Προσφυγιά και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη

Το μήνα που μας πέρασε ήρθαν στην Ελλάδα 50.000 πρόσφυγες και μετανάστες. Περισσότεροι από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, ακόμη κι από την Ιταλία.

 

Ο ΟΗΕ κατηγορεί την Ελλάδα για τις αθλιότατες συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων, ιδίως στα νησιά. Η ελληνική και η ιταλική κυβέρνηση κατηγορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση διότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να ζητάει διαρκώς λιτότητα, να δανείζει με φονικούς όρους, και να πετάει το μεταναστευτικό ζήτημα πίσω στις χώρες υποδοχής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κομισιόν κατηγορούν πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες ότι δεν τους καίγεται καρφάκι για ένα πρόβλημα τεραστίων διαστάσεων, και κρύβονται πίσω από τα “Δουβλίνα” που οι ίδιοι έφτιαξαν.

Γενικά, και για να μην το κουράζω, όλοι κατηγορούν όλους. Όμως μιλάμε για ανθρώπους που πεθαίνουν, όχι για αντικείμενα.

Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεωρούμε «πολιτισμένες» αγκωμαχούν στην ιδέα να φιλοξενήσουν έστω και μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες από την Ελλάδα και την Ιταλία. Στη Βρετανία τραβάνε τα βυζιά τους με τους 3.000 μετανάστες που βρίσκονται στο Καλαί και προσπαθούν να περάσουν από τη Γαλλία, χάνοντας πολλές φορές τη ζωή τους. Συμπεριφέρονται λες κι έχουν απέναντί τους τις ορδές του Τζένγκις Χαν και θέλουν, μάλιστα, να κάνουν δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ, γιατί το μεταναστευτικό τους χαλάει τη μανέστρα.

Η Ουγγαρία έχει αυτοεξαιρεθεί από τον γενικό κανόνα και χτίζει με τα χέρια ανέργων ένα τεράστιο τείχος στα σύνορά της με την Σερβία. Οι χώρες της Βαλτικής δεν θέλουν καν να δουν μερικές δεκάδες πρόσφυγες από την Ελλάδα και την Ιταλία να έρχονται στα εδάφη τους. Στη Γερμανία, οι επιθέσεις σε χώρους παροχής ασύλου και φιλοξενίας μεταναστών είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο. Η Ισπανία κυνηγά μανιωδώς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που πηδούν το δικό της τείχος στα σύνορα με το Μαρόκο.

Σε μια από τις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ για το μεναστευτικό/προσφυγικό, ο Ιταλός πρωθυπουργός είχε πλακωθεί άσχημα με αρκετούς Ευρωπαίους ηγέτες και φώναζε «εάν αυτή είναι η ΕΕ που θέλετε, κρατήστε τη. Εγώ δεν τη θέλω». Σε μια από εκείνες τις Συνόδους -όπου έγινε κυριολεκτικά της πουτάνας από τους δεκάδες ρατσιστές πρωθυπουργούς και προέδρους που έχουν την εξουσία στις χώρες τους- αποφασίστηκε να μοιραστούν 40.000 πρόσφυγες και μετανάστες σε όλη την Ευρώπη μέσα σε δύο (!!!) χρόνια. Μόνο σε ένα μήνα ήρθαν στην Ελλάδα 50.000 και το μοναδικό σχέδιο της Ευρώπης είναι να πάρει 40.000 από αυτούς και να τους αφήσει να πάνε στην υπόλοιπη Ευρώπη έως το 2017.

Περπατώντας να ξεκινούσαν οι άνθρωποι, πιο γρήγορα θα έφταναν.

Φυσικά, το αποκορύφωμα τού να σε κράζει ο ΟΗΕ για τις συνθήκες διαβίωσης είναι αυτό που ξεπερνά και την απάθεια των Ευρωπαίων. Η καθόλα “ηθική” Ύπατη Αρμοστεία για τους πρόσφυγες έχει μετατραπεί σε απλό παρατηρητή της φρίκης σε ολόκληρο τον πλανήτη, και μέσες άκρες την έχουν όλοι χεσμένη. Κανονικότατα.

Ολόκληρη η Ευρώπη φρικάρει στη σκέψη να δεχτεί Σύρους και Αφγανούς πρόσφυγες που έτρεξαν να σωθούν από τις εμπόλεμες ζώνες των χωρών τους, ενώ την ίδια στιγμή θρηνεί για τις φρικαλέες εκτελέσεις Δυτικών αιχμαλώτων από τον ISIS κι εκνευρίζεται με τις καταστροφές αρχαιοτήτων στη Συρία.

Ο πόνος για τον συνάνθρωπο που υποφέρει έγινε αποκλειστικά τηλεοπτικός. Συμπιέστηκε σε ένα πεντάλεπτο ρεπορτάζ κι ένα ωριαίο ντοκιμαντέρ. Αν τα δεις και πεις «κρίμα οι άνθρωποι», νιώθεις ότι καθάρισες. Πως έχεις πλέον εξαγνιστεί. Και μετά προχωράς.

Κι άντε, ας το δεχτώ όλο αυτό για έναν απλό πολίτη που είτε είναι πολύ μακριά είτε δεν μπορεί να κάνει κάτι για να βοηθήσει. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η κυρίαρχη αίσθηση όσων κυβερνούν αυτόν τον τόπο που λέγεται «Ευρώπη». Αναγνωρίζουν το πρόβλημα, λένε πόσο κρίμα είναι αυτοί οι άνθρωποι να υποφέρουν, κάνουν μερικές συσκέψεις για να δείξουν ότι όντως θεωρούν πως είναι άδικο όλο αυτό που γίνεται, και μετά δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν θα δεχτούν κανέναν πρόσφυγα στη χώρα τους γιατί έχουν πολλά δικά τους προβλήματα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αφιερωθεί τα τελευταία χρόνια στο να σκοτώσει τους δικούς της πολίτες, οπότε οι ζωές των “άλλων” δεν βρέθηκαν ποτέ στις άμεσες προτεραιότητές της. Οι πόλεμοι τους οποίους στήριξε και εξακολουθεί να στηρίζει δημιουργούν νέα μεταναστευτικά κύματα, κι από αυτά κερδίζουν κάποιοι πάρα πολλά λεφτά. Αξίζει μόνο να αναφέρω, από την εξαιρετική έρευνα The Migrant Files: Οι ροές του χρήματος, ότι περισσότερα από 12,5 δισ. ευρώ έχουν δοθεί για τις απελάσεις ανθρώπων. Αεροπορικές και ασφαλιστικές εταιρείες έχουν τσεπώσει έναν σκασμό λεφτά, κυριολεκτικά βγαλμένα από τον πόνο των προσφύγων. Με αυτά τα χρήματα το πρόβλημά τους θα λυνόταν μια για πάντα. Όμως το κέρδος πρέπει να βγαίνει από παντού.

Αυτά είναι τα θέματα που πραγματικά θα έπρεπε να απασχολούν την Ευρώπη. Όμως, σε τελική ανάλυση, μοιάζει κάπως σουρεαλιστικό να ζητάς βοήθεια από το ίδιο χέρι που σε σκοτώνει. Έτσι δεν είναι;

(Όλες οι κυβερνήσεις κεντρικής και βόρειας Ευρώπης απειλούν με πολλαπλά βέτο την ΕΕ σε περίπτωση που τολμήσει κάποιος να φέρει πρόσφυγες στις χώρες τους. Καμία δεν απαντά στο πολύ απλό ερώτημα τού τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους. Κι είμαι βέβαιος πως αν οι περισσότεροι από αυτούς είχαν το ελεύθερο να μιλήσουν, θα έλεγαν “πνίξτε τους πριν πατήσουν το πόδι τους στη στεριά”)

(Διαβάστε το The Migrant Files: Οι ροές του χρήματος. Θα γίνετε πολύ σοφότεροι)

Πηγή: polyfimoss