Πολιτικό-ιδεολογικός στροβιλισμός στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες
Τι ν’ απέγιναν άραγε τα πρώην κ
υβερνώντα κομμουνιστικά κόμματα των λαϊκών και σοσιαλιστικών δημοκρατιών της Αν. Ευρώπης (της Σοβιετίας συμπεριλαμβανομένης); Έχει μείνει τίποτα που να θυμίζει κομμουνισμό και αριστερά σε αυτές τις χώρες ή τα σάρωσαν όλα οι πορτοκαλί, πράσινες, κόκκινες, κίτρινες, μπλε επαναστάσεις της περιόδου 1989 – 1991; Και τα πρόσωπα; Τι έγινε με τα πρόσωπα; Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι «αυταρχικοί κομμουνιστές» που φυλάκιζαν και εξεδίωκαν τους πολιτικούς και ιδεολογικούς τους αντιπάλους – δημοκράτες, φιλελεύθερους και κομμουνιστές (κομμουνιστές εξεδίωκαν κομμουνιστές; Αρχίζει και μπερδεύεται το πράμα…);
υβερνώντα κομμουνιστικά κόμματα των λαϊκών και σοσιαλιστικών δημοκρατιών της Αν. Ευρώπης (της Σοβιετίας συμπεριλαμβανομένης); Έχει μείνει τίποτα που να θυμίζει κομμουνισμό και αριστερά σε αυτές τις χώρες ή τα σάρωσαν όλα οι πορτοκαλί, πράσινες, κόκκινες, κίτρινες, μπλε επαναστάσεις της περιόδου 1989 – 1991; Και τα πρόσωπα; Τι έγινε με τα πρόσωπα; Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι «αυταρχικοί κομμουνιστές» που φυλάκιζαν και εξεδίωκαν τους πολιτικούς και ιδεολογικούς τους αντιπάλους – δημοκράτες, φιλελεύθερους και κομμουνιστές (κομμουνιστές εξεδίωκαν κομμουνιστές; Αρχίζει και μπερδεύεται το πράμα…);
Για να δούμε, λοιπόν, τι πράγματι συνέβη σ’ αυτές τις χώρες, παίρνοντας τες μια – μια
Βαλκάνια
Βουλγαρία: Πρόεδρος κομμουνιστής (πρώην), πρωθυπουργός Βασιλιάς (επίσης πρώην).
Μια από τις ισχυρότερες πολιτικές δυνάμεις στην σύγχρονη, μοντέρνα, καπιταλιστική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή και δυτική Βουλγαρία είναι το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ), το οποίο πλασάρεται ως διάδοχο κόμμα του βουλγαρικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος που δημιουργήθηκε στις 2 Αυγούστου 1891, για να μετονομαστεί το 1903 σε βουλγαρικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (οι περίφημοι Στενοί Σοσιαλιστές – ένα από τα πιο αριστερά κόμματα της 2ης διεθνούς) και αργότερα ως Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Το κόμμα σχηματίστηκε μετά τις πολιτικές αλλαγές του 1989, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα εγκατέλειψε το μαρξισμό-λενινισμό και το ίδιο επανιδρύθηκε ως «Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα», τον Απρίλιο του 1990.
Άρα, το κυβερνών κόμμα συνέχισε να κυβερνά, να συγκυβερνά ή να είναι μεγάλη πολιτική δύναμη, αλλάζοντας απλά τ’ όνομα του. Μάλιστα κατάφερε να εκλέξει, το 2001, τον αρχηγό του – και πρώην θεωρητικό του κομμουνιστικού κόμματος – Γκεόργκι Παρβάνωφ πρόεδρο της Βουλγαρικής Δημοκρατίας. Για την ιστορία, πρωθυπουργός εκείνη την περίοδο ήταν ο διάδοχος του θρόνου της Βουλγαρίας Συμεών Β’, ο οποίος είχε θριαμβεύσει στις Βουλευτικές εκλογές της ίδιας χρονιάς – αφού προηγουμένως είχε φτιάξει ένα κεντρώο (!!!) κόμμα.
Πιο πρόσφατα, στις εκλογές του 2013,ο συνασπισμός στον οποίο ηγείται το ΣΚ πήρε 27%. Σ’ εκείνες τις εκλογές η κεντροδεξιά, η οποία και κυβερνά τώρα, είχε πάρει 30,5%. 7,3% είχε πάρει το φασιστικό κόμμα και 3,7% ένα άλλο ακροδεξιό.
Η βουλγαρική δεξιά, της οποίας οι ηγέτες είναι επίσης πρώην κομμουνιστές ή άνθρωποι του καθεστώτος – όπως ο διαβόητος Μπόικο Μπορίσοφ που διετέλεσε αξιωματικός της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας επί «κομμουνισμού», είναι αρκετά ισχυρή. Πιο ισχυρή είναι η φιλοευρωπαϊκή κεντροδεξιά, αλλά και ο ακροδεξιός ευρωσκεπτικισμός έχει – προσφάτως – αποκτήσει επιρροή. Και πώς να μην είναι δυνατή η δεξιά, όταν οι πρώην κομμουνιστές – και νυν σοσιαλδημοκράτες – ξεπούλησαν τα πάντα
Όσο για την καθεαυτό αριστερά, οι δύο βασικές εκδοχές της αριστερής πτέρυγας του παλιού ΒΚΚ, η Ένωση Κομμουνιστών Βουλγαρίας και η «Βουλγαρική Αριστερά», έχουν μηδαμινή απήχηση. Πήραν από 0,2% στις εκλογές του 2103, αν και η «Βουλγαρική Αριστερά» – ο ΣΎΡΙΖΑΒουλγαρίας – πήρε 0,49% στις ευρωεκλογές του 2014. Στις επερχόμενες εκλογές, του Οκτώβρη του 2014, πάντως, θα συνεργαστούν με το ΣΚΒ. Μαζί τους θα είναι και το μικροσκοπικό Κόμμα Κομμουνιστών Βουλγαρίας (ή Κόμμα των Βούλγαρων Κομμουνιστών), ελπίζοντας να μην το μάθει ο Περισσός και του τραβήξει τ’ αυτί, αφού συμμετέχει στην πρωτοβουλία εργατικών και κομμουνιστικών κομμάτων που έχει φτιάξει – ουσιαστικά – το ΚΚΕ. Μ’ άλλα λόγια, θα έχουμε, στις επερχόμενες εκλογές, ένα ρεγιούνιον του κυβερνώντος ΚΚ….
Αστάθμητος παράγοντας στην βουλγάρικη αριστερά, ο πολύς Γκεόργκι Παρβάνωφ, ο οποίος κατέβηκε μόνος του στις προηγούμενες ευρωεκλογές παίρνοντας 4,02%. Αφού έβαλε τη Βουλγαρία στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, τώρα έχει γίνει ρωσόφιλος και ευρώ- σκεπτικιστής…..
Από την χαώδη μετά – κομμουνιστική πολιτική σκηνή της γείτονος χώρας θα μπορούσαμε να βγάλουμε ένα κύριο συμπέρασμα: οι κομμουνιστές (όχι οι κατ’ όνομα) ήταν και πριν την κατάρρευση του «κομμουνιστικού» καθεστώτος, αλλά και μετά, μειοψηφία. Κυρίως στο ίδιο τους το κόμμα.
Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας
Κροατία
Θα περίμενε κανείς ότι στην Κροατία, στην χώρα των (συνεργατών των ναζί) Ουστάσι, η αριστερά, μετά τη πτώση του σοσιαλιστικού καθεστώτος και την αιματηρή διάλυση της ενιαίας σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας, θα είχε εξαφανιστεί. Θα έκανε μεγάλο λάθος.
Την Κροατία σήμερα κυβερνά ένας συνασπισμός πολιτικών κομμάτων με το χαρακτηριστικό όνομα «Κουκουρίκου». Το μεγαλύτερο – μακράν – κόμμα αυτού του συνασπισμού είναι το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SDP), το οποίο ιδρύθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1990 από τη δεξιά πλειοψηφία της πρώην Ένωσης Κομμουνιστών Κροατίας, του Κροατικού τμήματος της Ένωσης Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας. Πρόκειται, μ’ άλλα λόγια, περί του πρώην κυβερνώντος κόμματος, το οποίο άλλαξε κι αυτό όνομα, μιμούμενο το βουλγάρικο αδερφό κόμμα. Αλλά δεν υπάρχει μόνο αυτό το κόμμα στην κροατική αριστερά:
Στην Κροατία υπάρχουν οι Εργατιστές, ένα σχετικά αριστερό κόμμα (κάτι σαν ΣΥΡΙΖΑ), που πήραν 5% το 2011 (3,5% στις ευρωεκλογές του 2014) και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Κροατίας, το οποίο πήρε στις βουλευτικές εκλογές του 2011 0,22%. Το κόμμα αυτό μάλιστα συμμετέχει στην πρωτοβουλία εργατικών και κομμουνιστικών κομμάτων. Κάτι σαν ΚΚΕ Κροατίας, αν και με κάποιες τροτσκιστικές επιρροές
Στις ευρωεκλογές του 2014 εμφανίστηκε, για πρώτη φορά, το οικολογικό κόμμα «Βιώσιμη Ανάπτυξη», μια αριστερή (λέμε τώρα) διάσπαση του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Το κόμμα αυτό πήγε πολύ καλά στην παρθενική του εμφάνιση, παίρνοντας 9,4% των ψήφων, κάνοντας μεγάλη ζημιά στο κυβερνών ΣΔΚ (κουκουρίκου)
Γενικά, η δεξιά στην Κροατία δεν κυριαρχεί, αν και είναι αρκετά ισχυρή. Η φιλοευρωπαϊκή κεντροδεξιά πήρε μεν την πρωτιά στις ευρωεκλογές, λόγω της εντυπωσιακά υψηλής αποχής (75%!!) και της διάσπασης του ΣΔΚ, αλλά υστερεί σαφώς σε σχέση με την κεντροαριστερά. Η φασιστική άκρα δεξιά κρατά ένα 6 με 7%, εκμεταλλευόμενη την αντιευρωπαϊκή ρητορεία της, αλλά και την παράδοση που έχει ο φασισμός στην χώρα αυτή. Αλλά η Κροατία δεν ήταν μονάχα η χώρα των Ουστάσι, ήταν και του Τίτο. Και αν εμφανιστεί ένα σχετικά ισχυρό αριστερό ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα, η χώρα δε θα πέσει και τόσο εύκολα στα νύχια της άκρας δεξιάς. Σε ένα μεγάλο τμήμα του κροατικού λαού, οι προοδευτικές ιδέες και παραδόσεις είναι βαθειά ριζωμένες. Ανεξάρτητα του τι έγινε
