Ανακοίνωση αποχώρησης μελών τομέα Δυτικής Αθήνας Ε.Πα.Μ

 “ Το ΕΠΑΜ όχι μόνο δεν είναι κόμμα με την παραδοσιακή έννοια του όρου , αλλά στην πράξη είναι μια προσωρινή , ιστορικά μεταβατική σύμπραξη κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του λαού πάνω σε πολύ συγκεκριμένους και πολύ άμεσους στόχους .

Όταν και όποτε οι στόχοι αυτοί επιτευχθούν το ΕΠΑΜ θα έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και δεν θα έχει πια λόγους ύπαρξης ..................... Με την έκρηξη του κινήματος των πλατειών η διαμαρτυρία για ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας μετατράπηκε σε απαίτηση να αλλάξει άρδην το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα .................... Ο ομαλός κοινοβουλευτικός βίος της μεταπολίτευσης που λειτούργησε ως πρόσχημα για μια άκρως διεφθαρμένη κυβερνητική απολυταρχία πνέει τα λοίσθια .............. Όλοι τους ποντάρουν στην άγρα ψήφων . Ποντάρουν στο γεγονός ότι , επειδή οι πλατύτερες μάζες αντιλαμβάνονται την πολιτική μέσα από το ¨ τι θα ψηφίσω στις εκλογές ¨ μπορούν να τις ξεγελάσουν κι έτσι να υφαρπάξουν την ψήφο τους .............. Το κεντρικό ζήτημα σήμερα δεν είναι οι εκλογές αλλά η εξουσία . Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε με όρους αντιπολίτευσης , αλλά με όρους κατάκτησης της εξουσίας από τον ίδιο το λαό.”

Και μόνο αυτά τα λίγα αποσπάσματα από το “τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ “ , αρκούν για να δείξουν τι μας δελέασε εμάς τους πρώτους προσχωρήσαντες στο ΕΠΑΜ και νυν αποχωρούντες .


Καταλαβαίνοντας το ιστορικό μεταίχμιο που βρισκόμαστε νοιώθοντας τον επερχόμενο θάνατο μιας ¨ αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ¨ , που δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτική , ούτε δημοκρατία , ελπίσαμε ότι το μέτωπο , που ευαγγελιζόταν ο Δ. Καζάκης με τις καταπληκτικές ρητορείες του , ήταν επιτέλους αυτό που ζητούσαμε .

Προχωρήσαμε , με ενθουσιασμό κι ανιδιοτέλεια με σκοπό ένα πράγματι τιτάνιο έργο .

Πέρα από τα 5 προτάγματα που ενστερνιστήκαμε , πέρα από την οργάνωση και την αλληλεγγύη για την επικείμενη πτώχευση , θεωρήσαμε ότι , για να έχουν βάθος όλα αυτά , το μεγαλύτερο βάρος έπρεπε να πέσει στη “ διαπαιδαγώγηση” του λαού , στην αφύπνιση του , να πάψει να είναι υπήκοος και να περιμένει Μεσσίες που θα τον σώσουν . Να ξαναγίνει Πολίτης , που όχι απλώς θα ψηφίζει κάθε 4 χρόνια , αλλά να είναι πάντα ενεργός και μάχιμος με οξυμένα αντανακλαστικά .

Να γνωριστεί με το γείτονα , να ανασυγκροτηθεί ο διαλυμένος κοινωνικός ιστός , από άτομο να γίνει Πρόσωπο και σαν Πρόσωπο να συγκροτήσει Δήμο , να πάρει το κράτος στα χέρια του ώστε να επιτευχθεί η πραγματική Δημοκρατία .


Την προοπτική αυτή έτρεμε το πνέον τα λοίσθια πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας . Έτρεμε το τεράστιο ποσοστό του 40% της αποχής στις εκλογές , που το έκανε γαργάρα χαρακτηρίζοντας αυτούς που δεν ψήφιζαν απολίτικους και όχι ακομμάτιστους .

Έτρεμε την ανασυγκρότηση του κοινωνικού ιστού , το τέλος του ατομικισμού και της ιδιώτευσης .

Έτρεμε την ελληνική γλώσσα και την επανανοηματοδότηση των όρων και των λέξεων . Αλίμονο αν καταλάβαινε ο Έλληνας τι εννοούσε όταν έλεγε Πρόσωπο , όταν έλεγε Δήμος , Δημιουργία , και Δημοκρατία . Έτρεμε την Ιστορία . Αλίμονο , αν μάθαινε ο Έλληνας ότι , δεν ελευθερώθηκε ποτέ . Ότι , μετά την επανάσταση του `21 , έγινε προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων που του παρουσίασαν τα κόμματα ως το μόνο τρόπο να συναντηθεί με την πολιτική . Έτρεμε την μνήμη . Αλίμονο , αν θυμόταν ο Έλληνας τα “κοινά” την αυτοδιοίκηση και την άσκηση πολιτικής , ως αληθινός πολίτης .


Αλλά , προϊόντος του χρόνου, είδαμε μπροστά στα έντρομα μάτια μας , από τα ανεπαρκή έτσι κι αλλιώς, κεντρικά όργανα του ΕΠΑΜ , να ξετυλίγονται σκηνές από τον Δον Κιχώτη , με φαντάσματα χαφιέδων και ασφαλιτών. Είδαμε να κατηγορούνται και να στοχοποιούνται δημόσια άνθρωποι με τον πλέον άθλιο και ασφαλίτικο τρόπο, από μια Πολιτική Επιτροπή που δεν είχε καν την έγκριση των μελών της για να κάνει ότι έκανε.  Είδαμε γελοία περιστατικά να αντιμετωπίζονται με μια προσχηματική βαρύτητα , δελφίνους  που παραιτούνταν δίκην “υπουργών” και επέστρεφαν αφού οι “παραιτήσεις δεν εγένοντο δεκτές”  να περιστοιχίζουν την “ενός ανδρός αρχή”, συμπτώματα βοναπαρτισμού και μεσσιανισμού , συντροφικά μαχαιρώματα , ψέματα ,πολλά ψέματα και παλινωδίες. Και τότε ακούσαμε και τα πρώτα μασημένα λόγια για τη δημιουργία κόμματος !


Το όραμα διαλύθηκε . Ο τελειότερος τρόπος ν' απορροφηθεί το ΕΠΑΜ από το σύστημα , ήταν να γίνει κόμμα , ένα ακόμα πλοκάμι του .


Δώσαμε σ' ένα λαό που διψάει για γνώση και ενημέρωση λίγα ψήγματα από ιστορία , οικονομία , λίγο από κοινωνική αλληλεγγύη , τον κολακέψαμε , του τάξαμε . Ε ! φτάνει . Σιγά , γιατί μπορεί να ξυπνήσει στ' αλήθεια . Από δω και πέρα , εμείς που επιδείξαμε πόσα πολλά ξέρουμε κι έχουμε και όλες τις λύσεις , θα ζητήσουμε την ψήφο σου , θα σε σώσουμε και συ ξαναβούλιαξε στον καναπέ σου .


Σαν να ξαναζούμε το '81 . Αλλά ας μην ξεχνάμε τη ρήση ότι , “ η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσᔨ. Όσο για τις δικαιολογίες -το νομικό πρόσωπο του ΕΠΑΜ , τα γεγονότα τρέχουν και δεν προλαβαίνουμε- , ακούγονται πολύ φτηνές. Αλήθεια , το καλοκαίρι στην Ιδρυτική συνδιάσκεψη , και με τις σκηνές να υπάρχουν ακόμα στο Σύνταγμα που η μυρωδιά των δακρυγόνων ήταν ακόμα έντονη μπορούσε άραγε να ακουστεί έστω και η πρώτη συλλαβή από τη λέξη κόμμα ; Τότε δεν γνώριζε κανένας από τους 400 ανθρώπους που ήταν εκεί  τα νομικά δεδομένα και χρειάστηκε να περάσουν έξι(6) μήνες ώστε να δηλώνεται η “νομική ανάγκη” ;   Όσο και αν τρέχουν τα γεγονότα , με 4000 μέλη όπως λένε , δεν έχεις τέτοιο εκτόπισμα που θα σου εξασφαλίσει βουλευτική έδρα . Εκτός κι αν υπολογίζεις σε άγρα ψήφων με άλλη προβολή και προώθηση , οπότε αντίο στο λαοπρόβλητο ΕΠΑΜ .


Το πνέον τα λοίσθια πολιτικό σύστημα , θ' αγκαλιάσει το κόμμα ΕΠΑΜ , γιατί αποτελεί τη σανίδα σωτηρίας του . Γιατί μπορεί να μαζέψει την αποχή , τους αγανακτισμένους , τους δυσαρεστημένους , τους απογοητευμένους , αριστερούς , κεντρώους , δεξιούς και να ξαναβάλει τα πρόβατα στο μαντρί .

Ήδη έχουμε ακούσει ρητορείες που εξαντλούνται σε καταγγελίες των αντιπάλων των άλλων κομμάτων και όταν αναγνωρίζεις τον άλλον ως αντίπαλο τότε ακριβώς του δίνεις υπόσταση και τον νομιμοποιείς . Σκέφτεσαι με όρους αντιπολίτευσης .


Τώρα που στο δυτικό κόσμο και όχι μόνο , αρχίζει δειλά δειλά ν' ανθίζει ένα νέο κίνημα αυτοοργάνωσης και αυτοκυβέρνησης , μια νέα σχέση κοινωνίας και πολιτικής , κάτι που οι άλλοι τώρα ανακαλύπτουν και εμείς δεν είχαμε παρά να το θυμηθούμε , γιατί ο Ελληνισμός λειτούργησε για αιώνες μ' αυτόν τον τρόπο , τώρα που το σύνταγμα του Ρήγα με την οικουμενικότητα του είναι πιο επίκαιρο από ποτέ , εμείς ξαναγυρνάμε στην εσωστρέφεια μας και στο κομματισμό , λίγο πριν αυτός μπει στο χρονοντούλαπο .


Το ΕΠΑΜ επικαιροποιεί την κομματοκρατία γινόμενο το ίδιο κόμμα και μας οδηγεί ένα βήμα πίσω στην ιστορία . Αντίο ανατροπή του πολιτικού συστήματος . Αντίο πραγματική Δημοκρατία .


Το μέτωπο που ευαγγελίστηκε την αποκατάσταση της ταυτότητας του Έλληνα, την ανασύνταξη της οικονομίας, την κοινωνική ανασυγκρότηση, την αποενοχοποίηση του λαού, την απελευθέρωση από την χούντα και την κατοχή, πριν προλάβει καν να δείξει τον μετωπικό χαρακτήρα του (όσον αφορά την οργάνωση, τις αρχές της ανακλητότητας, της οριζοντιότητας και των ευρύτερων κοινωνικών συμμαχιών), με μια χονδροειδή αναδίπλωση μας αδειάζει στο κενό .


Εμείς οι πρώτοι αφελείς που το πιστέψαμε νοιώθουμε απογοητευμένοι και εξαπατημένοι και αποχωρούμε με πολλή πικρία . Για το μόνο που ευχαριστούμε το ΕΠΑΜ είναι γιατί έγινε η αφορμή για να γνωριστούμε και να συμπλεύσουμε. Εμείς θα συνεχίσουμε .



Αρβανίτης Πέτρος

 Αργυρού Μαρία

Βασιλάκης Θωμάς

Βρακατσέλης Θεόδωρος


Γκελάκης Γιάννης

Διαμάντης Βαγγέλης

Καλογερόπουλος Πέτρος

Καλογερόπουλος Σταμάτης

Κιρχορίδης Σωτήρης

Κεφαλληνός Νίκος

Μαργαρίτη Κατερίνα

Μιλιώνης Κώστας

Μπακογιάννης Θώμας


Παναγόπουλος Νεκτάριος

Παπαδόπουλος Βασίλης

Σπυρόπουλος Θεόδωρος

Σπυρόπουλος Αθανάσιος

Σπυρόπουλος Παναγιώτης

Σπυροπούλου Ελένη

Σπυροπούλου Άννα

Τσαγκατάκη Ζαχαρούλα

Τσαγκατάκη Μαρία