Γράμμα από τον παράδεισο των ποιητών…

Αντί οποιασδήποτε ανάλυσης από το blog, παρατίθεται ένας λόγος καθαρός στη θέση της. Ένας λόγος που έρχεται από το βάθος της ιστορίας ενός λαού που εκτός από τεχνικότητες, οικονομικές προσεγγίσεις που καλύπτουν την εξαθλίωση με όρους, έχει μάθε να δακρύζει και να συναισθάνεται με το λόγο των ποιητών του…

“Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

 

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν.

Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.

 

Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας – και της εποχής μας”

 

Το παραπάνω αποτελεί ένα σχόλιο, επίκαιρο του ποιητή Π. Ελύτη από τα 1979, με αφορμή το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Οι πρακτικοί άνθρωποι, το 1979…Οι τεχνοκράτες, οι νεοφιλελεύθεροι, οι καθεστωτικοί οικονομολόγοι, μόνο τα ονόματα αλλάζουν,  όπως το 1979 για τον ποιητή οι  “πρακτικοί άνθρωποι” οδηγούσαν με επιστημονικά επιχειρήματα στην καθυπόταξη,έτσι σήμερα οι τεχνοκράτες, οι νεοφιλελεύθεροι, οι καθεστωτικοί οδηγούν ένα λαό μέσα από εκβιασμούς,απειλές, πιέσεις για ανατροπές των αποφάσεων του σε νέα θηλιά…

 

 

Πηγή: freenet2004