Τόσο κακοπροαίρετο με έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ

Η ιστορία με τις «καλές προθέσεις» όπου εξέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και μετά έδωσαν ποσοστό 61% στο «όχι» του δημοψηφίσματος, είναι πολλές.

 

Τα μνημόνια που θα αντικαθιστούσε ένα «πλήρως κοστολογημένο πρόγραμμα» το οποίο παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, συνεχίστηκαν σε πρώτη φάση τον Φλεβάρη, σε δεύτερη τον Ιούλη, κι από τον Αύγουστο του 2015 ως κάποιο Αύγουστο στο μακρινό μέλλον θα εξακολουθούν να τρέχουν μετρώντας πίσω τους όλο και περισσότερα θύματα.

 

Το «όχι» απέναντι στον πόλεμο φόβου, ακόμη κι ως αντίδραση στην εμετική επίθεση στην πολιτική ευφυΐα και την αισθητική του μέσου Έλληνα, έφερε τελικά μεγάλη δυστυχία στο Μέγαρο Μαξίμου κι αντιμετωπίστηκε με μεγαλύτερη ομόνοια «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, μόνο και μόνο για να φέρει μέτρα που ούτε ο Αντώνης Σαμαράς κι ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχαν το θάρρος να φέρουν.

 

Κι ύστερα ήρθε το μπάχαλο με τους 40 περίπου βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συν το μισό κόμμα, να βρίζουν την ηγεσία και να ζητούν εδώ και τώρα εξηγήσεις για τον ποταμό ψεμάτων που κάποιοι από αυτούς διέδωσαν ηθελημένα, κι άλλοι γιατί τους έπιασαν αθώους και τους κορόιδεψαν θαμπώνοντάς τους με ιδεολογικά αμπαλάζ.

 

Μέσα σε όλα αυτά είναι και οι ποταμοί εμετού από τα ΜΜΕ, που ενώ στην αρχή είχαν στραφεί γενικά κι αόριστα σε όποιον δήλωνε δημόσια υπέρμαχος του «όχι», τώρα έχουν τώρα γυρίσει αποκλειστικά εναντίον όσων εντός του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν υπέρ ενός σχεδίου Β’, το οποίο περιλαμβάνει, φυσικά, την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.

 

Τα κύρια πρόσωπα που έχουν γίνει κεντρικοί πρωταγωνιστές σε αυτήν την κωμωδία που ξεπέρασε τα όρια των ταινιών του Τζέιμς Μποντ, είναι οι Γιάνης Βαρουφάκης (που ψήφισε μνημόνιο), Παναγιώτης Λαφαζάνης και Ζωή Κωνσταντοπούλου.

 

Ειδικά στις περιπτώσεις Βαρουφάκη-Λαφαζάνη, οι μυθιστοριογράφοι των μεγαλύτερων συστημικών εφημερίδων και καναλιών της χώρας έχουν πιάσει εντατική δουλειά. Είτε με τα ρεσάλτα στο Νομισματοκοπείο, είτε με τις ειδικές αποστολές χάκερ που θα έσπαγαν τους κωδικούς των ΑΦΜ μας για να μας περάσουν μυστικά σε άλλο τραπεζικό σύστημα. Η φαντασία των αρθρογράφων τους έχει κυριολεκτικά οργιάσει. Και, παράλληλα, χτυπούν με τον πλέον άθλιο και σεξιστικό τρόπο την πρόεδρο της Βουλής, επειδή απέμεινε να παλεύει σχεδόν μόνη για να περισώσει το γόητρο του αστικοδημοκρατικού κοινοβουλευτισμού, εν μέσω ενός επαναλαμβανόμενου βιασμού του Συντάγματος και των νόμων από την «κυβέρνηση της Αριστεράς» και τους συμμάχους της στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το Ποτάμι.

 

Την ίδια στιγμή, όλα τα ΜΜΕ παρουσιάζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τον Αλέξη Τσίπρα ως έναν εν δυνάμει εθνάρχη, έτοιμο να πετάξει όλα τα αριστερά βαρίδια από τον παρελθόν και το παρόν του, για να μετατραπεί σε έναν «ρεαλιστικό» ηγέτη «όλων των Ελλήνων» και να οδηγήσει τη χώρα, μέσω του μνημονίου εξαθλίωσης, σε μια ανάπτυξη ελαχίστων την οποία οι πολλοί δεν πρόκειται να δουν ποτέ.

 

Ειλικρινά, το γλύψιμο που έχει πέσει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν από όλους τους δημοσιογραφικούς ομίλους, είναι πρωτοφανές. Ίσως να ξεπερνά ακόμη και την εποχή Σημίτη, όταν τα ΜΜΕ και τα γραφεία επικοινωνίας έγιναν ζάμπλουτα, και οι δημοσιογράφοι και λοιποί εργαζόμενοι που έκαναν σωστά τη «δουλειά» τους, έβγαλαν λεφτά για τρεις ζωές.

 

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εμφανίστηκε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Δημήτρης Μάρδας, ο οποίος απευθυνόμενος σε Βαρουφάκη (κυρίως), Λαφαζάνη και Λαπαβίτσα, δήλωσε ότι είναι έτοιμος να ξεκινήσει μια καμπάνια «κατά της δραχμής». Δήλωσε, μάλιστα, ότι παρατηρεί ήδη να εξελίσσεται μια εκστρατεία υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, την οποία όσο κι αν αναζητήσει κάποιος μέσος πολίτης που ενημερώνεται σχεδόν αποκλειστικά από τα συστημικά ΜΜΕ, δεν πρόκειται να τη βρει. (Εκτός κι αν ο Δημήτρης Μάρδας αναφέρεται σε μια χούφτα μπλογκς και κάποιους λογαριασμούς στο Twitter και το Facebook, οπότε μάλλον μας κολακεύει).

 

Εδώ, λοιπόν, ξεκινά η δική μου μεγάλη καχυποψία. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η κυβέρνηση κατάφερε να μετατρέψει το «όχι» του δημοψηφίσματος σε «ναι», και να φέρει ένα νέο μνημόνιο που θα είναι ακόμη χειρότερο από όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα -ειλικρινά δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο-, εξασφαλίζοντας την σχεδόν τυφλή στήριξη όλων των παραδοσιακών ΜΜΕ, ο Δημήτρης Μάρδας εξακολουθεί να νοιώθει πως απειλείται.

 

Ίσως γι’ αυτό ανακοίνωσε τη νέα «εκστρατεία ενημέρωσης» υπέρ του ευρώ.

 

Όμως, αυτό δεν γίνεται από την ώρα που ξεκίνησε η διαπραγμάτευση τον μακρινό Φλεβάρη και κορυφώθηκε με τον χυδαίο πόλεμο φόβου μόλις ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα; Το ίδιο δεν συμβαίνει τώρα, όπου όποιος διαφωνεί με την γραμμή Τσίπρα κρεμιέται στα μανταλάκια με αστεία σενάρια και πανάθλιες προσωπικές επιθέσεις από στρατιές δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων;

 

Στην τελική, ποια η ανάγκη να γίνει κι άλλη καμπάνια κατά της δραχμής; Δεν φτάνουν όσες γελοίες έχουμε;

 

Μήπως -λέω εγώ τώρα- μήπως, όλα όσα βλέπουμε δεν είναι και τόσο αθώα;

 

Μήπως εκείνες οι συναντήσεις του Νίκου Παππά αλλά και του Αλέξη Τσίπρα με τους εκδότες που τον σκυλόβριζαν προεκλογικά, δεν έγιναν μόνο για να συζητήσουν για τον καιρό; Άλλωστε δεν μάθαμε ποτέ μας τι ειπώθηκε σε όλα αυτά τα ραντεβού. Τα μόνα που έχουμε μάθει έρχονται μέσω των αγιογραφιών του «εθνάρχη Αλέξη» και της παλαιοΚΚΕδίστικης επίθεσης της Αυγής και των άλλων ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ σε εν ενεργεία βουλευτές και μέλη του κόμματος, που έκαναν το σφάλμα να δηλώσουν πιστοί στο πρόγραμμα με το οποίο εξελέγησαν κι όχι στο νέο μνημόνιο.

 

Μπορεί να κάνω εγώ λάθος, να έχω ταραχτεί από όλη αυτή τη συνομωσιολογία που κυκλοφορεί εκεί έξω, κι όντως ο Δημήτρης Μάρδας και οι επιτελάρχες του Αλέξη Τσίπρα να έχουν διαπιστώσει πως οι πολίτες που θέλουν να φύγει η χώρα από το ευρώ και την ευρωζώνη για να μη ζήσουν βουτηγμένοι στη φτώχεια για πάντα, γίνονται πλειοψηφία. Βασικά, αυτό το σενάριο θα ευχόμουν μέσα από την καρδιά μου.

 

Όμως οι επιδιώξεις του Μάρδα και των συν αυτώ, δείχνουν άλλες προθέσεις. Η αναφορά για ανάληψη προσωπικών πρωτοβουλιών που αφορούν την ενημέρωση του κόσμου για τη δραχμή και τους κινδύνους της, δεν θα γίνει από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter ή το Facebook, ούτε από τα δελτία Τύπου του υπουργείου Οικονομικών. Από τα κανάλια θα γίνει. Και τις εφημερίδες.

 

Τα ίδια κανάλια και τις ίδιες εφημερίδες (και ραδιόφωνα) που τόσες μέρες στάζουν αίμα κάθε φορά που αναφέρονται σε όσους επιθυμούν να υπάρξει, τουλάχιστον στα χαρτιά, ένα ολοκληρωμένο εναλλακτικό σχέδιο εξόδου μόλις τα πράγματα οδηγηθούν στο απόλυτο αδιέξοδο – που θα οδηγηθούν. Εκείνα τα κανάλια και τις εφημερίδες όπου οι ιδιοκτήτες τους συναντιούνταν με τον Νίκο Παππά και τον Αλέξη Τσίπρα χωρίς να ξέρουμε τι έλεγαν. Κι αν συμφώνησαν ή όχι σε κάτι.

Επιπλέον, είναι πολύ ύποπτο το γεγονός ότι βλέπουμε όλο και περισσότερα δημοσιεύματα να ζητούν από τον Αλέξη Τσίπρα να αφήσει εντελώς τα παλιά του στελέχη και να μετατραπεί στον οικουμενικό ηγέτη που όλα τα αφεντικά των ΜΜΕ αναζητούν, βάζοντάς του στο μυαλό του δήθεν σκέψεις για πλήρη αλλαγή πλεύσης και κυβερνήσεις «εθνικών σκοπών».

 

Ή μήπως δεν είναι τόσο δήθεν αυτές οι σκέψεις;

 

Τόσο κακοπροαίρετο με έχει κάνει πια ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ηγέτες του. Μπράβο τους.

 

Πηγή: polyfimoss