Chaos (heroin junkies in India) του Harrison Freeman
του Γιώργου Τσιάρα
Κάθε μέρα, εκατομμύρια νέα παιδιά, από την Αθήνα ώς το Λονδίνο κι από τη Νέα Υόρκη ώς τη Μόσχα, αγόρια και κορίτσια, πλουσιόπαιδα και φτωχόπαιδα, βγαίνουν από τα σπίτια τους με έναν και μοναδικό σκοπό: να «γίνουν» με λίγη πρέζα. Και όλοι τους, αργά ή γρήγορα, τα καταφέρνουν: ποτέ πριν στην ιστορία δεν υπήρξε τέτοια αφθονία, τέτοια υπερπροσφορά της καφέ, υπόξινης σκόνης, που διαλύει το μυαλό και την ψυχή ακόμη και του δυνατότερου ανθρώπου. Ιδού ο σκοτεινότερος θρίαμβος της παγκοσμιοποίησης: να «γίνεσαι» με 10 ευρώ στην Ομόνοια και να ψωνίζεις ένα ολόκληρο γραμμάριο με μόλις 30 ευρώ.
Ναρκωτικά υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα: η αναζήτηση του υπερβατικού και της προσωρινής φυγής από τα εγκόσμια είναι, όπως παραδέχονται οι περισσότεροι ειδικοί, μια δευτερεύουσα αλλά πανταχού παρούσα ανάγκη του ανθρώπου, όπως άλλωστε καταγράφεται από τη χρήση τους –παράνομη ή νόμιμη, τελετουργική ή κατά μόνας- σε όλες τις εποχές και όλους τους πολιτισμούς. Χώρια η φαρμακευτική χρήση: πριν από μερικές γενιές, πολλές μανάδες δίναν (οπιούχο) αφιόνι στα βρέφη για να μην κλαίνε και οι Ινδιάνοι στις κορφές των Ανδεων ακόμη μασούν φύλλα κόκας και πίνουν ως αφέψημα το «μάτε», για να αντέχουν στο υψόμετρο και τη σκληρή δουλειά.
Ομως από το ένα άκρο –την παραδοσιακή, άντε και την «ψυχαγωγική», την ήπια χρήση– ώς το άλλο, τη σημερινή βαριά βιομηχανία των σκληρών ναρκωτικών, που συνθλίβει σαν μυλόπετρα μιλιούνια ανθρώπους, μεσολαβεί άβυσσος. Μια άβυσσος τεχνητή, κατασκευασμένη, με αποκλειστικό γνώμονα τα υπερκέρδη των πολυεθνικών κυκλωμάτων που μετατρέπουν το όπιο σε πρέζα, τα φύλλα κόκας σε κοκαΐνη και τους ζωντανούς σε νεκροζώντανους.
Δεκατρία χρόνια τώρα, οι δυνάμεις της… «δημοκρατίας», του «πολιτισμού» και της «ελευθερίας» μάχονται υποτίθεται τους «βάρβαρους» Ταλιμπάν στη μακράν μεγαλύτερη οπιοπαραγωγό χώρα στον κόσμο, το Αφγανιστάν – εκεί όπου παρασκευάζεται το 90% της ηρωίνης που καταλήγει στις όπου γης πιάτσες. Κι όμως: όλη αυτή η υπερσύγχρονη, ακαταμάχητη δύναμη, με όλους τους δορυφόρους και τα αεροσκάφη και τα drones της, όχι μόνον δεν κατάφερε να ελέγξει ή να μειώσει έστω την παραγωγή της πρέζας, αλλά αντίθετα την οδήγησε σε νέα δυσθεώρητα ύψη.
Σύμφωνα με την τελευταία, δραματική έκθεση του Γραφείου Ναρκωτικών και Εγκληματικότητας των Ηνωμένων Εθνών που δημοσιεύτηκε προχτές, η καλλιέργεια της οπιούχου παπαρούνας αυξήθηκε φέτος κατά 17% σε σχέση με το 2013, σημειώνοντας νέο ρεκόρ όλων των εποχών. Οι καλλιεργούμενες εκτάσεις έφτασαν το 2014 στα 2.240.000 στρέμματα, γεγονός που σημαίνει ότι τα παπαρουνοχώραφα έχουν τριπλασιαστεί από το 2002. Το 1972 η παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν ήταν σχετικά μικρή, γύρω στους 100 τόνους. Το 1979 έφτανε τους 300 τόνους. Ολα όμως άλλαξαν με τον πόλεμο των -υποστηριζόμενων από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες- μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών: η παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν ξεπέρασε την παραγωγή του Χρυσού Τριγώνου (Βιρμανία, Λάος, Ταϊλάνδη) στη ΝΑ Ασία και σήμερα αγγίζει τους 7.000 τόνους!
Η «μετακόμιση» και επέκταση της βαριάς βιομηχανίας των ναρκωτικών δεν έτυχε, πέτυχε. Από τους δυο «Πολέμους του Οπίου» των Βρετανών κατά της Κίνας, στα μέσα του 19ου αιώνα, ώς και σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται – απλά το θέατρο των μαχών μετατοπίστηκε μέσα στις γειτονιές μας και τα σπίτια μας. Και βέβαια δεν αποτελεί σύμπτωση ότι και οι τρεις μεγάλες «επιδημίες» ναρκωτικών που έχουν ξεσπάσει τον τελευταίο μισό αιώνα (με την ηρωίνη από το Χρυσό Τρίγωνο, την κοκαΐνη από την Κολομβία και σήμερα με την αφγανική ηρωίνη) προήλθαν από χώρες που ελέγχονταν, πολιτικά και στρατιωτικά, από τις ΗΠΑ και τις μυστικές υπηρεσίες τους.
Ιμπεριαλισμός και τοξικομανία είναι αδελφάκια και το εμπόριο ναρκωτικών είναι το Ελντοράντο τους. Ο παγκόσμιος ετήσιος τζίρος από τη διακίνηση ναρκωτικών υπερβαίνει, λένε, το μισό τρισεκατομμύριο δολάρια. Μόνο στην Ελλάδα ο τζίρος από το παράνομο εμπόριο ηρωίνης ξεπερνά, εν μέσω κρίσης, τα 2 δισ. ευρώ…
* Η στήλη αφιερώνεται στον μακαρίτη δάσκαλο Ρούσσο Βρανά
Από: ΕΛΛΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου