Ρε μαλάκες η αγάπη δε θα πεθάνει ποτε!!!

Είναι πολλές περπατησιές μέσα στην πόλη, αλλά και στη γειτονιά που μου θυμίζουν εσένα, μυρίζουν όπως οι στιγμές που περάσαμε από εδώ, ή δεν περάσαμε, αλλά η συγκεκριμένη αύρα που με ηλεκτρίζει δημιουργεί μια νοσταλγία, τη δική σου.

Στρίβω το στενό και νομίζω πως: Τα κωλοπάπουτσα που φορώ θα μετατραπούν σε εκείνα τα κωλοπάπουτσα που φορούσα τότε, το πολυφορμένο πέτσινο στο χιλιοφορεμένο παλτό, τα κοντά μου μαλλιά σε πιο μακρυά κι η ανάσα μου λίιγο πιο ανάλαφρη, λίγο πιο λεύτερη, λιγότερο σκλαβωμένη. Και θα σε συναντήσω.

Φοράς το ωραίο σου χαμόγελο, το φθαρμένο τζινάκι σου με τη μαύρη μπλούζα, τα υπέροχα μαγικά σου σανδαλάκια και με κοιτάς με αυτές τις υπέρλαμπρες ματάρες... Κι αυτά τα μαλλάκια να καλύπτουν το πιο ερωτικό σου στοιχείο, τα μάγουλά σου...

Σε χαιρετώ... μ ‘ αγαπάς το βλέπω.... κι εγώ πολύ... πως μπερδευτήκαμε έτσι; Γιατί να μη μπορώ να σε αγκαλιάσω και να γευτώ ξανά τα υπέροχα χειλη, που όταν τα φιλούσα ο σαξοφωνίστας σώπασε στους Αέρηδες....

Τωρά στα εξάρχεια.... μου αφησες ένα δάκρυ στο φωτεινό στενάκι, το σκουπίσα με ένα φιλί στον επόμενο στον τοίχο με τα γκράφιτι....

Τώρα εδώ πάνω από τα πλήκτρα γερμένος... σε προσμένω και σ’ αγαπώ.... και σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ και βουρκώνω, μόνος καθώς τα σκέφτομαι και δε θέλω να μου πάθεις τίποτα.... Είμαι τόσο τυχερός; Ήμουν και Είμαι.... Συγγνώμη, ευχαριστώ, να σε κοιτώ θέλω μονο...... Σ' άγαπώ...

Αυτά που σου γράφω αποτυπώνονται στ’ αμέτρητα κλικ ενός υπολογιστή που θα αποθηκεύσει εκατομμύρια σκέψεις και διαδικασίες σ’ έναν ανύπαρκτο κι αχανή χώρο.... Είναι σαν την πετρούλα που τακτοποιήσα πιτσιρικάς σε ένα παλιό ξεχασμένο μαντράκι στο χωράφι κάποιου στο χωριό. Πίστευα πως θα μείνει εκεί για πολύ καιρό κι αναρρωτιόμουν αν θα τη βρώ ποτε ξανά στο ίδιο μέρος μετά απο χρόνια.... Θα την ξεχωρίσω;

Ξεχώρισα εσένα, και με ξεχώρησες. Δε με ξέχασες, ούτε εγώ εσένα, δε με άφησες μόνο μου να σε περιμένω κι εγώ σου άπλωσα το χέρι... Βγήκαμε απο το βούρκο και ξαναπέσαμε, αλλά μαζί....

Μικροί θάνατοι, κάθε μέρα... θα τους αφήσω πίσω όλους και θα σε συναντήσω εκεί στο μαντράκι... απλά να χάσουμε λίγο από το χρόνο τους, αυτό που δε μας ταιριάζει να ζούμε και να κάνουμε μια μεγαλοπρεπέστατη κοπάνα από τη μοναξιά που μας όρισαν....

Ρε μαλάκες η αγάπη δε θα πεθάνει ποτε!!!

SoF (PS) 2 Trgn (KM) = KP = PK