Η Κύπρος περίμενε ως την τελευταία στιγμή τη βοήθεια της "ομοδόξου Ρωσίας". Όμως αυτή δεν ήρθε. Τώρα μένει να αποφασίσουν ανάμεσα σε δυο επιλογές: ή τροϊκανός διαρκής
ενταφιασμός ή χρεωκοπία και φτου κι απ' την αρχή.
(Δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα, η πλάστιγγα γέρνει προς την πρώτη επιλογή).
Το παραμύθι με τους Ρώσους τελείωσε για την Κύπρο και καιρός είναι να τελειώνει
και με την Ελλάδα.
Αυτή η ιστορία έχει μακρύ παρελθόν.
Λόγω της θρησκευτικής συγγένειας με τους Ρώσους και της κοινής εκατέρωθεν γειτνίασης με το τουρκικό κράτος, πάντοτε, σε κάθε δύσκολη στιγμή του έθνους, επανερχόταν η ελπίδα να μας σώσουν οι "ομόδοξοι Ρώσοι" απ' τα επερχόμενα ή υφιστάμενα δεινά.
Και αυτή η ελπίδα δε γεννιόταν πάντοτε από μόνη της.
Έβαζαν συχνά κι οι Ρώσοι το χεράκι τους, μέσω κρυφών και υπόγειων διαρροών.
Πότε όμως περάσανε στην έμπρακτη στήριξη;
Οι Ρώσοι πάντοτε μας πουλούσανε!
Περισσότερο κι απ' τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, που έχουμε μάθει να βρίζουμε παιδιόθεν.
Επί Τουρκοκρατίας σύσσωμο το ελληνικό γένος δεν ξεσηκωνόταν να διώξει τον Οθωμανό κατακτητή, βασιζόμενο στην ελπίδα της ρωσικής επέμβασης που θα χάριζε την ελευθερία στην Ελλάδα και θα ξαναράζαμε ανέμελοι στην Κόκκινη Μηλιά.
Πράγματι συχνά γίνονταν ρωσοτουρκικοί πόλεμοι, αλλά όλοι αυτοί οι πόλεμοι ήταν μακριά από την ελληνική επικράτεια.
