Στο χωριό Βολισσός της ΒΔ Χίου, όπου ζω τα τελευταία χρόνια, υπάρχει ένας υδροβιότοπος, τον οποίον η ελληνική νομοθεσία προστατεύει αυστηρά. Κατ’ απαίτηση όμως μερίδας κατοίκων του χωριού, οι οποίοι δεν λογαριάζουν τίποτε μπροστά στην προσωπική τους διευκόλυνση, ο Δήμος συνήθιζε επί πολλά χρόνια κάθε καλοκαίρι να μπαζώνει με χώμα και βράχια τον υδροβιότοπο, να τον αποξηραίνει και να κατασκευάζει πρόχειρο δρόμο επί της παραλίας για να περνούν με τα οχήματά τους οι διερχόμενοι.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι σφοδρές αντιδράσεις άλλης μερίδας κατοίκων και περιβαλλοντικών οργανώσεων είχαν αποτέλεσμα να σταματήσει το μπάζωμα του υδροβιότοπου αλλά να αρχίσουν οι γκρίνιες, οι κατάρες, οι ύβρεις και οι απειλές για τους συγκεκριμένους “οικολόγους που κάνουν κουμάντο στο χωριό και δεν αφήνουν τον Δήμο να κάνει τον δρόμο”.
Όλα αυτά μέχρι χθες, που ασυνείδητοι εμπρηστές έβαλαν φωτιά μέσα στην καρδιά του υδροβιότοπου, με 7 μποφόρ βοριά και τον έκαψαν, όπως και όλη τη γύρω περιοχή, με κίνδυνο να κάψουν ανθρώπους, σπίτια και κτήματα, κατόπιν δε, μέσα στην αναμπουμπούλα και όταν τελείωσε αργά τη νύχτα η πυροσβεστική επιχείρηση, η οποία έλαβε χώρα με πολλά οχήματα και με ελικόπτερο διότι η πυρκαγιά πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, “κάποιοι” έφεραν το γκρέιντερ του δήμου και μπάζωσαν τον υδροβιότοπο στο γνωστό σημείο για να κάνουν ξανά τον συνήθη δρόμο – μνημείον αυθαιρεσίας και νεοελληνικής αναπτύξεως.
Η επιχείρηση “μπάζωμα”, η οποία δεν έγινε μέχρι τέλος διότι οι περίοικοι αντέδρασαν αμέσως και το “έργο” σταμάτησε ξανά άδοξα, έλαβε χώρα κατά την στιγμή που ο δήμαρχος και ο υπεύθυνος για την περιοχή αντιδήμαρχος συζητούσαν στην πλατεία του χωριού με τους επονομαζόμενους ” επιχειρηματικούς παράγοντες” του τόπου για τις προοπτικές ανάπτυξης και τα έργα που θα εντάξουν στο Λίντερ… Τραγική ειρωνεία; Μάλλον όχι ακριβώς…
Όλα αυτά μέχρι χθες, που ασυνείδητοι εμπρηστές έβαλαν φωτιά μέσα στην καρδιά του υδροβιότοπου, με 7 μποφόρ βοριά και τον έκαψαν, όπως και όλη τη γύρω περιοχή, με κίνδυνο να κάψουν ανθρώπους, σπίτια και κτήματα, κατόπιν δε, μέσα στην αναμπουμπούλα και όταν τελείωσε αργά τη νύχτα η πυροσβεστική επιχείρηση, η οποία έλαβε χώρα με πολλά οχήματα και με ελικόπτερο διότι η πυρκαγιά πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, “κάποιοι” έφεραν το γκρέιντερ του δήμου και μπάζωσαν τον υδροβιότοπο στο γνωστό σημείο για να κάνουν ξανά τον συνήθη δρόμο – μνημείον αυθαιρεσίας και νεοελληνικής αναπτύξεως.
Η επιχείρηση “μπάζωμα”, η οποία δεν έγινε μέχρι τέλος διότι οι περίοικοι αντέδρασαν αμέσως και το “έργο” σταμάτησε ξανά άδοξα, έλαβε χώρα κατά την στιγμή που ο δήμαρχος και ο υπεύθυνος για την περιοχή αντιδήμαρχος συζητούσαν στην πλατεία του χωριού με τους επονομαζόμενους ” επιχειρηματικούς παράγοντες” του τόπου για τις προοπτικές ανάπτυξης και τα έργα που θα εντάξουν στο Λίντερ… Τραγική ειρωνεία; Μάλλον όχι ακριβώς…
