Ο αγώνας ενάντια στις ιδεολογίες έγινε καινούργια ιδεολογία και το πάθος για ζωή έγινε λίστα με μικροπράγματα και κατάστιχα με λογαριασμούς.
Απ’ τους πειθαρχικούς μαθητές της παλιάς εποχής περάσαμε στους κλέφτες των ιδιοτροπιών του δασκάλου.
Σε μια μίμηση άνευ ορίων και όρων που δημιουργεί τέλεια αντίγραφα ενός και μόνο πράγματος. Μιαν ομοιομορφία που τρέφει τον πιο έντονο ατομικισμό κι απ’ την οποία δεν ξεπηδά παρά η μοναξιά.
Άνθρωποι που μοιράζονται το ίδιο πνευματικό κελί και το ίδιο υπαρξιακό ορυχείο.
Άνθρωποι που βιάζονται και δεν περιμένουν την εποχή να γεννήσει τους καρπούς στην ώρα τους. Άνθρωποι που βιάζονται να μεγαλώσουν.
Άνθρωποι που θέλουν σύκα το καταχείμωνο και φτιάχνουν σύκα το καταχείμωνο. Μα σ’ αυτή την πράξη δεν υπάρχει σοφία αλλά κυριαρχία και απόγνωση.
Η αλαζονεία του παντοδύναμου όντος που βομβαρδίζει σύννεφα για να βρέξει και λιπαίνει τη γη με δηλητήρια για να βλαστήσει πρόωρα και γρήγορα.
Μα η αλαζονεία είναι η πιο προδοτική αδυναμία. Διαπερνά τη συνείδησή μας σαν τον πανικό. Γρήγορη, ρευστή σαν τον υδράργυρο, πλημμυρισμένη ως τα μύχια από τον ανείπωτο τρόπο της μετάδοσής της.
Πηγή: dromos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου