«Δικαιοσύνη; Θα βρεις δικαιοσύνη στον άλλο κόσμο. Σ’ αυτή τη ζωή έχουμε μόνο νόμους.»William Gaddis, 1922-1998, Αμερικανός συγγραφέας
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο Τάσος Θεοφίλου αθωώθηκε τελικά. Όμως έμεινε στη φυλακή 5 χρόνια κι όπως λέει ο ίδιος ονειρευόταν τη στιγμή που θα βγει έξω, για να πιει μια μπύρα το βράδυ, για να περπατήσει στον δρόμο, για να δει τ’ αστέρια.
Το πρώτο έγκλημα του Θεοφίλου ήταν η ιδεολογία του. Το δεύτερο, και πιο σημαντικό: Δεν ήταν Κάποιος. Αν ήταν πλούσιος, αν ήταν βουλευτής, αν ήταν διάσημος έστω, η αμερόληπτη δικαιοσύνη θα τον είχε κρίνει αλλιώς.
Όμως βαυκαλιζόμαστε αν πιστεύουμε ότι μόνο στην Ελλάδα η δικαιοσύνη είναι μια εξαρτημένη εξουσία. Μεταθέτουμε το πρόβλημα. Από παγκόσμιο το κάνουμε εθνικό -όπως ακριβώς συνηθίζουμε να κάνουμε με τον οικονομικό πόλεμο, που νομίζουμε ότι έχει ως στόχο τους Έλληνες.
Δεν είναι καν ένα πρόβλημα σύγχρονο του νεοφιλελευθερισμού ή έστω του κλασικού καπιταλισμού. Είναι τόσο παλιό όσο κι ο κόσμος.
Πριν τον νεοφιλελευθερισμό, πριν τον Μαρξ, πριν τον καπιταλισμό του Σμιθ, πριν ακόμα και τη φεουδαρχία, η δικαιοσύνη ήταν ένα φίδι που δάγκωνε τους ξυπόλητους.
