Δύο από τους βασικούς θεματοφύλακες της θεωρίας του κόμματος στους κόλπους της ηγετικής ομάδας είναι η Ελένη Μπέλλου και ο Μ. Παπαδόπουλος. Η πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια είναι ανοδική και ουδέποτε αμφισβητήθηκαν ή παραμερίστηκαν έστω και προσωρινά. Ήταν πάντοτε πιστοί στη γραμμή έχοντας κεντρικό ρόλο στην διαμόρφωσή της. Όμως, στην κρίση του 1990- 1991 και μπροστά στο 13ο Συνέδριο του κόμματος οι απόψεις που διατύπωναν ήταν στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τη σημερινή. Ας τις παρακολουθήσουμε:
Ελένη ΜΠΕΛΛΟΥ (Ομιλία στην Ευρεία Ολομέλεια ΚΕ- Ριζοσπάστης, 19 Ιούνη 1990, σελ.22-23): «Συμφωνώ με την απόρριψη της αντίληψης Μ- Λ θεωρίας σαν κλειστού κωδικοποιημένου συστήματος. Υιοθετώ την ανάγκη ανάπτυξης της στη βάση συγκεκριμένης αναζήτησης αντιλήψεων για προβληματισμό, ανάπτυξη ή και αναθεώρηση, όπως: μπορεί να σταθεί σοσιαλιστική επανάσταση και οικοδόμηση σε μια ή περισσότερες χώρες και συμφωνώ στην αναθεώρηση της πολιτικής μας θέσης για έξοδο από την ΕΟΚ. Παραπέρα επεξεργασία των χαρακτηριστικών της πολιτικής εξουσίας της εργατικής τάξης στις σύγχρονες συνθήκες βαθέματος ποσοτικά και ποιοτικά, της σχέσης μεταρρύθμισης – επανάστασης και συμφωνώ στην απόρριψη του όρου ‘‘δικτατορία του προλεταριάτου’’».
Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Προσυνεδριακός Διάλογος 13ου Συνεδρίου- ΚΟΜΕΠ, τ. 12, Δεκέμβρης 1990, σελ. 45-48): «Μια πρώτη λοιπόν ανάγκη στο πολιτικό επίπεδο, είναι η σαφής διάκριση που πρέπει να γίνει ανάμεσα στη σωστή επιλογή μιας τακτικής συμμαχίας με το ΠΑΣΟΚ, για μια άμεση προοδευτική διέξοδο του τόπου και στη λαθεμένη επιλογή, για στρατηγική σύγκλιση της Αριστεράς με τη σοσιαλδημοκρατία… Μια σειρά σύντροφοι της πλευράς αυτής, εξακολουθούν να θεωρούν σαν σοσιαλιστικές τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, πριν το 1989 και να αποδίδουν σήμερα την πιθανότητα καπιταλιστικής παλινόρθωσής τους κυρίως στην πολιτική Γκορμπατσόφ. Αρνούνται πεισματικά να εξετάσουν τα θεωρητικά κενά και λάθη που οδήγησαν στην αποτυχία του εγχειρήματος και τονίζουν είτε τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπήρχαν είτε τα υποκειμενικά λάθη των ηγεσιών στην εφαρμογή της θεωρίας. Όμως πώς εξηγούν το ότι δεκάδες ηγεσίες έκαναν τα ίδια λάθη, στηριγμένες σε μια θεωρία, που δεν παρουσιάζει, κατά τη γνώμη τους, σημαντικά κενά;… Αν οι γενικές αρχές του σοσιαλισμού είναι η εξουσία της αυτοδιεύθυνσης της εργατικής τάξης, η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ο κοινωνικός χαρακτήρας της διαχείρισης απ’ την κολεκτίβα ως τη γενική οικονομική λειτουργία n μετάβαση προς μια κοινωνία ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών, τότε οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ουδέποτε υπήρξαν σοσιαλιστικές…. Αναγκαίο όμως συμπλήρωμα μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής πρέπει να είναι η ταυτόχρονη διατύπωση μιας εθνικής στρατηγικής ανάπτυξης στα πλαίσια της ΕΟΚ, με ιδιαίτερη έμφαση στο σχεδιασμό μιας ελληνικής αμυντικής τεχνολογικής στρατηγικής. Σ’ αυτό το σημείο υπάρχει ένα προνομιακό πεδίο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ»
Σήμερα, βεβαίως, η Ελένη Μπέλλου και ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι με τις επεξεργασίες του 18ου Συνεδρίου για τον Σοσιαλισμό και με το νέο πρόγραμμα που καλείται να υιοθετήσει το 19ο Συνέδριο. Θα… δώσουν μάχη γι’ αυτό και θα κατατροπώσουν τον «οπορτουνισμό» διότι η στρατηγική του κόμματος πρέπει να… προστατεύεται από ανθρώπους με… αρχές και με… συνέπεια στις απόψεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου