Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Ηθικό Πλεονέκτημα Λάστιχο

Tiramola

Γεια σου πιτσιρίκο.

Θα ήταν αρκετό να βάλουμε τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει αντιπολίτευση στον Αλέξη Τσίπρα, απλά και μόνο αντιπαραβάλλοντας τα προεκλογικά βίντεο με τις θέσεις και τις ομιλίες του πριν από την 25η Ιανουαρίου με τα όσα μας λέει από τότε που έγινε κυβέρνηση μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές και την αλήθεια ( α+ λήθη ) την κατέχει, όποιος δεν ξεχνάει, είναι σκόπιμο να ειπωθούν κάποια πράγματα.
 
Δεν θα μιλήσουμε για τα μνημόνια που θα καταργούνταν με ένα νόμο και ένα άρθρο αλλά, αντιθέτως, ψηφίστηκαν νέα χωρίς να διαβαστούν, με την διαδικασία του κατεπείγοντος, μαύρα μεσάνυχτα, παραμονές Δεκαπενταύγουστου.
 
Δεν θα μιλήσουμε για προδοσίες και ξεπούλημα αγώνων.
Θα μιλήσουμε για κάτι πολύ πιο σημαντικό.
 
Για το στοιχείο εκείνο που εξισώνει πλέον τον Αλέξη Τσίπρα και ότι απέμεινε από τον Συριζα με το υπόλοιπο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης.
 
Θα μιλήσουμε για το πολυδιαφημισμένο «ηθικό πλεονέκτημα» που θα κόμιζε στην πολιτική σφαίρα ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοι του και για την Δημοκρατία που θα υπερασπισθούν.
Τρεις φράσεις του Αλέξη Τσίπρα είναι αρκετές για να αποδείξουν την αλήθεια.
 
Φράση πρώτη: « Εμείς δεν θα κάνουμε διαπραγμάτευση και δεν θα ασκούμε πολιτική για το λαό, αλλά μαζί με τον λαό στον δρόμο».
 
Προεκλογικά, ο Αλέξης Τσίπρας έδινε ιδιαίτερη έμφαση στις αμεσοδημοκρατικές και κινηματικές διαδικασίες. Τις ξέχασε όμως αμέσως μόλις ανέλαβε την εξουσία.

Όχι μόνο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έβαλε τον λαό στο «παιχνίδι», αλλά, αντιθέτως, προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον αποτρέψει από το να συμμετέχει στην συνδιαμόρφωση και στη λήψη των αποφάσεων.
 
Και τους 6 μήνες της διαπραγμάτευσης κράτησε εσκεμμένα σε πλήρη συσκότιση την ελληνική κοινωνία.
 
Δεν την ενημέρωσε και δεν αποτάθηκε ποτέ στην δυναμική της που θα τον καθοδηγούσε στο πΏς θα έπρεπε να πράξει.
 
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως αυτό έγινε σαν δείγμα καλής πίστης προς τους δανειστές.
Είναι όμως έτσι;
 
Σε ποιους επιδείκνυε καλή πίστη;
 
Στους δανειστές που κάθε φορά έβγαιναν από τις κλειστές αίθουσες λαλίστατοι περί της ανεπάρκειας των ελληνικών προτάσεων, εξευτέλιζαν υπουργούς και τον πρωθυπουργό, μιλώντας για ανηλίκους που κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;
 
Σε τέτοιους συνομιλητές δεν επιδεικνύεις καλή πίστη. Τους εκθέτεις, όπως ακριβώς σε εκθέτουν.
Δεν ήταν λοιπόν αυτό. Ήδη η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είχε συμφωνήσει από τον Φεβρουάριο, ερήμην του λαού, την υπογραφή του νέου μνημονίου, και για 6 μήνες προσπαθούσε να διαπραγματευτεί τους όρους του.
 
Και όταν πλέον κατέφυγε στο δημοψήφισμα, και όταν πλέον ο λαός του είπε να μην δεχθεί την συμφωνία που του πρότειναν, και πάλι ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να μην ακούσει την δημοκρατική έκφραση της κοινωνίας και αντί αυτής έπραξε όσα του υπαγόρευε η Τρόικα, υπογράφοντας ένα ακόμα χειρότερο από τα προηγούμενα μνημόνιο.
 
Και πάλι είχε προαποφασίσει τι θα πράξει και ήλπιζε πως θα επικρατήσει ο φόβος των κλειστών τραπεζών και το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα ή έστω ένα ΟΧΙ με ελάχιστο προβάδισμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ακύρωσε μονάχα δύο φορές τα δημοκρατικά αποτελέσματα της κάλπης.
Ακύρωσε και την εσωτερική δημοκρατία του κόμματός του.
 
Διέγραψε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, παραμέρισε τα εσωκομματικά όργανα και διαδικασίες και αποφάσισε μόνος μαζί με το επιτελείο των λίγων συνεργατών του.
 
Και όταν πλέον είδε πως σημαντικό κομμάτι της κοινοβουλευτικής του ομάδας δεν ήταν διατεθειμένο να τον στηρίξει στον αντιδημοκρατικό δρόμο που χάραξε, όταν είδε, πως η κεντρική επιτροπή του κόμματός του ζητούσε επιτακτικά σύγκλιση του συνεδρίου, τότε για άλλη μια φορά τους ξεγέλασε και τους παραμέρισε.
 
Αφού πρώτα συμφώνησε για την διεξαγωγή του συνεδρίου μέσα στον Σεπτέμβρη, στη συνέχεια ακύρωσε και αυτή τη συμφωνία, προκηρύσσοντας εκλογές και ακυρώνοντας το συνέδριο.
Αυτή είναι λοιπόν η «Δημοκρατία» που ευαγγελίζεται ο κ. Τσίπρας.
 
Τα έργα του και οι ημέρες του το απέδειξαν όχι μία, όχι δύο αλλά τρεις φορές.
 
Αυτή τη «Δημοκρατία» φωνάζει πως θα υπερασπιστεί από το παλαιό πολιτικό κατεστημένο και μας καλεί να τον ξαναψηφίσουμε για να την διαφυλάξει.
 
Η δεύτερη και η τρίτη φράση πάνε μαζί.
 
«Δεν είμαι πρωθυπουργός παντός καιρού» και «Λέω να γίνω ο πρώτος πρωθυπουργός που θα κάνει πράξη μετεκλογικά όσα έλεγα προεκλογικά» είχε πει ο κ. Τσίπρας σε συνέντευξη που είχε δώσει παραμονές του δημοψηφίσματος.
 
Την συνέχεια την ξέρουμε. Ακύρωσε το προεκλογικό του πρόγραμμα και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και έγινε πρωθυπουργός παντός καιρού, ψηφίζοντας το νέο μνημόνιο μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, παίρνοντας και αυτός τη θέση του στο πάνθεον των πρωθυπουργών και πολιτικών που άλλα λένε και άλλα κάνουν.
 
Όπως εύκολα συνειδητοποιεί ένας υποψιασμένος αναγνώστης, ο κ. Τσίπρας και οι υποστηρικτές του δεν δίνουν καμία σημασία σε αυτό που λέμε ηθική.
 
Ένας άνθρωπος ηθικός δεν μπορεί να λέει άλλα και μετά να δικαιολογεί με κάθε τρόπο τα διαφορετικά που τελικά έπραξε.
 
Ένας άνθρωπος ηθικός δεν ξεκινά με την φράση «Εμείς δεν ενδιαφερόμαστε για τις καρέκλες και την εξουσία» και καταλήγει να εκβιάζει τους ψηφοφόρους του με την ερώτηση «Θα παραδώσουμε την εξουσία στους προηγούμενους;» για να αποπροσανατολίσει από τα πεπραγμένα του.
 
Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ηθική. Είναι αυτό που ονομάζουμε ηθική λάστιχο, η οποία μπορεί να τεντωθεί κάθε φορά τόσο, ώστε να δικαιολογήσει και να χωρέσει όσα κανείς μπορεί να αθετήσει στο όνομά της.
 
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ζημιά την οποία έκανε ο κ. Τσίπρας και οι υποστηρικτές του σε αυτά που ονομάζουμε αριστερά, ριζοσπαστισμό, ηθική.
 
Τα εξίσωσε βάναυσα και τα κατέστησε συνώνυμα της ασυνέπειας, της υποκρισίας και της εκδούλευσης που παρείχε απλόχερα τόσα χρόνια το πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης.
Γι’ αυτό σήμερα ιδρώνει για να κερδίσει -αν τα καταφέρει- τη ΝΔ του τραμπούκου Κενταύρου κ. Μεϊμαράκη, προέδρου της ΟΝΝΕΔ, τα μέλη της οποίας δολοφόνησαν τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα.
 
Επειδή μετέτρεψε το ηθικό πλεονέκτημα σε λάστιχο και επειδή την δικαίωσε προσχωρώντας στο στρατόπεδο του «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική».
 
Όσοι λοιπόν έχουν μάτια και βλέπουν.
 
Όσοι δεν κάνουν εκπτώσεις στις ιδέες τους και δεν είναι αφελείς για να πέσουν στην παγίδα του «ή εμείς ή αυτοί», όταν τη στιγμή και των δύο τις πολιτικές τις υπαγορεύουν οι δανειστές.
 
Όσοι επικεντρώνουν στον βιασμό και όχι στο αν ο βιαστής το απολαμβάνει ή νιώθει ενοχές, θα απαντήσουν στην κάλπη στον κ. Τσίπρα αλλά, κυρίως, θα απαντήσουν στον δρόμο.
 
Η συγκυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που θα προκύψει με ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι -και λοιπούς πρόθυμους- θα είναι τρομερά αδύναμη και θα πέσει σύντομα, ειδικά όταν θα αρχίσουν να εφαρμόζονται τα μέτρα του τρίτου μνημονίου, με περικοπές, ξεπούλημα, καταστολή, εξώσεις κ.τ.λ.
 
Γιώργος Καρυστικός
 
Υ.Γ. Για εσάς «σύντροφοι» που αναπαράγετε την καραμέλα για την καταπολέμηση της διαπλοκής από τον ΣΥΡΙΖΑ, αναρωτηθείτε. Η διαπλοκή είναι ένα φαινόμενο ανεξάρτητο από το οικονομικοκοινωνικό μας σύστημα; Δεν την γεννά το κέρδος και η συσσώρευση πλούτου; Υπάρχει καπιταλιστική η μη χώρα που δεν είναι πνιγμένη στη διαπλοκή όσο διαιωνίζει τον ιδιωτικό πλουτισμό, το κέρδος, την ατομική ιδιοκτησία; Νισάφι πια. Υπάρχουν πολύ καλύτερα παραμύθια…
 
(Αγαπητέ Γιώργο, το κείμενό σου είναι νηφάλιο και εξαιρετικό. Οφείλω να παραδεχτώ πως δεν περίμενα ο Τσίπρας να αποδειχτεί τόσο απατεώνας. Ούτε περίμενα να παίζει αδίστακτα με τη μνήμη των νεκρών και με τις ελπίδες των ζωντανών. Ελπίζω να το πληρώσει αυτό. Να μην περάσει έτσι. Να είσαι καλά.)
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου