Πρόστιμα στην Ελλάδα, μοίραζε σαν μαρουλόχαρτα, το
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα χρόνια τώρα
για τις απάνθρωπες συνθήκες μεταχείρισης και διαβίωσης στα στρατόπεδα
συγκέντρωσης στους πρόσφυγες. του Χάρη Ζάβαλου
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, κατηγορήθηκε για εξευτελιστική μεταχείριση και παραβίαση του (αναφαίρετου) δικαιώματος στην ελευθερία.
Και φτάνουμε στο σήμερα όπου σε Δανία (σήμερα ψηφίστηκε και επίσημα ο νόμος), Ελβετία και σε μερικά κρατίδια της Γερμανίας, δεσμεύονται από το κράτος η περιουσία που κουβαλούν πάνω τους οι πρόσφυγες, στρατόπεδα συγκέντρωσης χτίζονται το ένα μετά το άλλο, χιλιόμετρα συρματοπλέγματος ορθώνονται σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, ειδικά βραχιόλια και διακριτικά αναγκάζονται να φορούν οι μετανάστες σε πολλές χώρες ώστε να ξεχωρίζουν από το σύνολο, μαρκάρουν τις πόρτες και τα οικήματα που ζουν οι άνθρωποι στην Αγγλία προκειμένου να γίνονται ευκολότερος στόχος από τον μαχαιροβγάλτικο, δολοφονικό φασισμό που εξαπλώνεται με μορφή μολυσματικής επιδημίας πανευρωπαϊκά.
Αυτά όμως υποθέτουμε δεν είναι εξευτελισμός προς τον άνθρωπο και περιορισμός της ελευθερίας σύμφωνα με την ΕΕ.
Όταν το ίδιο το εργαλείο της συμμορίας των Βρυξελλών που αυτοαποκαλείται “Ευρωπαική Ένωση” για την φύλαξη των συνόρων, η δύναμη της Frontex, παραδέχεται ότι είναι αδύνατον να ελεγχθούν τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος, τόσο γιατί υπάρχουν γεωγραφικά ζητήματα (δεν μπορείς να χτίσεις απλά ένα τείχος) όσο και νομικά (όταν τα πλοία περισυλλέγουν μετανάστες στη θάλασσα, είναι απλώς νομικά αδύνατον για τη Frontex να τους επαναπατρίσει στην Τουρκία αφού απαγορεύεται το διεθνές δίκαιο), οι απειλές της ΕΕ περί αποπομπής της Ελλάδας από την συνθήκη του Σέγκεν προκειμένου να ληφθούν τα 2 εξής μέτρα.
