Σηκώνομαι αρκετά νωρίς το πρωϊ ώστε να
μη νιώθω ενοχές πως έχασα ακόμη μια ανατολή, πως ξόδεψα τις πιο
δημιουργικές μου ώρες στο κρεβάτι. Φτιάχνω το καθημερινό μου καφεδάκι,
κάνοντας κλικ πρώτα στο μέιλ, ύστερα στα sites με τις αγγελίες που ‘χω
βάλει bookmark. Τίποτε καινούργιο και σήμερα, πέρα απ’ τις γνωστές μούφα
εταιρίες που ζητούν πρήχτες. Ανοίγω τηλεόραση για να πετύχω γι’ άλλη
μια φορά τους συνηθισμένους παπαγάλους ν’ αναμασάν την ίδια και την ίδια
φρασεολογία, να μού θέτουν κουνώντας το δάχτυλο και με δήθεν χαλαρή
πρωϊνή διάθεση, τα διλήμματα της εβδομάδας. Φτύνω την οθόνη και βγάζω
την πρίζα, ορκιζόμενος για πολλοστή φορά πως δεν θα την ξανανοίξω τη
γαμημένη.
