Ζούμε μεγάλες στιγμές!

Εντάξει, από την ημέρα που η Μέρκελ πήρε αγκαζέ τον Τσίπρα και τον ξενάγησε στο κτίριο της Καγκελαρίας κατάλαβα ότι μπορώ να περιμένω κάθε φορά τα χειρότερα από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Παρά ταύτα, καταφέρνει ακόμη να με εκπλήσσει. Είναι ένα χάρισμα κι αυτό.

 

Έκανε υπουργό Παιδείας τον Νίκο Φίλη! Τον Φίλη ρε μάγκα, που τον βλέπει η φαντασία και παθαίνει κατάθλιψη. Τον Φίλη, που τον συνάντησε μια μέρα η πρωτοτυπία κι έπαθε τρεις κρίσεις πανικού απανωτές. Τον Φίλη που τον χαρακτηρίζει η νοηματική ασυνέχεια. Πάω στοίχημα ότι ο Φίλης δεν ήταν προϊόν καραμπόλας «να τους βολέψουμε όλους». Ο Φίλης ήταν προαποφασισμένη επιλογή του Τσίπρα για το υπουργείο Παιδείας. Γι’ αυτό κι έστειλε τον Ερνέστο σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο.

 

Πάντως αν εγώ είχα τις άκρες και την άνεση του Τσίπρα, με Φίλη στο Παιδείας ούτε σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο θα τον έστελνα τον Ερνέστο. Θα τον κρατούσα σπίτι και θα φώναζα νηπιαγωγό για ιδιαίτερα με την πλαστελίνη. Αλήθεια το λέω, δεν είναι να το ρισκάρεις. Τα παιδιά είναι σοβαρό πράγμα, δεν μπορείς να τα τρομάζεις με τόση ανευθυνότητα.

Θέλουμε να εγκατασταθεί στο Μαξίμου, νέος βαυαρός αντιβασιλέας;

Μια υπογραφή είναι βρε αδερφέ! Την βάζεις και ξεμπερδεύεις! Μετά επιστρέφεις στην Αθήνα και εφαρμόζεις το Πρόγραμμά τους αντί για το δικό σου. Σιγά τη δυσκολία. Το πρόγραμμα είναι τυφλοσούρτης.

Συνεχίζεις με αυξανόμενο ρυθμό τις απολύσεις στο Δημόσιο. Πετσοκόβεις κι άλλο τις συντάξεις αρχίζοντας από τις επικουρικές. Απελευθερώνεις τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Μειώνεις κι άλλο τις δαπάνες για στην Υγεία και την Παιδεία. Πουλάς άρον-άρον κι όσο-όσο ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία.

Ως αντάλλαγμα για όλα αυτά παίρνεις τη δόση των 7 δις και την ξαναδίνεις σε αυτούς που στην έδωσαν.

Αν όλα αυτά τα δεχτεί η κυβέρνηση τότε μπορεί να ζητήσει παράταση του μνημονίου όπως απαιτεί ο κ.Σόιμπλε. Καθαρές κουβέντες.

Χωρίς γραβάτα, με χαμογελαστά μάτια

«Ο άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια και να “ναι η ερώτηση»

Αντρέ Μπρετόν 

~~~~~~~~~~~~~~

Ίσως και να προτιμώ τον Ιγκλέσιας του Podemos.

Μου αρέσει που “χει μακριά μαλλιά, μούσι και σεμνό ύφος. Πιο πολύ θυμίζει ποιητή, όχι πολιτικό. Η φαντασία στην εξουσία της Ισπανίας.

Αλλά ένας τέτοιος πολιτικός ηγέτης δεν θα είχε καμιά τύχη στην Ελλάδα.

Ο Τσίπρας μοιάζει με progressive ΟΝΝΕΔίτη. Καλό παιδί, καλοκουρεμένο και καλοντυμένο.

Όμως – ω της φρίκης! – ο νέος πρωθυπουργός δεν φοράει γραβάτα. Αυτό το ενδυματολογικό ατόπημα ήταν πολύ avant garde για την εγχώρια πολιτική σκηνή, τους πείραξε πιο πολύ κι απ” τον πολιτικό όρκο.

~~{}~~

Η γραβάτα δεν είναι μόνο φαλλικό σύμβολο. Συμβολίζει και την έλλειψη φαντασίας, το κατεστημένο, τον παρωχημένο πατριαρχικό κόσμο.

Ο θεός φοράει γραβάτα κι ο διάβολος παπιγιόν.

Κι ίσως να φανώ αντίχριστος, αλλά θα πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι απ’ αυτούς που πάντα μένουνε απ’ έξω, γιατί δεν έχω ούτε γραβάτα ούτε παπιόν. Φοράω ένα μπορντό κασκόλ και χαμογελώ με τα μάτια. Μ” αρέσει να μη λέω πολλά, προτιμώ να γράφω. Αγαπάω τη χώρα όπου έτυχε να γεννηθώ, αλλά μάλλον το ίδιο θα “λεγα και για την Ιρλανδία. Είμαι αλλοπρόσαλλος άνθρωπος κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής…