ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Με έναν χαρακτηριστικά δικό του τρόπο επέλεξε το εβραϊκό κράτος να τιμήσει την 67η επέτειο της Νάκμπα, όπως λέγεται η καταστροφή της ιστορικής Παλαιστίνης που προκάλεσαν οι Σιωνιστές το 1947-1948, δημιουργώντας τους όρους για την μετέπειτα ίδρυση του Ισραήλ.
Εκείνες τις μέρες ορδές άρτια εξοπλισμένων, από τους Άγγλους, Σιωνιστών σκότωσαν πάνω από 15.000 Παλαιστίνιους, ισοπέδωσαν πάνω από 415 χωριά για να καταστραφεί κάθε έννοια ιστορικής συνέχειας και μνήμης και οδήγησαν σε βίαιο εκπατρισμό το 70% των Παλαιστινίων καταλαμβάνοντας έτσι παράνομα και με μεθόδους που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι Ναζί λίγα χρόνια νωρίτερα το 78% της παλαιστινιακής γης. Η Νάκμπα σιωπηρά και χωρίς τυμπανοκρουσίες συνεχίζεται μέχρι σήμερα ωθώντας κάθε νέο Παλαιστίνιο να εγκαταλείψει την χώρα, αν δεν θέλει να ζήσει σαν πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Κι έτσι, το Ισραήλ να κυριαρχήσει εθνικά ακυρώνοντας στην πράξη το αίτημα της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα πριν τον πόλεμο του 1967 και με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. Επειδή ωστόσο οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να μένουν στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, την προσαρτημένη Ανατολική Ιερουσαλήμ και την πολιορκημένη Γάζα, το εβραϊκό κράτος επέλεξε να χρησιμοποιήσει πιο κλασσικά εργαλεία με τα οποία ξεχωρίζει η «ήρα» των Αράβων από το «στάρι» του …περιούσιου λαού. Όπως, η απαγόρευση επιβίβασης των Παλαιστινίων στα λεωφορεία που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι! Το μέτρο τελικά αποσύρθηκε ως προς το παρόν, λόγω των ισχυρότατων αντιδράσεων που προκάλεσε. Ήρθε όμως να θυμίσει πως εδώ και χρόνια σε πολλά λεωφορεία που περνούν μέσα από εβραϊκούς εποικισμούς ή τα νυχτερινά δρομολόγια ούτως ή άλλως οι Παλαιστίνιοι δεν επιβιβάζονται από τον φόβο προπηλακισμού και επίθεσης που μπορούν να δεχθούν. Η πρόταση νόμου, με άλλα λόγια, ήρθε να επισημοποιήσει και να γενικεύσει, μια κατάσταση που έχει ήδη διαμορφωθεί…
Η επέτειος της Νάκμπα ωστόσο ανοίγει τη συζήτηση για το μέλλον του παλαιστινιακού αγώνα, με τις διπλωματικές πρωτοβουλίες μάλιστα να έχουν αποφέρει μια απροσδόκητα θετική εξέλιξη: Την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από 135 σε σύνολο 192 κρατών, με τα 8 μάλιστα απ’ αυτά που την αναγνώρισαν να ανήκουν στην ΕΕ: Σουηδία, Βουλγαρία, Τσεχία, Κύπρος, Ουγγαρία, Μάλτα, Πολωνία και Ρουμανία. Άλλοθι επομένως δεν έχει η κυβέρνηση του Τσίπρα για να παραπέμπει στο απώτερο μέλλον ένα ώριμο αίτημα, φοβούμενη μη χαλάσει το φλογερό ελληνο-αμερικανικό ειδύλλιο. Η επιλογή της ΕΕ και κυρίως των Αμερικάνων (που συνεχίζουν να στέλνουν στο Ισραήλ το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής βοήθειας που παρέχουν στο εξωτερικό, 3,1 δις. δολ. σε σύνολο 5,7 δις. ή το 54%!) να μην ακολουθήσουν το διπλωματικό πρωτόκολλο αρνούμενες να αποδώσουν στην Παλαιστίνη τα δικαιώματα που της αναλογούν δείχνει και τα όρια που συναντά η πολιτική ενδοτισμού του Αμπάς. Μια πολιτική που στο εσωτερικό των κατεχομένων παλαιστινιακών εδαφών εξακολουθεί να μην χαίρει καμιάς νομιμοποίησης. Μάρτυρας η απροθυμία προκήρυξης εκλογών κι η τεχνητή παράταση ζωής της «κυβέρνησης του Αμπάς», με τη σύμφωνη γνώμη Ισραήλ, ΗΠΑ και ΕΕ, που κατά τ’ άλλα κόπτονται για τη δημοκρατία, γιατί ξέρουν καλά ότι αν στήνονταν κάλπες οι Παλαιστίνιοι θα έδιναν στη Χαμάς πολύ μεγαλύτερη πλειοψηφία απ’ αυτή που πήρε το 2006 στη Γάζα…
Πηγή: leonidasvatikiotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου