος των  μαθητών στο Ωνάσειο  γυμνάσιο θα γίνεται με εξετάσεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, όπως έγινε και με τα ήδη υπάρχοντα πρότυπα σχολεία, οι γονείς και οι μαθητές που θέλουν να μπουν στο προνομιούχο αυτό σχολείο θα πληρώσουν για φροντιστήρια και για ιδιαίτερα. Άρα,  εκείνοι «που δεν τις έχουν» τις ίσες ευκαιρίες θα μείνουν εκτός νυμφώνος και θα αναγκαστούν  να πάνε σε άλλο δημόσιο σχολείο, μακριά από τον τόπο  κατοικίας τους.

2010-2015: Από την Πρωτοβουλία Οικονομολόγων στον λογιστικό έλεγχο και την Επιτροπή Αλήθειας του χρέους, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Εισήγηση στο διήμερο συζητήσεων, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την Κυριακή 22 Ιουνίου, με θέμα «Η εμπειρία του 2010-2015 για την Αριστερά που έχουμε ανάγκη σήμερα – Από την εξαγγελία της ανατροπής στη συνθηκολόγηση»

Κατά την πρώτη Μνημονιακή περίοδο (2010-2015) απόλυτα δικαιολογημένα το θέμα του δημόσιου χρέους και του ευρώ βρέθηκε στο επίκεντρο της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.

Η υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς Μνημονίων πραγματοποιήθηκε με αφορμή την τεχνικά προκληθείσα αδυναμία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, ενώ η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ όξυνε τις αντιθέσεις, απέκλειε εύκολες οδούς επίλυσης της κρίσης και προσέφερε τη δυνατότητα στην ΕΕ να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Τα αντιλαϊκά μέτρα που επέβαλε η Τρόικα, με την σύμφωνη γνώμη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, Ποταμιού κ.λπ. δημιούργησαν ένα πρωτοφανές λαϊκό κίνημα.

Στην αντεπίθεση και την ανάπτυξη αυτού του κινήματος καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε η Πρωτοβουλία Οικονομολόγων για τη Διαγραφή του Χρέους.

Η Πρωτοβουλία δεν θα υπήρχε αν δεν είχε προηγηθεί η συγκρότηση της παράταξης Αγωνιστικό Ριζοσπαστικό Μέτωπο Οικονομολόγων για το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Παρά τις αντιδράσεις τις οποίες προκάλεσε η δημιουργία της και τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσει, πέτυχε μια πρωταρχική συσσώρευση επιστημόνων και επαγγελματιών.

ΜΕΛΕΤΗ: Δισθενές το εμβόλιο, σχεδόν διπλές οι παρενέργειες.

Από την αρχή φωνάζαμε πως θα οδηγηθούμε στην κατάργηση των κλινικών δοκιμών. Κι αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση των πχιότερο επικαιροποιημένων εμβολίων Γιουχάν/Ο1, KAI Γιουχάν/Ο5, τα οποία είναι ούτως ή άλλως ξεπερασμένα από την τάχιστη και πολύτροπη εξελικτική πορεία του κορονοϊού, καθώς ο FDA και ο ΕΜΑ ζητήσαν από τις εταιρίες να προχωρήσουν στην ανάπτυξη των εμβολίων ΧΩΡΙΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΕΣ στους ανθρώπους.

Διαμαρτυρόμασταν για την προσθήκη mRNA πρωτείνης ακίδας του αρχικού/αρχαϊκού πλέον στελέχους της Γιουχάν στα καινούρια εμβόλια και περιγράψαμε πως ο μόνος λόγος που μπορούσαμε να σκεφτούμε για αυτό, ήταν να ξεστοκάρουν οι εταιρίες το παλιακό mRNA.

Εκφράσαμε τις ανησυχίες μας, για το ποια θα είναι η αντίδραση του οργανισμού σε δύο διαφορετικές ακίδες ταυτόχρονα καθώς και τους φόβους μας για την συνύπαρξη ενός σχεδόν εξαφανισμένου ιικού mRNA με τα τρέχοντα, όσον αφορά πιθανούς ανασυνδυασμούς.

Καταδείξαμε μελέτη, που δεν έβγαζε το καινούριο εμβόλιο πιο αποτελεσματικό από το παλιακό απέναντι στα καινούρια στελέχη και το περιγράψαμε ως φιάσκο, παρότι υπήρχαν κι άλλες μελέτες με αντιφατικά αποτελέσματα.

