«Καθώς οι
κοινωνίες παρακμάζουν, παρακμάζει μαζί τους και η γλώσσα. Οι λέξεις
χρησιμοποιούνται για να συγκαλύπτουν και όχι για να διαφωτίζουν τις πράξεις: "απελευθερώνεις" μια πόλη καταστρέφοντάς την» (Gore Vidal, 1925-2012,
Αμερικανός συγγραφέας) και πράγματι
τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες ενός διανοητικού παιχνιδιού
χειραγώγησης, μιας εντέχνως προκεκλημένης αγανάκτησης της κοινής γνώμης και ενός γενικότερου χλευασμού της λαϊκής συνείδησης, με τη χρησιμοποίηση λέξεων -
ονομάτων, φράσεων που τις χρησιμοποιεί το λεγόμενο «σύστημα» ή η «άρχουσα τάξη»
κατά το δοκούν, κυρίως για να «βαφτίσει» κυβερνητικές επιχειρήσεις –
προγράμματα – σχέδια, που μόνο στόχο δεν έχουν την πραγματική εννοιολογική
σημασία - αποτύπωση των χρησιμοποιούμενων λέξεων – φράσεων, αλλά συντείνουν
αναμφίβολα στη γενικότερη υποβάθμιση του κοινωνικού «γίγνεσθαι». Βέβαια, κατά τον Πλάτωνα, "Δεν είναι οι λέξεις που περιέχουν τα νοήματα. Είναι η ηθική
που τους δίνει αξία και τις μορφοποιεί" κι εν προκειμένω η ηθική που εκφράζεται μέσω των λέξεων είναι απούσα...
Μερικά
χαρακτηριστικά παραδείγματα, σε μια λίστα που θα μπορούσε να συμπληρωθεί από
τον καθένα, είναι:
·
«Ξένιος Ζευς»:
πρόγραμμα - σκούπα συγκέντρωσης μεταναστών σε σύγχρονα στρατόπεδα εξαθλίωσης.
Από την άλλη, είναι προσφώνηση του πατέρα των Ολύμπιων Θεών που αναφέρεται
συχνά ως Ξένιος, προστάτης των επισκεπτών, που χαρίζει απλόχερα τη φιλοξενία
του στον κάθε ξένο που θα θελήσει να τιμήσει την ιερή του γη.
·
«Αθηνά»:
πρόγραμμα κατάργησης πανεπιστημιακών σχολών και τμημάτων ΤΕΙ σ’ όλη τη χώρα,
επιβολής διδάκτρων στα πανεπιστήμια, κατάργηση και όχι αναβάθμιση του ασύλου,
παραχώρηση της πανεπιστημιακής περιουσίας και επίσης το management αυτών σε εταιρίες που βρίσκονται πίσω από κάθε
κρατικό φορέα (κυρίως πολυεθνικών συμφερόντων), δηλαδή ένα πρόγραμμα
γενικότερης υποβάθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης στα πλαίσια και τις επιταγές
των μνημονίων… Αθηνά, στον αντίποδα, ως γνωστόν ήταν η θεά της σοφίας και της γνώσης
·
«Καποδίστριας» - «Καλλικράτης»:
προγράμματα συγχώνευσης, κατάργησης κοινοτήτων, δήμων και περιφερειών, που
είχαν ως στόχο τη αποκέντρωση εξουσιών και αρμοδιοτήτων σε ευρύτερους φορείς, ώστε
να γίνει η περιφερειακή διοίκηση πιο ευέλικτη και λιγότερο δαπανηρή, όμως το
οφθαλμοφανές αποτέλεσμα ήταν η υπερσυγκέντρωση εξουσιών και η απομόνωση -
μαρασμός των τοπικών κοινωνιών από αυτές τις ενέργειες. Ο Καλλικράτης,
διάσημος αρχιτέκτονας της αρχαιότητας, εργάστηκε σε τέσσερα μεγάλα
έργα της αρχαίας Αθήνας, σύμφωνα με αναφορές του Πλούταρχου: Στα Μακρά
Τείχη της πόλης (460 – 450 π.Χ.), στην επιδιόρθωση τμήματος των
περιφερειακών τειχών των Αθηνών, στην ανοικοδόμηση ναού, αφιερωμένου στην Άπτερο
Νίκη στην Ακρόπολη, το 448 π.Χ. και τέλος, σύμφωνα με τον Πλούταρχο
πάλι, συνεργάστηκε με τον Ικτίνο για την ανέγερση του Παρθενώνα. Ο Ι. Καποδίστριας, ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας μετά την
επανάσταση του ’21, επιχείρησε να δημιουργήσει πολλές τομές για το νεοσύστατο
τότε ελληνικό κράτος, αλλά οι μέθοδοι που ακολούθησε δεν ήταν αρεστές στις μεγάλες
δυνάμεις που μας ήθελαν ραγιάδες ως σήμερα….
·
Υπουργείο «Ανάπτυξης»:
εδώ γελάμε, ας καγχάσουμε ΧΑΧΑΧΑ… Ανάπτυξη: Μια λέξη άγνωστη για την ελληνική
οικονομία, αφού για τους οικονομολογούντες σ’ αυτή τη δύστυχη χώρα είναι
συνυφασμένη με συμπράξεις τύπου Ρίο – Αντίρριο, Αττική οδός και Ελ. Βενιζέλος και
μεγάλους ωφελημένους τα μεγάλα πολυεθνικά τραστ, τους «μεγαλοεργολάβους» που
δεν πεθαίνουν ποτέ αλλά πλουτίζουν ακόμα περισσότερο εν μέσω ύφεσης και τη δημιουργία
εργασιακών παραδείσων (Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών - ΕΟΖ)[1],
τουρισμό κρουαζιέρας[2]
και γενικότερα κινεζοποιήση της ελληνικής οικονομίας κλπ κλπ. Αντίθετα,
Ανάπτυξη στα οικονομικά σημαίνει: το σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων που
δημιουργεί προστιθέμενη αξία στα παραγόμενα προϊόντα ή υπηρεσίες που παράγονται
σε μια κοινωνία (πχ χώρα, περιφέρεια κ.ο.κ.), ανταγωνιστικότητα αυτών (με τη
βελτίωση της ποιότητάς τους) και παράλληλα βελτίωση της ευημερίας του πληθυσμού
της, της ποιότητας ζωής αυτού και του περιβάλλοντος που αναπτύσσεται και
δραστηριοποιείται. Ανάπτυξη δε σημαίνει σε καμία περίπτωση μεγέθυνση (των
αριθμών μακροοικονομικών μεγεθών και του όγκου των κερδών), αλλά είναι έννοια
που εμπεριέχει τη μακροχρόνια βιώσιμη προοπτική μιας κοινωνίας.
·
Υπουργείο «προστασίας
του πολίτη»: φτάνει κανείς να ρίξει μια ματιά στις ειρηνικές διαδηλώσεις του που
πραγματοποιήθηκαν στο Σύνταγμα τον Ιούνιο του 2011, ενάντια «στα μνημόνια της κατοχής»,
και τη βάναυση καταστολή που δέχθηκε πλήθος χιλιάδων λαού, για να κατανοήσει το
οξύμωρο του τίτλου…. Σε μια απροστατεαύτη κοινωνία όπου η έννοια του πολίτη είναι απούσα...
·
«Αλληλεγγύη»: Μια
λέξη που είχε χαθεί από το λεξιλόγιο της ελληνικής κοινωνίας τις τελευταίες
δεκαετίες, ενώ αποτελούσε ίδιον αυτής σε παλαιότερες εποχές, έγινε συνώνυμη με
πρόγραμμα φιλανθρωπίας του ΣΚΑΪ (του Αλαφούζου δηλαδή, που χαίρει μεγάλες
φοροαπαλλαγές από τις εκάστοτε «φιλανθρωπικές» του δράσεις) και της εκκλησίας…
Αλληλεγγύη σημαίνει αλληλοβοήθεια, αλληλοκατανόηση, η εγγύηση και συναίσθηση
αμοιβαίων υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, το ηθικό καθήκον, η υποχρέωση που έχουν
τα μέλη μιας ομάδας να αλληλοϋποστηρίζονται και να αλληλοβοηθούνται. Η
αλληλεγγύη δεν έχει να κάνει με τη φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη, η οποία αντικατοπτρίζει το
ευτελές, το τζάμπα από τους έχοντες στους μη έχοντες, η αλληλεγγύη πρέπει να
ξεκινάει «από τα κάτω» για να κερδίσει η κοινωνία το ίσο μερτικό που αναλογεί
στο κάθε μέλος της ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και να δένεται με ισχυρούς δεσμούς ώστε να προασπίζονται
μακροπρόθεσμα τα δικαιώματά της[3]…
Αν ο πόλεμος που δεχόμαστε καθημερινά με την
υποβάθμιση των ζωών μας σε πρακτικό επίπεδο (μείωση μισθών, συντάξεων,
απολύσεων κλπ) έχει και ένα πολύ όμορφο τίτλο – περιτύλιγμα (ανήθικο χλευασμό δηλαδή),
όπως πχ φόρος αλληλεγγύης (προς τις τράπεζες!), τότε δεν έχουμε παρά ένα λόγο παραπάνω να στείλουμε στα
τα καζάνια του άλλου κόσμου (στο διάολο κοινώς) αυτούς που εμπαίζουν τις ζωές μας
με κάθε τρόπο…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου