(Προειδοποίηση προς πιθανούς
αναγνώστες: Είναι μεγάλο το κείμενο)
Από ό,τι ακούω και διαβάζω στα πλαίσια της κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η απαίτηση μέσα σε ένα μήνα που βρίσκεται στην κυβέρνηση να είχε ήδη: διαλύσει τα ΜΑΤ, κλείσει τις Αμυγδαλέζες, δημιουργήσει τις υποδομές και τις συνθήκες υποδοχής με αξιοπρέπεια για όσους επιστρέψουν από αυτές τις κολάσεις, προχωρήσει στο διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, εξετάσει όλες τις υποθέσεις για τις ευθύνες μνημονίων, εξετάσει όλες τις υποθέσεις σκανδάλων, ψηφίσει ολόκληρο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, βγει από το ευρώ, δημιουργήσει δραχμή και πάρα πολλά άλλα.
Για όλες αυτές τις προσδοκίες σαφώς και φταίει αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός τις δημιούργησε και είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος της κριτικής που τώρα δέχεται. Δεν μπορώ να τον υπερασπιστώ, ούτε όμως θα τον καταδικάσω. Έχει άλλοθι. Σε ό,τι έχει σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους μπορεί να επικαλεστεί την απουσία αυτοδυναμίας. Και αυτή την απουσία αυτοδυναμίας κανείς λογικός άνθρωπος δε μπορεί να τη χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ή ξαναπάμε σε εκλογές ή συγκατοικεί με τους ΑΝ.ΕΛ. και προχωράνε αυτά τα θέματα βήμα – βήμα.
Σχετικά με τα της οικονομίας, επιτρέψτε μου να επαναληφθώ γράφοντας ότι υπάρχει η κριτική πως η κυβέρνηση θα έπρεπε ήδη να μας έχει βγάλει από το ευρώ, να δημιουργήσει δραχμή ενώ ταυτόχρονα θα έπρεπε να κρατήσει τις τράπεζες ανοιχτές, να τις έχει εφοδιάσει με χρήματα για να αντιμετωπίσουν τον πανικό, να διαχειριστεί αυτόν τον πανικό και τέλος να κρατήσει την αγορά σε λειτουργία. Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτά μπορούν να συμβούν ταυτόχρονα, εντάξει. Εγώ πιστεύω ότι δεν μπορούν όσο κι αν το θες.