Φρέσκια μελέτη, αρχίζει να ρίχνει φως στην πλήρη αδιαφάνεια των πρακτικών:

Σε υγειονομικούς σε Μ.Βρετανία και Γερμανία, μελετήθηκαν οι κοινές παρενέργειες από το καινούριο δισθενές εμβόλιο σε σχέση με μια επιπρόσθετη δόση από το παλιακό.

Να τονίσουμε πως η μελέτη δεν σχεδιάστηκε για τις απειλητικές για την ζωή παρενέργειες. Ο λογαριασμός αυτός θα μας έρθει μήνες μετά, αφού θα έχει γίνει η όποια ζημιά.  

ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ

Από τον Μάρτη του 20’ και μετά, το κράτος επιδοτεί ως κομμάτι των διαταγών του: δούλευες σερβιτόρα και η δουλειά σου κρίθηκε υγειονομικά επικίνδυνη; Πάρε 534 ευρώ και κλείσου στο σπίτι. Είσαι μαθητής και το σχολείο θεωρήθηκε η πηγή του κακού; Πάρε ένα τάμπλετ και μάθε να μιλάς με τους φίλους σου μόνο με ψηφιακές φατσούλες. Και λίγους μήνες μετά: είσαι “κοινωνικά υπεύθυνος” νέος και εμβολιάστηκες; πάρε 100 ευρώ σε κουπόνια.

Η εποχή που το κράτος συστηνόταν ακόμα ως «προνοιακό», με τα παραδοσιακά επιδόματα ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας κλπ, έχει παρέλθει εδώ και χρόνια. Αυτό που εμφανίζεται τώρα δεν είναι η αναβίωσή τους, αλλά ένα νέο είδος επιδοτήσεων, τις οποίες τα επιτελεία ονομάζουν σταθερά και κυνικά ως «pass»: το power pass, το fuel pass και το freedom pass ειναι η συνέχεια των υπό προϋποθέσεις προνομίων που παρέχονται μετά το green pass. Είναι “διαβατήρια”, που παραπέμπουν στις διαρκώς εμφανιζόμενες περιφράξεις σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Ψηφιακές, ταξινομημένες, καταγεγραμμένες, προορισμένες να εξαργυρώνονται στα ταμεία συγκεκριμένων επιχειρήσεων, οι νέες επιδοτήσεις ταιριάζουν γάντι στο κράτος που κυβερνάει με διαγγέλματα, ειδικούς και μπάτσους: είναι φτιαγμένες για να μας εκπαιδεύουν στους νέους εγκεκριμένους τρόπους ζωής.

Πώς να καταβροχθίσετε μια χώρα

του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανος)

Η πτώση του Τείχους ήταν ένα καταλυτικό γεγονός, που επέτρεψε στην Γερμανία να ανασάνει τον καθαρό, από κομμουνιστικούς βάκιλους, αέρα της επανένωσης και όλο τον πλανήτη να ανακουφίζεται από το «τέλος της Ιστορίας» με την έννοια της εξελικτικής διαδικασίας και τον θρίαμβο της «ορθότητας της φιλελεύθερης δημοκρατίας». Αυτά τα έγραψε το 1989, αμέσως μετά την πτώση του Τείχους  σε ένα άρθρο του στο περιοδικό National Interest  και τα επανέλαβε το 1992 στο βιβλίο του με τίτλο «The End of History and the Last Man»,  ο νεοφιλελεύθερος στοχαστής Francis Fukuyama.

Ούτως ή άλλως, όλες οι «πληροφορίες» παρουσιάζουν τα κράτη της «άλλης» μεριάς του «σιδηρούν παραπετάσματος» ως ολοκληρωτικά, απολυταρχικά υπερ-κράτη, που δρούσαν αρνητικά σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα: δεν επιτρεπόταν αυτό, απαγορευόταν εκείνο, δεν είχαν το άλλο, τρώγανε στα συσσίτια, τους παρακολουθούσαν νυχθημερόν ανελέητοι επόπτες και μοχθηροί κατάσκοποι.

Ένα προσθετό χαρακτηριστικό αυτής της προσέγγισης είναι, πως παρουσιάζει τα σοσιαλιστικά κράτη ως ενιαία, μονοκόμματα και στάσιμα.   

Μακάρι να ήταν έτσι!

Τ. Λειβαδίτη: Γράφω για σας αδέρφια μου στο θάνατο συντρόφοι μου στην ελπίδα

 

3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Τάσου Λειβαδίτη: Γράφω για σας αδέρφια μου στο θάνατο συντρόφοι μου στην ελπίδα

Πολιτισμός Τάσος Λειβαδίτης

Ποιητική

Γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν
για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ’ τον άμμο
για σας χωριάτες, που ήπιαμε μαζί στα χάνια τις χειμωνιάτικες νύχτες του αγώνα
ενώ μακριά ακουγότανε το ντουφεκίδι των συντρόφων μας.
Γράφω να με διαβάζουν αυτοί που μαζεύουν τα χαρτιά απ’ τους δρόμους
και σκορπίζουνε τους σπόρους όλων των αυριανών μας τραγουδιών
γράφω για τους καρβουνιάρηδες, για τους γυρολόγους και τις πλύστρες.

Γράφω για σας
αδέρφια μου στο θάνατο
συντρόφοι μου στην ελπίδα
που σας αγάπησα βαθιά κι απέραντα
όπως ενώνεται κανείς με μια γυναίκα.
Κι όταν πεθάνω και δε θα ΄μαι ούτε λίγη σκόνη πια μέσα στους δρόμους σας
τα βιβλία μου, στέρεα κι απλά
θα βρίσκουν πάντοτε μια θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια
ανάμεσα στο ψωμί και τα εργαλεία του λαού.

Τάσος Λειβαδίτης

Να δεις τι σου’ χω για μετά…

Κατερίνα Γκαράνη 

Αφού τους τσακίσουμε με τον πόλεμο και επιβάλουμε νέα κατοχή με τους Άγγλους, πρώτα περιθωριοποιούμε και ποινικοποιούμε όλους τους Αριστερούς για να έχουμε τα κεφάλι μας ήσυχο. Μετά δίνουμε το 1/3 του εργατικού πληθυσμού σε ξένες χώρες σκλάβους σε εργοστάσια πληρωμένους με πενταροδέκαρες από πακέτα Μάρσαλ. Σφραγίζουμε με τη συμφωνία Κούπερ όλο τον εθνικό πλούτο δίνοντας τον απόλυτο έλεγχο στις ΗΠΑ μέχρι το 2010. 

Κατόπιν αστικοποιούμε όλο τον πληθυσμό ερημώνοντας την Ελλάδα γιατί οι Έλληνες στα βουνά και στα χωράφια είναι "άτακτοι". Βάζουμε μία Χούντα να αναπτυχθεί με πακέτα αμερικάνικα και οι πρώην τσοπάνηδες από ελεύθεροι να δουλεύουν σε αμπάρια. 

Χώνουμε την χώρα στην ΕΟΚ και αρχίζουμε τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (η πρώτη δόθηκε το 1979), φέρνουμε έναν σοσιαλιστή από τις ΗΠΑ για ηγέτη και κάνει τα 2/3 του εργατικού δυναμικού δημοσίους υπαλλήλους δεκαπλασιάζοντας το μισθό τους κλείνοντας βιομηχανίες-βιοτεχνίες και σβήνοντας το αγροτικό κεφάλαιο με επιδοτούμενες χωματερές. 

Άρης Ρέτσος: «Κυριαρχεί η κτηνωδία, δεν υπάρχει εκπαίδευση, δεν υπάρχει μπούσουλας»

 

Αποτελεί μοναδική περίπτωση στο ελληνικό θέατρο για τον τρόπο που χειρίστηκε το αρχαίο δράμα, για το πώς δούλεψε την έννοια του ρυθμού και γιατί τάχθηκε με συνέπεια και αφοσίωση στην Τέχνη.

Φωτογραφίες: Aνδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS

Συνέντευξη στη Λίνα Ρόκου στις  26.12.2018

Το ραντεβού με τον Άρη Ρέτσο είναι στο Φίλιον. Μου ζητά ευγενικά να κάτσουμε έξω για να καπνίσει. Με το που διαλέγουμε τραπέζι μου λέει «Ας παραγγείλουμε καφέ να πιούμε, ας συζητήσουμε και βλέπουμε πώς θα πάει». Είναι γνωστό πως επιλέγει πού και σε ποιον θα μιλήσει, όπως και σε όλη του την πορεία οι επιλογές του στο θέατρο ήταν καθαρά προσωπικές, όχι με την έννοια του ατομικού αλλά με την αίσθηση βαρύτητας και ευθύνης στο να μη προδώσει αυτό στο οποίο έχει ταχθεί. Καφές για εκείνον, σοκολάτα για εμένα. Πίνουμε και αρχίζουμε να μιλάμε και να μου εξηγεί γιατί δεν είναι σίγουρος αν οι συνεντεύξεις έχουν νόημα, αν όντως βοηθούν έναν δημιουργό να παρουσιάσει το έργο του ή το κοινό να μάθει γι’ αυτό, να τον αναζητήσει, να πάει στο θέατρο. Καθώς τον ακούω αρχίζω να αντιλαμβάνομαι τον τρόπο που συνδέει τα πράγματα, τη ροή των συνειρμών του, τον ρυθμό του. Έχουμε πάρει και οι δύο τον χρόνο μας, άλλωστε είναι η πρώτη φορά που συναντιόμαστε από κοντά. Κάπου εκεί τον ακούω να λέει «Ενδιαφέροντα είναι αυτά που συζητάμε τώρα, άντε πάτα το μαγνητοφωνάκι να γράφει».

Πόσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για τα Κίτρινα Γιλέκα ή για τον Κωστόπουλο και τις κλωτσιές που έφαγε; Αν όντως ενδιαφερόντουσαν θα έπρεπε να καεί η Αθήνα όπως έγινε με τον Γρηγορόπουλο. Είναι η ίδια σφαγή· τότε έγινε σε ένα παιδάκι, και τώρα έγινε σ’ έναν άνθρωπο. Εμένα δεν με ενδιαφέρει αν αυτός είναι ντραγκ κουίν ή Στηβ Μακ Κουίν. Εμένα μ’ ενδιαφέρει το γιατί δεν κάηκε η Αθήνα ή γιατί κανείς δεν έπεσε πάνω τους μετά τη δεύτερη κλωτσιά.

Πια ο αντίκτυπος σε σχέση με το γεγονός δεν έχει καμία πυκνότητα. Υπάρχει ένας έρπων φασισμός σε όλες τις διαδικασίες ακόμη και στους εναλλακτικούς κι αυτό θα το καταλάβει κανείς στις διαπροσωπικές σχέσεις και όχι όταν μιλάμε για τα Κίτρινα Γιλέκα. Η απόσταση έχει σημασία. Όταν είσαι μακριά παίρνεις εύκολα θέση, από κοντά όλοι δυσκολεύονται.

Υπάρχει κτηνωδία, δεν υπάρχει εκπαίδευση, δεν υπάρχει μπούσουλας. Όταν αυτά λείπουν τότε εύκολα έρχεται η καταστολή. Όταν έχεις ανθρώπους στον αέρα, είναι εύκολο να τους καταστείλεις.

Σαπούνι και νερό αντί για χημικό

11 ΙΟΥΝΙΟΥ, 2021 / 1 ΣΧΟΛΙΟ

Άλλο οι νόμοι άλλο οι κανόνες. Οι νόμοι είναι επιβολή οι κανόνες ανάγκη. Και επειδή η ανάγκη είναι ισχυρή, οι κανόνες είναι αυτοί που θα επιβάλουν την κατάργηση των νόμων. Την κατάλυση του κράτους και του άρχειν.

Τα φανάρια ρύθμισης της κυκλοφορίας είναι ένας κανόνας. Μια σύμβαση, μια συμφωνία την οποία αν δεν τηρήσουμε θα σκοτωθούμε και θα σκοτώσουμε, άρα θα σκοτωθούμε δυο φορές.

Κανένας δεν περνάει με κόκκινο για να μην πληρώσει πρόστιμο, αλλά γιατί κινδυνεύει. Ο κίνδυνος μας βάζει σε σειρά μας μετράει καμιά φορά με τα δάχτυλα τα παίδια κάνοντάς μας συνεργάτες για να τον ημερώσουμε.

Ένας κανόνας μας βοηθάει να επιβιώσουμε και να μη φτάσουμε στο κομφούζιο της αντιδραστικής βίας. Της φασιστικής μπότας που για να σε κάνει καλά πρέπει πρώτα να σε σκοτώσει.

Οι αστικές δικτατορίες επιβάλλονται και εξουσιάζουν μέσω των νόμων. Ο νόμος είναι το οξυγόνο τους. Άπειροι νόμοι περισσότερο ως σκιάχτρα μιας ανθρώπινης ανάγκης για χρήση των ενστίκτων έξω απ’ τη χαρτογραφημένη δυναμική των νόμων αυτών που δημιουργούν ηθική και ηθικολόγους.

Οι ηθικολόγοι, που είναι οι μεγαλύτεροι φασίστες, ηθικολογούν πάντα στο όνομα του νόμου αφήνοντας τον ίδιο τους τον εαυτό ως θλιβερό κριτή να συναρμολογήσει όλες τις κοινωνικές αρρώστιες που το εμπόριο ελπίδας ονομάζει ψυχολογικές.

Ο ηθικολόγος παραβιάζει τους κανόνες αλλά επικαλείται τους νόμους. Πιστεύει στον κτηνώδη ανταγωνισμό χωρίς κανόνες αλλά με νόμους. Γνωρίζοντας βεβαίως, πως, αυτός που κατασκευάζει τους νόμους αυτός μπορεί και να τους καταργεί.

Ο νόμος είναι δημιούργημα της ιστορικής στιγμής, κομμάτι της ταξικής διαιτησίας, ο κανόνας είναι συνεργασία και η τήρησή του θεμέλιο εμπιστοσύνης.

Μόνο στις συνελεύσεις και τα κοινόβια που δεν πουλάνε βιτρίνα λειτουργούν οι κανόνες.

Λίγοι πήραν χαμπάρι πως το Σάμερχιλ το σχολείο που ίδρυσε στην Αγγλία ο Νηλ είχε κανόνες αλλά όχι νόμους άρα και τιμωρίες.

Η αυξανόμενη δυσαρέσκειά του μπορεί να εντοπιστεί στις προσωπικές του σημειώσεις. Σε αυτές, περιέγραφε τον εαυτό του ως «τόσο Νιτσεϊκό ώστε να αισθάνεται υποχρεωμένος να διαμαρτύρεται ενάντια στο να διδάσκονται τα παιδιά να είναι ταπεινά και υποτακτικά.»και έγραφε ότι «προσπαθούσε να σχηματίσει μυαλά που θα αμφισβητούσαν, θα κατέστρεφαν και θα ξανάχτιζαν».

Και γι’ αυτό πολεμήθηκε λυσσαλέα απ’ το συντηρητικό αγγλικό κατεστημένο, αφού αναδείκνυε επιθυμίες προστατευμένες από κανόνες και όχι ανταγωνισμούς επιβεβλημένους απ’ τους νόμους που ράβονται μαζί με τα φουστάνια της βασίλισσας.

Οι μεγάλες κοινότητες που συμβιώνουν ελεύθερα στη φύση έχουν κανόνες.

Οι παστωμένοι στις μεγάλες πόλεις τρέχουν πίσω απ’ τους νόμους. Το τηλέφωνο του δικηγόρου είναι το φυλακτό στη φανέλα του θλιβερού αστού, που κάθε φορά που παραβιάζει έναν κανόνα ανάβει ένα χρυσό κεράκι στο ναό του νομικού μπολιτιζμού.

Από: Αδέσποτος Σκύλος

Το αποτελείωμα του Homo Socialis

Λέγαμε πως ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό🔛. Ήρθε ο καιρός να μας αναγκάσουν να αναθεωρήσουμε.🙎

Ο Homo Socialis είχε ήδη δεχτεί σοβαρά πλήγματα.
Η οικονομική κρίση και η ανεργία έφερε αρκετούς ανθρώπους στην απομόνωση της φτώχειας, χωρίς επιλογές στην διασκέδαση και την κοινωνικότητα.
Το διαδίκτυο μας απελευθέρωσε μόνο στην αρχή και έπειτα μας παγίδευσε στον κόσμο του- τον κόσμο μας.
Η πανδημία ήταν η αφορμή για να εφαρμόσουν οι ελίτ καταστάσεις και συνθήκες που μόνο στην φαντασία τους μπορούσαν να υπάρχουν. Μας επέτρεψε όμως να ρίξουμε μια ματιά στο μέλλον μας.

Και είναι φριχτό.

Η ανθρώπινη ζωή παρουσιάζεται ως η απόλυτη αξία, αλλά δεν φέρει καμία αξία και δεν έχει καμία αξία μέσα της.
Το αξιακό μας σύστημα ήταν το χρήμα. Όταν αυτό πεθαίνει, όπως συμβαίνει προς το παρόν, γκρεμίζεται ο κόσμος μας.
Πλέον ο θαυμασμός για την Κίνα και το αυταρχικό μοντέλο της είναι απροσποίητος.
Η ρομποτοποίηση και το ηλεκτρονικό εμπόριο θα καταστρέψουν εκατομμύρια θέσεων εργασίας. Κι εκατομμύρια κοινωνικών ζωών και ψυχών.